Απόσπασμα από το βιβλίο "Σ' ένα γυμνάσιο θηλέων", της Κατίνας Παπά.

Η Κατίνα Παπά,  σ' αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο μας βάζει τόσο ζωντανά μέσα στο κλίμα ενός σχολείου της εποχής, (δεκαετία 30), που κάθε τόσο νομίζουμε ότι καθόμαστε κι εμείς σε κείνες τις τάξεις, πότε στα θρανία, πότε στην έδρα.... Πως συμμετέχουμε στις συζητήσεις των καθηγητών,  πως νιώθουμε στο δικό μας δέρμα τη δροσιά των φρέσκων ιδεών, την όρεξη για συμμετοχή, τη διακωμώδηση των σκουριασμένων αντιλήψεων από δεκαοχτάχρονα κορίτσια που ετοιμάζονται να βγουν σε μια κοινωνία που δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει γυναίκα, τι σημαίνει ουσιαστική εκπαίδευση και όχι άγονη τυπολατρεία, τι σημαίνει ζωή χωρίς πνευματικές αλυσίδες...

Ταξιθετικό Σύμβολο Βιβλίου: ΕΜ ΠΑΠ.
Αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα (σελ.176, 177, 178):

Η Πελέκη διαμαρτυρήθηκε: "Γιατί να φτάσει το γράμμα στα χέρια του Γυμνασιάρχη; Ήταν απόσπασμα για τα χέρια του;"

Η κ. Ασπασία δεν συμφωνούσε. "Το περιεχόμενον του γράμματος ήτο τοιαύτης σοβαρότητος, ώστε έπρεπε να λάβη γνώσιν ο κ. Γυμνασιάρχης. Αυτή δεν εννοούσε να αναλάβη ευθύνας".

- Μα νομίζω πως η δουλειά μας είναι κυρίως αυτή: να έχουμε την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα. Και μάλιστα σε ζητήματα τέτοιας φύσεως.

-Υπόγραψες το πραχτικό;

-Εννοείται ότι το υπέγραψα. Εγώ δεν έχω τη δική σου αντοχή να διαμαρτύρωμαι διαρκώς και να υψώνω φωνήν. Δέχομαι τας αποφάσεις και τας γνώμας των προϊσταμένων μου ασυζητητί.

-Και όταν ακόμα βλέπεις καθαρά πως οι αποφάσεις τους είναι άδικες;..

-Και τότε! Έτσι βρίσκω την ησυχίαν μου.

-Αυτή σου όμως την ησυχία την πληρώνει ακριβά η Εκπαίδευση Ασπασία! Αν ύψωνες φωνή, εσύ και κάμποσες άλλες, η Εκπαίδευση θα είχε φτερά!

Καλά που μας ήρθε τώρα και η Γεωργή. Μια πρωτόπειρη εκεί, ένα "νιάνιαρο", όπως τη λέει ο Γυμνασιάρχης, και τον υποχρέωσε, αυτό τον "κολοσσό", όπως πιστεύει για τον εαυτό του, ν' αλλάξει το πραχτικό. Αυτή είναι παλληκάρι!  έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι.

-Δεν μπορούμε όλοι να είμεθα επαναστάται!

-Επανάσταση είναι ν' αγωνίζεται κανείς για το σωστό;

-Ποιο όμως είναι το σωστό; Ποιος θα μας βεβαιώσει για το σωστό; άντε να βρεις άκρη... Γιατί να τρώω το συκώτι μου;

-Να το φας το συκώτι σου, Ασπασία μου, να το φας. Τι το θέλεις;

Η κ. Ασπασία σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε με δυσφορία το ταβάνι..

..........Η Πελέκη δεν εξακολούθησε. Τι να της έλεγε; Να της έκανε διδαχή; Να της έλεγε πώς το να είναι κανείς δάσκαλος θα πει να είναι φωτοδότης, και πώς η μοίρα του κάθε φωτοδότη είναι ακριβώς αυτή: να τον καρφώνουν στο βράχο, και να του τρώνε το συκώτι η αμάθεια, η βλακεία, η πρόληψη και ο φθόνος; Να της φώναζε πώς , αν το ήθελε το συκώτι της, έπρεπε ν' αλλάξει επάγγελμα;

Απόσπασμα απο το βιβλίο "Οικολογία" του Πιερ Σαμουέλ

.... "Χρειάζεται λοιπόν να βρεθούν λύσεις όχι αυταρχικές, όχι τεχνοκρατικές και, όσο γίνεται, λιγότερο βίαιες. Αυτό είναι αδύνατο αν βυθιστούμε στον καταστροφισμό. 
.... Οι παράγοντες της κρίσης συχνά συνεργούν και και αλληλοενισχύονται. Έτσι η αλλοτρίωση των ατόμων, που ανήκουν σε μεγάλους και καταπιεστικούς οργανισμούς, οδηγεί πλατιά στρώματα, στις δυτικές κοινωνίες, ν' αναζητούν σαν υποκατάστατα της ελευθερίας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, την υπερκατανάλωση και τη σπατάλη.

Επιπλέον ο καταστροφισμός οδηγεί συχνά στην ακινητοποίηση. Έχω ακούσει συντηρητικούς εκπαιδευτικούς να ισχυρίζονται ότι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που κάθε αλλαγή θα έχει σαν αποτέλεσμα να επισπεύσει την καταστροφή. 

(...) Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια κατευθυντήρια νήματα, που ήδη αναφέραμε: λύσεις φιλελεύθερες, ελάχιστα βίαιες, "οικολογικές".  Προσθέτουμε ακόμα, σαν εξαίρετους φραγμούς, τις τέσσερεις οικολογικές αρχές, που τόσο καλά φώτισε ο Μπάρρυ Κόμμονερ:

1. Καθετί συνδέεται με τα πάντα
2. Καθετί πρέπει κάπου να πηγαίνει
3. Η φύση ξέρει καλύτερα
4. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα.

Σελίδες 13, 14
"Οικολογία: Χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος" Pierre Samuel, εκδόσεις Νεφέλη, 1973
Ταξιθετικός Αριθμός 577 SAM

(Προφητικό, Βαθυστόχαστο, Πολύτιμο)

Αποσπάσματα Βιβλίου. Μίλαν Κούντερα, "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι"

Απο το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι", Εκδόσεις Εστία, 1986:

Σελίδα 24:

.... Ο Τόμας έλεγε μέσα του: να ξαπλώνεις με μια γυναίκα και να κοιμάσαι μαζί της, να δύο πάθη όχι μόνον διαφορετικά αλλά και αντιφατικά σχεδόν. Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα (αυτή η επιθυμία ταιριάζει σε αναρίθμητο πλήθος γυναικών) αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου (αυτή η επιθυμία δεν αφορά παρά μία και μόνη γυναίκα).

Σελίδα 77:

.... Το όνειρο δεν είναι μονάχα μια επικοινωνία (ενδεχομένως μια κρυπτογραφημένη επικοινωνία), ειναι επίσης μιά δραστηριότητα αισθητική, ένα παιχνίδι της φαντασίας, κι αυτό το παιχνίδι είναι το ίδιο μια αξία. Το όνειρο είναι η απόδειξη ότι το να φαντάζεται, το να ονειρεύεται αυτό που δεν έχει υπάρξει, ειναι μια απο τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου. Εκεί βρίσκεται και η αιτία του δόλιου κινδύνου που κρύβεται μέσα στο όνειρο. Αν το όνειρο δεν ήταν ωραίο, θα μπορούσε κανείς γρήγορα να το λησμονήσει. Αλλά εκείνη επέστρεφε αδιάκοπα στα όνειρα αυτά, τα επαναλάμβανε με τη σκέψη, τα έκανε αφηγήματα. Ο Τόμας ζούσε κάτω απ' την υπνωτική γοητεία της εναγώνιας ομορφιάς των ονείρων της Τερέζας. 

Σελ 119-120:

.... παρατήρησε ότι ο μετασχηματισμός της μουσικής σε θόρυβο είναι μια πλανητική διαδικασία που εισάγει την ανθρωπότητα στην ιστορική φάση της ολικής ασχήμιας. Το απόλυτο της ασχήμιας εκδηλώθηκε αρχικά με την πανταχού παρούσα ακουστική ασχήμια: τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια, οι ηλεκτρικές κιθάρες, τα κομπρεσσέρ, τα μεγάφωνα, οι σειρήνες. Η πανταχού παρουσία της οπτικής ασχήμιας δεν άργησε ν' ακολουθήσει.