Βία ανηλίκων και σιγή ενηλίκων

Τι; Να εκπλαγώ; Να σοκαριστώ; Δεν μπορώ πια. Ό,τι σπέρνουμε θερίζουμε.

«…την ώρα του διαλείμματος οι έξι 15χρονοι, πέντε αγόρια και ένα κορίτσι, ακινητοποίησαν τον συμμαθητή τους, τον έδεσαν με πετονιά και άρχισαν να τον βρίζουν και να τον κοροϊδεύουν».

Παρατηρώ και γράφω για τέτοια πράγματα από το 2007 περίπου. Πέρσι σε συνάντηση καθηγητών-γονέων για ειδικό πρόβλημα με κάποιο τμήμα, εξέφρασα την άποψη, «Το πρόβλημα ξεπερνάει κι εμάς κι εσάς» και στη συνέχεια ξεστόμισα (επίτηδες) το εξής απαράδεκτον: «Δε θα ήμουν αντίθετη στη χρήση κινητού από τα 16 και μετά». Δε σχολίασε κανείς, ούτε ξέρω πώς θα μπορούσα να το εκλάβω. Μπορεί να το θεώρησαν… εκκεντρικότητα.
Δε μ’ ενδιαφέρει πλέον. Τέλειωσα με την εκπαίδευση, αλλά όχι με την ανησυχία.
Κάποτε ήταν η βία στην τηλεόραση, στα βιντεοπαιχνίδια.

Τώρα αφήσατε στα χέρια των παιδιών τα ποθητά τους κινητά, απ’ την ηλικία των 8 χρονών κιόλας.
Μαγνητίζονται με φρικιαστικές εικόνες και απανωτά πανηλίθια βίντεο του ενός λεπτού.
Κρατήστε τώρα ενός λεπτού σιγή εις μνήμην της εγκεφαλικής-ψυχικής υγείας.


Πάμε λίιιγο πίσω;
Η πρώτη μελέτη που διεξήγαγαν οι Ερον και Χιούζμαν, το 1960 κιόλας, σε παιδιά που μεγάλωναν στη Νέα Υόρκη έδειξε ότι η ποσότητα βίας που παρακολουθούν παιδιά στην τηλεόραση στα 8 τους χρόνια σχετίζεται με την επιθετικότητα που εκφράζουν μία δεκαετία αργότερα και με τη σοβαρότητα των εγκληματικών πράξεων που διαπράττουν 22 χρόνια αργότερα, στα 30 τους.

Μελέτησαν περισσότερο από κάθε άλλο στην παγκόσμια βιβλιογραφία τις συνέπειες της τηλεοπτικής βίας στα παιδιά. Εμπνεύστηκαν το v-chip, που θα έδινε τη δυνατότητα στους ενήλικες να φράζουν τα βίαια τηλεοπτικά προγράμματα από τις οθόνες τους καθώς και την ειδική σήμανση για τα τηλεοπτικά προγράμματα. Έφτασαν μέχρι το αμερικανικό Κογκρέσο προκειμένου να τα θεσπίσουν με νόμο. Εγκρίθηκε τελικά από τον Κλίντον το 1999.

Πάμε στο 2007;
Τι έλεγε στην Ελευθεροτυπία ο Χιούζμαν (ερευνητής και ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν); Για τις ευθύνες της βιομηχανίας της τηλεόρασης, των πολιτικών αλλά και των γονιών στην προστασία των παιδιών;
Αυτό: «Μιμήθηκαν τη φρίκη που τους σερβίραμε»
(με αφορμή 7 θανάτους παιδιών τα οποία μιμήθηκαν τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν).
«Είτε το βλέπουμε είτε εθελοτυφλούμε, τα media έχουν τεράστια επίδραση στις αξίες, τα πιστεύω και τις συμπεριφορές των παιδιών».
«Η παρατεταμένη έκθεση στην τηλεόραση κατά την παιδική ηλικία προάγει γνώσεις (π.χ. πιστεύω, συμπεριφορές και θέσεις) που υποστηρίζουν τη χρήση της επιθετικότητας και της βίας στην επίλυση των διαπροσωπικών προβλημάτων, στην εκτόνωση του θυμού, στην απόκτηση υλικών αγαθών, καθώς και στην εξουσία και την επιρροή πάνω σε άλλους.

Οι γνώσεις που αποκτούνται στην πρώιμη αυτή φάση της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τη συμπεριφορά του όχι μόνο άμεσα, αλλά και μακροχρόνια. Η επίδραση αυτή μπορεί να ανιχνευτεί στην επιθετική, αντικοινωνική και εγκληματική συμπεριφορά των νέων ενηλίκων»
«Οι μελέτες που ακολούθησαν τα επόμενα 40 χρόνια επιβεβαίωναν την πρώτη».
«Κανείς και τίποτα έξω από την οικογένεια δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Ακόμη και η πιο σκληρή νομοθεσία θα αποδειχτεί άχρηστη αν ο γονιός δεν ενδιαφερθεί».
Επιπλέον, παρά τον υπερβολικό αριθμό στοιχείων, η βιομηχανία της τηλεόρασης «δεν έχει αναλάβει την ευθύνη της για τη ζημιά που προκαλείται από τα βίαια προγράμματά της. Η βία αυξάνεται, αλλά τα τηλεοπτικά προγράμματα φαίνεται να μην επηρεάζονται. Διότι, όταν παίζονται πολλά λεφτά, η βιομηχανία κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς και τότε οι πολιτικοί πρέπει να σπρώχνουν»!
Τι έλεγε, ο δικός μας, ο εγκληματολόγος και συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς;
«Ο σύγχρονος καταιγισμός καταναλωτικών προϊόντων για παιδιά αποτελεί συχνά υποκατάστατο στοργής και άλλοθι αδιαφορίας»
«..τα παιδιά έχουν περιορισμένη γνώση και εμπειρία του κόσμου, μπερδεύονται από την αληθοφάνεια της τηλεόρασης, συγχέουν το πραγματικό με το φανταστικό και αγνοούν κίνητρα και προθέσεις. Έτσι οδηγούνται σε μίμηση στερεοτύπων, όπως φύλου, διαφορετικής εθνικότητας, κ.λπ., μίμηση επιθετικής συμπεριφοράς και καταλήγουν στην αντίληψη της βίας ως κοινωνικό φαινόμενο, με επακόλουθα φοβίες και ανασφάλεια.

Τώρα, να πάμε στο 2023;; 

Γιατί; Για να δούμε τη γεωμετρική πρόοδο του φαινομένου; τώρα που η τηλεόραση φαντάζει ανώδυνη συγκριτικά;;
Που πολλοί ΞΕΡΟΥΜΕ πια ΚΑΙ για την επίδραση του ίντερνετ, της οθόνης του κινητού, της εθιστικής «στιγμιαίας επιβράβευσης», κλπ κλπ; Που εκτός από τις εκρήξεις βίας, υπάρχει η αύξηση της διάσπασης προσοχής, η αυξανόμενη δυσκολία σε ανάγνωση και γραφή, και διάφορα άλλα;

Ενός λεπτού σιγή λοιπόν. Και οργή.

Απολογισμός Έτους 2012

(Προσωπικός, με ολίγη από γενικότερα.. )

Έχουμε και λέμε λοιπόν:1) Οικονομικά θέματα:
Το Έτος σημείωσε απώλειες, ως γνωστόν, όπως και σε πολύ κόσμο. Δεν είμαι και στη χειρότερη μοίρα, όχι, δε δικαιούμαι να παραπονούμαι, δουλειά έχω, όπως και "κεραμίδι" από πάνω μου, τρώω σε καθημερινή βάση, απόπειρες αυτοκτονίες δεν έχω κάνει, ασθένειες πολύ σοβαρές δεν έχω παρατηρήσει, (τα νεύρα μου με πιάνουν συχνά-πυκνά, δε μπορώ να πω, τάση παραίτησης και αίσθηση ματαιοπονίας με πιάνουν και αυτές βέβαια, όπως όλους λίγο-πολύ, αλλά δε θα κολλήσουμε τώρα σ' αυτά).
Κατά τη διάρκεια του Έτους καταγράφηκαν όμως και κάποια καινούρια ενδιαφέροντα περιστατικά, τα οποία επιθυμώ να μοιραστώ με τους εκατομμύρια ανά τον κόσμο αναγνώστες μου από αυτό εδώ το βήμα, -συγγνώμη-, το βλογκ:

Αίτηση Αποζημίωσης από τη ΔΕΗ για βλάβη σε 7 οικιακές συσκευές, λόγω υπέρτασης.  (Του δικτύου της ΔΕΗ, όχι δικής μου. Τάχω τα χρονάκια μου, αλλά με αυτήν την πάθηση ακόμα δεν έχουμε συναντηθεί).

Η κυρία ΔΕΗ μου απέστειλε έγγραφο όπου ανέφερε ότι (βεβαίως) δεν έφταιγε, ήτο τυχαίον το γεγονός, αλλά επειδή τρέφει καλά αισθήματα, μπορεί να μου καταβάλει το ποσόν των 300 (τριακοσίων, ναι) ευρώ, αν της πάω τα εξής δικαιολογητικά: 

Αποδείξεις αγορών για αντικατάσταση συσκευών (φωτιστικό, καφετιέρα, ασύρματο τηλέφωνο, κομπιούτερ, ραδιόφωνο-ξυπνητήρι, και κάτι ψιλά, τα ξέχασα πλέον)

Βεβαίωση ηλεκτρολόγου για τις βλάβες

Βεβαίωση εφορίας. 

Χρειάστηκαν: 2 ...επισκέψεις στην εφορία, 2 συναντήσεις με ηλεκτρολόγους μέχρι να δεχτεί ο εις εξ αυτών (...), 2 επισκέψεις στη ΔΕΗ στην οδό Αγησιλάου, 2 επισκέψεις στο Καρφούρ για επανέκδοση της απόδειξης αγοράς, κάμποσα τηλεφωνήματα στη ΔΕΗ.

Όμως:

Αποτέλεσμα: ΔΕΗ-ΕΓΩ: 0-1

Αίτηση αποζημίωσης στην εταιρεία Blue Star Ferries, για απώλεια βαλίτσας κατά την άφιξη στον Πειραιά. 

Η κυρία Μπλου Σταρ στο τηλέφωνο ισχυριζόταν διάφορα. Για να μην τα πολυλογώ, κατέφυγα στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Ο κύριος συνήγορος φέρθηκε άψογα. Άμεση εξυπηρέτηση, παράπονο δεν έχω κανένα. Διαμεσολάβησε, και εν τέλει ο δικηγόρος της εν λόγω κυρίας δέχτηκε να μου καταβάλει το ποσόν των 300 (τριακοσίων, ναι) ευρώ. Το "Ο ευρών αμειφθήσεται" δεν ίσχυσε στην παρούσα περίσταση, ουδείς ευρήκε την βαλίτσα και ουδείς αμείφθη συνεπώς για το συγκεκριμένο. Ανταμείφθηκα όμως εγώ προσωπικά για τον κόπο που κατέβαλα να στέλνω μέηλ και να τηλεφωνώ. Διαμάντια δεν είχα στη βαλίτσα, οπότε τα τριακόσια καλά μού ήρθαν. (Παραπάνω δε δίνουν, έχουν πλαφόν, οπότε και διαμάντια να είχα πάλι τόσα θα έπαιρνα).  
Αποτέλεσμα: Εταιρεία-εγώ: 0-1

Έξοχα! 
(Λοιπόν, αυτό εδώ είναι άσκηση τόνωσης του ηθικού τελικά)
Αν βέβαια υπολογίσουμε τις μισθολογικές απώλειες του έτους, τις άλλες οικονομικές απώλειες λόγω χαρατσιών, επισκευών οικίας, αυξήσεων πετρελαίου, βενζίνης, ευχελαίου, κλπ,  καθώς και τις απώλειες σε ηθικό λόγω γενικότερου κλίματος και λόγω επαγγελματικής αίσθησης ματαιότητας -αυτό θα το εξηγήσουμε παρακάτω αν προλάβουμε-, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι συνολικά μέσα στο έτος σημειώσαμε κέρδη βεβαίως βεβαίως, αλλά, όπως και νάχει, εξακόσια είναι εξακόσια και η ηθική ικανοποίηση επίσης είναι πολύ σημαντική παράμετρος. Ας μη ζητήσει όμως κανείς δανεικά, τα κρατάω για τα γεράματα. Διότι και το συνταξιοδοτικό (μου) πρόγραμμα είναι απρογραμμάτιστο. Ή μάλλον, χλωμό.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω στις οικονομικές απώλειες και το επίδομα ... "αλληλεγγύης". Και εξηγώ:  
Ο πατέρας μου πέθανε Ιανουάριο του 11. Το αλληλέγγυο χαράτσι θεσμοθετήθηκε αργότερα όπως θα θυμάστε, οπότε ήρθε σε μένα (τη μοναδική κληρονόμο - του τίποτα, συγκεκριμένα) το μπουγιουρντί των 650 ευρώ. Πήγα ρώτησα ξαναρώτησα. Έπρεπε λέει να έχω κάνει μέσα σε 3 μήνες από την ημερομηνία θανάτου "δήλωση αποποίησης κληρονομιάς και χρεών". Ποιών χρεών βρε παιδιά, ρωτάω, ο άνθρωπος ήταν υπερεντάξει ούτε σέντσι δε χρώσταγε, ποια κληρονομιά, ρωτάω επίσης, δεν υπήρχε καμία, ένα σπίτι είχαμε μόνο, κι αυτό το είχε γράψει στο όνομά μου και τέρμα. Επίσης βρε παιδιά από πού νάξερα εγώ αυτά τα πράγματα, τάχω με δικηγόρο να με ενημερώνει ολημερίς για το κάθε τί; Να μύριζα τα νύχια μου ότι θα του ζητούσατε χαράτσι του ανθρώπου μετά θάνατον; Ποιά αποποίηση; Τι Ποίηση του παραλόγου γράφετε; Για να σας γράψει η Ιστορία; Αυτά τους ρώτησα και μου απάντησαν -αφού τους πήρε κάμποση ώρα να καταλάβουν τις απορίες μου- "δε μπορείτε να κάνετε αλλιώς, θα σας μαζευτούν και πρόστιμα μετά". Και (το) πλήρωσα. Για να μάθω να έχω απορίες.

Γι αυτό επαναλαμβάνω ότι οι αποζημιώσεις μου ήρθαν κουτί. Όχι και μεγάλο, δε μιλάμε για κούτα, αλλά πήρα λίγο αίμα πίσω. Η καριέρα μου ως βρυκόλακας μόλις άρχισε. 

Άλλες διορθωτικές-προληπτικές κινήσεις οικονομικής φύσης:
 Αίτηση αλλαγής τηλεπικοινωνιακού φορέα. Συγκεκριμένα, έξω απ' τον ΟΤΕ, -όπως λένε έξω απ' το ΝΑΤΟ-, διότι το είχε παρακάνει με τους τιμοκαταλόγους του και είπα μέσα μου έχει κι αλλού πορτοκαλιές.

Για τα τηλεπικοινωνιακά, τεχνολογικά γενικώς, αλλά και κάτι άλλα, να παραθέσω αυτά που απάντησα στη γιορτή μου το Νοέμβριο, στο φατς μπουκ,:
"Τα θερμά ευχαριστώ μου -εντελώς ετεροχρονισμένα- για τις ευχές σας!!! Δεν είναι ότι ήμουν απασχολημένη με παρασκευή γλυκισμάτων, είναι ότι διόρθωνα γραπτά και τεστ, που είχαν πέσει μαζεμένα, καθώς και ότι  έπαθα σύγχυση από τα τηλέφωνα που δε σταματούσαν και το ρημάδι το ISDN που έχει μπλοκάρει και όταν μιλάω ακούω ένα σβββννννν συνέχεια οπότε μου ρχεται να σπάσω μόντεμ, συσκευές και ό,τι τεχνολογικό βρω μπροστά μου, ενώ θα μπορούσα να σπάω πιάτα στα μπουζούκια -λέμε τώρα- ή να σπάω πλάκα με τους φίλους γύρω από το τζάκι -λέμε τώρα- ή να σπάω καρύδια, καθώς και άλλα α..ντ..ίδια (καταλαβαίνετε).., σε όποιον (π.χ) έχει βαλθεί να μας εξαναγκάσει να σπαζόμαστε καθημερινώς. Το τελευταίο το έβαλα απλώς για να συμπληρώσω το λογοπαίγνιο, ομολογώ ότι αυτές τις μέρες δεν έχω σπαστεί τόσο συχνά όσο άλλες, κατά περίεργο τρόπο συναντώ νέα, ενδιαφέροντα πρόσωπα και μπλέκομαι σε νέες, ενδιαφέρουσες καταστάσεις που ελπίζω να οδηγήσουν σε άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες. Την υγειά μας νάχουμε, που λέει, (-μα πόσο βαρετό κι αυτό...-) και θα βρούμε τρόπους να ανταπεξέλθουμε στας προκλήσεις των ημερών.
Πετρέλαιο δεν προβλέπεται κατά δω μεριά, κανείς δε θέλει, δε μπορεί, να πληρώσει, το πήρα απόφαση, έχω τρεις εναλλακτικούς τρόπους, σόμπα υγραερίου, ηλεκτρικό καλοριφέρ και κλιματιστικό, συν ζακέτες-αρκουδοτόμαρα και περιμένω τα κρύα με αποφασιστικότητα και τόλμη, διότι θέλει αρετή και τόλμη όπως λέει κι ο ποιητής. 

Οπότε, να προσθέσουμε ίσως στις διορθωτικές κινήσεις και: 

Παραίτηση από την αξίωση να έχουμε πετρέλαιο εδώ πέρα (στην πολυκατοικία τουτέστιν), μιας και μας βγήκε το λάδι την περασμένο χειμώνα και παρ' ότι μας βγήκε, δε ζεσταθήκαμε, γιατί με λάδι δε ζεσταίνεσαι, μόνο φαΐ και μασάζ μπορείς να κάνεις.  
Βέβαια, το έτος 13 θα έρθουν και οι μεγαλειώδεις αυξήσεις της ΔΕΗς μεγάλη η χάρη της,  οπότε τι διορθωτικές κινήσεις και κουραφέξαλα, το κλιματιστικό θα κοροϊδεύει τα αδρανή σώματα καλοριφέρ λέγοντάς τους ότι κι αυτό κοστίζει άρα αξίζει. Διότι ως γνωστόν στην εποχή μας η αξία μετριέται με το χρήμα. 

2)Τα επαγγελματικά τώρα: 

Η αρχή του έτους με βρήκε να διδάσκω αγγλικά σε λύκειο και ο Σεπτέμβριος με βρήκε σε άλλο λύκειο και σε άλλο ένα ακόμη, σύνολο δύο. Το Νοέμβριο μας βρήκε εντολή του υπουργείου να συγχωνευτούν τμήματα οπότε και βρέθηκα με μείον 3 ώρες και βρέθηκα πάλι να αναζητώ τρίτο σχολείο να μπαλώσω την τρίωρη τρύπα του προγράμματος. Συγκεκριμένα εγώ απλώς περίμενα, η διεύθυνση εκπαίδευσης με βρήκε και μου είπε "θα πάτε στο Πολύγωνο, (Τουρκοβούνια)", εκεί που ήμουν δηλαδή, μια χαρά άνθρωποι, καθηγητές και παιδιά, αλλά.. 

Πάω λοιπόν να διαμαρτυρηθώ στη διεύθυνση, διότι, λέω, το σκέφτηκαν καλά;  δύο σχολεία στου Ζωγράφου και ένα στα Τουρκοβούνια; Και καλά, πιστώσεις δεν υπάρχουν, πάνω απ' όλα το έθνος που κινδυνεύει, πάνω απ' όλα ..το χρέος μας, αλλά για σταθείτε, πινέζες στο χάρτη είμαστε; Και πώς αλήθεια αποφασίζεται το ποιος θα πάει να βουλώσει ποιά -σχολική τρύπα; Για να ψαχτούμε λιγάκι μπας και δεν τά κάνουμε και πολύ καλά. (ή μήπως μαντάρα;). Το αυτό έπαθαν κι ένα σωρό συνάδελφοί μου. 
(Είναι και κάποιοι άλλοι όμως, να τα λέμε αυτά, χρόνια πιστοί σε συνδικαλιστές και διευθύνοντες-μαέστρους της ανωτάτης ρουσφετολογικής. Αυτοί είναι ακούνητοι εις τας θέσεις των, και εάν κουνηθούν είναι προς βολική κατεύθυνση) 

Επίσης υπάρχουν ανά τα σχολεία της χώρας και κάποιοι "μαθηταί' που όχι σε ομάδα δεν μπορούν να δουλέψουν, αλλά ούτε διάλογο με τον εαυτό τους να κάνουν, θα διαμαρτυρηθεί ο εαυτός και θα πει "παιδί μου, πας καλά;;" 

Γενικώς λοιπόν, διοικήσεις και καθηγητές και πολίτες και μαθητές, "δεν παν καλά"... Θα ήταν εξόχως χρήσιμο να μπορούσαμε  με την εξωλεκτική επικοινωνία να καταφέρναμε να μαγνητίσουμε ορισμένους...  Αν βρείτε τρόπο, παρακαλώ να ειδοποιηθώ πάραυτα. 

3)Τα.. αστρολογικά:  Με πλανήτες ποτέ δεν ασχολήθηκα, αλλά έλαβα ένα κείμενο σύμφωνα με το οποίο μπαίνουμε σε εποχή πνευματική και εμείς οι υδροχόοι θεωρούμαστε λένε κατ' εξοχήν ελεύθερα πνεύματα.  Με λίγα λόγια, τρέμε κόσμε, ερχόμαστε.
Για όσους δεν τα πιστεύουν αυτά έχω να πω ότι εμένα ωραίο μου φάνηκε, όπως και να το κάνεις, δεν κοστίζει, δεν παχαίνει, αφήνει και καλή γεύση... 
Όπως λέει -έλεγε- λοιπόν κι ο Ρασούλης "Μπαίνουμε στον υδροχόο και θ ανάψουνε φωτιές"

4) Τα αισθηματικά

Ε, όχι, αυτά δεν τα βάζω. Ψάξτε στα αστρολογικά των περιοδικών να τα βρείτε. Θα μάθετε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το τι είδαν -ή δεν είδαν- οι υδροχόοι το 2012. Αν είδαν άσπρη μέρα, τον ουρανό σφοντύλι κλπ. 

5)Τα τοπικά νέα και οι επιπτώσεις τους 

Άρχισα να γνωρίζω καλύτερα την περιοχή μου και να περιορίζω τις κινήσεις μου εντός αυτής, λιγόστεψαν οι έξοδοι σε κεντρικά στέκια, οι μετακινήσεις με γιώτα-χι και οι διακανονισμοί για το πού θα πάμε το σαββατοκύριακο -αν πάμε-, πετάγομαι στη γειτονιά σε κανένα σπίτι ή σε κανένα οικονομικό μεζεδοπωλείο, μπαράκι, σινεμαδάκι, θεατράκι, παρεάκι, και τέρμα.

Οι επιπτώσεις θετικές στην τσέπη αλλά και στην αίσθηση της ...γειτνίασης.

6) Τα εγχώρια νέα και οι επιπτώσεις τους στις εγκεφαλικές μου διεργασίες:

(Αυτά τα αφήνω για χωριστή ανάρτηση. Θα ξημερωθούμε). 

7)Τα διεθνή και οι επιπτώσεις τους μπλα μπλα μπλα:

Κι αυτά θα έπρεπε να τα αφήσω, αλλά θα βάλω ένα από τα πιο σημαντικά και ενδεικτικά για τα νέα από την ...πορεία του κόσμου. Η οποία έλεγαν θα ανακοπεί στις 21 Δεκεμβρίου, μιά και καλή, αλλά κατά πως φαίνεται, ο διάολος που αποφασίζει για τα βασανιστήρια της οικουμένης αποφάσισε πως δεν έχει γιορτάσει ακόμα ψυχαγωγία.
Το Δεκέμβριο, είχαμε, νέα σφαγή στην "πολιτισμένη" χώρα, νέο κρούσμα σε "ανεπτυγμένη" κοινωνία. Στο Κονέκτικατ θρήνησαν τα πιτσιρίκια τους.
(Γιατί όμως; Και γιατί τόσα ανάλογα περιστατικά σε σχολεία; γιατί σε νέους, σε καθηγητές, φοιτητές, διευθυντές, γιατί στη νορβηγία παλιότερα, γιατί στην αμερική τώρα, γιατί εδώ, γιατί εκεί; Γιατί και στην ελλάδα αύριο μεθαύριο; (γιατί κι αυτό θα γίνει). Γιατί δε χαμπαριάζει το ανθρώπινο είδος ότι κάτι πάει πολύ, μα πολύ στραβά; Πολλή ψυχασθένεια δεν έχει μαζευτεί; πολλή βία, πολλή τρέλα..
Θα γίνει κάτι έστω και τώρα για να μην έχουν οι ψυχοπαθείς -και όχι μόνο- πρόσβαση σε όπλα;;)
Την κλείνω τη ρημάδα την παρένθεση γιατί είπα να μην αρχίσω κανονικά και τα γιατί θα 'πρεπε να συνοδεύονται από μια απόπειρα έστω απάντησης, που δεν είναι του παρόντος. 

Α! Τα γιατί και τα διότι ήτανε δουλειά του Διώτη. Ο οποίος Διώτης, αμέλησε να αναρωτηθεί, εδώ και καιρό, όπως και πολλοί άλλοι, και τώρα, 17 Ιανουαρίου του 13, η Βουλή έπιασε ν' αναρωτιέται σπρωγμένη από κάποιους που πολύ τα σκαλίζουν. Και όπως και η μύτη όταν την παρασκαλίζεις βγάζει αίμα, λέτε να βγει αίμα -συμβολικό ή πραγματικό- και στους δρόμους της πατρίδος; Όχι ότι δε βγαίνει ήδη, ένα σωρό κόσμος χτυπιέται και ματώνει όταν διαμαρτύρεται, στους δρόμους, σε κρατητήρια κλπ, ο κόσμος τόχει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι, επίσης χτυπιούνται και ματώνουν αλλοδαποί που δεν αρέσει η φάτσα τους σε κάποιους έλληνες πολίτες και διάφορα τέτοια ωραία και δημοκρατικά. 
Ναι, τα παραπάνω ανήκουν στα εγχώρια θέματα, όχι στα διεθνή, αλλά υπάρχει τέλος πάντων κι ένας συνδετικός κρίκος που λέγεται παγκόσμιο οικονομικό σύστημα τι να τα λέμε τώρα, όχι δεν το λέω για να δικαιολογηθώ που παρέκκλινα πάλι από την οργάνωση των θεμάτων εδώ πέρα, -εντάξει, το λέω και γι αυτό, αλλά τέλος πάντων. 
Τέλος πάντων; Ποιών πάντων; Του κόσμου όλου όπως τον ξέραμε; Των ωραίων και των μοιραίων; Ε, πού πήγαν τέλος πάντων οι προφητείες; Πού πήγαν οι υποσχέσεις ότι θα δούμε θέαμα και θα αποδημήσουμε εις Κύριον ως χολυγουντιανή υπερπαραγωγή;
Τζίφος. 
Στην επόμενη ανάρτηση λοιπόν θα διαβάσετε το παράπονο της Νέας Χρονιάς που ήρθε. Αυτό το κείμενο παραβγήκε μεγάλο και αμφιβάλλω αν το διαβάσει κανείς, όλοι πλέον φοβούνται τα μεγάλα κείμενα, δεν υπάρχει και χρόνος εξάλλου. Το άλλο, είμαι σίγουρη ότι στις στατιστικές που βγάζει το μπλόγκερ, θα έχει περισσότερους αναγνώστες. Εδώ είμαι κι εδώ είστε. 

Ιστορικές, κρίσιμες στιγμές για τον Αραβικό Κόσμο, αλλά και παγκόσμια. Οι νέοι άραβες πρωτοστατούν και πρωτοτυπούν.

Ο Γενικός Διεθυντής του αραβικού καναλιού Αλ Τζαζίρα. μιλάει για τον ξεσηκωμό -των νέων ιδιαίτερα-, στην Τυνησία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, τη Λιβύη...

Αναφέρεται στη χρήση των διαδικτυακών μέσων απο τους νέους και στο ρόλο που έπαιξαν στο να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι στα καταπιεστικά καθεστώτα, ότι μπορούσαν να βγουν απο τα σπίτια τους και να ζητήσουν αλλαγή.

Μιλά με εύγλωττο και άμεσο τρόπο για το ρόλο των δημοσιογράφων του Αλ Τζαζίρα, που ο κόσμος τους ζητούσε να μη σβήσουν τις κάμερες, για να βλέπουν όλοι τι συνέβαινε, σε Ανατολή και Δύση. Για την ευθύνη που ένιωθαν. Για τις οικουμενικές αξίες που πρόβαλλαν οι εξεγερμένοι, για τη "δημοκρατική επανάσταση", για την αλλαγή που έρχεται και που θα επηρεάσει δυτικό και ανατολικο ημισφαίριο, όπως πιστεύει. Επίσης, αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους προσπαθεί η προπαγάνδα των αυταρχικών αραβικών ηγεσιών να συκοφαντήσει τους αγώνες και τις εξεγέρσεις.

Διαδηλωτές στη Λιβύη

Λέει πως υπήρχαν πολλοί άνθρωποι απ' όλες τις γωνιές της γης, που νοιαζόντουσαν και παρακολουθούσαν και στήριζαν ηθικά των αγώνα των αραβικών λαών. Εύχεται ένα καλύτερο μέλλον, βλέπει κάποια σημάδια αλλαγής για πρώτη φορά στα 40 χρόνια ζωής του και σου μεταδίδει την αισιοδοξία και τη θετική του στάση.

Δεν έχει ακόμα υπότιτλους, ίσως να μπουν σύντομα, συνήθως έτσι γίνεται στο κανάλι TED. Πρόκειται για κανάλι που φιλοξενεί σημαντικούς ανθρώπους και εξαιρετικές ομιλίες.

Όσοι μπορείτε μπείτε να το δείτε, τα αγγλικά είναι κατανοητά, λόγω της ... μη αγγλικής προφοράς.

"As a democratic revolution led by tech-empowered young people sweeps the Arab world, Wadah Khanfar, the head of Al Jazeera, shares a profoundly optimistic view of what's happening in Egypt, Tunisia, Libya and beyond -- at this powerful moment when people realized they could step out of their houses and ask for change"

http://www.ted.com/talks/wadah_khanfar_a_historic_moment_in_the_arab_world.html

Φίλοι βιβλιοθηκών, φιλίες διαδικτυακές, άλλα... πλούτη, άλλα μήκη και πλάτη...

 Η "Φωνή των φίλων των ελληνικών βιβλιοθηκών" στο facebook, αποκτά όλο και περισσότερα μέλη μέσα σε λίγο διάστημα.
Επίσης δημιουργήθηκε στο facebook  σελίδα του Γραφείου Σχολικών Βιβλιοθηκών (Διεύθυνση ΣΕΠΕΔ του Υπουργείου Παιδείας Δβμκθ κλπ -μεγάλο όνομα, πού να το γράφεις όλο..). Μέλλει να δείξει αν θα έχει και κάτι ουσιαστικό να δώσει.
Ευχάριστα και καλοδεχούμενα νέα, μακάρι να εξαπλωθεί το ρεύμα και να αναστραφεί κάποια στιγμή η κατάσταση, που κάθε άλλο παρά ευνοεί την ουσιαστική γνώση, την αναζήτηση. (Μακριά από κάποιους βαθιά νυχτωμένους το ξύπνημα, το ταρακούνημα...)
Ίσως όμως και όχι. Ίσως να πρόκειται για απάθεια  φαινομενική. Ίσως αύριο, σε λίγες βδομάδες, σε λίγους μήνες, ξεσπάσει η δίψα. 
  Η δίψα για αλήθεια, για αντίσταση στο κατρακύλημα.. Ίσως. 
(Παρένθεση εδώ για λίγο ξεδίψασμα μουσικό):
Δίψα.  
Nikos Portokaloglou
Ανέβηκε από marina2984.
(... μη μου πει κανείς ότι πάλι Πορτοκάλογλου έβαλα, τι να κάνω, για δίψα μιλούσα, για δίψα έχει μιλήσει κι αυτός. Και πολύ ωραία)

Μπορεί λοιπόν σε λίγο καιρό να γίνουμε Λίβυοι, Αιγύπτιοι, Τυνήσιοι. Ή και Άγγλοι φοιτητές, Γάλλοι εργάτες. Να βγούμε στους δρόμους μετά από κάλεσμα μέσω του διαδικτύου, όπως έγινε και στην Αίγυπτο και να βγάλουμε την αγανάκτησή μας με τρόπους καινούριους, πέρα από κομματικές αγκυλώσεις, αναγνωρίζοντας ποιοι είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι, ποιοι μας κοροϊδεύουν, ποιοι μας εκμεταλλεύονται.  
 

Αυξάνεσθε και ... κατακυριεύσατε, φίλοι των βιβλιοθηκών, διότι αυξάνονται άλλοι που αν κατακυριεύσουν, χαθήκαμε. (οι "άλλοι" είναι πολλών κατηγοριών. Π.χ. ανεγκέφαλοι, ανίκανοι, ανάξιοι, άνοες, ανοϊκοί, αναξιόπιστοι, ανόητοι, άνανδροι, άνευροι, αναίσθητοι,  τελος πάντων πολλοί ΑΝ-.. , στερημένοι δηλαδή. Από διαφόρων ειδών θετικές ιδιότητες, θετικές προθέσεις, κλπ κλπ.. (Μιλάω κυρίως για τους "έχοντες". Εξουσία, θέσεις, μέσα κ.ά. Αλλά όχι μόνον). (Π)σόρυ για τον μακροσκελή σχολιασμό και τα πολλά επίθετα, ευκαιρία για ξέσπασμα ήταν.. 

Έχουν σχέση όλα αυτά με τα βιβλία; Είναι κάποια βοήθεια τα βιβλία όταν ψάχνεις μια διέξοδο; Θάλεγα ότι συνήθως ναι. Όχι πάντα. Εξαρτάται και απο τον αναγνώστη. Από πολλά... Θέλει να βρεις τα κατάλληλα. Να βρεις τους συγγραφείς που θα σου μιλήσουν έντιμα, με ψυχή, με γνώσεις βαθιές, όχι του ποδαριού. Για να διαλέξεις π.χ.  ένα Βιβλίο Ιστορίας ανάμεσα στα τόσα, δεν είναι εύκολο. Και μάλιστα τώρα που υπάρχει πόλωση ανάμεσα στους ιστορικούς, -και όχι μόνο-  ως προς το πώς πρέπει να καταγράφεται και να διδάσκεται η ιστορία... Τι 'χες Γιάννη Τι' χα πάντα... (Ελλάδα η χώρα της Αιώνιας Διχόνοιας;; )

Έπειτα, για να διαλέξεις ένα Λογοτεχνικό Βιβλίο, να βυθιστείς στις σελίδες του ξεχνώντας τα γύρω και να βγείς στο τέλος στην επιφάνεια έχοντας ψαρέψει Θησαυρούς απ' το βυθό, πάλι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί να το τελειώσεις γιατί σου κέντρισε την περιέργεια, αλλά να μην σου αφήσει κάποια γεύση ξεχωριστή, σαν ένα πρόχειρο φαγητό από το κυλικείο, που κόβει απλώς την πείνα. 
Μπορεί όμως και να πέσεις σε κοραλλιογενή εδάφη, γεμάτα χρώματα. Τότε νοιώθεις χορτασμένος, πλήρης. Θέλεις κι άλλο αργότερα. Θέλεις κι άλλα τέτοια ερεθίσματα, να ψαχουλέψεις με λαχτάρα και να αναδυθείς μεταμορφωμένος.  

Όπως λένε πατεράδες και μανάδες... "Διάβαζε παιδί μου να γίνεις άνθρωπος"

Αν δεν μεταμορφωνόμαστε, 
αν δεν εξελισσόμαστε -ως εγκέφαλοι- πώς να περιμένουμε να μεταφορφθωθούμε σα λαός; να αποκτήσουμε ξανά αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, υπευθυνότητα, να πάρουμε πίσω τα δικαιώματα, που τώρα μας "περικόπτουν" άλλοτε με το γάντι, άλλοτε με τη βία; 

Καρχαρίες, χάδια και κόλπα

Film "Oceans"

 Όταν ξέρεις τη σωστή τακτική, τότε έρχεσαι πολύ κοντά με τους καρχαρίες. Δείτε το πολύ όμορφο βίντεο. Είναι και .. αγχολυτικό. Ευγενής ψυχολογική στήριξη από το μπλογκ μας, γιατί σας βλέπω όλους πολύ τεντωμένους. 
Το λάβαμε με μήνυμα αλληλογραφίας. Επειδή είχε τίτλο "άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται", κι επειδή μας άρεσε, είπαμε να το ψάξουμε λίγο.

Η αναζήτησή μας λοιπόν στον απέραντο κόσμο του Διαδικτύου, απέδωσε τα εξής:
Οι καρχαρίες μπαίνουν σε μια κατάσταση μυικής παράλυσης, ("tonic immobility") κάτι που παρατηρείται και σε άλλα ζώα. Υπάρχει και το φαινόμενο "το παίζω νεκρός" που λέγεται "Thanatosis":
"an animal feigns death in order to evade unwelcome attention, such as that of a predator, or a male trying to mate with a female".
Ενα ζώο δηλαδή, μπορεί να κάνει το πεθαμένο για να αποφύγει τους κυνηγούς του, ή επίσης (για τα αρσενικά)  όταν θέλει να ζευγαρώσει!!
Ορίστε τι ανακαλύπτει κανείς όταν -με ασήμαντη αφορμή- αποφασίσει (και ξέρει) να ψάξει στις πληροφοριακές πηγές. (Προσφέρονται δωρεάν επιμορφωτικά σεμινάρια για μαθητές-καθηγητές, στο Βιβλιόσπι(ρ)το της Κυψέλης... Δεν σας υποτιμούμε, προς Θεού, αλλά πάντα υπάρχουν περισσότερα κόλπα και τεχνικές. Μόνο που άμα αρχίσει κανείς δε θέλει να σταματήσει. Εδώ, ελλοχεύουν κίνδυνοι: Αύξηση μυωπίας, πιάσιμο σβέρκου, κ.ά. Η περιέργεια δε σκοτώνει πάντα, αλλά συχνά δημιουργεί κάποια προβληματάκια..
Ορίστε και οι πηγές:
http://www.neolaia.gr/wordpress/index.php/2010/05/04/sharks-tonic-immobility/
http://en.wikipedia.org/wiki/Tonic_immobility
Στην ελληνική έκδοση της wikipedia δεν υπήρχε. Ούτε στα ειδικά λεξικά υπήρχε ο όρος "tonic immobility" Πήρα το θάρρος και το απέδωσα ελεύθερα ως "μυική παράλυση".
Δίδαγμα δεύτερο λοιπόν: Εξασκείστε τα Αγγλικά σας. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
(Το πρώτο δίδαγμα ήταν για το Διαδίκτυο. -ή αλλιώς και Αγγλικώς, Internet. Είπαμε. Μας γοητεύουν τα βιβλία αλλά και η τεχνολογία έχει κι αυτή μαγικές πόρτες, πώς να μην τις ανοίξεις;;;)

Βομβαρδισμός

Τελευταία αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα e-mails που παραλαμβάνω και να τα βλέπω όλα… δεν προλαμβάνω. Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα τα.. αποκάτω.

·  Η έλλειψη χρόνου γενικά είναι ένα θέμα.

· Είναι κι ο κίνδυνος από τη γοητεία της τεχνολογίας, του ψαξίματος, του παιχνιδιού, που όπως και τους νεαρούς-νεαρές, μpορεί να καταπιεί και μας χωρίς να το καταλάβουμε.

· Είμαι επιρρεπής στους πειρασμούς. Υποκύπτω εύκολα και το βρίσκω δύσκολο να βάζω όρια. Είπα όμως. να κάνω μια προσπάθεια. Να βάλω όρια και στον εαυτό μου, αλλά και στους φίλους που ξέρω ότι κατανοούν.

Τους έστειλα λοιπόν το κάτωθι: 

Αγαπητοί φίλοι κι εχθροί Καθώς είμαι υπέρ της επιλογής, της ορατής υπογραφής, της πρωτοτυπίας, αποφάσισα και  

αιτούμαι τα εξής παρακάτω, 

-δικαιώματα είναι κι αυτά στο κάτω κάτω-. 

(Κι άμα θέτε μπορείτε να βάλετε κι εσείς τους κανόνες σας ως προς το τι θα επιθυμούσατε να σας παραδίδει ο ταχυδρόμος των Γουίντοουζζζζ.)

Τα αιτήματα λοιπόν, πιο αναλυτικά:

Δεν επιθυμώ ιδιαιτέρως:

1) Παρουσιάσεις Power Point με μεγάλο αριθμό διαφανειών, -κολλάζ φωτογραφιών ωραίων μεν αλλά αγνώστου προελεύσεως-, που με βάζουν στον πειρασμό να διαλέγω μεμονωμένες φωτογραφίες και που τελικά δεν έχει νόημα αφού βρίσκουμε ότι θέλουμε στο ίντερνετ, θεματικά. Ας περιοριστούμε λοιπόν στις ενυπόγραφες παρουσιάσεις ή έστω σε μικρές ποσότητες.

Άστε που όταν θέλω να τα χρησιμοποιήσω στη δουλειά (και μου είναι όντως χρήσιμα πολλά από δαύτα), θέλω να ξέρω και την πηγή. Επιτέλους δηλαδή! τι χρωστάει ο καλλιτέχνης να θαυμάζονται τα έργα του στο Ίντερνετ λες και είναι τίποτα δημιουργίες μαζικής παραγωγής όπου το πρόσωπο δεν έχει σημασία; Ας μπει στον κόπο όποιος τα βρίσκει, να μπαίνει στο γκουγκλλλ, να βάζει λέξεις κλειδιά, και να μας στέλνει πλήρη πράγματα κι όχι πασαλείμματα.

2) Χιουμοριστικού περιεχομένου επισυνάψεις και προωθήσεις, του τύπου βιντεάκια με διάφορους που σαβουριάζονται θεαματικά, και άλλα τέτοια να δακρύζεις απ τα γέλια (…) Επίσης, για διάφορα κλισέ, ή κρυάδες, δεν τρελαίνομαι. Το χιούμορ το ‘χω σε υπόληψη. 

3) Ανέκδοτα κατεβατά ολόκληρα, δεν έχω χρόνο, όχι. Σύντομα κι έξυπνα, ή  χιουμοριστικά σκιτσάκια ή γελοιογραφίες, ναι.

4)  Συμβουλές τύπου φιλοσοφικού όπως χαμογέλα, κάνε, δείξε, σκέψου θετικά, σκέψου ανατολικά, βουδιστικά, κομφουκιστικά, αρχαιοελληνικά, ζήσε τη στιγμή, ζήσε, και φτύσε -για την καλή σου τύχη-, που στον κόσμο άλλοι υποφέρουν,- έγινε κουραστικό. Εντάξει, είπε ο Κοέλλο αυτό, είπε ο άλλος το άλλο, -που το χουν πει βέβαια άλλοι πολύ παλιότερα και πολύ καλύτερα-, τι να κάνουμε τώρα; Και στείλτο από δω, στείλτο από κει, τι; θα μεταμορφώσουμε τον κόσμο με το τζι μέηλ, το χοτ μέηλ και το μη-τζιζ μέηλ; Τζάμπα διασπορά «Σοφίας». Εκεί που δουλεύει ο άλλος με ταχείς ρυθμούς, θα κάνει ένα διάλειμμα να πάρει ανάσες φιλοσοφίας απ το τάι τσι μέηλ και θα δει το ρολόι με άλλο μάτι.

5) Παρουσιάσεις τύπου διαφημιστικής αισθητικής, με γλυκερές μουσικές.... όσοι με ξέρουν καλά θα φαντάζονται τι μ αρέσει, οι άλλοι θα μάθουν σιγά σιγα εχμ..

Το οποίο μας φέρνει στο επόμενο θέμα:

Κάποιοι (ευτυχώς όχι ανάμεσα στους στενούς μου φίλους) έχουν τη συνήθεια ό,τι -μα ό,τι- παίρνουν, να το προωθούν μαζικά σε λίστα επαφών. Τα γούστα ολονών δε μοιάζουν. Άλλο να στείλουμε ένα άρθρο ενδιαφέρον γενικώς και άλλο ένα αστείο ή ένα θέμα ειδικό. Αφού ρε φίλε δε θέλω, πώς το λένε. Άμα εσύ νοιώθεις ωραία να σου στέλνουν μηνύματα με τη σέσουλα γατί έτσι θεωρείς πως έχεις κοινωνική ζωή, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Έχω να βάλω και πλυντήριο, σώθηκαν οι κάλτσες.

6) Όπως έγραφα και σ ένα φίλο, για μια προώθηση, «..Μόνο που δε νομίζω ότι μπορούμε να τη λέμε ακόμα φιμωμένη είδηση του μήνα, έχω την εντύπωση πως είναι από κάτι χρόνια πριν. ..Πες σ' αυτόν που σου προωθεί μηνύματα να ελέγχει. Χρειάζεται, για να μην αναπαράγουμε κι εμείς την απαξίωση των σοβαρών, υπεύθυνων ειδήσεων»

7) Επιθυμώ βέβαια ενδιαφέρουσες ενημερώσεις, αλλά πού να προλάβω να δω τα τόσα βίντεο στο γιου τιουμπ; Οπότε, διαλιέχτε αυστηρά..

         (Τώρα, για τις φωτογραφίες με ζώα, το ξέρετε ότι έχω μια κάποια λόξα, όμως φτάνει, δεν έχω χώρο στο δίσκο. Δεν έχω χώρο στη ζωή μου!! Με φειδώ σ’ ιλ βου πλε.)

Στο σημείο αυτό, να παρακαλέσω: Ας μη θεωρηθεί ότι απαιτώ μόνο απ τους άλλους. Αυτά είναι πράγματα που εφαρμόζω προσωπικά. Έχω μπει στον κόπο αυτό, σας διαβεβαιώνω.

Θα ‘θελα να μπαίνανε και άλλοι. Γιατί, -θυμήθηκα άλλο τώρα- εκείνα τα αλυσιδωτά μέηλ με τις προηγούμενες διευθύνσεις που επαναλαμβάνονται στο διηνεκές;… Ενώ έχουν σταλεί τόσες προειδοποιήσεις, εξηγήσεις, σβήνετε, μην τις αφήνετε… Δεν ξέρω…., η δύναμη της αδράνειας ;; της συνήθειας;;;

(Τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να πω ότι με δίδαξε πολλά και το φόρουμ που έχουμε στη δουλειά, όπου υπάρχει κανονισμός και εκεί έχουμε την υποχρέωση να είμαστε προσεκτικοί και σιγά σιγά εκπαιδευόμαστε. Τελικά σου γίνεται συνήθης πρακτική, το κάνεις χωρίς να το θεωρείς μπελά. Βέβαια, και εκεί, διότι –(όλα εκεί καταλήγουν;;)- Ελλάδα είμαστε, υπάρχουν και αυτοί που επιμένουν στο μπάχαλο και στο ό,τι μου κατέβει. Αλλά δεν τους σηκώνει το κλίμα και ή συμμορφώνονται-εκπαιδεύονται, ή την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.)

Σας έπρηξα;; Σας μπέρδεψα;; Λοιπόν. Για το τι θα κάνετε με μένα, μην ανησυχείτε. Θα ξεκαθαρίσετε σιγά σιγά τι ακριβώς ζητάω.

Όμως για τη γενικότερη κατάσταση, σκεφτείτε το σοβαρά. Πόσα πράγματα επικρίνουμε θεωρητικά και πράττουμε παρόμοια χωρίς να το παίρνουμε καν χαμπάρι. Όταν από τη μια μας τη δίνουν κανάλια που κατινιάζουν και μεταφέρουν αβασάνιστα «διαδόσεις» που γίνονται αίφνης «γεγονότα», πώς από την άλλη τσιμπάμε τόσο εύκολα σε διάφορες εκκλήσεις για βοήθεια δήθεν, ή προειδοποιήσεις για ιούς θανατηφόρους, για μας ή για τα πι σί μας, που θα μας καταστρέψουν ολοσχερώς, ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Ψάξτε το λίγο. Θέλει χρόνο και αυτό έτσι; Ε! Τι να κάνουμε. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους ..όλους. Όλους μας εννοώ. Μας θέλουν επιδέξιους. Μμμ..

Και το σύνθημά μας:  

«Ας τα τακτοποιήσουμε γιατί θα πήξουμε! (κι άλλο...)»

Φιλικά διακείμενη

Πάντα δική σας (που λέει ο λόγος)

τζαμκατ

ή αλλιώς

kafrin