Terry Pratchett: Shaking Hands With Death

Terry Pratchett:

Shaking Hands With Death. (Βίντεο). 

Μια καταπληκτική ομιλία, για ένα τόσο δύσκολο θέμα, που όμως σε συγκινεί αφάνταστα ενώ παράλληλα καταφέρνει να σε θερμάνει και να σε κάνει να γελάσεις. Αυτό θα πει Pratchett, αυτό θα πει -για μένα- "εξαίρετο χαρακτηριστικό Άγγλων δημιουργών". 

Έχει και αγγλικούς υπότιτλους, αλλά ακόμα και αν δε φτάνουν τα αγγλικά κάποιου για να το παρακολουθήσει ικανοποιητικά, και μόνο ο τονισμός της φωνής και η γλύκα του Ρόμπινσον μπορούν να σε κάνουν να το δεις όλο...

Το κείμενο του Terry Pratchett το ακούμε από τον Τόνι Ρόμπινσον. (Τον αγαπημένο "Μπόλντρικ", για όσους ξέρουν τη σειρά 'Μαύρη Οχιά'). Το κάνει υπέροχα.
Ο λόγος που δεν το ακούμε από τον ίδιο το συγγραφέα είναι πως η ασθένειά του δεν του επέτρεπε να διαβάζει για πολλή ώρα. 

https://www.youtube.com/watch?v=90b1MBwnEHM&pp=ygUoc2hha2luZyBoYW5kcyB3aXRoIGRlYXRoIHRlcnJ5IHByYXRjaGV0dA%3D%3D

Ο Τέρι Πράτσετ γεννήθηκε το 1948 στο Μπάκινχαμσαιρ. Έγραψε πάνω από 70 βιβλία, 40 από τα οποία μυθιστορήματα του "Κύκλου του Δισκόκοσμου" ("Discworld"), ενώ ο ίδιος θεωρείται ιδιοφυΐα της χιουμοριστικής φανταστικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 70 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.

Το 2009 έλαβε τον τίτλο του ιππότη (Sir), για τις υπηρεσίες του στη λογοτεχνία.
Δύο χρόνια νωρίτερα, είχε ανακοινώσει ότι έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Πέθανε στο σπίτι του, στις 12 Μαρτίου 2015, σε ηλικία 66 ετών.

Terry Pratchett

Tony Robinson

Βιβλία Αγγλικών Γυμνασίου. Fexe mou kai glystrisa.

ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ. 

Να σημειωθεί στα πρακτικά. Συντάσσω επίσης τη διαθήκη μου. Θα κληροδοτήσω στους συναδέλφους τα σχέδια μαθημάτων που εκπόνησα αυτά τα χρόνια για να βγω απ' το λαβύρινθο των απερίγραπατα-πατα-πατα απαράδεκτων βιβλίων αγγλικών του γυμνασίου που να πέσει κεραυνός και να κάψει αυτούς που τα ...σχεδίασαν, αυτούς που τους πλήρωσαν γι αυτό, αυτούς που τα ενέκριναν, αυτούς που δεν τα κατήγγειλαν κ.ο.κ. 

Αυτές οι παραπάνω γραμμές ξεκίνησαν σαν Πρωταπριλιάτικο αστείο στο φάτσαμπουκ. Λίγοι τσίμπησαν, και καλά έκαναν, γιατί συνεχιζόταν σαν έκφραση αγανάκτησης για το διδακτικό υλικό που καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε στην τάξη, αντί για την τουαλέτα όπου και θα ταίριαζε περισσότερο, παρ' όλες τις φιλοδοξίες των δημιουργών του που ίσως το αντιλαμβάνονταν ως αποτέλεσμα μεγάλης έμπνευσης, μια πρωτοποριακή σύλληψη... 

(Αντισύλληψη μάλλον, δηλαδή αδυναμία σύλληψης από τους μαθητές απλών εννοιών αγγλικού συντακτικού και γραμματικής. Δηλαδή, για πιο λιανά: Εμποδίζει τους μαθητές να συλλάβουν αυτά τα πραγματάκια που χρόνια τώρα τόσα άλλα βιβλία που κυκλοφορούν στο εμπόριο, καταφέρνουν να τα παρουσιάσουν  με πετυχημένη δομή, φτιαγμένη έτσι ώστε απλά και καθαρά να μπορεί ο μαθητής να εμπεδώσει τη θεωρία και να εξασκηθεί).

Αλλά η ομάδα που εκπόνησε -και μας πόνεσε- τα διδακτικά βιβλία των αγγλικών του ελληνικού γυμνασίου, θεώρησε φαίνεται ότι η εμπειρία από τόσους ελληνικούς και ξένους εκδοτικούς οίκους δεν προσφέρει τίποτα και αντί γι αυτό χάραξε μια δική της -εντελώς τεθλασμένη πορεία- εκμάθησης της γλώσσας. Μετά από συγκεκριμένες οδηγίες ανωτέρων; Μετά από λήψη ουσιών ίσως, που δημιουργούν δαιδαλώδεις συνειρμούς; Ποιός ξέρει.. Η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια. (Κυριολεκτικά. Η γλωσσολογική επιστήμη).

 Και μάλιστα για μια γλώσσα όπως η αγγλική, που οι φορείς της -οι ομιλητές και οι θεωρητικοί- συνήθως έχουν την αντίθετη τάση από αυτή των συμπατριωτών μας, δηλαδή δεν έχουν τάση για πολυλογίες, ή απεραντολογίες.

(Ζωντανό παράδειγμα εγώ, τώρα, που πολυλογώ, όσο κι αν ήθελα να το αποφύγω. Αλλά πώς αλλιώς να εξηγήσω την κατάσταση;)

Να παραθέσω πιο συγκεκριμένα τα εξής χαρακτηριστικά:

Καμία σαφήνεια, καμία συνοχή, καθόλου πετυχημένα παραδείγματα, καμία αντιστοίχηση ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη, άλλα παρουσιάζει το βιβλίο μαθητή και σε άλλα προσφέρει ...εξάσκηση το βιβλίο ασκήσεων, πληθώρα λαθών (νοηματικών, γραμματικών, μέχρι και τυπογραφικών).

Γι αυτά τα τελευταία δεν ευθύνονται βέβαια οι συγγραφείς, αλλά δεν υπήρξε επιμέλεια; Έλεγχος; Βιάστηκαν να τα τελειώσουν; Αλλά και με τις  εικόνες ακόμα, πολλές φορές υπάρχει μπέρδεμα.

Απ ότι λένε οι συνάδελφοι γαλλικών και γερμανικών τα ίδια πάνω κάτω βρίσκουν και στα βιβλία της δικής τους ειδικότητας.

Άλλα παραδείγματα:

      1) Ο τρόπος που δομούνται τα κεφάλαια είναι χαοτικός. Και για το μάτι και για το μυαλό. Η ύλη που περιέχεται, εκτός από αδιάφορη έως απρόσφορη,  είναι και μεγάλη. Δεν καλύπτεται με τίποτα σε μια σχολική χρονιά. (Αυτό βέβαια ισχύει νομίζω σε όλα τα σχολικά βιβλία)

      2) Δεν υπάρχει καμία συνέχεια ανάμεσα στα βιβλία των τριών τάξεων.

Από το βιβλίο της Α τάξης των αρχαρίων που δεν έχει σχεδόν καθόλου κείμενα, ή έχει κάποια ακατάλληλα για αυτό το επίπεδο, περνάμε στο βιβλίο της Β κ-αρχαρίων που έχει κείμενα με λεξιλόγιο πολύ.. ανώτερο.
 (Φαίνεται πως ξέρουν αυτοί κάποιο μυστικό άγνωστο σε μας τους υπόλοιπους, που λέει ότι οι μικροί αρχάριοι έφηβοι, στη διάρκεια του καλοκαιριού ανάμεσα στην Α και στη Β τάξη, μέσω επέμβασης εξωγήινων δυνάμεων, αποκτούν ξαφνικά έναν πλούτο αγγλικού λεξιλογίου που θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν στα στρυφνά κείμενα της Β' και να πηδήξουν επίπεδο με την ευκολία που δείχνουν όταν πηδάνε μάντρες για να πιάσουν τη μπάλα που τους ξέφυγε στο παιχνίδι).

      3) Στο βιβλίο της Γ' τάξης τώρα.

Άαα, εδώ δεν έχει τέτοια. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο πρωτότυπα. Απλώς, δεν υπάρχει (βιβλίο αρχαρίων). Αλλά ούτε και προχωρημένων! Υπάρχει ένα. Που είναι για πάσαν νόσον και μακακίαν (των αρμοδίων). Προφανώς όταν τα έφτιαχναν τέλειωσαν τα κονδύλια και το έργο δεν αποπερατώθηκε. Αλλά αυτό το ένα που υπάρχει, ξεπερνάει κάθε προσδοκία! Έχει όλα τα ελαττώματα των προηγούμενων και ακόμα περισσότερα.

Τα κείμενα σε κάθε κεφάλαιο ψάχνεις να τα βρεις όπως τη βελόνα στα άχυρα, ανάμεσα σε διάφορες εικόνες, διαγράμματα, «tasks» (κάτι σαν ασκήσεις δηλαδή), “projects”, (εργασίες ελληνιστί), του τύπου «Δουλέψτε σε ομάδες των τριών ή τεσσάρων και φτιάξτε μια παρουσίαση για το πώς θα οργανώνατε ένα θεατρικό στο σχολείο σας» ή για το «Τι σημαίνει το Πάσχα για τους σύγχρονους Έλληνες».  Τα οποία , μέχρι να καταλάβει ο ίδιος ο διδάσκων πώς μπορούν να γίνουν και πόσος χρόνος θα χρειαστεί, έχει περάσει … το Πάσχα και βαίνουμε προς το τέλος του σχολικού έτους.

                Αφού λοιπόν τα κείμενα είναι ελάχιστα σε σχέση με όλα τα γύρω-τριγύρω, λύνεται και το πρόβλημα του επιπέδου. Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Χωρίς πολλά πολλά κείμενα, δεν έχεις και το θέμα του κατάλληλου λεξιλογίου για αρχάριους ή προχωρημένους. Διαλέγεις όποιο κείμενο θες, και το διδάσκεις όπως θές, άσχετα αν υπάρχουν ανάλογες ασκήσεις λεξιλογίου συνδεδεμένες με αυτό. Κάνε τις δικές σου. Όλα εμείς θα τα κάνουμε;

      4) Το «layout» (η διάταξη των σελίδων ελληνιστί):

 Ό,τι πρέπει για να σε πιάνει πονοκέφαλος. Κάθε κεφάλαιο (“Unit” αγγλιστί),  -12 σελίδων παρακαλώ-, χωρίζεται σε τρία  «Lessons». Κάθε… λέσον...  δεν παίρνω και όρκο σε τι χωρίζεται. Έπιασα και μελέτησα κάποια κεφάλαια ενδεικτικά, όταν πρωτοάνοιξα τα βιβλία, και μου πήρε τόσο χρόνο να βγάλω άκρη για το πού το πάει το … κεφάλαιο, ώστε να κάνω ένα γενικό πλάνο,  που αποφάσισα το συγκεκριμένο κεφάλαιο να μην το κάνω. Το ίδιο συνέβη και με ένα άλλο κεφάλαιο, και με ένα άλλο, ε… κατέληξα σε κάποια που θεώρησα πιο σημαντικά, είτε από άποψη γραμματικής, είτε θεματολογίας και λεξιλογίου, είτε.. απλώς επειδή φαίνονταν κάπως πιο στρωτά. .

Αυτά τα χαοτικά κεφάλαια λοιπόν, των 12 σελίδων, έχουν ένα κεντρικό θέμα, ως είθισται. Π.χ. «Τεχνολογία». Ας παρακάμψουμε το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρονται ακόμα οι…  δισκέτες ως συνήθης τρόπος αποθήκευσης δεδομένων στον υπολογιστή, (και αυτές καθώς και άλλα… σύγχρονα μέσα. Εντάξει, «λεφτά –για ανανέωση βιβλίων- δεν υπάρχουν», το είπαμε), και ας πάμε στο πώς αναπτύσσεται το κεντρικό θέμα στα χωριστά  «Lessons».

Στο βιβλίο της Γ΄ υπάρχει το κεφάλαιο με τον γενικό τίτλο «Click On Line». (Οπότε, περιμένεις να εστιάσει στο θέμα του Ίντερνετ, έτσι δεν είναι;)

·      Η εισαγωγή όμως, σου μιλάει για την εξέλιξη του τηλεφώνου.

·      Το Lesson 1, με τον τίτλο «Gadgets», έχει εικόνες από μηχανήματα φαξ μέχρι τηλεόραση. Έ, λες κι εσύ ως καλοπροαίρετος άνθρωπος, εντάξει, έχουν να κάνουν με επικοινωνία. Μετά, εντάξει, έχει ένα κείμενο για το ίντερνετ, ενδιάμεσα –ξαφνικά - έχει μια αναφορά σε γραμματικό φαινόμενο και μετά άσκηση κατανόησης της δομής του κειμένου και μετά κάτι σάλτσες και … καμία εξάσκηση στο λεξιλόγιο,  που εδώ προσφέρεται.

·      Το Lesson 2, έχει τον τίτλο “Speak your mind” (Σα να λέμε «Μίλα, πες τη γνώμη σου, εκφράσου»).  Οι στόχοι (γράφονται στην αρχή κάθε μαθήματος, και λες ωραίο αυτό, ξέρεις πού βρίσκεσαι), είναι να μάθουν οι μαθητές α)να ξεχωρίζουν τη στάση των ομιλητών απέναντι σε διάφορα θέματα, β) να καταλαβαίνουν πληροφορίες που υπαινίσσονται σε ένα διάλογο, και τέλος, γ) να εξασκηθούν στο χρόνο Present Perfect.

Ξεκινάει με ένα Listening, μετά έχει ένα Speaking με δύο «tasks» εκ των οποίων το ένα έχει τον υπέροχο τίτλο «Ήσουν καλό παιδί τώρα τελευταία;»  …. Δηλαδή, το “Speak your mind” του τίτλου αφορούσε τελικά τους γονείς! Γιατί τα παιδιά καλούνται εδώ να γράψουν φράσεις όπως: «Τη μητέρα μου τη ρίχνει όταν…*»  ξερω γω.. δε διαβάζω 12 ώρες το 24ωρο και δεν παίρνω πάνω από 19,7.  Ή «Μπούχτισα πια!**», λέει ο πατέρας μου, όταν μου εξηγεί 32 φορές την άσκηση κι εγώ δε σκαμπάζω.  (*It gets my mum down when….) (**“I’ve had enough!”…)

Μετά, έρχεται η σελίδα της γραμματικής με παραδείγματα από τον Present Perfect (περίπου αντίστοιχος με το δικό μας Παρακείμενο). Α, δε μπορώ να πω, εδώ έχει κάποια ωραία παραδείγματα με εικόνες, και τα παιδιά οδηγούνται να εξαγάγουν τον κανόνα μόνα τους.

 Αλλά μετά τη θεωρία και τους κανόνες πρέπει να ακολουθεί και η εξάσκηση. Πούν’ την αυτή; Έ, ας δούμε στο βιβλίο ασκήσεων. Να, έχει! Κοιτάς καλύτερα (ο/η διδάσκων-ουσα), και βλέπεις ότι οι ασκήσεις («δραστηριότητες» τις λέει) είναι σύνολον 2 (και μισό) η μία είναι παιδαριώδης, με εικονίτσες,  εντάξει, οι δύο όμως ζητούν εφαρμογή του Present Perfect σε προτάσεις και ρήματα που θέλουν επιπρόσθετους κανόνες, οι  οποίοι δεν έχουν παρουσιαστεί στο βιβλίο του μαθητή!

Πρέπει πάλι εσύ (ο/η διδάσκων-ουσα), να το έχεις προβλέψει,  να τα παρουσιάσεις και να τα εξηγήσεις.

 Εκτός κι αν είσαι του τύπου «αν πηγαίνετε φροντιστήριο, τα ξέρετε, όσοι δεν πάνε, ας κόψουν το το λαιμό τους»

Η συνέχεια στο δεύτερο Lesson, περιλαμβάνει το Writing. Εδώ, μαθαίνουμε συνδετικές λέξεις ή φράσεις. Αλλά δε τις συνδέουμε ακριβώς με την άσκηση που ακολουθεί! (η οποία, δείχνει ένα κείμενο με οδηγίες για το πώς φτιάχνεις το e-mail σου, (σε μορφή… Outlook) τις οποίες πρέπει να μεταφέρεις στη θεία σου τη Νόρα που είναι άσχετη. Χε Χε..)

·      Για το  Lesson 3 δε θα πω πολλά, είναι ένα Project (που σπάνια προφταίνει κανείς να κάνει)

Στο Lesson 3 γενικά και στις 3 τάξεις έχουμε κάτι σάλτσες από tasks, ένα «Culture Corner» (…Γωνιά κουλτούρας. Γιατί είμαστε και πολύ-πολιτισμικοί) και τέλος ένα Self-Evaluation (Αυτοαξιολόγηση). Ασκήσεις δηλαδή, που μετράνε οι μαθητές μόνοι τους, τους πόντους που έπιασαν. Αλλά δεν μπορείς να… ποντάρεις σε αυτές τις ασκήσεις , γιατί δεν εξετάζουν  πραγματικά την ύλη που παρουσιάστηκε (;) στο κεφάλαιο, ούτε βοηθούν για επανάληψη.

Γενικά, όταν  έχεις φτάσει στο τέλος του κεφαλαίου των 12 σελίδων έχεις ξεχάσει το κεντρικό θέμα.

Το δε βιβλίο του καθηγητή έχει τόσες λεπτομέρειες και παραινέσεις για .. πρόσθετες δραστηριότητες, που στο τέλος το παρατάς και κάνεις τα δικά σου.

Επίσης:  Εκείνο το ρημάδι το Writing, ζητάει συχνότατα να γράψουν τα παιδιά κάποια πράγματα για τα οποία το ίδιο το κεφάλαιο δεν τους προσφέρει πρώτα την ανάλογη εξάσκηση. Π.χ. Γράψτε ένα «report» «Πώς το γράφουν αυτό βρε αδερφέ; Δώσε μου ένα παράδειγμα», θα αναρωτηθούν δικαίως οι μαθητές. Θα μου πείτε, δώσ’ τους εσύ το παράδειγμα.

Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα του πόσα χρειάζεται να κάνει ο ίδιος ο καθηγητής ή η καθηγήτρια για να μπορέσει να δουλέψει το βιβλίο:  Φωτοτυπίες και πάλι φωτοτυπίες!!!

Και καλά να είναι έμπειρος/η και να έχει το αρχείο του. Άμα δεν έχει, πρέπει να αφιερώσει ώρες και ώρες να βρει σχετικά θέματα και ασκήσεις. (Αν έχει μεράκι εννοείται, ή χρόνο άπλετο. Ειδάλλως, θα ακολουθήσει τις οδηγίες  από τους σχολικούς συμβούλους που συνοψίζονται στην εξής μία:  «Κάντε επιλογές. Δε χρειάζεται να τα διδάξετε όλα».  

Βιβλίο: Ο μέτοικος και η συμμετρία

Τελείωσα το "Ο μέτοικος και η συμμετρία" σε χρόνο μηδέν σχεδόν. Απ' τη στιγμή που το κράτησα στα χέρια μου τρωγόμουν να το ανοίξω και να χωθώ στις σελίδες του όπως χώνομαι στο πάπλωμα, μέρες που είναι. Βράδυ βέβαια. Την ώρα που όλα ησυχάζουν και ζωντανεύουν τα βιβλία  και τα νυχτολούλουδα.

Ένα βιβλίο πικρό, σαν τα ιστορικά γεγονότα που έζησε ο ήρωας του, γλυκό, σαν τη γεύση της αγάπης που όμως  την πήρε μαζί του ο πόλεμος στα λαγούμια της ναζιστικής φρίκης. Ένα βιβλίο απαλό στην αίσθηση, -λόγω του λιτού του ύφους- και πλούσιο σε νέες γνωριμίες... Γνώρισα μέσα απ' αυτό κάποιες μορφές της επιστήμης, της πολιτικής, της τέχνης, μεταφέρθηκα από τη Μικρά Ασία του 1922 στην Ιταλία του Μουσολίνι, στη μαγευτική Σιέννα, στην Ισπανία που πολεμούσε τον Φράνκο αλλά λύγισε, στο Παρίσι όπου κατέληξαν οι πρώην αγωνιστές... Μέσω του μέτοικου, Δημήτρη Αποστολίδη, που παρ' ότι άνθρωπος με ταλέντο μεγάλο στα μαθηματικά, έμεινε μέχρι το τέλος στην αφάνεια, μέχρι να εμφανιστεί το "συμμετρικό" του (ον) και να αποκαταστήσει κάπως τη χαμένη ισορροπία της ζωής του. Έστω και μετά θάνατον. 

Είπα, ταλέντο στα μαθηματικά; Υπάρχει ταλέντο στις επιστήμες; Απ' ότι φαίνεται, απ' ότι δείχνει το βιβλίο τόσο γλαφυρά, ναι, υπάρχει.  Οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις είναι και θέμα έμπνευσης! 

Το θέμα της συμμετρίας που θίγει το βιβλίο ήταν πάντα κάτι που με γοήτευε. Προσωπικά την πήρα τη συμμετρία όχι μόνο σα γεωμετρική έννοια, αλλά και σαν υπαρξιακή. Νομίζω και ο συγγραφέας έτσι το έχει δει.... (ευτυχώς, δεν πρόκειται να το διαβάσει αυτό ποτέ, οπότε, ποιος θα με διαψεύσει;).

Το βιβλίο έχει ανάμεσα στα άλλα και κάποιες κουβέντες-διαμαντάκια. Ο ήρωας μπορεί να μη μιλάει πολύ, εκ φύσεως, όταν όμως σχολιάζει, λέει πράγματα που χτυπάνε κέντρο, καρδιά, πώς το λένε, χτυπάνε κουδούνια ..........

Όπως:

"Αυτό δεν θα καταλάβουν ποτέ οι εκφραστές των μονολιθικών ιδεολογιών: Πως η ατομική ελευθερία, η δυνατότητα του ατόμου να επιλέγει ελεύθερα την προσωπική του πορεία δεν απειλεί την οικουμενική τάξη. Αντίθετα, την κατοχυρώνει" (σελ. 221)

"Ο μέτοικος και η συμμετρία" θα μας ταξιδέψει από το Αντάπαζαρ της Μικρασίας στην Ιταλία του μεσοπολέμου, στην Ισπανία του Εμφυλίου και, τέλος, στη Γαλλία της Κατοχής και της Αντίστασης. Ο κεντρικός του ήρωας θα γνωριστεί με σημαντικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα, όπως ο χαράκτης Έσερ και ο μαθηματικός Αλεξάντρ Γκρόθεντικ, με τους οποίους μοιράζεται το πάθος για τη συμμετρία, την οποία ο καθένας τους αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο. Θα γνωρίσει από κοντά και θα διαβάσει με κριτική ματιά το κίνημα των Μπουρμπακί, το σημαντικότερο ίσως μαθηματικό ρεύμα του καιρού μας, και σίγουρα αυτό που άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση. Θα χρησιμοποιήσει τον μαθηματικό ορθολογισμό ως εργαλείο ανάλυσης ιστορικών γεγονότων, πολιτιστικών ρευμάτων, αλλά και φαινομένων της καθημερινότητας.

Στο νέο μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη, οι μυθοπλαστικοί χαρακτήρες και τα ιστορικά πρόσωπα συναντιούνται και αλληλεπιδρούν, χτίζοντας μια ιστορία που θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ένα χρονικό του εικοστού αιώνα.

Άνοιξη, ποίηση της φύσης, ποίηση ανθρώπων... (μέρα που είναι..)

Άνοιξη. Επιτέλους. Ποίηση της φύσης.


Μαζί με την ποίηση που φτιάχνουν οι άνθρωποι, ας γιορτάσουμε. Ας "ανοίξουμε" μια μεγάλη παρένθεση σε όσα διαβάζουμε ή γράφουμε για τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το χάλι, τους κακούς οιωνούς.. Μάλλον του κάκου διαβάζουμε αναλύσεις, κάποιοι δε λένε να ξυπνήσουν από τις ψευδαισθήσεις, κάποιοι δε χαμπαριάζουν που να χτυπιέσαι κάτω.  Ας είναι... Θα ξυπνήσουν λίγο πριν το τέλος, όταν θα πέφτουν οι τίτλοι...


Ας διαβάσουμε άλλα πραγματάκια για σήμερα.
Άνοιξη είπαμε. Ανάσταση της φύσης, ανάταση, ανα-δημιουργία.  Ποίηση μέσα σε Βιβλία. Εμπνεύσεις. Παλιές και νέες. Από τη φύση; Απ' τους ανθρώπους; Όλα μαζί. Ας βγάλουμε για λίγο τον άλλο μας εαυτό. Γιατί όχι;
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. (χτές, 21 του μήνα.. Κόπηκε η σύνδεση και δεν πρόλαβε να μπει η σωστή ημερομηνία). Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου: Όνειρα λοιπόν. Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Υπήρξαν και ρατσιστές ποιητές. Κρίμα. Είχαν κι αυτοί όνειρα. (Κάτι όμως πήγε στραβά... )


Πήρα κι ένα μέηλ που παρέπεμπε στο μπλογκ του πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ, Νίκου Τσούλια. Καμία συγγένεια δε νιώθω με το κόμμα του, αυτός δεν ξέρω αν νιώθει ακόμα (τη ..συγγένεια). Όμως μου άρεσαν αυτά που έγραφε για τα βιβλία, το διάβασμα, τις βιβλιοθήκες. Δείτε τα παρακάτω.


Αλλά ας ξεκινήσουμε πρώτα με κάτι στιχάκια, μέρα που είναι. Παλιά, λίγο μελό ίσως, λίγο πρωτόλεια. Δεν πειράζει. Σήμερα μετράει το συναίσθημα. Δείχνουν διαθέσεις ανοιξιάτικες... Για μένα έρχονται απ' το παρελθόν, αλλά ισχύουν λίγο πολύ και τώρα. (Μπορεί και να το μετανιώσω που τα έβαλα εδώ πέρα, αλλά σιγά τώρα.. Τόσα λάθη κάνουμε καθημερινά. Λίγα παραπάνω δε θα μας χαλάσουν και τη μόστρα).
Πάμε:

Κουρτίνες

Rene Magritte, La Condition Humaine

Τραβάω τις κουρτίνες
και μπαίνουν στο δωμάτιο ξανά
οι φωτεινές ιδέες
οι εμπνευσμένες οι στιγμές, οι φίνες


Τα υποκείμενα που από απόσταση
στέλνουν μηνύματα και λάμψεις
ας λείπουν πια οριστικά, ας είναι ακόμα υπαρκτά,
έχουν ξανά φωνή, έχουν υπόσταση


Πρόσωπα τέτοια θέλω στη ζωή μου να δεσπόζουν
να της χαρίζουν νόημα, να τη γεμίζουν χρώμα
να μ’ ακουμπούν με την πνοή τους τη ζεστή
να λένε πάντοτε στην καίρια στιγμή, τα λόγια που αρμόζουν






Αναπνέω
Αναπνέω
όταν εμπνέω
ή όταν κάτι ζω
που ειν’ ελάχιστα πεζό
που είναι όντως, νέο.

Ανασταίνομαι
όταν δίνω, όταν εμπνέομαι
όταν κάτι με δονεί
με ωθεί, με συγκινεί
και άθελά μου,
παρασέρνομαι.
.....................................................................

Όταν η άνοιξη φανεί,

όταν κάτι μας κινεί,

η ανάσα μας βαθαίνει

και τα πρόσωπα των γύρω ομορφαίνει.

Όταν νοιώθουμε ενωμένοι,

από όνειρα ομοούσια σπρωγμένοι

ν’ αγαπιόμαστε επιμένουμε

και το νέο, το καλύτερο, προσμένουμε

Μορφές (απόσπασμα)
Σαν ένα βιβλίο
που το μέσα του γεύονταν
σαν να ‘ταν δέρμα απαλό και λείο
που απ’ αυτό μαγεύονταν
Έτσι θα ‘θελαν
και τις ψυχές να διάβαζαν
να τις ξεφύλλιζαν γλυκά
κι όχι να τις χαράμιζαν







Τα παρακάτω τώρα είναι από το μπλογκ που σας έλεγα:
http://anthologio.wordpress.com/2012/03/09/%CE%AF-%CE%AF-%CE%AC-bet/
Τι είναι το διάβασμα;
Είναι ίδιο με την ανάγνωση; Είναι πέρασμα σε τόπους ευτυχίας και αγαλλίασης; Γιατί δεν υπάρχει το διάβασμα στη φύση, έξω από τον κόσμο του ανθρώπου; Τι ακριβώς γίνεται με το διάβασμα; Πού ταξιδεύουμε, πού βρισκόμαστε; τι νοσταλγούμε; Αν η ανάγνωση είναι ένα είδος διαλόγου, με ποιον ακριβώς συζητάμε; με τον συγγραφέα; με τους άλλους αναγνώστες, περασμένους και επερχόμενους; με τον εαυτό μας; ποιον εαυτό μας, τον χθεσινό ή τον αυριανό; Γιατί κόβει τους δεσμούς με την κανονική πραγματικότητα όποιος βυθίζεται στις σελίδες; πού ταξιδεύει; και αν ναυαγήσει, πώς μπορεί να βρει το δρόμο του νόστου; Στο μέλλον θα διαβάζουν οι άνθρωποι; Και πώς θα είναι ένα τέτοιο μέλλον; Μπορεί τότε να εξορίζονται όσοι είναι αναγνώστες; Τι θα απογίνουν όσοι γεννήθηκαν πρωτίστως για να διαβάζουν; όταν δηλώνουν στη συνείδησή τους και παντού ως απασχόληση: «διαβαστή» ή αναγνώστη; Είναι η ανάγνωση μια απόπειρα να γνωρίσουμε το γυμνό πυρήνα της ύπαρξης, τη συστατική ουσία του εαυτού μας; Τι σημαίνει να διαβάζουμε ένα βιβλίο του Αριστοτέλη που διάβαζε και ένας αναγνώστης πριν 2.000 χρόνια και που θα διαβάζει ένας άλλος αναγνώστης μετά από 1.000 χρόνια; Τι μας ενώνει; Υπάρχει ιστός πνεύματος; Τι ακριβώς μάς συμβαίνει όταν διαβάζουμε; Είμαστε μόνοι μας όταν διαβάζουμε; Τι ξεπηδάει μέσα από τα λεκτικά σχήματα της ανάγνωσης που μας ανταριάζει τόσο εύκολα; Μήπως υπάρχουν πνεύματα τριγύρω μας, όταν ανοίγουμε τα βιβλία; Τι χωρίζει και τι ενώνει τη ζωή με το διάβασμα;

«Αναγνώστης και ανάγνωσμα συνευρίσκονται: το βιβλίο στο χέρι – το μάτι στο βιβλίο. Δίδυμο εναντίον και υπέρ της μοναξιάς. Αυτός είναι ο πολυτιμότερος τίτλος της ανάγνωσης».
(Δ. Μαρωνίτης)

Για άλλους η ανάγνωση είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή του ανθρώπου ή μια εκλεκτή και εκλεκτική απόλαυση για όσους διαθέτουν λεπτή καλαισθησία και αναζητούν τις σπάνιες ηδονές.
Δ. Δημηρούλης

Τι είναι οι βιβλιοθήκες;
Είναι ναοί του ανθρώπινου πνεύματος, του αθάνατου πνεύματος; Τι παράδεισο μας υπόσχονται αυτοί οι ναοί, επίγειο ή παράδεισο στο επέκεινα ή μήπως και τους δύο; Είναι οι μόνοι χώροι που ξέρουν τις αγωνίες και τους στοχασμούς των ανθρώπων, των ανθρώπων που άνοιξαν δρόμους στην ιστορία; Είναι οι αυθεντικοί θεματοφύλακες των βωμών της ανθρώπινης συνείδησης; Εδώ μόνο πρέπει να υμνούμε το άγιο πνεύμα των στοχαστών; Είναι τόποι ιεροί; Οι άνθρωποι των βιβλιοθηκών είναι σαν και εμάς; Σε τι συνίσταται η δική τους, ξεχωριστή τελετουργία; Τα βιβλία τούς (ανα)γνωρίζουν; Τι ακριβώς λατρεύουμε και υμνούμε εδώ; Υπάρχουν αχαρτογράφητοι τόποι του ανθρώπινου πνεύματος που δεν υπάρχουν στα βιβλία; πώς θα τους διαβούμε; Γιατί, όταν διαβαίνουμε το κατώφλι μιας βιβλιοθήκης σε ξένη χώρα, νιώθουμε ότι είμαστε στην πατρίδα μας; Ποια είναι η πραγματική πατρίδα του ανθρώπου; Στη χώρα του βιβλίου, πώς γεννιόμαστε; Γιατί υπάρχει ΜΟΝΟ μια χώρα του βιβλίου, όπου γης και όπου χρόνου;

Ο τυφλός Χόρχε Λουίς Μπόρχε σφιχτοκλείνει τα μάτια του για ν’ ακούσει καλύτερα τα λόγια ενός αθέατου αναγνώστη. Σ’ ένα σκιερό δάσος, καθισμένο σ’ έναν κορμό σκεπασμένο με μούσκλια, ένα αγόρι κρατά στα δυο του χέρια ένα μικρό βιβλίο το οποίο διαβάζει μες στην απαλή σιγαλιά, άρχοντας χρόνου και χώρου.
(Α. Μανγκέλ, Η τελευταία σελίδα)

Προς γνώσιν........

Προς γνώσιν. (Και συμμόρφωσιν...)

Μη ντρέπεστε. Διαβάστε. Κι αν σας πάρει ο ύπνος στη μέση του αναγνώσματος, δείτε το θετικά. Τα βιβλία προσφέρονται για πολλές χρήσεις. Κι αν η στάση είναι άβολη, κατεβείτε στην επόμενη.

Ψεκάστε, Σκουπίστε... Τελειώσατε;;

Έλεγα από καιρό να ξαναπιάσω το Βιβλιόσπι(ρ)το, δεν είχα βρει τον χρόνο, αλλά κυρίως τον τρόπο, πώς να συνεχίσω δηλαδή από κει που είχαμε μείνει, πώς να γράψω σε ένα μπλογκ που στην πορεία έχασε τη στέγη του, (τη βιβλιοθήκη), και την όρεξή του -προσωρινά ελπίζω.
Το κάνω τώρα, μετά την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου,  όταν το περήφανο ελληνικό κράτος μας με τα λεβέντικα Ματ -άκια του ψέκασε πάλι τους πολίτες που δεν αντέχουν πια την αδικία και το ψέμα, όπως ψεκάζουμε τα ενοχλητικά κουνούπια και άλλα παρεμφερή πτερόεντα, τις κατσαρίδες που βγαίνουν απ τα σιφώνια και τα υπόγεια χαλώντας την εικόνα της αστραφτερής  κουζίνας -βιτρίνας μας με τα πολυμίξερ, τους φούρνους μικροκυμάτων, τα ντουλάπια που τα παραγγείλαμε σε διακοσμητή, αλλά στο βάθος τους έχουμε αφήσει μουχλιασμένα τρόφιμα, μπαγιάτικες σκέψεις και εστίες βρώμας από πονηριές, προχειρότητες και πτώματα που τα έχουμε πατήσει κι έχουμε γλεντήσει τον τάφο τους.

Ψεκάστηκαν  πάλι ηλικιωμένοι, αγωνιστές, γυναικόπαιδα, άνεργοι, άσχετοι, σχετικοί,

 σαν τη παλιά διαφήμιση του σπρέι για τα τζάμια που "τα κάνει αόρατα"...



Αλλά αόρατοι όλοι αυτοί δε γίνονται, που να χτυπιέται ο Παπουτσής και να τραβάει τις κοτσίδες του  ο παπαδημονδρέου και οι λοιποί βενιζέλοι, αξιότιμοι βουλευταί-χρηματοπιστωταί-μεγαλοκαναλάρχες. Με καμία κυβέρνηση...

Αυτά ως εισαγωγή. Τώρα, ως προς τις καταστροφές που συνόδεψαν και αυτή την κινητοποίηση:
Θα προσθέσω τώρα κατ' ευθείαν και χωρίς άλλη καθυστέρηση, ένα κείμενο απ' αυτά που διάβασα αυτόν τον καιρό, του Άρη Μαραγκόπουλου, με το οποίο συμφωνώ όσο δεν παίρνει...
Το βρήκα στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12658#commentsContainer
(Οι υπογραμμίσεις δικές μου). Διαβάστε:

Αμάθητα παιδιά και προβοκάτορες

14/02/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Photo: Γιάννης Κόντος

του Άρη Μαραγκόπουλου

Στην Όλια Λαζαρίδου που το ενέπνευσε

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες των προβοκατόρικων πυρκαγιών και των πληγωμένων κτηρίων της πόλης για την πολιτιστική κληρονομιά μας. Πολύς, εύκολος, επιπόλαιος και, το κυριότερο, ανιστόρητος λόγος. Εξηγούμαι αμέσως:

1. Τα λεηλατημένα κτήρια μαρτυρούν ασυζητητί μια βαρβαρότητα. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Ίδιας και μεγαλύτερης όμως ποιότητας βαρβαρότητα ήταν εκείνη που ασκήθηκε πάνω στα κτήρια που μαζικά κατεδάφισε η πολιτική του παλαιού Κ. Καραμανλή, στη δεκαετία του εξήντα, για να πάρει τη θέση τους το ά-σχημο και βάναυσο μπετόν. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Το κτήριο του Τσίλερ, το Αττικόν και το Άστυ αποτελούν συστατικά κομμάτια της Ιστορίας αυτής της πόλης, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ήταν τα άπειρα νεοκλασικά που εξαφάνισε ατιμωρητί η τότε καραμανλική οκταετία. Παρόμοια όμως βαρβαρότητα έχουν διαπράξει και διαπράττουν (πάντα ατιμωρητί) οι περισσότεροι δήμοι της χώρας τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια – αναζητείστε και εύκολα θα βρείτε άπειρες περιπτώσεις σημαντικών κτηρίων σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που παραχώρησαν την ιστορική τους oντότητα σε βλαχομπαρόκ τούρτες-κτήρια.
2. Αντίστοιχης ολκής βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει, ακόμα σήμερα, πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία στην αργή καταστροφή –αντίστοιχη; όχι πολύ μεγαλύτερη μιας και πρόκειται για κληροδοτήματα που εξ ορισμού τεκμηριώνουν την Ιστορία.
3. Αντίστοιχη επίσης πολιτισμική βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει τα περισσότερα σχολεία να στερούνται ζωντανές βιβλιοθήκες με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, υποδομή κ.λπ. Αποτρέπεται έτσι η εξοικείωση των παιδιών με το εξωσχολικό βιβλίο και την όποια καλλιέργεια αυτό δωρίζει. Παρόμοιο γεγονός πολιτισμικής βαρβαρότητας διαπιστώνεται και στους περισσότερους δήμους που, κατά κανόνα, τα κοινοτικά κονδύλια για βιβλιοθήκες τα χρησιμοποίησαν και τα χρησιμοποιούν ακόμα για να φτιάχνουν φριχτά, άχρηστα, άσκημα κηπάκια, παγκάκια, καγκελάκια. (Και τι να πούμε για τις, απίστευτης υποστάθμης, «πολιτιστικές» εκδηλώσεις των δήμων ανά την Ελλάδα.)
4. Ναι, τούτων δοθέντων, δεν μπορούμε να συζητάμε για τα ΚΑΜΜΕΝΑ κτήρια ως ΑΥΤΑ να αποτελούν ΤΟ πρόβλημα της πολιτισμικής και της γενικότερης κρίσης. Διότι αν το κάνουμε εξυπηρετούμε θαυμάσια όσους εγκληματίες διέπραξαν αυτή τη βαρβαρότητα, αφού αυτό ήθελαν: να στραφούμε αλλού, όχι στο τερατώδες μνημόνιο, όχι στους δόλιους πολιτικούς, όχι στη γενικότερη αθλιότητα που μαστίζει τη χώρα ως θεσμός και ως κουλτούρα, όχι στην επερχόμενη πείνα που χτυπάει τους αγριεμένους νέους πρώτα απ' όλα…

Αγριεμένους νέους, είπα. Είστε 17-18 και δεν σας έμαθε κανείς να διαβάζετε εξωσχολικά βιβλία, ούτε το σχολείο, ούτε ο δήμος, ούτε πιθανόν οι γονείς σας· κανείς καθηγητής δεν φιλοτιμήθηκε να σας δείξει σε ένα περίπατο την ομορφιά της πόλης, τα ελάχιστα κτήρια που απόμειναν, να σας εξηγήσει τι σημαίνει ένα Αττικόν, ένα Άστυ… Να σας δείξει τη διαφορά ανάμεσα στη στοιχειώδη αρχιτεκτονική και στην καταναλωτική σαβούρα των malls. Το πολύ να σας έχει πάει στο μουσείο της Ακρόπολης όπου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να καταλάβετε κάτι παραπάνω από το καθιερωμένο, το συμβατικό, το τετριμμένο. Όποιος αναγνώστης έχει επισκεφτεί μουσείο την ώρα επίσκεψης σχολείου καταλαβαίνει τι λέω· αν μάλιστα έχει επισκεφτεί αντίστοιχο μουσείο στο εξωτερικό με επίσκεψη παιδιών καταλαβαίνει περισσότερο: η απαξίωση της επίσκεψης. 

Έχουμε λοιπόν μια χώρα όπου δεν υπάρχουν ενεργείς βιβλιοθήκες για τους νέους, που τα πάντα, από τα σχολεία έως τους δήμους, και από την (σχεδόν αντιδραστική για το νεανικό κοινό) Εθνική Βιβλιοθήκη έως τα μουσεία, λειτουργούν με συμβατικούς, διαχειριστικούς όρους του πολιτισμού και με πλήρη αδιαφορία ως προς την καλλιέργεια των νέων. Επιπλέον, σ’ αυτή τη χώρα, με αυτή την υποτυπώδη κουλτούρα, τολμούμε και λέμε στους νέους ότι ο κατώτατος μισθός θα είναι δεν θα είναι 450 ευρώ, τολμούμε και τους λέμε ωμά ότι το μέλλον τους είναι υποθηκευμένο για πενήντα χρόνια και όλα αυτά τα ωραία.

Πώς να μην αγριέψουν οι δεκαεφτάρηδες; Πώς να μην κάνουν το ίδιο με αυτό που κάνουν οι προβοκάτορες και οι πλιατσικολόγοι; Πώς να μην κάψουν το έργο του Τσίλερ που η σύγχρονη βαρβαρότητα το αποκαλεί αναιδώς κτήριο Kosta Boda;

Τα αμάθητα, ακαλλιέργητα παιδιά, αμάθητα φέρονται. Είναι κι η βαρβαρότητα ένα μάθημα, εύκολα μαθαίνεται, μια ολόκληρη κοινωνία φροντίζει γι' αυτό εδώ και δεκαετίες. Τι θέλετε να κάνουν τα αμάθητα, απαίδευτα παιδιά; Θα κάνουν ό,τι και οι αμάθητοι εξεγερμένοι χωριάτες που όρμησαν να καταστρέψουν κάθε γλυπτό και κάθε πίνακα κατά την περίφημη επέλαση στα Χειμερινά Ανάκτορα του Τσάρου (εκεί υπήρχε ευτυχώς ένας Ανατόλι Λουνατσάρσκι να εξηγήσει τι σημαίνει πολιτισμική κληρονομιά…). Τι θέλετε, να συζητάνε για τις γραμμές του έργου του Τσίλερ; Δεν μπορούν. Δεν τους το έμαθε κανείς. Κανείς. Οπότε και προβοκάτορες και άλλους βάρβαρους θα μιμηθούν. Τα αμάθητα παιδιά που καταστρέφουν, χωρίς διάκριση, τα πάντα, είναι εικόνα της βάρβαρης, ανεύθυνης κοινωνίας που δεν τους δίδαξε ποτέ να διακρίνουν τις πολιτισμικές αξίες από τα σκουπίδια – της ίδιας κοινωνίας που τώρα μυξοκλαίει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από καμμένα είδη προικός Costa Boda.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Απόσπασμα από άρθρο για βιβλιοθήκες

Μια άσκοπη βόλτα μέσα από τη ζωή

Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr
Hμερομηνία δημοσίευσης: 12-08-11

".........Mια άλλη βιβλιοθήκη στο Χαλ, όπου είχε διατελέσει επί μακρόν βιβλιοθηκάριος ο ποιητής Φιλιπ Λάρκιν, μνημονεύει ο Αυστραλός τραγουδιστής, Νικ Κέιβ στο κομμάτι του «There she goes my beautiful world». Μαζί με τον Μπένετ, ο Κέιβ πρωτοστατεί στην εκστρατεία διάσωσης 400 περίπου βιβλιοθηκών στο Ηνωμένο Βασίλειο που κινδυνεύουν με κλείσιμο. Δημοπρασίες, διαλέξεις και φιλανθρωπικές βραδιές διοργανώθηκαν από τις αρχές του 2011 για να σωθούν οι βιβλιοθήκες, σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση.
Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον θεωρώντας ότι οι βιβλιοθήκες είναι πολυτέλεια σε εποχή οικονομικής ανέχειας προχώρησε σε δραστικές περικοπές δαπανών. Η στρατηγική της κυβέρνησής του είναι να παραμείνουν μόνο οι μεγάλες βιβλιοθήκες σε κεντρικά σημεία των πόλεων. Οι υποβαθμισμένες γειτονιές της χώρας απογυμνώνονται από διεξόδους. Εις το εξής οι νέοι της Βρετανίας θα περπατούν στους δρόμους χωρίς αιτία, προορισμό και όνειρα. Σύμπτωμα αυτής της άσκοπης βόλτας από τη ζωή είναι και οι λεηλασίες των τελευταίων ημερών.

«Τα παιδιά στη Μύκη Ξάνθης απογοητεύτηκαν όταν έμαθαν ότι θα κλείσει η βιβλιοθήκη. Τα παιδιά τώρα γυρίζουν στους δρόμους. Κι όταν με βλέπουν ρωτάνε αν υπάρχει κάποιο νέο. Ντρέπομαι που τους αντικρίζω», έλεγε πριν από λίγους μήνες η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης Μύκης, Δέσποινα Κοτόρνου.

Κι η Μύκη στα Πομακοχώρια ήταν λόγω εθνικών ευαισθησιών μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις για τις οποίες συγκινήθηκαν ιδιώτες και αρμόδιοι φορείς στην Ελλάδα. Πολύ πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τις υπόλοιπες 27 παιδικές και εφηβικές βιβλιοθήκες του ομώνυμου οργανισμού, για την Κοργιαλένειο στο Αργοστόλι, όπου οι εργαζόμενοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας, καθώς είναι σχεδόν οκτώ μήνες απλήρωτοι, αλλά και για τη βιβλιοθήκη Πυλίου στην Κω.

Η διαφορά είναι ότι στην Αγγλία οι πνευματικοί άνθρωποι (...και οι άμυαλοι επίσης) κινητοποιούνται. Δεν υπογράφουν απλώς ανιαρά ψηφίσματα ή άψυχες εκκλήσεις: διοργανώνουν εκδηλώσεις, συγκεντρώνουν χρήματα, γράφουν άρθρα γεμάτα πάθος για βιβλία-ασπίδες και βιβλιοθήκες-καταφύγια."

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/08/2011_452461 

  


Επίσης διαβάστε:

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4645235  

"Πού πας χωρίς βιβλία" Άρθρο του Κ. Γεωργουσόπουλου στα Νέα, 27/7/2011

Επιστολή στην υφυπουργό Παιδείας από τον πρώην διευθυντή Δ/θμιας Εκπ/σης Γ' Αθήνας

Είναι μερικοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται ακόμα...

Όπως ο παρακάτω:

Θωμάς Ζούμπος
Ε.τ. Δ/ντής Β/θμιας Εκπ/σης Γ΄ Αθήνας

Προς την Υφυπουργό Παιδείας Δια Bίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου

3 Ιουλίου 2011

Θέμα : «Λειτουργία Σχολικών Βιβλιοθηκών»

Αξιότιμη κ. Υφυπουργέ,

Με αφορμή μιας τιμητικής πρόσκλησης να συμμετάσχουμε σε αποχαιρετιστήρια, λόγω αφυπηρέτησης, συνάντηση συναδέλφων, παλιών συνεργατών μου (διατελέσαμε επί 8ετία 1994-2002 Δ/ντής Εκπ/σης Γ΄Δ/νσης, Δυτ. Αθήνα, Αιγάλεω), υπευθύνων για τη λειτουργία των Σχολικών Βιβλιοθηκών (ΣΒ), επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη Σας τα εξής:
Παρακολουθήσαμε εκ του σύνεγγυς και εν πολλοίς συμμετείχαμε στον σχεδιασμό, την υλοποίηση και ευτυχήσαμε να δούμε και τη λειτουργία των ΣΒ με ένα σύγχρονο τρόπο, με τον κατάλληλο εξοπλισμό και εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό. Για το τελευταίο οι συνάδελφοι παρακολούθησαν σε ειδικά πολυήμερα σεμινάρια μαθήματα βιβλιοθηκονομίας και με πρότασή μας ειδικό σεμινάριο ηλεκτρονικής διαχείρισης λειτουργίας και εξοπλισμού.
Ζητήσαμε τις εμπειρίες των συναδέλφων που συνοψίζονται:
● Πλήρης αδιαφορία και απαξίωση των ΣΒ την τελευταία 6ετία
● Λειτουργία ΣΒ υποτυπώδης παρά την εργώδη προσπάθεια των υπευθύνων
● Παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από τους αρμοδίους προϊσταμένους υπηρεσιακούς παράγοντες ,όσο και από τους τοπικούς παράγοντες σχετικά με τον εμπλουτισμό τους και τη συντήρηση του εξοπλισμού.
● Σε ορισμένες περιπτώσεις χώροι ΣΒ χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες

Κ. Υφυπουργέ,
Συνοπτικά, μη γνωρίζοντας και τις προθέσεις του Υπουργείου, επισημαίνουμε :
● Ο θεσμός των ΣΒ είναι κατεξοχήν έργο του ΠΑΣΟΚ. Δαπανήθηκαν για πρώτη φορά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ορθώς και δικαίως κατά τη γνώμη μας, και τώρα αφέθηκαν στην τύχη τους.
● Το νέο μοντέλο εκπαίδευσης, που φιλοδοξεί να εφαρμόσει το Υπουργείο μας, εξυπηρετείται άριστα με τη λειτουργία των ΣΒ.
● Δεν πρέπει καθοιονδήποτε τρόπο να «θεοποιήσουμε» το διαδίκτυο, ότι είναι το «άπαν». Απλώς, κατά τη γνώμη μας , είναι ένα μέσον.
● Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι αντικαταστάτες των αποχωρούντων
● Εάν δε αληθεύει η πληροφορία μας ότι θα τοποθετηθούν εκπαιδευτικοί για συμπλήρωση ωραρίου, τούτο θα σημάνει σε πρώτη φάση την αφαίμαξή τους και στη συνέχεια τη διάλυσή τους.
● Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (Φιλανδοί, που επισκεφτήκαμε, όντας εν υπηρεσία, δύο φορές, με προηγμένη τεχνολογία), όταν ανεγείρουν διδακτήρια μετά τα εστιατόρια κτίζουν τις βιβλιοθήκες και έπονται οι αίθουσες διδασκαλίας
● Κατά τη γνώμη μας δεν απαιτούνται ιδιαίτερες δαπάνες. Με λίγο νοικοκύρεμα και με τη συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι δυνατόν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ικανοποιητικά υποστηρίζοντας βεβαίως και το νέο μοντέλο εκπαίδευσης.
Τέλος, όπως διαπιστώσαμε, υπάρχουν ακόμη στελέχη που μπορούν να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά, αξιοποιώντας τις γνώσεις τους, τις εμπειρίες τους και το ζήλο τους για τις ΣΒ.

Με τιμή
Θωμάς Ζούμπος

Πάντως εμάς, 11 χρόνια τώρα,  το βάρος των βιβλίων 

δε μας έκανε ποτέ να ... βαρυγκομούμε.

Παρουσίαση βιβλίου: "LOGICOMIX". Από μαθητή της Γ' γυμνασίου

Ένας από τους νέους τίτλους της συλλογής μας φέτος είναι και το LOGICOMIX, το πολυβραβευμένο Graphic Novel, του Απόστολου Δοξιάδη. Πήγε πολύ καλά εδώ στις πωλήσεις, έεε,συγγνώμη, στους δανεισμούς δηλαδή,και σας το παρουσιάζει ο στενός μας συνεργάτης Γιώργος Κοντογεωργίου.

LOGICOMIX
Μετά το ντεμπούτο του ως συγγραφέας με το βιβλίο του «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκάλντμπαχ», ο Αλέξανδρος Δοξιάδης επιστρέφει με ένα νέο, ανατρεπτικό μυθιστόρημα: το LOGICOMIX.
Η ιστορία του ενλόγω βιβλίου εκτυλίσσεται γύρω από τη ζωή του μεγάλου επιστήμονα της λογικής Μπέρναρντ Ράσελ και την απελπισμένη του προσπάθεια να φτάσει στην προσωπική του Ιθάκη: να καταφέρει να στηρίξει τα σύγχρονα μαθηματικά σε μία λογική βάση. Η πλοκή, ένας συνδυασμός έντονου συναισθηματισμού και μαθηματικών στοιχείων, θα οδηγήσει τον αναγνώστη σε ανεξερεύνητα μονοπάτια της λογικής, ενώ η ευφυέστατη τεχνική του in media res που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας θα τον κάνει να μη θέλει να ξεκολλήσει από τις σελίδες αυτού του συναρπαστικού μυθιστορήματος.

Τέλος, ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίον λαμβάνει τέλος η προσωπική ιστορία του Ράσελ θα αφήσει έκπληκτο τον αναγνώστη και θα του προσφέρει τροφή για σκέψη.
Ίσως, όμως, ο κυριότερος λόγος για τον οποίον αυτό το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία είναι ο επιτυχέστατος συνδυασμός μαθηματικής λογοτεχνίας και κόμιξ, που είχε ως αποτέλεσμα την απλούστευση των σχετικά δύσκολων μαθηματικών εννοιών που χρησιμοποιούνται στο LOGICOMIX.

Όντως, το ευφυές σχέδιο και ο έντονος χιουμοριστικός χαρακτήρας αυτού του βιβλίου μετατρέπει την περίπλοκη ιστορία των άκαρπων αποπειρών των μαθηματικών του εικοστού αιώνα να θέσουν μια λογική βάση στην αποκαλούμενη «κορωνίδα των επιστημών» σε ένα σχετικά ελαφρύ και ιδιαίτερα ευχάριστο ανάγνωσμα, που μπορεί να απολαύσει ο μέσος αναγνώστης- αν φυσικά υπάρχει τέτοιο πλάσμα!

Γιώργος Κοντογεωργίου, Γ' τάξη 39 γυμνασίου

"BOOK": Ένα εργαλείο φιλικό στο χρήστη! Εξαιρετικό βίντεο!

Αν είστε Ισπανομαθείς ή Αγγλομαθείς, ή ακόμα και αν δεν είστε τίποτε απο τα δύο, αν διαβάζετε μόνο ιστολόγια (...) αλλά βιβλία σπανίως έως καθόλου, αν -αντίθετα- , αγαπάτε να κοιμόσαστε αγκαλιά με ένα βιβλίο, αν είστε λάτρης των νέων τεχνολογιών, αν -αντίθετα-, τις σνομπάρετε και επιμένετε στα παραδοσιακά μέσα, γενικώς ό,τι και να είστε τελοσπάντων, παρακολουθείστε αυτό το πανέξυπνο βίντεο! (Εκεί ήθελα να καταλήξω..). Έχει αγγλικούς υπότιτλους, αλλά κάτι θα καταλάβετε όπως και νάχει.

Με λίγα λόγια, σας παρουσιάζει το ... νέο (!!!), επαναστατικό, εύχρηστο, απλό, ασφαλές, πρακτικό, αξιόπιστο, αυτόνομο, ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ, που δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως από τα μειονεκτήματα της τεχνολογίας, δεν τελειώνει από μπαταρίες, χωράει στην τσάντα, έχει χώρο για σημειώσεις προσωπικές, δεν καταρρέει από ιούς, δεν χρειάζεται επανεκκίνηση και άλλα πολλά.. 

Αφιέρωμα Βιβλιόσπι(ρ)του: 1) "Ποίηση σε Βιβλία και σε Τραγούδια" 2) "Παιδικό Βιβλίο". Επισκέψεις συγγραφέων

Τον Απρίλιο είχαμε ένα Τριήμερο Αφιέρωμα στο Βιβλιόσπι(ρ)το, με 2 αφορμές: 

Την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, (της 21ης  Μαρτίου) και την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, (της 2ας Απριλίου). 

Η Αφίσα του Αφιερώματος:

Ένα δείγμα απο τη συλλογή των τραγουδιών που ακούστηκαν στην αυλή, στα διαλείμματα, ή προβλήθηκαν από DVD στη βιβλιοθήκη:

Σχολική Βιβλιοθήκη Άνω Κυψέλης
Ποιήματα σε τραγούδια. (Συλλογή: Κ. Τζ., Απρ. 2011)
Ποιητής-τρια	Συνθέτης	Ερμηνεία	Τίτλος τραγουδιού	Απόδοση
Allen Ginsberg	Μαριδάκης	Φοίβος Δεληβοριάς	Ασημένιο Τραγούδι
Baudelaire (Μπωντλέρ)	Ξυδάκης Νίκος	Μάλαμας	Albatros	Αλέξανδρου Μπάρα
Hikmet Nazim	Μικρούτσικος Θάνος	Μαρία Δημητριάδη	Η πιο όμορφη θάλασσα	Γιώργος Παπαλεονάρδος.
Borges (Χόρχε Λ. Μπόρχες)	Συνήθεις Ύποπτοι	Θηβαίος Χρήστος	Περικοπές ενός Απόκρυφου Ευαγγελίου
Brecht (Μπέρτολντ Μπρεχτ)	Αρλέτα	Αρλέτα	Τού πικραμένου	Ελύτης
Elliot T. S.	Τρύπες	Τρύπες	Σημαίνοντας θάνατο
Lorca (Φεντερίκο Γαρθία Λόρκα)		Μανώλης Μητσιάς	Λούζεται η αγάπη μου
Reiner Maria Rilke	Παπαδημητρίου Δημήτρης	Φωτεινή Δάρρα	Σ' αγαπώ
Rembault Arthur (Αρθούρος Ρεμπώ)	Τρύπες	Τρύπες	Μια εποχή στην κόλαση
Shakespeare ( Ουίλιαμ Σαίξπηρ)	Ανώνυμου βικτωριανού συνθέτη	με την Σπείρα Σπείρα του Σ.Κραουνάκη	ΧΑΪ ΧΟ	Απόδοση στίχων: Eρρίκος Μπελιές
The Doors			The End
Wolf Biermann (Βολφ Μπίρμαν)	Μικρούτσικος Θάνος	Μαρία Δημητριάδη	Αυτούς τους έχω βαρεθεί	Δημοσθ. Κούρτοβικ
Άγρας Τέλλος	Σπανός Γιάννης	Καίτη Χωματά	Ένα πουλί
Γκανάς Μιχάλης	Παπαδημητρίου Δημήτρης		Πάμε ξανά στα θαύματα
Γκάτσος Νίκος	Χατζιδάκις Μάνος  Κεμάλ

και πολλοί άλλοι, όπως Ελύτης, Καββαδίας, Καρυωτάκης, Καψάλης, Ρίτσος, Σεφέρης, Πολυδούρη, Παππά.. με ερμηνεία των Κατσιμίχα, Μπιθικώτση, Ξυλούρη, Διάφανα Κρίνα, κ.ά. ποικίλα.

Άλλες δύο αφίσες του Αφιερώματος:

Στα πλαίσια του αφιερώματος είχαμε την τιμή να δεχτούμε την επίσκεψη δύο συγγραφέων.

Την πρώτη ήθελα εγώ από καιρό να τη βρω, και ως δια μαγείας εμφανίστηκε μπροστά μου το όνομά της στο facebook..

Τη δεύτερη την προσκάλεσε η κυρία Θεοφάνη, φιλόλογος του 30 γυμνασίου.

Πρόκειται για τις κυρίες Παυλίνα Παμπούδη και  Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο.

Η κυρία Παυλίνα Παμπούδη,  μας επισκέφτηκε στις 6/4.  Ποιήτρια αξιόλογη και επίσης εξαιρετική δημιουργός παιδικών ιστοριών και ποιημάτων, που εικονογραφεί μόνη της τα βιβλία της, με έναν ιδιαίτερο -και συχνά ξεκαρδιστικό- τρόπο. Γνωρίστηκε με τμήματα της Α' του 30 γυμνασίου, αλλά και με τα παιδιά της Μαθητικής Ομάδας βιβλιοθήκης (Μ.Ο.Β.) του 39 γυμν., μας χάρισε 3 (!) κούτες βιβλία απο τον εκδοτικό οίκο με τον οποίο συνεργάζεται,  και άκουσε παιδιά της Ομάδας  να απαγγέλλουν στιχουργήματά της, που τα είχαν προβάρει σχεδόν μόνα τους - και που δεν είναι καθόλου εύκολα πρέπει να πούμε, σωστοί γλωσσοδέτες!

Πρόκειται για πανέξυπνα στιχάκια, που η ίδια τα χαρακτηρίζει με ειλικρίνεια "δήθεν για παιδιά"... Είναι απολαυστικά για όλες τις ηλικίες και προσφέρονται για πολλές δραστηριότητες! (μας έδωσαν ιδέες που ελπίζουμε να εκμεταλλευτούμε στο μέλλον: για  το μάθημα της γλώσσας, της λογοτεχνίας, της γεωγραφίας, των καλλιτεχνικών!....). Σε όσους αρέσει ο Ευγένιος Τριβιζάς, θα βρουν στα παιδικά της κυρίας Παμπούδη την ίδια -για μένα, ακόμα μεγαλύτερη- απόλαυση. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα  "Τα 24 παράξενα ζώα του αλφαβήτου". Οι μεγάλοι πάρτε το για τα καμάρια σας, αλλά και για σας. Όσοι τρέφουν μια αδυναμία για τα ζώα θα αναγνωρίσουν επίσης πολλά και άκρως διασκεδαστικά, στο "Γατολόγιο" και στο "Σκυλολόγιο"! 

Οι άλλες συλλογές ποιημάτων της, προσφέρονται για τους απαιτητικούς λάτρες της ποίησης, έχουν χαρακτήρα εσωστρεφή και ξεχωριστό, ύφος απόλυτα προσωπικό και έναν χειρισμό της γλώσσας που φανερώνει γνώση, φαντασία και λεπτότητα.

Στην εποχή του Νέου Κύματος ακούγαμε το τραγούδι "Είχα ένα αγόρι", (ένα άγριο άνεμο...), με τη φωνή της Αρλέτας. Οι παρέες το έπαιζαν συχνά στην κιθάρα. Έπρεπε να περάσει καμιά ... 30ετία, για να ανακαλύψω ότι οι στίχοι ήταν της Παυλίνας Παμπούδη!  Μπορείτε να το ακούσετε στο

http://www.youtube.com/watch?v=SKYVG6DEEl8

Ανίδεοι τότε, στην εφηβεία, νομίζαμε πως μιλούσε για έρωτα.. Όμως είχε γραφτεί

για τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα, φοιτητή που σκοτώθηκε το 1965, στη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης. Δείξαμε το βίντεο στα παιδιά, νομίζω πως άγγιξε αρκετούς...

Η κυρία Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο μας ήρθε στις 5/4, συνάντησε τμήματα κυρίως της Β' γυμνασίου, μας διάβασε αποσπάσματα από έργα της, μας μίλησε για εμπειρίες της συγγραφικές αλλά και άλλες, μας χάρισε βιβλία της. 

Έχει γράψει, εκτός απο ποιήματα και πεζά,  τα "Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίων Ελλήνων Ιατρών-Φαρμακοποιών", "Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Βοιωτίας", "Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίων Ελλήνων ζωγράφων και ψηφοθετών".  Πρόκειται για δουλειά που δεν υπάρχει αντίστοιχη μέχρι τώρα στην Ελλάδα. 

Μας είπε επίσης, σε σχέση με την ποίηση, ότι θεωρεί πιο σημαντικό τον ελεύθερο στίχο από την ομοιοκαταληξία και πιο δύσκολο. Δεν ξέρω, προσωπικά μου έχει τύχει να λατρέψω στιχους με ρίμα και δε μου φαίνεται και τόσο εύκολο πράγμα, το κάνουν αρκετοί αλλά όχι τόσο πετυχημένα όλοι. Αλλά οι πεπειραμένοι ξέρουν καλύτερα.

Άλλα ενδιαφέροντα που μας είπε είχαν να κάνουν με επισκέψεις της σε διάφορους χώρους που ήταν προσκεκλημένη, όπου τους παρακινούσε να μαζέψουν δικές τους δημιουργίες, να της τις στείλουν κι εκείνη να βοηθήσει να εκδοθούν σε μια κοινή συλλογή. 

Γενικά το αφιέρωμα μάς άφησε όμορφη γεύση  και με τους προσκεκλημένους που είχαμε και με τη διαδικασία της προετοιμασίας. 

Πάρετε μια ιδέα με κάποιες από τις φωτογραφίες που βγάλαμε. Υπάρχουν και βιντεάκια, αν ξεπεραστούν κάποια τεχνικά θέματα, ίσως τα βάλουμε αργότερα.

             Στιγμιότυπα:

 Παιδιά της ομάδας ετοιμάζουν την υποδοχή... 

Η κυρία Παμπούδη μας ακούει με προσοχή. (Ποιος ξέρει τι να σκέφτεται...)

Της διαβάζουν από   Τα 24 παράξενα ζώα του αλφαβήτου. (Οι άλλοι ακροατές έχουν μείνει ελαφρώς  άφωνοι..)

Η έκθεση με τα παιδικά της κας Παμπούδη

  Το ταμπλό που έφτιαξαν οι μαθητές της Ομάδας

Το ταμπλό για τους ποιητές, έλληνες και ξένους

Επίσκεψη στην έκθεση απο μαθητές της Α'  του 30 λυκείου

Η κυρία Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο και ο -επίσης συγγραφέας- κύριος Κ. Κορωνιός, που μας είχε επισκεφτεί το Δεκέμβριο

Οι τρεις κυρίες, -τις δύο τις ξέρουμε πια-,  εκ δεξιών είναι η συνάδελφος Νικολέτα Θεοφάνη

Το ταμπλό για την κυρία Κονβερτίνο που έφτιαξε η κυρία Θεοφάνη

 Το ταμπλό με εικαστικά έργα του Ελύτη, που μας έφτιαξε η συνάδελφος 

Τίνα Σαρίμβεη

 

 

 Το ταμπλό που φτιάξαμε με την Ομάδα, με επιλογή στίχων γνωστών ποιητών, αλλά και στιχάκια παιδιών.

Τι είναι Ποίηση;

Ένα παιχνίδι αγάπης και αγωνίας με τις λέξεις;

Συνομιλία μυστική με τα νοήματα του κόσμου;

Το “Άξιον Εστί” του βίου;

Μια ου-τοπία;

Μια περιπέτεια;

Γράψτε τι σκέφτεστε....

Γράψτε δικούς σας στίχους....

  Εσωτερικό βιβλιοθήκης

 ...και ολίγον από Σατυρική Ποίηση

Δεν έχουμε λόγια

να ευχαριστήσουμε

για τη βοήθειά τους

στο τριήμερο Αφιέρωμα της Βιβλιοθήκης, (Ποιήματα σε Τραγούδια, κ.ά.)

τους μαθητές και μαθήτριες – μέλη

της Μαθητικής Ομάδας Βιβλιοθήκης, (Μ.Ο.Β.):

30 Γυμνάσιο

Α1:

Γεωργία Δρίβα

Δέσποινα Γρυπάρη

Κλαρίτα Γκούγκα

Α2:

Βασίλης Μολώνης

Νικολέτα Κοτοπούλου

Νικολέτα Καφετζοπούλου

και απο τη Β':

Μυρτώ Σιάμου, Έντζι Ζέκιο

39 Γυμνάσιο

Α2: 
Μαριάννα Λάτσκα 
Νώντας Μητσοστέργιος
 Ηλιάννα Κουλούρη 
Μαριλένα Μπεκίρη 
Άγγελος Μπεκίρης 
Αλέξαδρος Κίτσος 
Κούλα Κοκοτσέλου 
Μαρία Μασρί

30 Λύκειο

Κώστας Τζίντζιφας

39 Λύκειο

Δέσποινα Ροβόλα

Τζοβάννα Μπίτο

και τους καθηγητές

• Νικολέτα Θεοφάνη, για τη συγκέντρωση στίχων απο τα παιδιά, την πρόσκληση στην κα Τότα Κονβερτίνο κ.ά.
• Τίνα Σαρίμβεη, για το ταμπλό με ζωγραφιές του Ελύτη
• Ντιάνα Νασιοπούλου, για το πορτραίτο-δώρο στην κα Παυλίνα Παμπούδη, τη βοήθεια στο στήσιμο της έκθεσης, κ.ά.

• Επίσης, για τη βοήθεια στα διαλείμματα, τους Ράνια Θεοδώρου, Ρένα Σιγάλα, Βασίλη Παπαδημητρίου, Όλγα και Μαρία.
• Τέλος, όσους καθηγητές από τα 4 σχολεία έφεραν τμήματα τους να δουν το Αφιέρωμα, το διευθυντή του 39 λυκείου, που μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο του για τη μουσική στα διαλείμματα, το διευθυντή του 30 γυμνασίου που διευκόλυνε με μια αλλαγή στο πρόγραμμα και γενικά όσους βοήθησαν, έστω και για 5 '. Ήταν πολύτιμο. 
  Κατερίνα Τζαμουράνη, Υπεύθυνη Βιβλιοθήκης