Τι να είναι πραγματικά η κόλαση;

Από ανάρτηση στο fb. 12 Αυγούστου 2024.
(Μέρα νέας τραγωδίας με φωτιές στην Αττική):

Καίγεται η ψυχή μας, ο τόπος μας, καίγεται το σώμα και το μυαλό μας απ' την ανημπόρια, την ανασφάλεια, το θυμό, τη θλίψη, καίγονται κάποιων τα σπίτια, τα υπάρχοντα, άλλων ο λαιμός, τα μάτια. Καίγονται τα μάτια με τις εικόνες που βλέπουμε και όσοι είμαστε πιο μακριά. 
Δεν είμαι τώρα στην Αττική, δε βλέπω ζωντανά, ούτε νιώθω το σύννεφο καπνού.
Αν ήμουν σπίτι μου τώρα θα τα ένιωθα.

Θυμάμαι τη βόρεια Εύβοια, τη φίλη που έχασα γιατί δεν άντεξε (πιστεύω), το Μάτι, τη Βαρυμπόμπη, φίλους που τρέχουν στην πρώτη γραμμή για να βοηθήσουν, και άλλα, και άλλους, και αλλού.

Αλλά παράλληλα σκέφτομαι:
Πάλι πλημμύρισαν τα μέσα δικτύωσης από αναθεματισμούς. 
Μπορεί να είναι λογική η ανάγκη να τα βάζουμε με κόμματα, πρόσωπα, κυβερνήσεις, μεμονωμένους πυρομανείς ή βαλτούς εμπρηστές, με κάτι πιο χειροπιαστό τελοσπαντων. Εντάξει. Μέχρι ένα σημείο.
Μήπως όμως τελικά αυτό γυρνάει μπούμερανγκ; μας αποπροσανατολίζει ακόμα περισσότερο, από το να βλέπουμε τη συνολική εικόνα, κι έτσι να μην επικεντρώνουμε στον ΠΥΡΉΝΑ της κόλασης; Μπας και (λέμε τώρα), ενώσουμε δυνάμεις για να κάνουμε ο,τι μπορούμε, πολίτες, κράτη επιστήμονες , δημοσιογράφοι, κυβερνήσεις, αυτοδιοικήσεις, οργανώσεις, κλπ; 

Γιατί, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αποφεύγουμε συστηματικά την αναφορά στο ΚΛΙΜΑΤΙΚΌ ΠΡΌΒΛΗΜΑ; Που έχει φτάσει πλέον στο μη περαιτέρω;
Που προειδοποιούσαν για αυτό οι ειδικοί επιστήμονες από τη δεκαετία του 90, (μην πω και πιο πριν, θα φέρει περισσότερη αντίδραση, κι ας είναι αλήθεια).
Την καθαρή ΑΛΉΘΕΙΑ. Ας τη δούμε κατάματα πια! ΕΛΕΟΣ.
ΥΠΆΡΧΕΙ η αλήθεια, πέρα και πάνω από τις ΒΟΛΙΚΈΣ "υποκειμενικότητες" του κάθε υστερόβουλου, ή ανόητου-ης.
Την αποκαλύπτει ο χρόνος, σε πείσμα τους.

(Έχω ξαναγράψει τέτοια. Δεν διαβάζονται από πολλούς, δεν είναι δημοφιλή, δεν είμαι σελέμπριτι, δεν είμαι ειδική στο θέμα κι ας το μελετάω από καιρό, δεν είμαι μέντιουμ, αστρολόγος, παπαρολόγος σχολιαστής του "επιφαινόμενου", δεν είμαι τίποτα. Είμαι ένα ον αόρατο σχετικά, που δεν αποπνέει το "κύρος" που έχουν ανάγκη πολλοί-πολλές για να "τσιμπήσουν". Αλλά και ένα ον από εκείνα που έχουν σκεφτεί πολύ πριν εκφράσουν άποψη)
 Και εδώ το θέμα δεν είναι θεωρητικό, ούτε προσωπικό, είναι για αυτά που προκαλέσαμε ΕΜΕΊΣ στο περιβάλλον μας, με τον καιροσκοπισμό, την αδιαφορία, την απληστία, την εθελοτυφλία μας.
Και μας επιστρέφονται αυτά, όχι με τη βιβλική έννοια, αλλά ως φυσικό επακόλουθο. Με τις πλημμύρες, τους ανεμοστρόβιλους, τις ΦΩΤΙΈΣ που πλησιάζουν αργά και σταθερά τον καθένα μας. Αυτό πιστεύω τουλάχιστον.

Καρχαρίες, χάδια και κόλπα

Film "Oceans"

 Όταν ξέρεις τη σωστή τακτική, τότε έρχεσαι πολύ κοντά με τους καρχαρίες. Δείτε το πολύ όμορφο βίντεο. Είναι και .. αγχολυτικό. Ευγενής ψυχολογική στήριξη από το μπλογκ μας, γιατί σας βλέπω όλους πολύ τεντωμένους. 
Το λάβαμε με μήνυμα αλληλογραφίας. Επειδή είχε τίτλο "άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται", κι επειδή μας άρεσε, είπαμε να το ψάξουμε λίγο.

Η αναζήτησή μας λοιπόν στον απέραντο κόσμο του Διαδικτύου, απέδωσε τα εξής:
Οι καρχαρίες μπαίνουν σε μια κατάσταση μυικής παράλυσης, ("tonic immobility") κάτι που παρατηρείται και σε άλλα ζώα. Υπάρχει και το φαινόμενο "το παίζω νεκρός" που λέγεται "Thanatosis":
"an animal feigns death in order to evade unwelcome attention, such as that of a predator, or a male trying to mate with a female".
Ενα ζώο δηλαδή, μπορεί να κάνει το πεθαμένο για να αποφύγει τους κυνηγούς του, ή επίσης (για τα αρσενικά)  όταν θέλει να ζευγαρώσει!!
Ορίστε τι ανακαλύπτει κανείς όταν -με ασήμαντη αφορμή- αποφασίσει (και ξέρει) να ψάξει στις πληροφοριακές πηγές. (Προσφέρονται δωρεάν επιμορφωτικά σεμινάρια για μαθητές-καθηγητές, στο Βιβλιόσπι(ρ)το της Κυψέλης... Δεν σας υποτιμούμε, προς Θεού, αλλά πάντα υπάρχουν περισσότερα κόλπα και τεχνικές. Μόνο που άμα αρχίσει κανείς δε θέλει να σταματήσει. Εδώ, ελλοχεύουν κίνδυνοι: Αύξηση μυωπίας, πιάσιμο σβέρκου, κ.ά. Η περιέργεια δε σκοτώνει πάντα, αλλά συχνά δημιουργεί κάποια προβληματάκια..
Ορίστε και οι πηγές:
http://www.neolaia.gr/wordpress/index.php/2010/05/04/sharks-tonic-immobility/
http://en.wikipedia.org/wiki/Tonic_immobility
Στην ελληνική έκδοση της wikipedia δεν υπήρχε. Ούτε στα ειδικά λεξικά υπήρχε ο όρος "tonic immobility" Πήρα το θάρρος και το απέδωσα ελεύθερα ως "μυική παράλυση".
Δίδαγμα δεύτερο λοιπόν: Εξασκείστε τα Αγγλικά σας. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
(Το πρώτο δίδαγμα ήταν για το Διαδίκτυο. -ή αλλιώς και Αγγλικώς, Internet. Είπαμε. Μας γοητεύουν τα βιβλία αλλά και η τεχνολογία έχει κι αυτή μαγικές πόρτες, πώς να μην τις ανοίξεις;;;)

Απόσπασμα απο το βιβλίο "Οικολογία" του Πιερ Σαμουέλ

.... "Χρειάζεται λοιπόν να βρεθούν λύσεις όχι αυταρχικές, όχι τεχνοκρατικές και, όσο γίνεται, λιγότερο βίαιες. Αυτό είναι αδύνατο αν βυθιστούμε στον καταστροφισμό. 
.... Οι παράγοντες της κρίσης συχνά συνεργούν και και αλληλοενισχύονται. Έτσι η αλλοτρίωση των ατόμων, που ανήκουν σε μεγάλους και καταπιεστικούς οργανισμούς, οδηγεί πλατιά στρώματα, στις δυτικές κοινωνίες, ν' αναζητούν σαν υποκατάστατα της ελευθερίας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, την υπερκατανάλωση και τη σπατάλη.

Επιπλέον ο καταστροφισμός οδηγεί συχνά στην ακινητοποίηση. Έχω ακούσει συντηρητικούς εκπαιδευτικούς να ισχυρίζονται ότι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που κάθε αλλαγή θα έχει σαν αποτέλεσμα να επισπεύσει την καταστροφή. 

(...) Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια κατευθυντήρια νήματα, που ήδη αναφέραμε: λύσεις φιλελεύθερες, ελάχιστα βίαιες, "οικολογικές".  Προσθέτουμε ακόμα, σαν εξαίρετους φραγμούς, τις τέσσερεις οικολογικές αρχές, που τόσο καλά φώτισε ο Μπάρρυ Κόμμονερ:

1. Καθετί συνδέεται με τα πάντα
2. Καθετί πρέπει κάπου να πηγαίνει
3. Η φύση ξέρει καλύτερα
4. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα.

Σελίδες 13, 14
"Οικολογία: Χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος" Pierre Samuel, εκδόσεις Νεφέλη, 1973
Ταξιθετικός Αριθμός 577 SAM

(Προφητικό, Βαθυστόχαστο, Πολύτιμο)