Ready for a laugh?

Ready for a laugh

I have waited long enough

now I’m ready for a laugh

Can you help me have some fun?

can you make a joke, a pun?

I am not your other half

you forgot how to laugh

 

Can I make you laugh at all?

shall I lose my step and fall

as I walk along the hall?

Would you rather see me cry? 

you have changed, don’t know why

so perhaps that’s a goodbye

I will spread my wings and fly

 

I have waited long enough

now I’m ready for a laugh

©ΤΖΑΜκαιΚΑΤ/ω

Αγρύπνια..

(όχι του Θ. Παπακωνσταντίνου...)  Τραγουδάκι...δικό μου -με την παλιά φωνή.
Από τη συλλογή "Πειραματάκια" 

Αγρύπνια (στίχοι)

                                Που  να πάρει

                                       αν κι απόψε

                                              ξενυχτήσω

                                                    κι αλυχτήσω

                                                           σαν αδέσποτο

                                                                            ξανά

                                                             στης αγρύπνιας

                                                                    τα στενά

                                                           θα πληρώσω

                                                    όσο όσο

                                             κάτι τι

                                      να περισώσω

                                  και να κοιμηθώ

                                ξανά.

Δείτε το στο κανάλι μου: https://www.youtube.com/watch?v=r0dPEkJKtho
Αναγκαστικά εκεί το έβαλα σαν ταινιάκι. 

Πειραματίζομαι λοιπόν πάλι. Πάνω στα παλιά πειραματάκια.

Κατακέφαλα

Κατακέφαλα

Της νέας της χρονιάς 

της ήρθε, καθώς μπήκε, ο ντουνιάς 
ταμπλάς και κατακέφαλα. 
"Μήπως στην πόρτα έσφαλα;" 
σκέφτηκε η λεγάμενη

και ρίγησε τρεμάμενη.

"μήπως στο χάρτη διάβασα

ανάποδα τη θάλασσα;

μπας κι είναι άλλα τα βουνά

που αντικρύζω εδωνά;

Γιατί σκουπίδια οσμίζομαι

Ο Κάβουρας τα είπε όλα...

σιχαίνομαι, ζαλίζομαι

ακούω φωνές παράλογα

και διάφορα άλλα ανάλογα.

Κάποιοι για λίστες σκάβουνε

ψηφίζουνε ή θάβουνε

κάποιοι παντού φωνάζουνε

βρίζουν, χτυπούν και κράζουνε

κάποιοι στραβά κοιτάζουνε

και κάποιοι τους δικάζουνε

κάποιοι γουρλώνουν οφθαλμούς

και απειλούν με μηκυθμούς

πως θα τους το πληρώσουνε 

αν αύριο τους σταυρώσουνε".

Η νέα χρονιά ζαλίστηκε.

Τα πήρε. Σοκαρίστηκε.

"Το δώδεκα δεν έφτανε,

που τόσο κόσμο ξέκανε;

Τι κρίμα οι προφητείες

για τέλος στις θητείες

να βγουνε λανθασμένες

φαιδρές και τελειωμένες

και μ' έστειλαν εμένανε

στην τρέλα του καθένανε.. (ε;)

Τι κρίματα πληρώνω

να ιδρώνω, να θυμώνω,

να εκτελώ καθήκον

στης ανοχής τον οίκον;

Μεθαύριο παραιτούμαι.

Να ψάξουν να με βρούνε. 

Ακόμα δε γεννήθηκα 

και μ' έρριξαν στ' ανήθικα". 

Όταν η ώρα έφτασε, των ευθυνών...

Κάποιες σκέψεις, κάποιες λέξεις.

 (μπορείς τάχα να μη μπλέξεις;):

Οι μέρες κύλησαν 
Οι αντοχές ξεχείλισαν
Οι άτολμοι δε μίλησαν

Όταν η ώρα έφτασε, των ευθυνών,
οι μεν τις έριχναν στην αβλεψία των αλλονών

Αβίωτη η Βαβέλ

των βιαστικών λόγων.

Αβίωτη η Βία 

των βουβών βλεμμάτων.

Με τη Βήτα τάξη (όλα ήταν εν-τάξει!).

Στιγμιότυπα από την τριήμερη εκδρομή σε Βόλο-Πήλιο. Άνοιξη 2012.

Με καιρό ωραίο, με το κέφι το 24ωρο της ...νεολαίας, 

[και ας έλειπε απ' το τσούρμο ο Αχιλλέας (...)]

1)Από τη διαδρομή. Σκηνές από το πούλμαν:
Δόθηκαν (από τα παιδιά) οι λέξεις:
α)Μακρυνίτσα-Βαλίτσα
β) Ερωφίλη* - Καριοφίλι-
γ)Πανδαισία-Εκκλησία
δ)Μηλιές-Ξυλιές

(Θέμα: «Εκδρομή στο Πήλιο»)
κι έγινε η σύνθεση (από την καθηγήτρια θρησκευτικών, Λία Μωραϊτάκη):
Για Βόλο ξεκινήσαμε,
φτάσαμε ως Μακρυνίτσα
κι όλο το πούλμαν γέμισε
κάθε λογής βαλίτσα

Στις μάχες τους, οι όμορφες
δεν παίρνουν Καριοφίλι
με γόβες και καλλυντικά.
πήγαν στην «Ερωφίλη»

Και τα παιδιά ξεκίνησαν
για γλέντι πανδαισία
κι ως το πρωί κουβέντιαζαν,
που άρχισ’ η εκκλησία.

Στο τέλος, βόλτα πήγαμε
και στο χωριό Μηλιές
και να που δε χρειάστηκε
κάποιοι να φαν … ξυλιές!
*(«Ερωφίλη», ήταν το όνομα του ξενοδοχείου)
Φτάνοντας στην Αθήνα, έπεσε κι ένα ευχαριστήριο συμπλήρωμα από την καθηγήτρια Αγγλικών κα Τζαμουράνη:
Η εκδρομή τελείωσε. Όλα ήταν μαγεία.
Να δώσουμε ευχαριστώ και στην κα Γιωργία!*
Στο πούλμαν μας ασφάλεια, στοργή και θαλπωρή
πολλά συγχαρητήρια στον κύριο Θοδωρή!! *
*(η κα Γιωργία ήταν η συνοδός από το πρακτορείο, και ο κος Θοδωρής ο οδηγός του πούλμαν)

2)Άλλα στιγμιότυπα, από το ξενοδοχείο,  δοσμένα με ποιητικό στοιχείο:
Ολημερίς καθόντουσαν, (κάποιοι και νύχτα όμως…).
με τράπουλες στα χέρια τους και ο Μάριος δίπλα, … νόμος!
και παίζανε με χάχανα, τάβλι, χαρτιά και ντάμα
και χάνανε συνέχεια, όλοι μαζί κ αντάμα

Οι άλλες ετοιμάζονταν για έξοδο τρελή
στολίζονταν και ντύνονταν και ίσιωναν μαλλί
Περίμεναν οι κάγκουρες, με κόμμωση και ρόδα,
μήπως και πιάσουν την καλή, την πιο ψηλή τη γόβα.

3)Από την (πολύ όμορφη) καφετέρια στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Μακρυνίτσας:
Παίζοντας παντομίμα: 
Η Ευγενία προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει στην ομάδα της το "Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι", (το οποίο βέβαια πρότεινε ο φιλόλογος...) Η ομάδα βρίσκει "Μπαλόνι, πέταγμα, βάρος, χαρτοπετσέτα, κλπ κλπ." Αν δεν ήταν η υπογράφουσα ακόμα θα ψάχνανε. Χε χε χε..

3)Το αναμνηστικό αυτό αφιερωματάκι θα εμπλουτιστεί μόλις παραλάβουμε και άλλες  φωτώ για μια τελική επιλογή στιγμιότυπων.

Άνοιξη, ποίηση της φύσης, ποίηση ανθρώπων... (μέρα που είναι..)

Άνοιξη. Επιτέλους. Ποίηση της φύσης.


Μαζί με την ποίηση που φτιάχνουν οι άνθρωποι, ας γιορτάσουμε. Ας "ανοίξουμε" μια μεγάλη παρένθεση σε όσα διαβάζουμε ή γράφουμε για τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το χάλι, τους κακούς οιωνούς.. Μάλλον του κάκου διαβάζουμε αναλύσεις, κάποιοι δε λένε να ξυπνήσουν από τις ψευδαισθήσεις, κάποιοι δε χαμπαριάζουν που να χτυπιέσαι κάτω.  Ας είναι... Θα ξυπνήσουν λίγο πριν το τέλος, όταν θα πέφτουν οι τίτλοι...


Ας διαβάσουμε άλλα πραγματάκια για σήμερα.
Άνοιξη είπαμε. Ανάσταση της φύσης, ανάταση, ανα-δημιουργία.  Ποίηση μέσα σε Βιβλία. Εμπνεύσεις. Παλιές και νέες. Από τη φύση; Απ' τους ανθρώπους; Όλα μαζί. Ας βγάλουμε για λίγο τον άλλο μας εαυτό. Γιατί όχι;
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. (χτές, 21 του μήνα.. Κόπηκε η σύνδεση και δεν πρόλαβε να μπει η σωστή ημερομηνία). Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου: Όνειρα λοιπόν. Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Υπήρξαν και ρατσιστές ποιητές. Κρίμα. Είχαν κι αυτοί όνειρα. (Κάτι όμως πήγε στραβά... )


Πήρα κι ένα μέηλ που παρέπεμπε στο μπλογκ του πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ, Νίκου Τσούλια. Καμία συγγένεια δε νιώθω με το κόμμα του, αυτός δεν ξέρω αν νιώθει ακόμα (τη ..συγγένεια). Όμως μου άρεσαν αυτά που έγραφε για τα βιβλία, το διάβασμα, τις βιβλιοθήκες. Δείτε τα παρακάτω.


Αλλά ας ξεκινήσουμε πρώτα με κάτι στιχάκια, μέρα που είναι. Παλιά, λίγο μελό ίσως, λίγο πρωτόλεια. Δεν πειράζει. Σήμερα μετράει το συναίσθημα. Δείχνουν διαθέσεις ανοιξιάτικες... Για μένα έρχονται απ' το παρελθόν, αλλά ισχύουν λίγο πολύ και τώρα. (Μπορεί και να το μετανιώσω που τα έβαλα εδώ πέρα, αλλά σιγά τώρα.. Τόσα λάθη κάνουμε καθημερινά. Λίγα παραπάνω δε θα μας χαλάσουν και τη μόστρα).
Πάμε:

Κουρτίνες

Rene Magritte, La Condition Humaine

Τραβάω τις κουρτίνες
και μπαίνουν στο δωμάτιο ξανά
οι φωτεινές ιδέες
οι εμπνευσμένες οι στιγμές, οι φίνες


Τα υποκείμενα που από απόσταση
στέλνουν μηνύματα και λάμψεις
ας λείπουν πια οριστικά, ας είναι ακόμα υπαρκτά,
έχουν ξανά φωνή, έχουν υπόσταση


Πρόσωπα τέτοια θέλω στη ζωή μου να δεσπόζουν
να της χαρίζουν νόημα, να τη γεμίζουν χρώμα
να μ’ ακουμπούν με την πνοή τους τη ζεστή
να λένε πάντοτε στην καίρια στιγμή, τα λόγια που αρμόζουν






Αναπνέω
Αναπνέω
όταν εμπνέω
ή όταν κάτι ζω
που ειν’ ελάχιστα πεζό
που είναι όντως, νέο.

Ανασταίνομαι
όταν δίνω, όταν εμπνέομαι
όταν κάτι με δονεί
με ωθεί, με συγκινεί
και άθελά μου,
παρασέρνομαι.
.....................................................................

Όταν η άνοιξη φανεί,

όταν κάτι μας κινεί,

η ανάσα μας βαθαίνει

και τα πρόσωπα των γύρω ομορφαίνει.

Όταν νοιώθουμε ενωμένοι,

από όνειρα ομοούσια σπρωγμένοι

ν’ αγαπιόμαστε επιμένουμε

και το νέο, το καλύτερο, προσμένουμε

Μορφές (απόσπασμα)
Σαν ένα βιβλίο
που το μέσα του γεύονταν
σαν να ‘ταν δέρμα απαλό και λείο
που απ’ αυτό μαγεύονταν
Έτσι θα ‘θελαν
και τις ψυχές να διάβαζαν
να τις ξεφύλλιζαν γλυκά
κι όχι να τις χαράμιζαν







Τα παρακάτω τώρα είναι από το μπλογκ που σας έλεγα:
http://anthologio.wordpress.com/2012/03/09/%CE%AF-%CE%AF-%CE%AC-bet/
Τι είναι το διάβασμα;
Είναι ίδιο με την ανάγνωση; Είναι πέρασμα σε τόπους ευτυχίας και αγαλλίασης; Γιατί δεν υπάρχει το διάβασμα στη φύση, έξω από τον κόσμο του ανθρώπου; Τι ακριβώς γίνεται με το διάβασμα; Πού ταξιδεύουμε, πού βρισκόμαστε; τι νοσταλγούμε; Αν η ανάγνωση είναι ένα είδος διαλόγου, με ποιον ακριβώς συζητάμε; με τον συγγραφέα; με τους άλλους αναγνώστες, περασμένους και επερχόμενους; με τον εαυτό μας; ποιον εαυτό μας, τον χθεσινό ή τον αυριανό; Γιατί κόβει τους δεσμούς με την κανονική πραγματικότητα όποιος βυθίζεται στις σελίδες; πού ταξιδεύει; και αν ναυαγήσει, πώς μπορεί να βρει το δρόμο του νόστου; Στο μέλλον θα διαβάζουν οι άνθρωποι; Και πώς θα είναι ένα τέτοιο μέλλον; Μπορεί τότε να εξορίζονται όσοι είναι αναγνώστες; Τι θα απογίνουν όσοι γεννήθηκαν πρωτίστως για να διαβάζουν; όταν δηλώνουν στη συνείδησή τους και παντού ως απασχόληση: «διαβαστή» ή αναγνώστη; Είναι η ανάγνωση μια απόπειρα να γνωρίσουμε το γυμνό πυρήνα της ύπαρξης, τη συστατική ουσία του εαυτού μας; Τι σημαίνει να διαβάζουμε ένα βιβλίο του Αριστοτέλη που διάβαζε και ένας αναγνώστης πριν 2.000 χρόνια και που θα διαβάζει ένας άλλος αναγνώστης μετά από 1.000 χρόνια; Τι μας ενώνει; Υπάρχει ιστός πνεύματος; Τι ακριβώς μάς συμβαίνει όταν διαβάζουμε; Είμαστε μόνοι μας όταν διαβάζουμε; Τι ξεπηδάει μέσα από τα λεκτικά σχήματα της ανάγνωσης που μας ανταριάζει τόσο εύκολα; Μήπως υπάρχουν πνεύματα τριγύρω μας, όταν ανοίγουμε τα βιβλία; Τι χωρίζει και τι ενώνει τη ζωή με το διάβασμα;

«Αναγνώστης και ανάγνωσμα συνευρίσκονται: το βιβλίο στο χέρι – το μάτι στο βιβλίο. Δίδυμο εναντίον και υπέρ της μοναξιάς. Αυτός είναι ο πολυτιμότερος τίτλος της ανάγνωσης».
(Δ. Μαρωνίτης)

Για άλλους η ανάγνωση είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή του ανθρώπου ή μια εκλεκτή και εκλεκτική απόλαυση για όσους διαθέτουν λεπτή καλαισθησία και αναζητούν τις σπάνιες ηδονές.
Δ. Δημηρούλης

Τι είναι οι βιβλιοθήκες;
Είναι ναοί του ανθρώπινου πνεύματος, του αθάνατου πνεύματος; Τι παράδεισο μας υπόσχονται αυτοί οι ναοί, επίγειο ή παράδεισο στο επέκεινα ή μήπως και τους δύο; Είναι οι μόνοι χώροι που ξέρουν τις αγωνίες και τους στοχασμούς των ανθρώπων, των ανθρώπων που άνοιξαν δρόμους στην ιστορία; Είναι οι αυθεντικοί θεματοφύλακες των βωμών της ανθρώπινης συνείδησης; Εδώ μόνο πρέπει να υμνούμε το άγιο πνεύμα των στοχαστών; Είναι τόποι ιεροί; Οι άνθρωποι των βιβλιοθηκών είναι σαν και εμάς; Σε τι συνίσταται η δική τους, ξεχωριστή τελετουργία; Τα βιβλία τούς (ανα)γνωρίζουν; Τι ακριβώς λατρεύουμε και υμνούμε εδώ; Υπάρχουν αχαρτογράφητοι τόποι του ανθρώπινου πνεύματος που δεν υπάρχουν στα βιβλία; πώς θα τους διαβούμε; Γιατί, όταν διαβαίνουμε το κατώφλι μιας βιβλιοθήκης σε ξένη χώρα, νιώθουμε ότι είμαστε στην πατρίδα μας; Ποια είναι η πραγματική πατρίδα του ανθρώπου; Στη χώρα του βιβλίου, πώς γεννιόμαστε; Γιατί υπάρχει ΜΟΝΟ μια χώρα του βιβλίου, όπου γης και όπου χρόνου;

Ο τυφλός Χόρχε Λουίς Μπόρχε σφιχτοκλείνει τα μάτια του για ν’ ακούσει καλύτερα τα λόγια ενός αθέατου αναγνώστη. Σ’ ένα σκιερό δάσος, καθισμένο σ’ έναν κορμό σκεπασμένο με μούσκλια, ένα αγόρι κρατά στα δυο του χέρια ένα μικρό βιβλίο το οποίο διαβάζει μες στην απαλή σιγαλιά, άρχοντας χρόνου και χώρου.
(Α. Μανγκέλ, Η τελευταία σελίδα)

Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται.

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται. Ό,τι τυχόν ενστάσεις κι αν υπάρχουν, η πρωτοβουλία αξίζει υποστήριξη. Ας ενωθούν φωνές μέσα από στίχους αυτή τη φορά, πέρα από χιλιοειπωμένα συνθήματα. Η οργή έχει πολλούς τρόπους να εκφράζεται.

Ας διαδοθεί.

http://www.21martiou.blogspot.com/

21 Μαρτίου 2012: όχι άλλη μια διαμαρτυρία, αλλά μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως

Αν όχι τώρα πότε;
Επειδή μοιάζει ο χειμώνας να θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα στις ζωές μας, αποτρέποντας τον ερχομό της άνοιξης.
Επειδή η απειλή μιας Έρημης Χώρας, γίνεται όλο και πιο πραγματική ως προοπτική μέλλοντος για τον τόπο μας.
Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια. Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, στον θυμό και στην απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της Αντίστασης..

Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS καλούν ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, εκδότες αλλά και κάθε πολίτη σε συν οδοιπορία / δια-μαρτυρία, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας.

Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Με την Ποίηση ενάντια στην Κρίση

Προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι μπροστά από το βιβλιοπωλείο Ιανός

Συν οδοιπορία προς το Σύνταγμα

 Κατά παράβαση των συνηθειών μου, βάζω κι εγώ εδώ ένα απόσπασμα από κάτι ..σοβαρό, απ' αυτά που δείχνω μόνο στη γάτα μου και κάτι κολλητούς:

"Πώς θα σφραγίσουμε δεσμό ατελείωτο

με λέξεις ποταμούς εμπιστοσύνης

τώρα που φτάσαμε σε νέα στροφή

και αναμετράμε άλματα βιασύνης"

Έχει ο καιρός γυρίσματα κι η γλώσσα μας χαρίσματα

Αφιερωμένο στους χαλεπ-ρ-ούς καιρούς, στους ερίζοντες συμπατριώτες, 

στον κακό μας τον καιρό (Μάρτης μήνας με ψοφόκρυο και χωρίς θέρμανση), 

στη μαύρη κι άραχνη διάθεση, στον -μοναδικό- υποψήφιο αρχηγό του παΣΟΚ,  

στο πολύτιμο περιεχόμενο της λεκάνης του βε-σε της μεσογείου, -μαζί με το πετρέλαιο- 

και τέλος, σε όσους συμπαθώ και σε όσους με ...κατανοούν. 

Το απόσκατο

"Shit" is what I said!
(Σκατά εκπαίδευση...)

Το “σκατό”, είναι απτό. Μυρωδάτο και ορατό.

Μα το “απόσκατο”; -που λέει το ρητό;;;

Κρύβει μήπως κάποιο νόημα σοφό;

Δε θα έλεγα πως είμαι και η Σαπφώ,

μα την ποίηση των λέξεων τη βλέπω, τη μυρίζω.

Κι αν για κάποια ίσως κάτι δε γνωρίζω,

λεξικά ξεκοκαλίζω,

το μυαλό μου όλο βουρλίζω

τα κιτάπια ξεψαχνίζω

και σε κύκλους φιλολόγων τριγυρίζω.

Την απάντηση δε βρήκα πουθενά

για το “απόσκατο” ως έννοια, ουδεμία αναφορά.

κάποιο πέπλο μυστηρίου το τυλίγει!

Η αναζήτηση του βάθους του μου φέρνει ρίγη!

Είναι τόσοι οι στεναγμοί από αυτούς που το προφέρουν

κι όμως, το κρυφό του νόημα, υποθέτω δεν το ξέρουν

Έτσι, υφαίνω σταδιακά μια θεωρία

που θα λύσει κάθε γρίφο και απορία:

Είναι η ΓΛΩΣΣΑ κάποιο είδος… “αραχναίο”

με λεπτούς ιστούς σιέλου και με σχέδιο τυχαίο.

Το τυχαίο δε σημαίνει και φτιαγμένο άνευ κρίσης

δεν υφαίνει τη δομή της με υλικά της μίας χρήσης.

Τουναντίον. Βάζει ενδιάμεσα και δόκανα, καλά μασκαρεμένα

Λέξεις άσχετες, ατάραχες, σα βρέφη ταϊσμένα

που φαντάζουν απονήρευτες, ανήξερες κι αθώες

μα κατέχουνε τις γνώσεις πώς να βγαίνουν πάντα σώες

πώς να εμπαίζουν επιστήμονες ποζάροντας ναζιάρικα

πώς να εκφράζουν το ανέκφραστο με κόλπα παιχνιδιάρικα.

Αποκρύπτουν τις πηγές τους, αποπαίρνουν τους κριτές,

αποκόβονται απ' τις άλλες, αποφεύγουν ποιητές.

Δε θα βρεις στα “λόγια” κείμενα το απόσκατο.

Δεν υπάρχει σε ελεγείες, τραγωδίες,

έπη, ωδές, ή ραψωδίες.

Μα εννοείται πως δεν είναι ανυπόστατο!

Επιλέγει για φιλίες, όχι πλάσματα αιθέρια

μα τα γήινα, τα ακατάβλητα, τα στέρεα, (ίσως κι ορισμένα αέρια).

Έχει στέκια, προτιμήσεις, είναι απλώς εκλεκτικό.

Κάνει πάντοτε παρέα μοναχά με το σκατό.

κλοπιΦράιτ τζμκτ 2011

Να ... τ' αφήσω (γιατρέ);;;

Να χτυπήσω; Ή να φτύσω;;

Να ...τ' αφήσω ;;;

Να μισήσω;  Να τους βρίσω;

Να χτυπήσω; Ή να φτύσω;

(Ή να κλάψω;)

Ή να σαστίσω;

Δια παντός ν αναχωρήσω;

Ν αγνοήσω, να ξεχάσω, να γυρίσω;

Ν αφεθώ να αδιαφορήσω

κι όλους να  περιφρονήσω;

Ή να κλάψω;;

Να κρυφτώ, να εκδικηθώ, να βαρεθώ;

Να ξεσπάσω, να τα σπάσω,

να γελάσω, να σαρκάσω;      

Να λυγίσω; Να σκεφτώ,

να συγχωρήσω;

Μήπως και ν αυτοκτονήσω;

Ή να επαναστατήσω;

Να φονεύσω,

και μετά να καταρρεύσω;

Να γελάσω;; Να σαρκάσω;;;

Να λουφάξω;

Να λυσσάξω;

Να μ’ αλλάξω;

Μήπως ν’ αποβλακωθώ;

Ή και να συμβιβαστώ;

μήπως ν’ ανασκουμπωθώ,

ή και να χαρακωθώ;

...κι άμα μεταμφιεστώ;;;

Κι αν τυχόν διαλογιστώ;

κι άμα μεταμφιεστώ;

Να να να

μα να μα να μανα…

Να κάνω το βλάκα;

Να κάνω το μάγκα;

Να κάνω τον κουφό;

Να πάρω τα όπλα;

Να πάρω τα βουνά;

Να πάρω αποστάσεις;

Να πάρω αποφάσεις;

Να πάρω των ομματιών μου,

να πάρω ό, τι είναι δικό μου;

Να κάνω πως δεν ξέρω

Να κάνω πως δε φταίω;

Να τα κάνω πέρα

...Να κάνω πως δεν ξέρω;; να κάνω πως δε φταίω;;

Να τα κάνω λίμπα

Να τα πιώ, να γίνω σκνίπα;

Να τα κάνω λιανά;

Να τα κάνω πλακάκια;

Να πάω να πνιγώ

Να ‘πα να κουρευτώ

Να πάω κατά  διαόλου

να πάω στου Βερόπουλου;

Να αρχίσω να πηγαίνω εκκλησία;

Να το ρίξω γενικώς στη συνουσία;

Στις ουσίες; στην αφασία;

Να τα ρίξω στο σύστημα;

Να τα ρίξω στο κράτος;

Να το ρίξω στα ζάρια;

Να πω δε βαριέσαι

Να πω «πώς ξηγιέσαι»

Να πω άει χάσου

Να πω «πρόβλημά σου»;

(Αφού όλοι έτσι λένε!)

Μήπως είμαι, γιατρέ, να με κλαίνε;

Αφιέρωμα Βιβλιόσπι(ρ)του: 1) "Ποίηση σε Βιβλία και σε Τραγούδια" 2) "Παιδικό Βιβλίο". Επισκέψεις συγγραφέων

Τον Απρίλιο είχαμε ένα Τριήμερο Αφιέρωμα στο Βιβλιόσπι(ρ)το, με 2 αφορμές: 

Την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, (της 21ης  Μαρτίου) και την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, (της 2ας Απριλίου). 

Η Αφίσα του Αφιερώματος:

Ένα δείγμα απο τη συλλογή των τραγουδιών που ακούστηκαν στην αυλή, στα διαλείμματα, ή προβλήθηκαν από DVD στη βιβλιοθήκη:

Σχολική Βιβλιοθήκη Άνω Κυψέλης
Ποιήματα σε τραγούδια. (Συλλογή: Κ. Τζ., Απρ. 2011)
Ποιητής-τρια	Συνθέτης	Ερμηνεία	Τίτλος τραγουδιού	Απόδοση
Allen Ginsberg	Μαριδάκης	Φοίβος Δεληβοριάς	Ασημένιο Τραγούδι
Baudelaire (Μπωντλέρ)	Ξυδάκης Νίκος	Μάλαμας	Albatros	Αλέξανδρου Μπάρα
Hikmet Nazim	Μικρούτσικος Θάνος	Μαρία Δημητριάδη	Η πιο όμορφη θάλασσα	Γιώργος Παπαλεονάρδος.
Borges (Χόρχε Λ. Μπόρχες)	Συνήθεις Ύποπτοι	Θηβαίος Χρήστος	Περικοπές ενός Απόκρυφου Ευαγγελίου
Brecht (Μπέρτολντ Μπρεχτ)	Αρλέτα	Αρλέτα	Τού πικραμένου	Ελύτης
Elliot T. S.	Τρύπες	Τρύπες	Σημαίνοντας θάνατο
Lorca (Φεντερίκο Γαρθία Λόρκα)		Μανώλης Μητσιάς	Λούζεται η αγάπη μου
Reiner Maria Rilke	Παπαδημητρίου Δημήτρης	Φωτεινή Δάρρα	Σ' αγαπώ
Rembault Arthur (Αρθούρος Ρεμπώ)	Τρύπες	Τρύπες	Μια εποχή στην κόλαση
Shakespeare ( Ουίλιαμ Σαίξπηρ)	Ανώνυμου βικτωριανού συνθέτη	με την Σπείρα Σπείρα του Σ.Κραουνάκη	ΧΑΪ ΧΟ	Απόδοση στίχων: Eρρίκος Μπελιές
The Doors			The End
Wolf Biermann (Βολφ Μπίρμαν)	Μικρούτσικος Θάνος	Μαρία Δημητριάδη	Αυτούς τους έχω βαρεθεί	Δημοσθ. Κούρτοβικ
Άγρας Τέλλος	Σπανός Γιάννης	Καίτη Χωματά	Ένα πουλί
Γκανάς Μιχάλης	Παπαδημητρίου Δημήτρης		Πάμε ξανά στα θαύματα
Γκάτσος Νίκος	Χατζιδάκις Μάνος  Κεμάλ

και πολλοί άλλοι, όπως Ελύτης, Καββαδίας, Καρυωτάκης, Καψάλης, Ρίτσος, Σεφέρης, Πολυδούρη, Παππά.. με ερμηνεία των Κατσιμίχα, Μπιθικώτση, Ξυλούρη, Διάφανα Κρίνα, κ.ά. ποικίλα.

Άλλες δύο αφίσες του Αφιερώματος:

Στα πλαίσια του αφιερώματος είχαμε την τιμή να δεχτούμε την επίσκεψη δύο συγγραφέων.

Την πρώτη ήθελα εγώ από καιρό να τη βρω, και ως δια μαγείας εμφανίστηκε μπροστά μου το όνομά της στο facebook..

Τη δεύτερη την προσκάλεσε η κυρία Θεοφάνη, φιλόλογος του 30 γυμνασίου.

Πρόκειται για τις κυρίες Παυλίνα Παμπούδη και  Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο.

Η κυρία Παυλίνα Παμπούδη,  μας επισκέφτηκε στις 6/4.  Ποιήτρια αξιόλογη και επίσης εξαιρετική δημιουργός παιδικών ιστοριών και ποιημάτων, που εικονογραφεί μόνη της τα βιβλία της, με έναν ιδιαίτερο -και συχνά ξεκαρδιστικό- τρόπο. Γνωρίστηκε με τμήματα της Α' του 30 γυμνασίου, αλλά και με τα παιδιά της Μαθητικής Ομάδας βιβλιοθήκης (Μ.Ο.Β.) του 39 γυμν., μας χάρισε 3 (!) κούτες βιβλία απο τον εκδοτικό οίκο με τον οποίο συνεργάζεται,  και άκουσε παιδιά της Ομάδας  να απαγγέλλουν στιχουργήματά της, που τα είχαν προβάρει σχεδόν μόνα τους - και που δεν είναι καθόλου εύκολα πρέπει να πούμε, σωστοί γλωσσοδέτες!

Πρόκειται για πανέξυπνα στιχάκια, που η ίδια τα χαρακτηρίζει με ειλικρίνεια "δήθεν για παιδιά"... Είναι απολαυστικά για όλες τις ηλικίες και προσφέρονται για πολλές δραστηριότητες! (μας έδωσαν ιδέες που ελπίζουμε να εκμεταλλευτούμε στο μέλλον: για  το μάθημα της γλώσσας, της λογοτεχνίας, της γεωγραφίας, των καλλιτεχνικών!....). Σε όσους αρέσει ο Ευγένιος Τριβιζάς, θα βρουν στα παιδικά της κυρίας Παμπούδη την ίδια -για μένα, ακόμα μεγαλύτερη- απόλαυση. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα  "Τα 24 παράξενα ζώα του αλφαβήτου". Οι μεγάλοι πάρτε το για τα καμάρια σας, αλλά και για σας. Όσοι τρέφουν μια αδυναμία για τα ζώα θα αναγνωρίσουν επίσης πολλά και άκρως διασκεδαστικά, στο "Γατολόγιο" και στο "Σκυλολόγιο"! 

Οι άλλες συλλογές ποιημάτων της, προσφέρονται για τους απαιτητικούς λάτρες της ποίησης, έχουν χαρακτήρα εσωστρεφή και ξεχωριστό, ύφος απόλυτα προσωπικό και έναν χειρισμό της γλώσσας που φανερώνει γνώση, φαντασία και λεπτότητα.

Στην εποχή του Νέου Κύματος ακούγαμε το τραγούδι "Είχα ένα αγόρι", (ένα άγριο άνεμο...), με τη φωνή της Αρλέτας. Οι παρέες το έπαιζαν συχνά στην κιθάρα. Έπρεπε να περάσει καμιά ... 30ετία, για να ανακαλύψω ότι οι στίχοι ήταν της Παυλίνας Παμπούδη!  Μπορείτε να το ακούσετε στο

http://www.youtube.com/watch?v=SKYVG6DEEl8

Ανίδεοι τότε, στην εφηβεία, νομίζαμε πως μιλούσε για έρωτα.. Όμως είχε γραφτεί

για τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα, φοιτητή που σκοτώθηκε το 1965, στη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης. Δείξαμε το βίντεο στα παιδιά, νομίζω πως άγγιξε αρκετούς...

Η κυρία Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο μας ήρθε στις 5/4, συνάντησε τμήματα κυρίως της Β' γυμνασίου, μας διάβασε αποσπάσματα από έργα της, μας μίλησε για εμπειρίες της συγγραφικές αλλά και άλλες, μας χάρισε βιβλία της. 

Έχει γράψει, εκτός απο ποιήματα και πεζά,  τα "Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίων Ελλήνων Ιατρών-Φαρμακοποιών", "Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Βοιωτίας", "Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίων Ελλήνων ζωγράφων και ψηφοθετών".  Πρόκειται για δουλειά που δεν υπάρχει αντίστοιχη μέχρι τώρα στην Ελλάδα. 

Μας είπε επίσης, σε σχέση με την ποίηση, ότι θεωρεί πιο σημαντικό τον ελεύθερο στίχο από την ομοιοκαταληξία και πιο δύσκολο. Δεν ξέρω, προσωπικά μου έχει τύχει να λατρέψω στιχους με ρίμα και δε μου φαίνεται και τόσο εύκολο πράγμα, το κάνουν αρκετοί αλλά όχι τόσο πετυχημένα όλοι. Αλλά οι πεπειραμένοι ξέρουν καλύτερα.

Άλλα ενδιαφέροντα που μας είπε είχαν να κάνουν με επισκέψεις της σε διάφορους χώρους που ήταν προσκεκλημένη, όπου τους παρακινούσε να μαζέψουν δικές τους δημιουργίες, να της τις στείλουν κι εκείνη να βοηθήσει να εκδοθούν σε μια κοινή συλλογή. 

Γενικά το αφιέρωμα μάς άφησε όμορφη γεύση  και με τους προσκεκλημένους που είχαμε και με τη διαδικασία της προετοιμασίας. 

Πάρετε μια ιδέα με κάποιες από τις φωτογραφίες που βγάλαμε. Υπάρχουν και βιντεάκια, αν ξεπεραστούν κάποια τεχνικά θέματα, ίσως τα βάλουμε αργότερα.

             Στιγμιότυπα:

 Παιδιά της ομάδας ετοιμάζουν την υποδοχή... 

Η κυρία Παμπούδη μας ακούει με προσοχή. (Ποιος ξέρει τι να σκέφτεται...)

Της διαβάζουν από   Τα 24 παράξενα ζώα του αλφαβήτου. (Οι άλλοι ακροατές έχουν μείνει ελαφρώς  άφωνοι..)

Η έκθεση με τα παιδικά της κας Παμπούδη

  Το ταμπλό που έφτιαξαν οι μαθητές της Ομάδας

Το ταμπλό για τους ποιητές, έλληνες και ξένους

Επίσκεψη στην έκθεση απο μαθητές της Α'  του 30 λυκείου

Η κυρία Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο και ο -επίσης συγγραφέας- κύριος Κ. Κορωνιός, που μας είχε επισκεφτεί το Δεκέμβριο

Οι τρεις κυρίες, -τις δύο τις ξέρουμε πια-,  εκ δεξιών είναι η συνάδελφος Νικολέτα Θεοφάνη

Το ταμπλό για την κυρία Κονβερτίνο που έφτιαξε η κυρία Θεοφάνη

 Το ταμπλό με εικαστικά έργα του Ελύτη, που μας έφτιαξε η συνάδελφος 

Τίνα Σαρίμβεη

 

 

 Το ταμπλό που φτιάξαμε με την Ομάδα, με επιλογή στίχων γνωστών ποιητών, αλλά και στιχάκια παιδιών.

Τι είναι Ποίηση;

Ένα παιχνίδι αγάπης και αγωνίας με τις λέξεις;

Συνομιλία μυστική με τα νοήματα του κόσμου;

Το “Άξιον Εστί” του βίου;

Μια ου-τοπία;

Μια περιπέτεια;

Γράψτε τι σκέφτεστε....

Γράψτε δικούς σας στίχους....

  Εσωτερικό βιβλιοθήκης

 ...και ολίγον από Σατυρική Ποίηση

Δεν έχουμε λόγια

να ευχαριστήσουμε

για τη βοήθειά τους

στο τριήμερο Αφιέρωμα της Βιβλιοθήκης, (Ποιήματα σε Τραγούδια, κ.ά.)

τους μαθητές και μαθήτριες – μέλη

της Μαθητικής Ομάδας Βιβλιοθήκης, (Μ.Ο.Β.):

30 Γυμνάσιο

Α1:

Γεωργία Δρίβα

Δέσποινα Γρυπάρη

Κλαρίτα Γκούγκα

Α2:

Βασίλης Μολώνης

Νικολέτα Κοτοπούλου

Νικολέτα Καφετζοπούλου

και απο τη Β':

Μυρτώ Σιάμου, Έντζι Ζέκιο

39 Γυμνάσιο

Α2: 
Μαριάννα Λάτσκα 
Νώντας Μητσοστέργιος
 Ηλιάννα Κουλούρη 
Μαριλένα Μπεκίρη 
Άγγελος Μπεκίρης 
Αλέξαδρος Κίτσος 
Κούλα Κοκοτσέλου 
Μαρία Μασρί

30 Λύκειο

Κώστας Τζίντζιφας

39 Λύκειο

Δέσποινα Ροβόλα

Τζοβάννα Μπίτο

και τους καθηγητές

• Νικολέτα Θεοφάνη, για τη συγκέντρωση στίχων απο τα παιδιά, την πρόσκληση στην κα Τότα Κονβερτίνο κ.ά.
• Τίνα Σαρίμβεη, για το ταμπλό με ζωγραφιές του Ελύτη
• Ντιάνα Νασιοπούλου, για το πορτραίτο-δώρο στην κα Παυλίνα Παμπούδη, τη βοήθεια στο στήσιμο της έκθεσης, κ.ά.

• Επίσης, για τη βοήθεια στα διαλείμματα, τους Ράνια Θεοδώρου, Ρένα Σιγάλα, Βασίλη Παπαδημητρίου, Όλγα και Μαρία.
• Τέλος, όσους καθηγητές από τα 4 σχολεία έφεραν τμήματα τους να δουν το Αφιέρωμα, το διευθυντή του 39 λυκείου, που μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο του για τη μουσική στα διαλείμματα, το διευθυντή του 30 γυμνασίου που διευκόλυνε με μια αλλαγή στο πρόγραμμα και γενικά όσους βοήθησαν, έστω και για 5 '. Ήταν πολύτιμο. 
  Κατερίνα Τζαμουράνη, Υπεύθυνη Βιβλιοθήκης