Μα τι ζητάνε επιτέλους; Βιβλία;; Μα πού ζουν;;;

Έχουμε και εδώ κατάληψη λοιπόν, από την Τετάρτη 28/9.

Για να κάνουμε μια προσπάθεια να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά… (ποια σειρά; την αλφαβητική; Όχι. Του αναλφαβητισμού; Όχι. Του Αλφειού ποταμού; Όχι. –«και δε θέλω εξυπνάδες», είπα στον εαυτό μου εκεί που έγραφε…)

Τα αιτήματα έχουν αναρτηθεί στην εξώπορτα και είναι ανάμεσα σε άλλα τα εξής:

Σχολικά βιβλία δωρεάν και όχι φωτοτυπίες. Καλύτερη υγιεινή. Εργαστήρια,

αυλές, αθλητικές εγκαταστάσεις, καλύτερες αίθουσες, διορισμοί καθηγητών για να μην υπάρχουν κενά κ.ά.. Στο τέλος υπάρχει και αίτημα για άνοιγμα της Σχολικής βιβλιοθήκης. (Όχι ότι αυτό δεν είναι για τους περισσότερους το κερασάκι στην τούρτα, αλλά έ… κάτι είναι).

Πού το περίεργο σε αυτά τα εύλογα αιτήματα; Στο ότι η «συγκυρία» η οικονομική δεν βοηθάει; Από ποιους θα ζητήσουμε να σκεφτούν τη συγκυρία, έχουν καμιά ευθύνη οι ανήλικοι για τη συγκυρία και για τον κακό τον καιρό το δικό μας;;

Μιλούσα με μια φίλη που η κόρη της η Γεωργία πάει στην Α΄ γυμνασίου. Στο σχολικό τους συγκρότημα  συστεγάζονται γυμνάσιο και λύκειο.  Η Γεωργία λοιπόν πήγε μια δυο μέρες στην κατάληψη εκεί, για να δει «πώς είναι τα πράγματα».

      Γύρισε με εντυπώσεις όπως αυτές που σχηματίζει ένα παιδί με ιδιαίτερη αντίληψη και ανεξάρτητο τρόπο σκέψης, εντυπώσεις που συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις, -και  εκφράζουν εξάλλου το σύνολο της κατάστασής μας, γενικώς:

      «Ένα μπάχαλο»,  …ανέφερε η Γεωργία.

      Τι φταίει όμως για την κατρακύλα των πάντων γύρω μας, που μεταφέρεται σαν τα νερά της …νεροτσουλήθρας στην πλάτη των νεώτερων; Οι ίδιοι; Ποιών συμπεριφορές αναπαράγουν;

Η μάνα και ο πατέρας της Γεωργίας είναι άνθρωποι που δεν την εκφόβισαν ποτέ σε τίποτα, που την έμαθαν να έχει δική της κρίση. Δεν είναι ούτε σπασικλάκι, ή  «φυτούκλα», αλλά ούτε και άσχετη, τα καταφέρνει μια χαρά στα μαθήματα, και παράλληλα παίζει στη γειτονιά με τις ώρες, έχει φαντασία, έχει ενεργητικότητα.

Κάτι φίλες της πρόσθεσαν στα σχόλια:

          - «Ο άλλος,  που έχει κάνει τη Β΄ λυκείου 2 φορές, έλεγε «θέλουμε βιβλία», ενώ ούτε τα εξώφυλλα δεν έχει δει καλά καλά άλλες χρονιές»

          -«Τα αιτήματα είναι δίκαια, αλλά ήταν και κωμικό βρε παιδί μου το σκηνικό, έπειτα το μόνο που κάνουν είναι να αράζουν στις καρέκλες και να το παίζουν αυστηροί και μάγκες με τυχόν καθηγητές έξω απ’ τα κάγκελα, που ζητάνε να πάνε μέχρι την αίθουσα καθηγητών να πάρουν κάτι».

          -«Άμα έβγαιναν κάποιες απ’ αυτές που είχαν βάλει υποψηφιότητα για την επιτροπή κατάληψης, θα έβαζαν αίτημα να μπουν πρίζες στις τάξεις για τα πιστολάκια!»

Πολύ, μα πολύ γέλασα με το τελευταίο. Μου θύμισε τις «κότες» που λέγαμε εμείς για διάφορες συμμαθήτριές μας, που τσακίζονταν να βάλουν κραγιόν και καλσόν μόλις χτύπαγε το κουδούνι της απογευματινής βάρδιας και όταν τους ρωτούσε ο μαθηματικός να διαιρέσουν 320 δια 4 κοιτούσαν σα χάνοι (από κότες, χάνοι θα μου πείτε; έ, έτσι είναι.. η γλωσσική εκφραστικότητα, την πληρώνουν τα έρμα τα ζώα)

Καμία έκπληξη (ως προς τις εντυπώσεις). Μόνο θαυμασμός για την ευστοχία των σχολίων…

Χρόνια τώρα βλέπουμε οι μαθητικές καταλήψεις να γίνονται πολύ συχνά από πρωτοβουλίες παιδιών που ουσιαστικά το χαρτί του βιβλίου ή του τετραδίου το θεωρούν είδος για παραγωγή σαΐτας π.χ. Από διετείς και τριετείς που το σχολείο γι αυτούς είναι κάτι ανάλογο με την καφετέρια όπου συναντούν τους φίλους, αλλά χωρίς τα … κομφόρ της καφετέριας, τασάκια, αναπαυτικά καθίσματα, φραπέδες, μουσική κλπ.

Βεβαίως και υπάρχουν και οι συνειδητοποιημένοι, και οι κομματικές νεολαίες, και οι πολιτικοποιημένοι αλλά ανένταχτοι, και οι γνήσιες αντιδράσεις, ακόμα και οι απόλυτοι αρνητές του συστήματος.  (Το «υποκινούμενοι», παρεμπιπτόντως,  πάντα μου φαινόταν γελοίο για όποιους και αν λεγόταν, όχι μόνο μαθητές).

Αλλά, κακά τα ψέματα, -πάντα κακά τα ψέματα, πάντα κακές οι μισές αλήθειες…

Η πλειοψηφία των παιδιών απλώς ακολουθούν. Και ακολουθούν ακριβώς γιατί, ναι, θέλουν να χάσουν μάθημα.

Και γιατί να μη θέλουν;; Ποιος δε θα ήθελε στη θέση τους; Στην Γ΄ λυκείου βρίσκουν χρόνο να διαβάζουν καλύτερα για το … φροντιστήριο! Οι "αδύναμοι μαθητές" –που είναι κάθε χρόνο και πιο πολλοί, αυτό γιατί δε μας προβληματίζει άραγε;;- φυσικά και θέλουν να γλυτώσουν τις επιπλήξεις, τους βαθμούς, την ατμόσφαιρα της τάξης που τους φέρνει νύστα ή ανυπομονησία ή απογοήτευση γιατί δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν.

Η αυλή είναι ο καλύτερος χώρος του σχολείου. Φίλοι, κυλικείο, τρέξιμο, σουλατσάρισμα, φλερτ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, πειράγματα.

Για όλους μας πάντα έτσι ήταν. Τώρα, το γιατί η τάξη έχει γίνει τόσο απωθητική πια, ή ίσως, γιατί η ανοχή είναι τόσο μειωμένη πια, είναι θέμα ανάλυσης βαθύτερης, …κοινωνιολογικής.

Εγώ προσωπικά απλώς θλίβομαι που σήμερα και μεγάλοι και μικροί δεν μπορούν να κάνουν διαλόγους πραγματικούς και αγώνες ουσιαστικούς, όχι πρόχειρους, αποσπασματικούς  ή αδιέξοδους.

 Οι υπουργοί, υφυπουργοί και αρμόδιοι-αναρμόδιοι γενικώς,  δίνουν κατευθύνσεις σωφρονισμού, λόγω των ζημιών που έχουν σημειωθεί μέχρι στιγμής σε πολλές περιοχές (όπως και κάθε άλλη φορά). Τι να απαντήσεις για τις καταστροφές; «Κοιτάξτε τις προηγούμενες παραγράφους;» Ή, «κοιτάξτε τις καταστροφές που γίνονται σε διάφορες χώρες από ολόκληρες …πολιτικές παρατάξεις»; Ή, «κοιτάξτε τις ζημιές που έχουν γίνει στην ψυχή ενός ολόκληρου λαού;»

..και ο δικός μας Κάβουρας .. έγραψε πάλι! Η, μάλλον, ζωγράφισε..

Έπειτα, είναι ο άλλος αντίλογος: Άμα κλείνετε τα σχολεία, αδικούνται αυτοί που δεν έχουν λεφτά για φροντιστήρια.

Μάλιστα. Μα τι βάθος! τι ευαισθησία! Τι Ύψος ποιοτικό και ποιητικό και παπαρικό. 

(δεν έχω τίποτε με την παπάρα ως βουτιά σε λαδάκι ωραίας χωριάτικης σαλάτας, αλλά έχω πολλά εναντίον της παπάρας ως βουτιάς σε λαδάκι διανοητικής σαλάτας).

Και τι φταίει αγαπητοί «επικριταί», που είμαστε η μόνη χώρα με φροντιστήρια; που το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι απ τα χειρότερα του κόσμου; Οι μαθητές μήπως;

Αντί να τα πούμε στο γάιδαρο τα λέμε στο σαμάρι. Και λέει ο γάιδαρος (-εντός..):  «Όπως το πάει θα με τουμπάρει!...» και γελάει σατανικά και κοροϊδευτικά κουνώντας τις αυτάρες του αυτάρεσκα.

Η οικονομική κρίση είναι που μάς έχει ζαλίσει;;… Μπαα… απλώς τώρα, η ζάλη επιταχύνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, μιας και το τέρμα του γκρεμού έρχεται όλο και πιο κοντά, σε μετωπική σύγκρουση με τη φάτσα μας και όσο να ‘ναι αυτό δημιουργεί λίγο... ίλιγγο. 

Ζητείται ελπίς για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες. (Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη)

Μαύρη μοίρα κι ... άραχνη περιμένει τις Σχολικές Βιβλιοθήκες;
(Το ....άραχνη, μπορείτε να το δείτε παραστατικά στην προηγούμενη ανάρτηση, στο σχετικό σκίτσο).
Υπάρχει πιθανότητα να νεκραναστηθούν; Θα το παλέψουμε όλοι μαζί; Μαζί με όλα τα άλλα; "Ζητείται ελπίς", έγραψε ο Σαμαράκης. (Το ίδιο ζητείται πάντα... )
Κινδυνολογούμε; Ας παρακολουθήσουμε προσεκτικά τις εξελίξεις. Ετοιμαζόμουν να ετοιμάσω κάτι ανάλογο, όταν έπεσα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή στον ιστότοπο του συναδέλφου που βλέπετε:


http://vivliothiki.blogspot.com/2011/09/blog-post_24.html

Με έβγαλε από τον κόπο. Αντιγράφω κάποια σημεία (με κόκκινα γράμματα είναι οι δικές μου επεμβάσεις):

"Ως γνωστόν, με την εγκύκλιο 99028/Γ7 της 2/9/2011 που έστειλε η ΣΕΠΕΔ / Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ.,

την οποία υπογράφει ο ειδικός γραμματέας του υπουργείου κ. Μιχάλης Κοντογιάννης, οι μέχρι την 31/8/2011 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί υπεύθυνοι σχολικών βιβλιοθηκών οφείλουν να παραδώσουν τα κλειδιά των βιβλιοθηκών στους διευθυντές των σχολείων.

'Απαντες κατάλαβαν από αυτό το έγγραφο ότι οι βιβλιοθήκες θα παραμείνουν κλειστές.
Άμεση επομένως ήταν η αντίδραση από την εκπαιδευτική κοινότητα
δια στόματος του  Γ.Γ. της ΟΛΜΕ κ.  Θέμη Κοτσιφάκη , φυσικά από εκπαιδευτικούς που υπηρετούσαν στις σχολικές βιβλιοθήκες,
από την ΕΕΒΕΠ, (Ένωση Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης) ενώ έγινε επερώτηση στη Βουλή από τον τέως υπουργό παιδείας
της Ν.Δ. κ.  Άρη Σπηλιωτόπουλο, και γράφτηκαν σχετικά ρεπορτάζ στον τύπο.

Μετά από αυτή την κατακραυγή, το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. αναγκάστηκε να εκδώσει την παρακάτω διευκρινιστική ανακοίνωση μέσω δελτίου τύπου στις 20/9/2011:

"Σχετικά με δημοσιεύματα στον Τύπο και στο διαδίκτυο, για αναστολή λειτουργίας των Σχολικών Βιβλιοθηκών, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα εξής:

Η εγκύκλιος με θέμα «Παράδοση εξοπλισμού και υλικοτεχνικής υποδομής των Σχολικών Βιβλιοθηκών», σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται την αναστολή λειτουργίας των 757 Σχολικών Βιβλιοθηκών, οι οποίες διαθέτουν ικανό αριθμό τίτλων, αξιόλογο εξοπλισμό και στηρίζουν ουσιαστικά την εκπαιδευτική διαδικασία.

Εξαιτίας της λήξης, στις 31/08/2011, της διετούς θητείας των Υπεύθυνων Σχολικών Βιβλιοθηκών, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε εγκύκλιο προκειμένου οι Σχολικές Βιβλιοθήκες να λειτουργήσουν με ευθύνη του Διευθυντή της σχολικής μονάδας. Ως εκ τούτου, τα δημοσιεύματα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα."

Κατ' αρχάς να θυμίσω ότι οι μισοί περίπου από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούσαν στις 756 σχολικές βιβλιοθήκες ΕΠΕΑΕΚ είχαν απόσπαση τετραετίας,  και είχαν υποβληθεί το 2007 σε αξιολόγηση
από τα ΠΥΣΔΕ, βάσει συγκεκριμένων μορίων και προσωπική συνέντευξη
[διαδικασία παρόμοια με την επιλογή των διευθυντών σχολικών μονάδων], παρότι δεν έπαιρναν ποτέ κάποιο επίδομα βιβλιοθήκης.

Δύο ερωτήματα:
α]  Τι ακριβώς σημαίνει 'με ευθύνη του Διευθυντή της σχολικής μονάδας";
Αντικαθιστά ο διευθυντής του σχολείου τα ΠΥΣΔΕ κατά την επιλογή του υπευθύνου;
Ποιος ακριβώς θα είναι αυτός που θα αναλάβει υπεύθυνος της σχολικής βιβλιοθήκης;
Ποιο θα είναι το καθηκοντολόγιό του;
Τι ιδιαίτερα προσόντα θα πρέπει να διαθέτει;
Τι ωράριο λειτουργίας θα έχει η βιβλιοθήκη;

β] Η ανακοίνωση αυτή του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. σημαίνει άραγε ότι αντικαταστάθηκε
 το Πλαίσιο Λειτουργίας Σχολικών Βιβλιοθηκών,
[υπουργική απόφαση του 2003 που είχε υπογράψει ο κ. Πέτρος Ευθυμίου]; "

Εδώ τελειώνει το κείμενο του συνάδελφου Μάνου.

Να προσθέσω κάποια σχόλια:
Υπάρχει τελικά ανικανότητα  να συνταχτεί  ένα σωστό και προσεκτικό έγγραφο.
Ούτε "διετής" ήταν η τοποθέτηση, ούτε η "διάψευση" στέκει, όποιος διαβάσει προσεκτικά τα δύο έγγραφά τους το βλέπει.
Τα δημοσιεύματά μας όμως τελικά δεν πήγαν χαμένα. Θα υπάρξουν κι άλλα. ¨Ήταν καιρός πια να γίνει γνωστό το θέμα.
Ακόμα και σε αυτό όμως θα "γκρινιάξω", (εγώ βέβαια δεν το βλέπω έτσι...) ως προς το εξής:
Οι συνάδελφοί μας στην πλειοψηφία, μόλις τώρα συνειδητοποίησαν τη χρησιμότητα της βιβλιοθήκης. Με αφορμή τα projects! Ας κάνουν κάτι λοιπόν και αυτοί. Ας αρχίσουν σα σύλλογοι διδασκόντων να βομβαρδίζουν τα μέσα (και τα έξω). Εμείς αρχίσαμε.
Σε νέα ανάρτηση εδώ θα μπει το έγγραφο από τους 4 συλλόγους διδασκόντων του σχολικού συγκροτήματος, που απευθύνεται στους αρμόδιους, αλλά και στην κοινωνία γενικότερα, για ενημέρωση.

Έεελαα! Για να ξυπνάμε σιγά σιγά!

Ας δούμε όμως και κάτι άλλο.

Πόσοι άραγε ξέρουν για  τις διακρίσεις και τα βραβεία σε πρότυπα και πρωτότυπα έργα Σχολικών Βιβλιοθηκών ;; (ας μη μιλήσουμε για την ίδια την ύπαρξη των βιβλιοθηκών αυτών...)

Ρίξτε μια ματιά στο Κοινό Ιστολόγιο Σχολικών Βιβλιοθηκών.
 http://greekschoolibs.blogspot.com/p/blog-page_8000.html

Αλλού έχουν φύγει χρόνια μπροστά και αλλού συζητάμε ακόμα για ερευνητικές εργασίες χωρίς ... εργαλεία έρευνας, χωρίς πραγματική υποστήριξη, χωρίς έγκαιρη επιμόρφωση, χωρίς κίνητρα ουσίας κλπ κλπ...
Δείτε τα βίντεο, ακούστε τα παιδιά που συμμετείχαν στις ομάδες. Αν σας δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έρχονται από άλλο πλανήτη, θα είναι φυσικό. ...Φυσικά, όλα αυτά έγιναν εκτός ωρών διδασκαλίας, με πολύ κόπο, με προσφορά προσωπική, δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να το κάνει, θέλει συνεργασίες, θέλει πάθος...
Αλλά θέλει και ερεθίσματα. Να δεις τέτοια πράγματα και να ζηλέψεις! Να θαυμάσεις. Να ξεχάσεις για λίγο τη γκρίζα ...στρατόσφαιρα του παραδοσιακού σχολείου.

Μήπως "πλεονάζουμε" όλοι; Επίσης: Τον καιρό εκείνο, που ήξερα τι δίνω..

Αγαπητοί συνάδελφοι:
Τελικά  πλεονάζουμε;;
Μήπως τελικά πλεονάζουμε όλοι σ αυτή τη γη; Τι να μας κάνει; Τι δουλειές να μας δώσει; Να σκάβουμε για πετρέλαια, χρυσάφια, λιγνίτες, νερό, να σκάβουμε, και να πολεμάμε μεταξύ μας όταν βρίσκουμε κάτι; Αντί να ανάβουμε τις ωραίες λάμπες μας στο σπίτι, τις ξυλόσομπές μας  και να λέμε άει σιχτίρ και η ΔΕΗ  και το νεοφιλελεύθερο ρεύμα; (λέμε τώρα...)

Να πλεονάζει κανείς ή να περισσεύει;  Ή να είναι περιζήτητος στα αζήτητα; Να είναι "υπεράριθμος" ή "στη διάθεση"; (Δεν μπορώ να πω ότι κατάλαβα ποτέ καλά τη διαφορά). Να είναι σε εφεδρεία ή στην μπάντα; Να είναι άνεργος ή άεργος; (Δεν προφταίνω τώρα να εξηγήσω τη διαφορά, θα καεί το φαγητό)

Ας πούμε ότι πλεονάζει στο σχολείο του ο καθηγητής και τον χρειάζονται κάπου αλλού.
Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις μπορούν να τον στείλουν και εκτός έδρας, π.χ., λέμε τώρα, να με στείλουν εμένα στο χωριό μου -που δεν έχω-, όπου θα πάω να κάνω κάτι ώρες ...αγγλικούλια σχολικά,  (...) που ίσως πάλι και μ' αυτές να μη συμπληρώνεται το ωράριο, οπότε να μπω ίσως να διδάξω λογοτεχνία, -σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις κι αυτό γίνεται-, που ναι μεν την αγαπάω ιδιαίτερα, αλλά έλα που θα με κοιτάνε οι φιλόλογοι με μισό μάτι και με το δίκιο τους, (σα να μη φτάνει που σαν υπεύθυνους βιβλιοθηκών, επί δέκα χρόνια,  μάς κοιτούσαν με μισό μάτι οι βιβλιοθηκονόμοι).

Επίσης ...δύναται κανείς να ψάξει να αναλάβει κανένα πρόγραμμα για να συμπληρωθούν οι ώρες.
[ Όλα τα δύναται κανείς άμα μπορεί, αλλά μπορεί και να μην δύναται. Ασχετο].
Και εντάξει, ενδιαφέροντα τα περιβαλλοντικά και τα πολιτιστικά, αλλά και αυτά έχουν υποτονίσει φτάνοντας σε βαθμό αιματοκρίτη επικίνδυνα χαμηλό πλέον, αλλά σταθείτε, μήπως υπάρχει κάποια άλλη λύση;; Μα ναι!

Ο ιδιωτικός τομέας! Πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα; Με τις γνώσεις μας, τα προσόντα μας, τις εμπειρίες μας, θα μας υποδεχτούν με ανοιχτές, ανυπόμονες αγκάλες, θα μας μετρήσουν με το μάτι και τα μόρια, και θα μας αναθέσουν πράγματα πολύ πιο εύκολα από την πειθάρχηση-εκπαίδευση-διδασκαλία 15χρονων. Θα δείτε. Δεν θα τις θέλει τις γλώσσες μου και τις γνώσεις μου καμιά εταιρεία; Δεν μπορεί. Δε θα έρθει η μέρα που θα λέω κι εγώ "Σ ευχαριστώ, ω εταιρεία" όπως ο Σαββόπουλος στο άσμα;

Αλλά εγώ δε θα το λέω ειρωνικά. Εκεί θα έχουν αναγνωρίσει την αξία μου όταν φτάσω στη σύνταξη (γύρω στα 75 μου), θα αποχωρώ περήφανη για το έργο μου, θα έχω δεχτεί προαγωγές αξιοκρατικές, θα έχω παραβρεθεί σε άψογα οργανωμένα εταιρικά πάρτυ  και δεξιώσεις, θα έχω αποφύγει το φίδι το εκατοντακέφαλο της γραφειοκρατίας, θα έχω γνωρίσει ανθρώπους με ιδέες και δημιουργικότητα, με διάθεση για δουλειά και συνεργασία θα θα θα αθα αθα αθα αθα κόλλησε η γλώσσα μου συγγνώμη.

Όμως ας σοβαρευτούμε. Τώρα που τό φερε η κουβέντα, θυμήθηκα κάποια πράγματα σημαντικά. Τον καιρό που δούλευα σε φροντιστήρια. Πριν διοριστώ, πριν χωθώ στην ... ασφαλή αγκαλιά του δημοσίου, πριν αρχίσει να με καταπίνει η  ξεραΐλα,  απ' την οποία με έσωσαν παροδικά οι βιβλιοθήκες, με τη δροσιά και τη φρεσκάδα τους.

Δούλευα λοιπόν -το πάλαι ποτέ- σε φροντιστήριο αγγλικών για ενήλικες. Ήταν μια καλή επιλογή, για δύο βασικούς λόγους:  Οι άνθρωποι εκεί το είχαν επιλέξει αυτό που έκαναν, δεν τους έστελναν οι... γονείς ή η κοινωνική ανάγκη, μπορεί να ήθελαν τα μαθήματα για κάποιο πτυχίο ή για τη δουλειά, όμως η απόφαση ήταν δική τους και έδειχναν προσήλωση στο στόχο τους. Επίσης μπορούσες να έχεις μια επαφή όπου δεν χρειαζόταν ποτέ να υιοθετείς ρόλο τιμωρού, να κρύβεις στοιχεία της προσωπικότητάς σου για να γίνεσαι σεβαστός (ή απλά, να σε φοβούνται). Το κλίμα στην τάξη ήταν ό,τι θα ευχόταν κάθε καθηγητής που διάλεξε αυτό το επάγγελμα από μεράκι κι όχι από ανάγκη.  Πραγματική μάθηση, αλληλοσεβασμός, πρόοδος ουσιαστική, ωραία επαφή, απολαυστικές στιγμές.

Αλλά, στη συγκεκριμένη δουλειά, ήμουν τυχερή και για έναν άλλο, σημαντικό λόγο: 
Ήμουν υπόλογη σε άτομα που είχαν την ικανότητα και τη διάθεση ΝΑ ΜΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΣΩΣΤΑ. Έμαθα πολλά εκεί. Οι διευθυντές και οι διευθύντριες που γνώρισα, από την πρώτη στιγμή στάθηκαν στο πλάι μου, έδωσαν κάποιες πρώτες συμβουλές, φυσικά και κατευθύνσεις, ως προς τον τρόπο που λειτουργεί το εκπαιδευτικό κέντρο τους, εξέθεσαν σε γενικές γραμμές τη μεθοδολογική τους γραμμή, που δεν ήταν καθόλου περιοριστική, ήταν υπέρ των ευφάνταστων τρόπων διδασκαλίας, και ναι, έρχονταν στην αρχή μια δυο φορές να παρακολουθήσουν το μάθημά σου. Όχι σαν "επιθεωρητές", έτοιμοι να εντοπίσουν σφάλματα και παραλείψεις και "παρα-νομίες", αλλά σαν καλοπροαίρετοι σύμβουλοι, που μετά συζητούσαν τα θετικά και τα αρνητικά, πρότειναν αλλαγές ή λύσεις, έδιναν κουράγιο, ακόμα και ότι σου έδιναν φτερά μπορώ να πω! Ναι, ακριβώς έτσι. Γιατί όταν ακούς λόγια όπως "είμαι πολύ χαρούμενη που θα συνεργαστούμε γιατί βλέπω αυτό και αυτό και αυτό κλπ..", εννοείται ότι ξεκινάς με όρεξη, με λαιμαργία σχεδόν, -αν έχεις ήδη και το μικρόβιο!
Είναι κάτι που βιώνουν και αρκετοί εκπαιδευτικοί σε άλλες χώρες, σε δημόσια σχολεία.

Στα δικά μας δημόσια σχολεία;

Η υπουργός μας είναι σαν τη ξινή μαμά που στέλνει το παιδί στο σχολείο με τα λόγια "άντε τράβα, άχρηστος είσαι, κουμπούρας, αλλά τι να σε κάνω; εδώ να σε κρατήσω;"
Έτσι και μας.
"Τραβάτε να διδάξετε, βέβαια άχρηστοι και τεμπέληδες είσαστε, -όχι σαν τους άλλους των φροντιστηρίων- εσείς φταίτε κυρίως για την κατάντια μας, αλλά τέλος πάντων, δεν έχω άλλους, Α!, και κοιτάξτε να δείτε, δε θα παίρνετε πλέον εσείς αποφάσεις για τα σχολεία σας, μόνο ο διευθυντής ή η διευθύντρια θα τις παίρνει, βέβαια μπορείτε να λέτε τη γνώμη σας, (που μακάρι να το γλιτώναμε κι αυτό να μην τρώμε χρόνο), κάτι μπορεί να έχετε να πείτε χρήσιμο καμιά φορά, άα, και να μην ξεχάσουμε, θα κάνετε και κάτι άλλα, καινούρια πράγματα από φέτος, πρέπει να τα μάθετε, πρέπει να γίνετε σύγχρονοι  εντάξει; Θα σας πούμε. Εν τω μεταξύ, σας κόβουμε σιγά σιγά τους μισθούς, αλλιώς δε γίνεται, το κράτος έχει πρόβλημα, εξ άλλου δεν έχετε και ανάγκη, τόσα ιδιαίτερα υπάρχουν, στην οικιακή οικονομία και στην τεχνολογία της Α'  είναι περιζήτητα, κοιτάξτε μόνο να είστε συνεπείς και αποδοτικοί και υπάκουοι και εργατικοί. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Άντε παιδιά μου, συνεννοηθήκαμε; Μπράβο καμάρια μου. Άντε στο καλό τώρα και ελπίζω να (μην) τα ξαναπούμε σύντομα.

Α! και να μη μας ενοχλείτε με διάφορες καταγγελίες για το ένα ή το άλλο..." 

Αυτά μας είπε η μανούλα-Αννούλα και αποχώρησε. 

Είχε κι άλλες δουλειές. έπρεπε να καταγγείλει τον αντιπρόεδρο του  Ελεγκτικού Συνεδρίου κο Ν. Αγγελάρα,  που καθυστέρησε με το διαγωνισμό για το χαρτί των σχολικών βιβλίων, ο οποίος αντιπρόεδρος  έκανε στη συνέχεια δήλωση σύμφωνα με την οποία η υπουργός Παιδείας είχε ενημερωθεί εγκαίρως τόσο προφορικώς όσο και γραπτώς ότι ο διαγωνισμός ήταν παράνομος.

Τι απαντάμε κυρίες και κύριοι; συνάδελφοι, γονείς, μαθητές;  

Για να δούμε τι άλλο θα δούμε φέτος...                                                           
Α! και αν τυχόν... αξιολογηθώ κάποια στιγμή βάσει του ιστολογίου αυτού,  ας μπω  σε εφεδρεία, 
μ'  αρέσουν τα αστυνομικά θρίλερ.

Δείτε τώρα και τους νέους υπεύθυνους των Σχολικών Βιβλιοθηκών, κατά Κάβουρα, εξ Ημαθίας: 

  

Ή, εναλλακτικά: 

 (Γειά σου βρε Βαγγέλη. Τα είπες όλα!)

Να ανοίξουν τώρα οι Σχολικές Βιβλιοθήκες. Να ανοίξουν τώρα τα παράθυρα όλα!

Το σκίτσο είναι του Κάβουρα, (συνάδελφος -πρώην- υπεύθυνος Σχολικής Βιβλιοθήκης στην Ημαθία) και η ...μικρή επέμβαση έγινε από το κοινό ιστολόγιο των Σχολικών Βιβλιοθηκών

 http://greekschoolibs.blogspot.com/2011/09/blog-post.html

Ο κύριος Βενιζέλος μίλησε για "ντου" ώστε να σώσουμε τη χώρα.. Να πούμε κι εμείς λοιπόν,  "Ανοίξτεεεε! Θα μπουκάρουμε!"

Ανοίξτε τα παράθυρα και τα μυαλά (-στα κάγκελα. -Της ψευτοπροστασίας).

Κλάψτε τα δέντρα και το οξυγόνο; Κλάψτε τα χαμένα όνειρα;  Κλάψτα Χαράλαμπε;

Πώς να ελευθερωθεί μια χώρα από τους δανειστές της, όταν δεν ελευθερώνεται από τα ίδια της τα σαπισμένα μυαλά, -παντού και ανέκαθεν και αενάως..- που μπερδεύουν το ελεύθερο πνεύμα με το ελεύθερο εμπόριο, την ελεύθερη αγορά, την ελεύθερη κερδοσκοπία, την ελεύθερη τρικλοποδιά, την ελεύθερη ... "συμμόρφωση προς τας υποδείξεις" που έλεγε και το τραγούδι του Θεοδωράκη; 

Οι μέρες είναι πονηρές. Αλλά και προκλητικές. Μας προκαλούν και μας προσκαλούν να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας. Από δυνάστες οικονομικούς, αλλά και από το δυνάστη της ρουτίνας που έχει κάτσει μπάστακας στην κεφάλα μας και μας εμποδίζει να αλλάξουμε το παραμικρό στις σχέσεις μας με το διπλανό μας, στη σχέση μας με τη γη, με την ύπαρξή μας την ίδια. 

Μήπως πρέπει να ξαναδούμε τα πάντα με άλλο μάτι; Να «απαγορεύσουμε» στον εαυτό μας να μηρυκάζει χιλιοειπωμένα πράγματα, από το «είμαι αδύναμος», «έχω απογοητευτεί» «τίποτα δεν αλλάζει» κλπ. μέχρι το «ας δω πώς θα τη βγάλω καθαρή εγώ και οι δικοί μου..».

Όλα αυτά είναι ψευδαισθήσεις. Μάθαμε να ζούμε μ’ αυτές. Από κάπου το μάθαμε…

Ας αρχίσουμε από τον εαυτό μας, την οικογένεια, τους φίλους, τη γειτονιά μας. Να λέμε καλημέρα, επίτηδες. (Ξαφνιάζονται). Να πειραζόμαστε. Να ψάχνουμε για κοινές λύσεις σε όσα εμποδίζουν τη ζωή, την καθημερινότητά μας. Σε όσα την ασχημαίνουν, την περιορίζουν και τη «σκοτεινιάζουν».

Πέρα από τους αγώνες σε επίπεδο πολιτικό, τις απεργίες, τις διαμαρτυρίες, ας ψάξουμε και άλλους τρόπους, ίσως απόλυτα καινοτόμους. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τα σλόγκαν που παραπέμπουν ευθέως στον ένα ή στον άλλο πολιτικό χώρο, τα μακροσκελή κείμενα που αναλύουν ορθολογικά χωρίς να δίνουν πνοή νέα,  με λεξιλόγιο απαράλλακτο από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης…

Να αντιδρούμε άμεσα απέναντι στο πονηρό, στο αγενές, στο μίζερο, στο κακόφωνο. Να μη μένουμε σιωπηλοί απέναντι σε ασυνείδητους οδηγούς, γείτονες, μαστόρους, μαγαζάτορες, γιατρούς, δικηγόρους, δημόσιους υπάλληλους, σε όποιους γενικά αναγκαστικά συναναστρεφόμαστε σε συχνή βάση. Αν για παράδειγμα, πάμε σε έναν γιατρό που ζητάει 100 ευρώ την ώρα, να τον αλλάξουμε, να ψάξουμε να βρούμε τον πραγματικό «λειτουργό», κάποιον από όλους αυτούς που έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη, αλλά.. τον θυμούνται. . Κάποιον που προσφέρει, με γνώσεις αλλά και με ψυχή. Δεν είναι οι σταρ του ιατρικού κυκλώματος η λύση στα προβλήματά μας. Πρόκειται για έναν ακόμη μύθο. Ούτε ο καθηγητής που παίρνει 40 ευρώ για ιδιαίτερο μιας ώρας, είναι πραγματικά αυτός που εγγυημένα, με ένα φύσημα ανέμου από την τεράστια εμπειρία του, θα σπρώξει το παιδί να περάσει στο πανεπιστήμιο μετά βαΐων και κλάδων.

Ας κάνουμε ουρές, όχι μόνο στα βενζινάδικα και στα σουπερμάρκετ που έχουν καλύτερες τιμές, αλλά και στα πρόσωπα που προσφέρουν πραγματικές υπηρεσίες χωρίς να τις αξιολογούν με βάση την αλαζονεία τους ή το πόσο γρήγορα  θέλουν να έχουν αποκτήσει  το μαύρο τζιπ που θα εκτοπίσει τους πληβείους στο οδόστρωμα. …

Μακάρι να ψάχναμε παντού το λογικό, το ποιοτικό, το γνήσια δημιουργικό. Από τη μουσική που ακούμε, τα κανάλια που παρακολουθούμε, τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε, είτε φιλικά, είτε επαγγελματικά, τις ιστοσελίδες που παρακολουθούμε, τους συγγραφείς  που επιλέγουμε να διαβάσουμε,  κλπ κλπ κλπ.

Μακάρι, μακάρι, μακάρι, Μακάριοι οι πτωχοί τω χρήματι και πλούσιοι τω πνεύματι; Ουδένα προ του τέλους μακάριζε; Μακαρία η μνήμη των παλιών αγωνιστών; Τι να πω κι εγώ, μανιφέστο είναι αυτό το από πάνω; ευχολόγιο; εκ βαθέων εξομολόγηση σκέψεων; εκτόνωση λεκτική και τίποτα παραπάνω; μπορεί και όλα αυτά..

Γιατί,

Μου θύμισε η θάλασσα τα θαύματα που χάλασα

το χρόνο που σπατάλησα 

κοιτώντας μια στεριά που ήταν στείρα

δεν έφταιγα, δεν είχα από αγάπη ούτε μνήμες, ούτε πείρα.

Μου θύμισε τις άδειες αγκαλιές, τα κρύα βλέμματα

δεν ήξερα πως έκρυβαν το ψύχος τους με ψέμματα

Μου θύμισε εικόνες που έχω ζήσει 

και κάποιες, που -άλλοι- απ' το μέλλον μου έχουν σβήσει

....δεν ήθελε πολύ για να με πείσει.

Καλοκαιράκι 2011. Μου θύμισε η θάλασσα...

Ένα χαλί για να μη σκεφτόμαστε το χάλι μας.

 

Πρόκειται για χαλί σε είσοδο βιβλιοθήκης. 

Να μεταφράσουμε, αφού το θέλετε: 

"Το google μπορεί να σου βρει 100.000 απαντήσεις, ένας βιβλιοθηκονόμος μπορεί να σου βρει τη σωστή"

(Ένας σχολικός βιβλιοθηκονόμος; Άντε βρες τον!!!! 

Χα!)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες

Δε φαίνεται να υπάρχει μέλλον για τις 700 περίπου πρότυπες Σχολικές Βιβλιοθήκες σ' όλη την Ελλάδα (του προγράμματος ΕΠΕΑΕΚ).
Επί έντεκα χρόνια ετοιμαζόταν με αργά και σταθερά βήματα η κηδεία τους, όχι μόνο τώρα με την οικονομική κρίση.

Κάνουμε έκκληση σε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα, διευθυντές, καθηγητές, γονείς, να κάνουν οποιεσδήποτε κινήσεις κρίνουν αναγκαίες για να μην εγκαταλειφθεί απόλυτα αυτός ο θεσμός.

Ήδη, το χειρότερο έχει έρθει. Σύμφωνα με ανεπίσημες δηλώσεις, τις βιβλιοθήκες θα ανοίγει όποιος καθηγητής θέλει να τις χρησιμοποιήσει, ή θα οριστεί κάποιος καθηγητής να απασχολείται σε αυτές για να συμπληρώσει ωράριο...

Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι είναι αυτοί οι χώροι και πώς πρέπει να λειτουργούν. 
Ακόμα δεν έχουν καταλάβει οι αρμόδιοι, που ορίζουν από φέτος “projects” στην Α' λυκείου, ότι για να γίνει μια ομαδική εργασία το πρώτο πράγμα που χρειάζεται είναι μια βιβλιοθήκη.
 Με το κατάλληλο έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό.
 Ότι αυτοί οι χώροι χρειάζονται υπεύθυνους, ή καθηγητές επιμορφωμένους, ή βιβλιοθηκονόμους, ή ακόμα καλύτερα και τους δύο.
 Ότι διαφορετικά είναι σα να μην υπάρχουν.
 Επιπλέον κινδυνεύουν.

Στη βιβλιοθήκη του 30 Γυμνασίου, που εξυπηρετούσε και τα 4 σχολεία του συγκροτήματος, η τετραετής απόσπαση της υπεύθυνης έληξε στις 31 Αυγούστου φέτος.

Ποιος θα δανείζει βιβλία; Ποιος θα οργανώνει προβολές θα επιβλέπει και θα φροντίζει για την επισκευή των μηχανημάτων, για την ανανέωση (...) του υλικού, ποιος θα βοηθά τους καθηγητές στην ετοιμασία μιας παρουσίασης ή στην εκπόνηση εργασιών από τους μαθητές, κ.ά.;;

Οι υπολογιστές που υπάρχουν για τους δανεισμούς, τα στατιστικά, για να περιηγούνται στο διαδίκτυο οι χρήστες, για να καταγράφεται υλικό, να εξασκούνται τα παιδιά σε διάφορες εργασίες, κ.ά, μήπως να σκεπαστούν με σεντονάκια κατά της σκόνης;
 Μετά από πολύ κόπο για να ανανεωθούν κάποιοι, μετά από πολύ κόπο για να αγοραστούν κάποια νέα πράγματα, για να αντικατασταθούν τα χαλασμένα φαξ, DVD player, βίντεο, κλπ κλπ κλπ, να επιστρέψουμε τώρα που βρισκόμαστε στην εποχή του ... ψηφιακού σχολείου, στο χειρόγραφο δανεισμό, -αν θα γίνεται κι αυτό-, να πούμε στα παιδιά που πέρναγαν εδώ το διάλειμμά τους γιατί τους άρεσε κιόλας, ότι λόγω οικονομικών περικοπών τη βιβλιοθήκη τους θα τη βλέπουν μόνο απ' έξω;

Μα στην ουσία δεν στοίχιζε καν!

Ποιές είναι οι πραγματικές αιτίες λοιπόν; Ας μας δώσουν μια απάντηση οι αρμόδιοι. Ας βρουν λύσεις. Υπάρχουν πολλές, φτάνει να ενδιαφέρεται κανείς. 

Η (πρώην) υπεύθυνη της βιβλιοθήκης,
Κατερίνα Τζαμουράνη,
Εκπ. ΠΕ06

Το ιστολόγιό μας (Από τον Απρίλιο 2010) το οποίο θα συνεχίσει να λειτουργεί, μέχρι τελικής πτώσεως:
Βιβλιόσπι(ρ)το
http://kafrin-lib.blogspot.com/

Σκίτσο του Γ. Καλαϊτζή από την Κυριακ. Ελευθεροτυπία, 11/9/2011

Δυσλεξία. Γενικά σημάδια

Δεν είναι αναγκαίο να παρουσιαστεί καθένα από τα παρακάτω σημάδια σε κάθε δυσλεκτικό παιδί. Όμως πάντοτε παρουσιάζεται ένα σύνολο … συμπτωμάτων κατάλληλο ώστε να γίνει πλήρης διάγνωση.

Μπορείτε να δείτε τη συνέχεια στο 
http://medicalnews.gr/2011/09/%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82/

Απόσπασμα από άρθρο για βιβλιοθήκες

Μια άσκοπη βόλτα μέσα από τη ζωή

Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr
Hμερομηνία δημοσίευσης: 12-08-11

".........Mια άλλη βιβλιοθήκη στο Χαλ, όπου είχε διατελέσει επί μακρόν βιβλιοθηκάριος ο ποιητής Φιλιπ Λάρκιν, μνημονεύει ο Αυστραλός τραγουδιστής, Νικ Κέιβ στο κομμάτι του «There she goes my beautiful world». Μαζί με τον Μπένετ, ο Κέιβ πρωτοστατεί στην εκστρατεία διάσωσης 400 περίπου βιβλιοθηκών στο Ηνωμένο Βασίλειο που κινδυνεύουν με κλείσιμο. Δημοπρασίες, διαλέξεις και φιλανθρωπικές βραδιές διοργανώθηκαν από τις αρχές του 2011 για να σωθούν οι βιβλιοθήκες, σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση.
Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον θεωρώντας ότι οι βιβλιοθήκες είναι πολυτέλεια σε εποχή οικονομικής ανέχειας προχώρησε σε δραστικές περικοπές δαπανών. Η στρατηγική της κυβέρνησής του είναι να παραμείνουν μόνο οι μεγάλες βιβλιοθήκες σε κεντρικά σημεία των πόλεων. Οι υποβαθμισμένες γειτονιές της χώρας απογυμνώνονται από διεξόδους. Εις το εξής οι νέοι της Βρετανίας θα περπατούν στους δρόμους χωρίς αιτία, προορισμό και όνειρα. Σύμπτωμα αυτής της άσκοπης βόλτας από τη ζωή είναι και οι λεηλασίες των τελευταίων ημερών.

«Τα παιδιά στη Μύκη Ξάνθης απογοητεύτηκαν όταν έμαθαν ότι θα κλείσει η βιβλιοθήκη. Τα παιδιά τώρα γυρίζουν στους δρόμους. Κι όταν με βλέπουν ρωτάνε αν υπάρχει κάποιο νέο. Ντρέπομαι που τους αντικρίζω», έλεγε πριν από λίγους μήνες η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης Μύκης, Δέσποινα Κοτόρνου.

Κι η Μύκη στα Πομακοχώρια ήταν λόγω εθνικών ευαισθησιών μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις για τις οποίες συγκινήθηκαν ιδιώτες και αρμόδιοι φορείς στην Ελλάδα. Πολύ πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τις υπόλοιπες 27 παιδικές και εφηβικές βιβλιοθήκες του ομώνυμου οργανισμού, για την Κοργιαλένειο στο Αργοστόλι, όπου οι εργαζόμενοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας, καθώς είναι σχεδόν οκτώ μήνες απλήρωτοι, αλλά και για τη βιβλιοθήκη Πυλίου στην Κω.

Η διαφορά είναι ότι στην Αγγλία οι πνευματικοί άνθρωποι (...και οι άμυαλοι επίσης) κινητοποιούνται. Δεν υπογράφουν απλώς ανιαρά ψηφίσματα ή άψυχες εκκλήσεις: διοργανώνουν εκδηλώσεις, συγκεντρώνουν χρήματα, γράφουν άρθρα γεμάτα πάθος για βιβλία-ασπίδες και βιβλιοθήκες-καταφύγια."

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/08/2011_452461 

  


Επίσης διαβάστε:

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4645235  

"Πού πας χωρίς βιβλία" Άρθρο του Κ. Γεωργουσόπουλου στα Νέα, 27/7/2011

Επιστολή στην υφυπουργό Παιδείας από τον πρώην διευθυντή Δ/θμιας Εκπ/σης Γ' Αθήνας

Είναι μερικοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται ακόμα...

Όπως ο παρακάτω:

Θωμάς Ζούμπος
Ε.τ. Δ/ντής Β/θμιας Εκπ/σης Γ΄ Αθήνας

Προς την Υφυπουργό Παιδείας Δια Bίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου

3 Ιουλίου 2011

Θέμα : «Λειτουργία Σχολικών Βιβλιοθηκών»

Αξιότιμη κ. Υφυπουργέ,

Με αφορμή μιας τιμητικής πρόσκλησης να συμμετάσχουμε σε αποχαιρετιστήρια, λόγω αφυπηρέτησης, συνάντηση συναδέλφων, παλιών συνεργατών μου (διατελέσαμε επί 8ετία 1994-2002 Δ/ντής Εκπ/σης Γ΄Δ/νσης, Δυτ. Αθήνα, Αιγάλεω), υπευθύνων για τη λειτουργία των Σχολικών Βιβλιοθηκών (ΣΒ), επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη Σας τα εξής:
Παρακολουθήσαμε εκ του σύνεγγυς και εν πολλοίς συμμετείχαμε στον σχεδιασμό, την υλοποίηση και ευτυχήσαμε να δούμε και τη λειτουργία των ΣΒ με ένα σύγχρονο τρόπο, με τον κατάλληλο εξοπλισμό και εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό. Για το τελευταίο οι συνάδελφοι παρακολούθησαν σε ειδικά πολυήμερα σεμινάρια μαθήματα βιβλιοθηκονομίας και με πρότασή μας ειδικό σεμινάριο ηλεκτρονικής διαχείρισης λειτουργίας και εξοπλισμού.
Ζητήσαμε τις εμπειρίες των συναδέλφων που συνοψίζονται:
● Πλήρης αδιαφορία και απαξίωση των ΣΒ την τελευταία 6ετία
● Λειτουργία ΣΒ υποτυπώδης παρά την εργώδη προσπάθεια των υπευθύνων
● Παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από τους αρμοδίους προϊσταμένους υπηρεσιακούς παράγοντες ,όσο και από τους τοπικούς παράγοντες σχετικά με τον εμπλουτισμό τους και τη συντήρηση του εξοπλισμού.
● Σε ορισμένες περιπτώσεις χώροι ΣΒ χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες

Κ. Υφυπουργέ,
Συνοπτικά, μη γνωρίζοντας και τις προθέσεις του Υπουργείου, επισημαίνουμε :
● Ο θεσμός των ΣΒ είναι κατεξοχήν έργο του ΠΑΣΟΚ. Δαπανήθηκαν για πρώτη φορά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ορθώς και δικαίως κατά τη γνώμη μας, και τώρα αφέθηκαν στην τύχη τους.
● Το νέο μοντέλο εκπαίδευσης, που φιλοδοξεί να εφαρμόσει το Υπουργείο μας, εξυπηρετείται άριστα με τη λειτουργία των ΣΒ.
● Δεν πρέπει καθοιονδήποτε τρόπο να «θεοποιήσουμε» το διαδίκτυο, ότι είναι το «άπαν». Απλώς, κατά τη γνώμη μας , είναι ένα μέσον.
● Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι αντικαταστάτες των αποχωρούντων
● Εάν δε αληθεύει η πληροφορία μας ότι θα τοποθετηθούν εκπαιδευτικοί για συμπλήρωση ωραρίου, τούτο θα σημάνει σε πρώτη φάση την αφαίμαξή τους και στη συνέχεια τη διάλυσή τους.
● Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (Φιλανδοί, που επισκεφτήκαμε, όντας εν υπηρεσία, δύο φορές, με προηγμένη τεχνολογία), όταν ανεγείρουν διδακτήρια μετά τα εστιατόρια κτίζουν τις βιβλιοθήκες και έπονται οι αίθουσες διδασκαλίας
● Κατά τη γνώμη μας δεν απαιτούνται ιδιαίτερες δαπάνες. Με λίγο νοικοκύρεμα και με τη συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι δυνατόν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ικανοποιητικά υποστηρίζοντας βεβαίως και το νέο μοντέλο εκπαίδευσης.
Τέλος, όπως διαπιστώσαμε, υπάρχουν ακόμη στελέχη που μπορούν να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά, αξιοποιώντας τις γνώσεις τους, τις εμπειρίες τους και το ζήλο τους για τις ΣΒ.

Με τιμή
Θωμάς Ζούμπος

Πάντως εμάς, 11 χρόνια τώρα,  το βάρος των βιβλίων 

δε μας έκανε ποτέ να ... βαρυγκομούμε.

Παρουσίαση βιβλίου: "LOGICOMIX". Από μαθητή της Γ' γυμνασίου

Ένας από τους νέους τίτλους της συλλογής μας φέτος είναι και το LOGICOMIX, το πολυβραβευμένο Graphic Novel, του Απόστολου Δοξιάδη. Πήγε πολύ καλά εδώ στις πωλήσεις, έεε,συγγνώμη, στους δανεισμούς δηλαδή,και σας το παρουσιάζει ο στενός μας συνεργάτης Γιώργος Κοντογεωργίου.

LOGICOMIX
Μετά το ντεμπούτο του ως συγγραφέας με το βιβλίο του «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκάλντμπαχ», ο Αλέξανδρος Δοξιάδης επιστρέφει με ένα νέο, ανατρεπτικό μυθιστόρημα: το LOGICOMIX.
Η ιστορία του ενλόγω βιβλίου εκτυλίσσεται γύρω από τη ζωή του μεγάλου επιστήμονα της λογικής Μπέρναρντ Ράσελ και την απελπισμένη του προσπάθεια να φτάσει στην προσωπική του Ιθάκη: να καταφέρει να στηρίξει τα σύγχρονα μαθηματικά σε μία λογική βάση. Η πλοκή, ένας συνδυασμός έντονου συναισθηματισμού και μαθηματικών στοιχείων, θα οδηγήσει τον αναγνώστη σε ανεξερεύνητα μονοπάτια της λογικής, ενώ η ευφυέστατη τεχνική του in media res που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας θα τον κάνει να μη θέλει να ξεκολλήσει από τις σελίδες αυτού του συναρπαστικού μυθιστορήματος.

Τέλος, ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίον λαμβάνει τέλος η προσωπική ιστορία του Ράσελ θα αφήσει έκπληκτο τον αναγνώστη και θα του προσφέρει τροφή για σκέψη.
Ίσως, όμως, ο κυριότερος λόγος για τον οποίον αυτό το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία είναι ο επιτυχέστατος συνδυασμός μαθηματικής λογοτεχνίας και κόμιξ, που είχε ως αποτέλεσμα την απλούστευση των σχετικά δύσκολων μαθηματικών εννοιών που χρησιμοποιούνται στο LOGICOMIX.

Όντως, το ευφυές σχέδιο και ο έντονος χιουμοριστικός χαρακτήρας αυτού του βιβλίου μετατρέπει την περίπλοκη ιστορία των άκαρπων αποπειρών των μαθηματικών του εικοστού αιώνα να θέσουν μια λογική βάση στην αποκαλούμενη «κορωνίδα των επιστημών» σε ένα σχετικά ελαφρύ και ιδιαίτερα ευχάριστο ανάγνωσμα, που μπορεί να απολαύσει ο μέσος αναγνώστης- αν φυσικά υπάρχει τέτοιο πλάσμα!

Γιώργος Κοντογεωργίου, Γ' τάξη 39 γυμνασίου

Έκτακτο δελτίο ειδήσεων και συνειδήσεων

Επειδή στη δεξιά μόνιμη στήλη του ιστολογίου ... τουτουνού αναφέρεται εξ αρχής 

" Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε απο την υπεύθυνη της Σχολικής Βιβλιοθήκης Ανω Κυψέλης. ......... Σκοπός της και ανάγκη της, να μοιραστεί με τους τυχόν ενδιαφερόμενους, τα όσα λαμβάνουν χώρα.. στη χώρα, στον εγκέφαλό της, στο σχολικό συγκρότημα, στη βιβλιοθήκη" ,
 ας περάσουμε σήμερα, -μέρες που είναι- σε όσα συμβαίνουν στη χώρα και στον εγκέφαλό μου αυτόν τον καιρό. Ευκαιρία είναι, οι μέρες είναι πονηρές αλλά και άκρως κρίσιμες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες επίσης... 

Ας ξεκινήσουμε απο το θέμα "Το άγνωστο μέλλον των Σχολικών Βιβλιοθηκών" και να πάμε αγάλια-αγάλια και όσο το επιτρέπει ο χώρος μας κι ο χρόνος μας,  στα θέματα "Ελλάδα", "αγανάκτηση", περνώντας ενδιαμέσως απο το θέμα "Παιδεία". 
Πρώτα πρώτα, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι από του χρόνου δε θα μιλάμε πια για το θέμα "Σχολικές Βιβλιοθήκες". Θα μιλάμε γι αυτές ως "παρελθόντα μεγαλεία (που λέει ο λόγος) και διηγώντας τα να κλαις..."

Τη Δευτέρα 6/6/2011 έγινε μια άτυπη συνάντηση εργασίας σε μια σχολική βιβλιοθήκη, όπου παραβρέθηκαν, εκτός από καμιά 15αριά συναδέλφους υπευθύνους σχολικών βιβλιοθηκών,  οι:

Αλέξης Δημαράς, ιστορικός της ελληνικής εκπαίδευσης
Γιώργος Ζάχος, πρόεδρος του συμβουλίου βιβλιοθηκών και διευθυντής της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Μιχαήλ Κοντογιάννης, ειδικός γραμματέας πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας/Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ.
Ευσταθία Φουσέκη, διευθύντρια ΣΕΠΕΔ/Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ.
Παύλος Χαραμής ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ

Εισηγήσεις έγιναν από τους
1) Γιώργο Ζάχο
Σχολική Βιβλιοθήκη: Βασική πληροφορική υποδομή υποστήριξης της εκπαιδευτικής και μαθησιακής διαδικασίας στον 21ο αιώνα.
https://docs.google.com/present/edit?id=0AVkyOn5_cYAnZGNtbTJnamJfNTEzZHB4dHJ4Zzg&hl=en_US
2) Εμμανουήλ Νίνο
Ο ρόλος της σχολικής βιβλιοθήκης
http://www.box.net/shared/biddqarngp
3) Γιώργο Μπαρμπέρη
Ζητήματα που δυσχεραίνουν το έργο των σχολικών βιβλιοθηκών
http://www.box.net/shared/rdyygop5d1
 και ακολούθησε ζωηρότατη συζήτηση. 

 Γενικές παρατηρήσεις:

Δεν ήξεραν ουσιαστικά, οι 2 εκπρόσωποι του υπουργείου, ποιος είναι ο ρόλος του υπεύθυνου και πως συνδέεται με τη λειτουργία της βιβλιοθήκης 
Δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν ως προς το τι προβλέπεται για το "άγνωστο μέλλον των Σ. Β. ". Δεν ήταν οι καθ' ύλην αρμόδιοι. 
Σύμφωνοι, αλλά από τα συμφραζόμενα, προέκυψε εμμέσως πλην σαφώς ότι τις σκέψεις που υπάρχουν τις ξέρουν. Εμείς επιμείναμε να μάθουμε, διότι τι να την κάνουμε τη συνάντηση αν το Σεπτέμβριο  οι πόρτες των βιβλιοθηκών είναι κλειστές. Για μας, αλλά κυρίως για τους αποδέκτες, μαθητές και καθηγητές. Τονίσαμε ότι η αγωνία μας δεν είναι πρωτίστως η δική μας θέση, εμείς θα γυρίσουμε στις τάξεις και στο μάθημά μας, με λιγότερες ώρες εργασίας, με μια αξέχαστη εμπειρία στο ενεργητικό μας, με την αίσθηση βέβαια του χαμένου πολύχρονου κόπου, αλλά η ζωή συνεχίζεται. 

Τα παιδιά;; που αγάπησαν αυτούς τους χώρους, τους έκαναν κτήμα τους, που μόλις είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν τι μπορεί να τους προσφέρει, -γιατί αυτό είναι κάτι που παίρνει καιρό-, τα παιδιά λοιπόν;;
Κατά τα λεγόμενα του κ. Κοντογιάννη, "οι βιβλιοθήκες δε θα κλείσουν, αλλοίμονο, είναι σημαντικές", "θα βρεθεί τρόπος να λειτουργήσουν".  Ας το προσέξουμε αυτό το τελευταίο....

Όλα λοιπόν τα μέχρι τώρα ... στοιχεία,  συγκλίνουν στο ότι οι σκέψεις των αρμοδίων -αν υπάρχουν- κινούνται στο ... ευρύ πλαίσιο του να τοποθετεί π.χ ο προϊστάμενος "κάποιον"  που δε συμπληρώνει ώρες,  να λειτουργεί τη βιβλιοθήκη κάποιες ώρες. Δεκα θα είναι;, Τέσσερις;; Δύο;; Όσες του λείπουν.  Μακάρι να βγούμε ψεύτες.

Δηλαδή, αυτό σημαίνει να την ανοίγει κάποιες ώρες, να δανείζει, χειρόγραφα φυσικά, γιατί δε θα υπάρχει επιμόρφωση στο βιβλιοθηκονομικό πρόγραμμα, άντε να δέχεται και κάποια τμήματα για προβολές, αν τον βοηθήσουν οι καθηγητές που ξέρουν ήδη τι οπτικοακουστικό υλικό υπάρχει για την ειδικότητά τους.  Κατά τα άλλα, σταδιακό πλιάτσικο, κατά τα πρότυπα των παλιών βιβλιοθηκών του ενός ή και δέκα ραφιών, εξαφάνιση πολύτιμου υλικού, καταστροφή των υπολογιστών, τους οποίους δε θα ξέρει πώς να προστατέψει ο τυχόν υπεύθυνος, αφού στις πλείστες περιπτώσεις δε θα έχει και καμιά ιδιαίτερη σχέση με την τεχνολογία, και λοιπά και λοιπά, πού να τα εξηγούμε όλα τώρα...

Υπήρχαν αυτά τα χρόνια παραδείγματα εκπαιδευτικών υπεύθυνων βιβλιοθηκών απ' όλη την Ελλάδα,  που όχι μόνο έχουν κάνει έργο αξιοθαύμαστο, όχι μόνο έχουν φτιάξει ιστολόγια, ιστοσελίδες, βιντεάκια δικά τους που τα δημοσίευαν στο YouTube, αλλά και πρόσφεραν απο τον προσωπικό τους χρόνο εθελοντικά, λόγω καθαρής αγάπης γι αυτό που έκαναν. Ένα χαρακτηριστικό  παράδειγμα να αναφέρουμε μόνο, ένας συνάδελφος απο τη βόρεια ελλάδα, που ειχε αναλάβει βιβλιοθήκη όταν οι επιμορφώσεις ... 'μάς είχαν τελειώσει', γράφτηκε σε σχολή βιβλιοθηκονομίας για να αποκτήσει πρόσθετες γνώσεις. 

Κάποια ενδιαφέροντα σημεία απο τη συνάντηση: 
Υπήρξαν πολλά, πρώτα-πρώτα οι τοποθετήσεις και παρουσιάσεις των συναδέλφων Μ. Νίνου και Γ. Μπαρμπέρη, οι παρεμβάσεις και τα επίκαιρα ερωτήματα των άλλων συναδέλφων, η εισαγωγή και γενικά η καλή προαίρεση και το ενδιαφέρον του κ. Ζάχου, κάποιες παρατηρήσεις και προτροπές του κ. Αλέξη Δημαρά, π.χ. "Απευθυνθείτε και στους μη ψηφιακά μυημένους", κ.ά.

Οι δικές μου παρατηρήσεις, συμπληρωματικές της παρουσίασης του Γ. Μπαρμπέρη, είχαν σα στόχο να ενημερώσουν, για παράδειγμα τον κ. Ζάχο για κάποια θέματα που δεν ήξερε, όπως π.χ.:
Τη διαδικασία που είχε γίνει για την τετραετή τοποθέτησή μας, (η οποία λήγει στις 31 Αυγούστου 2011), με μόρια και συνέντευξη. Τώρα την ξέρει, και μάλλον κατάλαβε και το γελοίο τρόπο της διεξαγωγής της σε πολλές περιπτώσεις, το ότι δεν μέτραγε π.χ. καθόλου η πρότερη εμπειρία σε Σ.Β...(!), ότι οι περισσότερες συνεντεύξεις έγιναν για τα μάτια του κόσμου, κ.ά.
Επίσης τώρα ξέρει και σχετικά με τις εκθέσεις πεπραγμένων που έπρεπε μέχρι τώρα να υποβάλλουμε δυο φορές το χρόνο, την απουσία νοήματος αυτής της έκθεσης ιδεών, -συγγνώμη, πεπραγμένων-, το πόσο άσχετα ήταν τα ερωτήματα που έθεταν, το ότι τις στέλναμε σε 3 διαφορετικούς αποδέκτες του Υπουργείου, (φαίνεται δεν είχαν αρκετό χαρτί για σαΐτες) και άλλα παρόμοια, άκρως λειτουργικά και αξιέπαινα, προϊόντα φωτισμένων εγκεφάλων (φωτισμένων από λυχνίες ραδιοφώνου, εκείνες τις παλιές...).
Δεν  ήξερε επίσης, όπως και οι περισσότεροι αρμόδιοι, -ούτε καν οι διευθυντές των σχολείων ευθύνης το διαβάζουν- το περίφημο "Πλαίσιο λειτουργίας των Σ. Β."  Ας ηταν πιο διαβασμένοι τελοσπάντων.

Άντε να σας γράψω  (-αφού ενδιαφέρεστε τόσο, ξέρω, θα σκάσετε αν δεν τις ακούσετε) και τις συγκεκριμένες προτάσεις που έκανα, έτσι για την ιστορία, να τις έχω εδώ να τις καμαρώνω. Πάντως τις σημείωναν...


1. Αλλαγή του Πλαισίου Λειτουργίας
2. Επανεξέταση των αρμοδιοτήτων του ...επονομαζόμενου Γραφείου Σ. Β., αλλαγή, πλήρη, του εντύπου της Έκθεσης Πεπραγμένων, να είναι μόνο ετήσια, να υπάρχει ανατροφοδότηση και γιατί όχι, αξιολόγηση. 
3. Υποχρέωση των διευθυντών των μονάδων να ενημερώνουν κάθε Σεπτέμβριο καθηγητές και μαθητές για την ύπαρξη σύγχρονης βιβλιοθήκης στο σχολικό χώρο... υπάρχουν πολλοί λόγοι
4. Κατάργηση λίστας εγκεκριμένων βιβλίων
                                                και κάτι άλλες λεπτομέρειες που τις ξέχασα.

Η μόνη διέξοδος νομίζω είναι η εξής:
Ενα πρόγραμμα δραστηριοτήτων που να περιλαμβάνει εναλλάξ:
α) μια πρόταση συναδέλφου., δηλαδή μπάνια, πολλά μπάνια, μέχρις εξαντλήσεως, για απόλαυση σωματική, αλλά και προς μυική ενδυνάμωση για τις επερχόμενες γενικές συγκρούσεις με τις κυβερνητικές επιλογές (που έχουν να κάνουν και με τους αξιόλογους θεσμούς)
β) μια πρόταση δικιά μου τώρα, δηλαδή εξορμήσεις στις πλατείες το απόγευμα. Η ρίψη μουτζών είναι μία μέθοδος, δε λέω, αλλά ελαφρώς αντιπαραγωγική. Η συμμετοχή όμως σε συνελευσεις και πρωτοβουλίες δε μου φαίνεται άσχημη ιδέα, κυρίως αν είναι να γίνουν περισσότεροι εκεί οι σκεπτόμενοι και λιγότεροι οι αεροβατούντες θερμοκέφαλοι.
Εκεί κρινεται το παιχνίδι αυτη τη στιγμή, δε βλέπω κάτι άλλο. Αφού όλες οι δικαιολογίες είναι οικονομικής φύσης και κρίσης, ας προτείνει η κοινωνία άλλες διεξόδους πριν ειναι πάααρα μα πάααρα πολύ αργά.
Ας στραφούμε προς επαναπροσ-διορισμούς (το τελευταίο συνθετικό είναι "κακιά λέξη" τέτοιες εποχές, ας προσέχω άλλη φορά τι γράφω).

Μια συνάδελφος σχολίασε στο φόρουμ που έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια, (όπου και επικοινωνούσαμε για ανταλλαγή πληροφοριών, αλληλοβοήθεια, έκφραση του πόνου μας και άλλα σχετικά):
"..... αυτοί νομίζουν ότι οι βιβλιοθήκες είναι μαγαζάκια: τα ανοίγει κάποιος, έρχονται οι πελάτες την ώρα που αυτός είναι διαθέσιμος, βρίσκουν μόνοι τους τι βιβλίο θέλουν, το δανείζονται ήσυχα ήσυχα και μετά, με πολύ συνέπεια και υπευθυνότητα, περιμένουν υπομονετικά πότε ο μαγαζάτορας θα ανοίξει για να το επιστρέψουν. Κι αυτό είναι όλο". 


Δε  φαίνεται λοιπόν να είναι στις προτεραιότητες του Υπουργείου και της κυβέρνησης γενικά, η γνώση και η  καλλιέργεια. (θα μου πείτε ήταν στων προηγούμενων κυβερνήσεων τις προτεραιότητες; και καλά θα κάνετε)  Όσο κι αν μιλάει για .. δια βίου μάθηση, ψηφιακά σχολεία, εκπόνηση συνθετικών εργασιών στο Λύκειο, και άλλα ωραία, εύηχα και ευάερα και ευήλια. 
Η οικονομική κρίση, σου λέει.. Λες και τόσα χρόνια που δεν υπήρχε, έγινε κάτι το σημαντικό προς αυτή την κατεύθυνση... 
Καλά, αυτή η κρίση, έχει μια λόξα να χτυπάει ειδικά -εκτός από τους οικονομικά πιο αδύναμους γενικώς- ό,τι πιο πολύτιμο και καινοτόμο, σε όλους τους χώρους, σ' ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα;; Τον πολιτισμό, τα πρωτοπόρα προγράμματα, την έρευνα, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, κλπ κλπ κλπ;; Πολύ επιλεκτική την κόβω. Δεν τη βλέπω να βάζει και τόσο στο μάτι τους υπαίτιους της χρεωκοπίας μας, οικονομικής  και κοινωνικής, δεν τη βλέπω να τα καταφέρνει καλά με τους μεγαλοφοροφυγάδες, τους εκμεταλλευτές κινητών και ακινήτων (ανθρώπων εννοούμε, και χώρων), δεν ξέρω, μπορεί να είναι ιδέα μου.

Παιδεία λοιπόν. Να μην πούμε πολλά, υπάρχουν σε ένα σωρό εφημερίδες, ιστοσελίδες, κλπ. Το ρεζουμέ το ξερουμε. Το αποτέλεσμα επίσης. Ζήτω και πάλι ζήτω τα φροντιστήρια, τα ελεύθερα προπύργια του ελεύθερου νεοελληνικού έθνους, που έχει την ευχέρεια να διαλέξει ανάμεσα στο "πληρώνω για να μπει το παιδί μου σε κάποια σχολή", "πληρώνω για να μείνει το παιδί στην πόλη όπου βρίσκεται η σχολή του",  "πληρώνω για να συντηρήσω το παιδί που τέλειωσε τη σχολή αλλά δουλειά δε βρίσκει", "πληρώνω για να πιει το παιδί τον καφέ με 3,80 τις ώρες που κάθεται στην καφετέρια περιμένοντας να δει καμιά ωραία ξανθιά δουλειά να περνάει απ' έξω", "πληρώνω την προξενήτρα για να βρει στο παιδί καλή και πλούσια νύφη να το συντηρεί, γιατί δε βλέπω άλλη λύση" και ούτω καθεξής.

Και Κοινωνία γενικά;  "Ώρα μηδέν", μελό ελληνική ταινία,  ή Μηδενική Ανοχή τώρα πια; Ώρα απολογισμών, ώρα αφύπνισης, ώρα νέων προτάσεων; 
Εδώ και περίπου 20 μέρες,  ο κόσμος μαζεύεται στις πλατείες, γιουχάρει, μουτζώνει, φωνάζει συνθήματα, διαμαρτύρεται ειρηνικά και συμβολικά, άλλοτε γιαουρτώνει, αυγουλώνει, (όχι, αυτό νομίζω δεν τό χουμε δει ακόμα, δε θυμάμαι), πάει να ορμήξει σε υπουργούς, άλλοτε απεργεί μαζικά, άλλοτε συζητάει σε συνελεύσεις με πρωτόφαντες δημοκρατικές διαδικασίες, κάνει προτάσεις, βγάζει ψηφίσματα, καλεί σε νέες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. 
Χρόνια είχαμε να τα δούμε αυτά. 

Για να δούμε τι θα δούμε και πού θα πάει το τρένο ('τραίνο' το γράφαμε παλιότερα, τώρα απλοποιούμε τη γλώσσα και τη σκέψη, έ, δε χρειάζεται να κάνει και πολύπλοκους συλλογισμούς.  Να μην κουράζεται, κρίμα κι άδικο, άσε που είναι και επικίνδυνο)...


Αντί για επίλογο, και για να πάρω κάποια άφεση αμαρτιών για τη στενοχώρια ή ανία που σας προκάλεσα:

 

Χαμόγελο είναι, μην το βλέπετε έτσι, απλώς λίγο παρεξηγήσιμο.

Μεταδίδεται ευρέως και ακυρώνει και το χρέος

Χαμογελάτε.

Δίνει θάρρος στους σβησμένους απ' το χάρτη,

ενοχλεί τους βολεμένους,

τους βλαμμένους,

τους καμένους,

τους κρυόκωλους στα πάρτι.

Χαμογελάτε.

Σκέφτεστε κάτι καλύτερο, μέρες πουρχονται;;

Μεταδίδεται ευρέως,

ακυρώνει και το χρέος.

Χρέος είναι και η δράση

η αντίδραση στη βράση

που το σίδερο κολλάει

γιατί ως γνωστόν μιλάει

πιο καλά ... ο τελευταίος

αλλά και -στο πνεύμα- ο .. πάντα νέος.

(Συγγνώμη για το πρόχειρο της έμπνευσης, έχω και καλύτερα... ) Embarassed