Καθυστέρησα. Ιούλιος πλέον, είμαι διακοπές και μόλις τώρα αξιώθηκα να ενημερώσω το παρόν βλογκ με αξιοσημείωτα γεγονότα από τη σχολική χρονιά που πέρασε. Δηλαδή με ένα από αυτά: Τη θεατρική παράσταση.
Θρίαμβος απλά! -(κι όχι "πανωλεθρίαμβος") .
Η
-νεοσύστατη- Θεατρική ομάδα του 4ου Λυκείου Ζωγράφου, υπό την
καθοδήγηση του Μπάμπη Σαρηγιαννίδη, έφτασε σε επίπεδο σχεδόν
επαγγελματικό. Αυτά γίνονται όταν βάζεις ψηλά τον πήχυ, όταν έχεις και παιδιά
που θέλουν πραγματικά να τον φτάσουν, και που ενθαρρύνονται σε αυτό.
Ειδάλλως, βγάζεις κάτι χλιαρό, ή απλά "σχολικό".
Η Θεατρική Παράσταση βασίστηκε σε κείμενα του Γ. Σουρή.
Τίτλος: "Τα ίδια και τα ίδια"
 |
| Ο σκηνοθέτης μας και η ...ακολουθία των 5 (καθηγήτριες-βοηθοί) |
Τους ευχαριστώ που μου χάρισαν διαλείμματα απόλυτα αναγκαίας και ουσιαστικής χαλάρωσης από την επώδυνη κάποιες φορές ρουτίνα της εκπαιδευτικής καθημερινότητας,
Τις συναδέλφους μου, τα παιδιά, και φυσικά τον Μπάμπη Σαρηγιαννίδη! Το …σκηνοθεταρά και παιχταρά και με το συμπάθειο δηλαδή. Το σκηνοθέτη-ηθοποιό-καθηγητή που ξέρει να ακροβατεί ανάμεσα στη συγκίνηση και την ιλαρότητα. (Πρέπει όλοι να τον δουν να υποδύεται… κοροϊδευτικό λυγμό ή χορευτικό νάζι). Εύχομαι να συνεχίσει αυτή τη σημαντική προσφορά, δώρο δροσιάς σε όλα τα σχολεία που τιμά με την παρουσία του, σε σχολεία της χώρας μας που υποφέρουν από ξηρασία για λόγους, ανάμεσα σε άλλους, και εγκατάλειψης εκ μέρος της πολιτείας.
Ας ξαναζωγραφιστούν λοιπόν τα τείχη και οι τοίχοι κι ας ευφρανθούν τα μάτια και τα αυτιά μας από πρόσωπα τέτοιων μαθητών, και στου Ζωγράφου, και παντού.
Ολόκληρο το κείμενο, το δικό μου, καθώς και κείμενα των άλλων καθηγητριών, φωτογραφίες και βίντεο, βρίσκονται στην ιστοσελίδα του σχολείου,
http://4lyk-zograf.att.sch.gr/
Εδώ μια αφιέρωση, λίγο στο πνεύμα του Σουρή:
Οι μαθητές
«Ζωγράφισαν»!
Όπως τα είπε (;;;) κι ο Σουρής
και όπως λέμε πάλι εμείς,
οι μαθητές Ζωγράφισαν!
Και στου Ζωγράφου, σάστισαν.
Κόσμος συνέρρευσε πολύς.
Το διευθυντή, λόγω
τιμής,
τον έπιασε ο …ακάθιστος.
Απ’ το καμάρι, … ολάνθιστος.
Επήγαινε κι ερχότανε.
(Εντός, ψιλοτρωγότανε).
Εμείς οι καθηγήτριες, βοηθοί και παραστάτες
μια στις κουρτίνες μπαίναμε, μια παίρναμε τις στράτες.
Μαντίλια για το ξέβαμμα, συρτάρια για τις σταρ
που ντύνονταν και γδύνονταν, με άγχος, μα και …χαρ’!
Στα παρασκήνια τρέμανε
μην τύχει και μπερδεύανε
σκηνές, ατάκες, λόγια
αθώους ή λαμόγια.
(Μα όταν βγαίναν στη σκηνή
Πόσο εξαίσια φωτεινοί!)
Ο Βουλευτής κι ο Δήμαρχος καβάλα στα γαϊδούρια
πίσω η Φλώρα κι ο λαός να τους ορμάν με γιούρια ,
λεμόνια να υπερίπτανται,
του Τενεκέ η συμβία να καλύπτεται,
η αίθουσα με χάχανα και θέρμη να εγκρίνει
κι ο Μπάμπης ο μαέστρος σιωπηλά να διευθύνει.
Υπάλληλοι να παίζουνε σε ρόλους ευθιξίας
κι ο δικηγόρος ξέπνοος στα νύχια των Αρχών, της εξουσίας…
Μια βλάχα Ηγουμένισα να μας δηλώνει «Γέννησα!»
στο καμαρίνι μία γλωσσού ν’ αγωνιά, «Τους έπεισα;»
Ένας λαμόγιος Τενεκές να κάνει πως δεν ξέρει
πως ο λιγούρης Δήμαρχος «παντού» βάζει το χέρι.
Ο Φασουλέτος να μουτζώνει την Ευρώπη
κι ο Περικλής να τον τραβάει απ’ το μανίκι, «Μα τι τρόποι!»
Μια ανέραστη και άσχημη γεροντοκόρη
να θέλει να υπαντρευτεί κυνηγημένο αγόρι.
Πελάτης στο δημόσιο να ψάχνει νάβρει άκρη
κι η αίθουσα να σείεται από γέλια. (Μαύρο δάκρυ).
Αυτά και άλλα… παίχτηκαν, στο Τέταρτο το Λύκειο
γι αυτό και γράφω το άσμα αυτό,
το επινίκιο.
Αν τύχει και βρεθώ του χρόνου στα
ίδια μέρη
μακάρι πάλι να μπορώ να βάλω κανα
χέρι,
σε σάτιρα, ή μονόπρακτα, σε ποίηση,
τραγωδία,
Σουρή, ή Μποστ, ή Σοφοκλή, ή
Ρίτσο, ή Καββαδία
ελπίζοντας η Ελλάδα να ελαφρύνει
απ’ τα βαρίδια
να μη στενάζει λέγοντας… «Τα Ίδια και τα ίδια».
Κατερίνα Τζαμουράνη
 |
| Η αφίσα της παράστασης, φέρουσα την υπογραφή μου. Τη φάτσα μου τη φέρει επίσης αλλά δε λέω ποια είναι. |
Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από πρόβες αλλά και από την παράσταση, τις παρακάτω τις βάζω τελείως ενδεικτικά, αυτές έχω τώρα πρόχειρες.
Θα έβαζα εδώ
και το φυλλάδιο του προγράμματος που φιλοτέχνησα επίσης, αλλά δεν είναι
σε μορφή συμβατή και τώρα βαριέμαι. Άλλη στιγμή...
(Άστε που είμαι σε νησί τώρα και το διαδίκτυο σέρνεται)
 |
| Στιγμιότυπο. |
 |
| Στιγμιότυπο χορευτικό. |
Το παρακάτω ας μην το πάρουμε σαν ...ιεροσυλία , εγώ το βλέπω σαν στιγμιαίο έργο τέχνης, φτιαγμένο από υλικά που περίσσεψαν στις προετοιμασίες του χώρου, έμπνευσή μου αφιερωμένη στην καλύτερη εξυπηρέτηση των φιλότεχνων θεατών. (Τι, καλύτερα είναι κάποια εκθέματα που βλέπουμε σε γκαλερί;;)
Είναι κρίμα που το βίντεο της παράστασης στο YouTube δεν έχει καλή ανάλυση και χάνετε την ευκαιρία να το απολαύσετε (σιγά που θα
το κοιτούσατε δηλαδή). Πάντως, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται να πάρει μια ιδέα, θα το βρει στο
ή με τίτλο "4ο ΓΕΛ Ζωγράφου - Θεατρική Παράσταση
