Κάποτε το Βιβλιόσπι(ρ)το μιλούσε για κάποια (Σχολική) Βιβλιοθήκη. Αυτό έληξε στις 31/8/2011. Τώρα μιλάει για άλλα. Η αγάπη για κάποια πράγματα δεν έχει ημερομηνία λήξης


ΒιβλιοΠαρουσιάσεις

Κάποια Νόρα

(Ακολουθεί σεντόνι. -ξεκίνησα με λίγα, αλλά μετά ερχόντουσαν κι άλλα, κι άλλα… Προσπάθησα σκληρά να αυτολογοκριθώ, αλήθεια… )

Θέλω να μιλήσω για μια Νόρα, μια γυναίκα που την διάλεξε ένας άντρας για να μας πει μια ιστορία ελπίδας λίγο πριν το χείλος του γκρεμού και μέσα από… πολλαπλά σύμπαντα. Αυτήν του Matt Haig, στο «Μεσάνυχτα στη Βιβλιοθήκη» (Midnight Library). Αλλά να πω λίγα και για μια άλλη Νόρα, της Claire Messud, στο «Η γυναίκα του πάνω ορόφου» (The Woman Upstairs).

[Του Ίψεν τη Νόρα δεν τη θυμάμαι τώρα].

Δύο πρωταγωνίστριες σε δύο βιβλία πολύ διαφορετικού ύφους, σκοπού, δομής. Αλλά και δυο γυναίκες –περιέργως;;- με κάποια κοινά βιώματα και –κυρίως- κάποια κοινά σε ψυχοσύνθεση.

Είναι και οι δύο «αόρατες».

Δεν έχουν σύζυγο και παιδιά, είχαν ένα δεσμό που έφτασε στα πρόθυρα του γάμου, με άντρες που τελικά περιφρόνησαν. Αυτά πριν την εκκίνηση των γεγονότων που αφηγούνται στην ιστορία τους. Η μία έχει δουλειά σταθερή σε σχολείο, η άλλη έχει σπουδάσει φιλοσοφία, τη δουλειά της την έχασε, μαζί με άλλα. Έχουν κι οι δυό τους κάποια Τέχνη που νιώθουν ότι την έχουν παραμελήσει, η μία τη ζωγραφική, η άλλη τη μουσική. Είναι και οι δύο κοντά στα 40.

Έχουν κι οι δυό έναν αδελφό. Διαβάζουν και οι δυό Έμιλι Ντίκινσον. Η καθημερινότητα και των δύο είναι ένας βάλτος. Στασιμότητα, ρουτίνα, μουντοί ορίζοντες.

 Η Νόρα της Messud μας λέει:

 «…Σίγουρα η μητέρα μου, μου ενστάλαξε την αίσθηση ότι το απρόβλεπτο ήταν κάτι το απαραίτητο –‘Να μην είσαι σαν το γείτονά σου, αυτό είναι το παν’ έλεγε-  και εξαιτίας αυτού, εξαιτίας της φλόγας που έκαιγε μέσα της, χρειάστηκα πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι κι εκείνη ήταν προσεκτική και αστή, ότι φοβόταν το άγνωστο και ότι ήταν τόσο αβέβαιη για τον εαυτό της που δεν άντεχε να τραβάει την προσοχή».

«…Όταν είσαι κοπέλα, δεν δείχνεις ποτέ ότι καμαρώνεις ή ότι ξέρεις πως είσαι καλύτερη στην Ιστορία, η στη Βιολογία, ή στα Γαλλικά, από τη διπλανή σου… και μειώνεις τον εαυτό σου όποτε μπορείς, ώστε να μη νιώσουν οι άλλοι ότι τους απειλείς, … και σε τρομάζουν σκέψεις της αποκάλυψης που θα έδειχνε σε όλους πόσο βαθιά Όχι Γλυκιά είσαι».

«…Και γι’ αυτό, σκέφτηκα, δεν ήθελα να δείχνω την τέχνη μου σε κανέναν… επειδή δεν ήθελα να μου κάνουν το χατίρι. Δεν ήθελα να νιώσει κανένας ότι έπρεπε να πει κάτι καλό ή να πει ο,τιδήποτε, επειδή το καταλάβαινα όταν ήταν ψέματα, πάντα, και το απεχθανόμουν. Ήθελα απλώς να με ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ και δεν είχα εμπιστοσύνη ότι θα με καταλάβαιναν» (σελ. 111)   

«… αλλά αυτό, σίγουρα, ήταν αδιανόητο.. ότι είχαν αλύπητα καταστρέψει τα πάντα, είχαν προδώσει τα πάντα. Δεν χρειάζονται οι αυτοκτονίες εκεί που υπάρχει ο φόνος» (σελ. 435)

 Η Νόρα του Matt Haig τι σκέφτεται;

 «Τρεις ώρες προτού πάρει την απόφαση να πεθάνει, όλο της το είναι πονούσε από θλίψη, λες κι η απελπισία στο μυαλό της βρισκόταν κατά κάποιον τρόπο και στον θώρακα και στα μέλη της επίσης. Σαν να είχε αποικίσει όλο της το σώμα» (σελ. 39)

«Ένα παλιό κλισέ των μουσικών λέει πως δεν υπάρχουν λάθος νότες σ’ ένα πιάνο. Όμως η ζωή της ήταν μια χασμωδία από ανοησίες. Ένα κομμάτι που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει υπέροχους δρόμους, τώρα όμως δεν πήγαινε απολύτως πουθενά» (σελ. 40)

«Βαθιά μέσα της φοβόταν μη γίνει σαν τη μάνα της. Δεν ήθελε να αναπαραγάγει τον γάμο των γονιών της»

 «Υπήρξε μια αόρατη σκυτάλη αποτυχίας, την οποία της είχε παραδώσει η μητέρα της και η Νόρα την είχε κρατήσει για πολύ καιρό» (σελ. 180)

 «….την ήξερα την απάντηση στο κουίζ, αλλά δε σου την είπα, γιατί δεν ήθελα να με ειρωνευτείς» (σελ. 84) (διάλογος με αυτόν που παραλίγο να παντρευτεί)

 Όταν προτάθηκε η Messud για μια Λέσχη Ανάγνωσης, είχα ήδη αρχίσει να διαβάζω το «Μεσάνυχτα…», (που μου είχαν χαρίσει). Ξεκινούσε με την απόπειρα αυτοκτονίας μιας Νόρας που πλησίαζε τα 40. Είχα φτάσει στο κομβικό σημείο της μετάβασής της στην «Βιβλιοθήκη του Μεσονυχτίου». (πιστεύω πως έτσι αποδίδεται καλύτερα ο τίτλος).

Με γοητεύουν αυτές οι συμπτώσεις!

Έτσι, όταν αργότερα τέλειωσα και τον Ματ Χέιγκ, το πήρα σαν αφορμή για να σκεφτώ τους λόγους για τους οποίους δε με άγγιξε η μία Νόρα όσο η άλλη. Λόγους όμως που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με τη λογοτεχνική αξία καθενός από τα δύο βιβλία. Μάλιστα αυτό του Ματ Χέιγκ έχει μια γερή αρχική ιδέα και μετά απλώς κυλάει, άνετα μεν -ως προς τη γραφή- όχι συγκλονιστικά δε.  Δε, δε… δεν είναι και Φιοντόρ.

Κάποια άλλη αναγνώστρια είχε γράψει σχετικά «Όταν πια τελειώνει το βιβλίο, συνειδητοποιείς ότι ανεξαρτήτως τι έχεις ζήσει ή τι θα ζήσεις αισθάνεσαι τα ίδια ακριβώς με οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει ζήσει μια εντελώς διαφορετική ζωή από εσένα!»

Εδώ θέλω να σταθώ λίγο, γιατί διαφωνώ με το τελευταίο. ΔΕΝ αισθάνεσαι ακριβώς τα ίδια. Η συγκεκριμένη ηρωίδα πάσχει από κατάθλιψη. Δεν περνάει απλώς μια φάση, αυτά που βιώνει δεν έχουν καμία σχέση με τα αισθήματα απόγνωσης, σύγχυσης, απογοήτευσης που εννοούν όσοι δεν ΠΑΣΧΟΥΝ.
Ήξερα πού το πήγαινε ο Matτ Haig. Αλλά δεν είχε σημασία. Κατάλαβα αμέσως πως κάποιο όνομα αντρικό στην αρχή θα είχε σημασία, πως η βιβλιοθηκάριος θα ήταν ιδιαίτερη ως σύμβολο και ως μορφή, κ.ά.. Προχωρούσα, γευόμουν με όρεξη τις εναλλακτικές ζωές της Νόρας. Η προσωπικότητά της, όπως φανερωνόταν σταδιακά από κάποιες περιγραφές σκηνών, με έλκυε περισσότερο από αυτήν της άλλης Νόρας.

Πιο σημαντικό ήταν όμως για μένα ότι κατάλαβα πως ο συγγραφέας ξέρει για τι μιλάει, από πρώτο χέρι. Την απελπισία της Νόρας δεν χρειάστηκε να την μεταφέρει με τη βοήθεια της ενσυναίσθησης ή της φαντασίας. Το τσέκαρα μόνο αφού τελείωσα το βιβλίο. Και όντως. Έχει ζήσει την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού ο ίδιος, μάλιστα έχει γράψει ένα βιβλίο non-fiction γι’ αυτά. Πολύ πρόσφατα, μετά την έκδοση του Midnight Library, διαγνώστηκε επίσης με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής & Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και αυτισμό! (Πάρε νάχεις…!)

Κάτι άλλο: Δεν ήταν μόνο η ηρωίδα, ή το θέμα. Προχωρούσα στις σελίδες αβίαστα γιατί η ηρωίδα είχε και ποικιλία ενδιαφερόντων, οπότε συναντούσα επίσης και αναφορές σχετικές με πεδία που κι εμένα με κεντρίζουν. Π.χ.: «επιστημονικές πληροφορίες σχετικές με ψυχολογία, οικολογία, κβαντική φυσική, ιστορία» (αντιγράφω από το σημείωμα της μεταφράστριας, βολικό ήταν). (καλά, είναι κι αυτό… κομματάκι εκλαϊκευμένο, έτσι είναι μάλλον σ’ αυτόν τον εκδοτικό τα πράγματα…). 

Άσε δε τον Θορώ (Henry David Thoreau) τον λογοτέχνη που ενέπνευσε περιβαλλοντικά κινήματα, τους διάφορους συγγραφείς που μνημονεύονται, (Βιβλιοθήκη είναι αυτή…), τον αριθμό του Ντάνμπαρ (Robin Dunbar, ανθρωπολόγος-εξελικτικός ψυχολόγος) για το πόσοι «φίλοι» χωράνε στη ζωή του καθενός μας, τη «γάτα του Σρέντιγκερ» το «permafrost», την «ισαπέχουσα», τη σκακιέρα και τις αναρίθμητες επιλογές,  τους στίχους των Bob Dylan, Fleetwood Mac, Simon&Garfunkel, τη Sylvia Plath, το δισκάδικο «Η Θεωρία των Χορδών», το Ινστιτούτο Διεθνών Πολικών Ερευνών, κ.ά. Χόρτασα. 

Λίγα λόγια τώρα για την άλλη Νόρα. Της Μεσούντ.

Αρχίζει να διηγείται πώς έφτασε σε αυτή την κατάσταση, της οργής. Στην αρχή τη συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ. Όταν η αφήγησή της φτάνει στο κλου της ιστορίας, -στο τέλος- η οργή της εξηγείται με τρόπο πειστικότατο. Ποιος δε θα ένιωθε το ίδιο…

Αλλά οι σελίδες της δε μ’ έχουν πάρει μαζί τους με τον τρόπο που με πήραν αυτές της άλλης Νόρας. Δε μ’ έχουν κάνει να θέλω να μάθω τι της συνέβη, όπως στην περίπτωση της άλλης Νόρας.

Παρ’ ότι πεθαίνω εκεί που λέει, «Κοιτούσα τους συμμαθητές μου στην Καλών Τεχνών, εκείνους που όλοι ξέραμε ότι θα τα κατάφερναν. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα γινόμουν αρεστή στα μεγάλα κεφάλια, πώς θα κολάκευα για να προωθηθώ.. Θα μπορούσα να ξεφουρνίσω άνετα τις μαλακίες για ...///...  να μιλήσω για τον Ρολάν Μπαρτ και την Τζούντιθ Μπάτλερ…///... αλλά δεν μπορούσα καν να ΦΑΝΤΑΣΤΩ να το κάνω με σοβαρό ύφος, και γι’ αυτό πήγα να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές Παιδαγωγικής…». (!!!)

Παρ’ ότι η γραφή είναι καλύτερη, παρ’ ότι υπάρχουν επίσης αξιοσημείωτες μεταφορές, αναφορές σε συγγραφείς, η Αλίκη του Λιούις Κάρολ και το Σπίτι με τους καθρέφτες, η υπέρμετρη αλαζονεία κάποιων -και καλλιτεχνών- που ισοπεδώνει τον άλλον, τα ερωτήματα για τον Έρωτα και την Τέχνη. Παρ’ ότι ήξερα κι εγώ από οργή και ματαίωση, αναζητούσα το χαμένο νόημα... Κάπου υπήρχε, αλλά.

Αναγνωρίζω ότι ήταν στις προθέσεις της Μεσούντ να δυσκολεύεται ο αναγνώστης-η αναγνώστρια να συμπαθήσει την ηρωίδα της και να κάνει υποθέσεις μόνο για την έκβαση της οργής της. Δεν είναι εκεί το θέμα μου.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Στα γνωστά και μη εξαιρετέα: Στα διάφορα «γιατί» ένα βιβλίο μπορεί να «πει» πολλά σε κάποιους και όχι τόσα, ή τα ίδια σε άλλους. Και δε μιλάω για τη βιβλιοκριτική. Μιλάω για τη συναισθηματική απόκριση μόνο, και για την απόλαυση. 




Βυθισμένη πολιτεία  (Citta sommersa). Της Marta Barone.  Εκδόσεις Κέλευθος.

Γιατί με άγγιξε αυτό το βιβλίο ώστε να φωτογραφίσω σελίδες του και να ψαχουλεύω στα δικά μου κιτάπια;
Το μεγαλύτερο κομμάτι του αναφέρεται στην εποχή των ένοπλων οργανώσεων στην Ιταλία.
Υπάρχουν λεπτομέρειες ιστορικές, ενδιαφέρουσες για όσους δεν ξέρουν τα της εποχής, αλλά και για όσους δεν ξέρουν το παρασκήνιο, τις παράπλευρες απώλειες, το σκεπτικό των κομμάτων και των ομάδων του τότε, κ.ά.
Υπάρχει όμως και μια μορφή, πραγματική επίσης, ο πατέρας της συγγραφέως, που έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ίσως αυτό να ήταν που με κέντρισε περισσότερο, βρήκα κάποια πραγματάκια πολύ οικεία… (Όχι για ένοπλες οργανώσεις και τα τοιαύτα βέβαια, άλλα!).
Ξεπήδησε πάλι μπροστά μου μια ιδέα που επανέρχεται τακτικά τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω πώς και πότε θα σχηματοποιηθεί και αν.
Αφού το είπα κι αυτό, πάμε τώρα στο Δια Ταύτα:

Η Μάρτα Μπαρόνε γεννήθηκε το 1987. Ήταν 24 όταν πέθανε ο πατέρας της. Δεν είχε ποτέ μια ικανοποιητική σχέση μαζί του, ούτε συχνή επαφή, τη θύμωνε, της προκαλούσε ανάμικτα συναισθήματα, «υπήρξε πάντα ανεξιχνίαστος» όπως λέει. 

Το βιβλίο το έχει αφιερώσει «Στο αγόρι».
Το αγόρι που ήταν ο νεανικός εαυτός του πατέρα της, ένα αγόρι που δεν ήξερε σχεδόν τίποτα γι’ αυτό. (Δεν πιστεύω να εμπίπτει στα πλαίσια του «σπόιλερ» αυτό…)
Εκείνο το αγόρι αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από αφηγήσεις παλιών του φίλων, γυναικών που σχετίστηκαν μαζί του, μέσα από αποκόμματα εφημερίδων, έγγραφα, ντοκουμέντα και κάποιες –ελάχιστες- φωτογραφίες 

 Αποκαλύπτεται και ζωντανεύει σιγά σιγά μπροστά στα μάτια της ένα αγόρι, ένας άντρας αλλιώτικος, που ούτε καν εκείνη είχε διανοηθεί ποτέ την ύπαρξή του.

Ένας άντρας που είχε γοητεύσει, είχε αγωνιστεί, είχε εμπνεύσει, είχε ζήσει πράγματα μεγαλειώδη, τραγικά, εποχές με συλλογικούς αγώνες γεμάτους αισιοδοξία και πίστη, αργότερα με φανατισμό τυφλό και βία ξέφρενη και ένα «τέλος εποχής» στυφό, άδοξο και αμετάκλητο.
Δεκαετίες 70 και 80 –χοντρικά.

Η αφήγηση της Μπαρόνε περνάει από τα γεγονότα στο Τορίνο την εποχή των μεγάλων απεργιών και διαδηλώσεων, στις προσωπικές αναμνήσεις στιγμών με τον πατέρα της, επιστρέφει σ’ εκείνη την εποχή με την εμφάνιση των Ερυθρών Ταξιαρχιών και άλλων ένοπλων ομάδων, ξαναγυρνάει σε αναπολήσεις, ένα μπρος πίσω στο αγόρι των 20 και στον άντρα των 40, που κάνει το ξετύλιγμα πιο μαλακό.

Τίποτα δεν είχε άμεσα προερχόμενο από αυτόν.

Βρήκε μόνο ένα κείμενο δικό του, μόνο μια φορά, σε ένα σάκο που της παρέδωσε ένα ζευγάρι παλιών του φίλων. Ήταν μπερδεμένο ανάμεσα σε φέιγ βολάν, σε κείμενα με έρευνες για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, κ.ά.

«Μετά από τόσα χρόνια, και θα περέμενε η πρώτη και τελευταία φορά, βρίσκονταν στα χέρια μου λόγια που ανήκαν στον Λ. Μπ., μόνο σ’ αυτόν, που μου έλεγαν χωρίς την παρέμβαση άλλων μεσαζόντων αυτά που σκεφτόταν εκείνη την περίοδο, για εκείνη την άφταστη εξυπνάδα του, τα ζωντανά του λόγια που επιτέλους, επιτέλους έπαιρναν σχήμα και φυσική οντότητα πάνω σε εφτά ξεθωριασμένα φύλλα πιασμένα πρόχειρα μ’ ένα συρραπτικό».

 Έγραφε εκεί, ανάμεσα στα άλλα, ο Λ. Μπ. (Λεονάρντο Μπαρόνε, ο πατέρας της):

«Μια παγερή ανατριχίλα διατρέχει τη ραχοκοκαλιά, γιατί για μεγάλο διάστημα πολλοί από μας, κυρίως εκείνοι που είχαν ως αναφορά τον μαρξισμό-λενινισμό, υπήρξαμε ΑΣΩΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ»

 Υπάρχει ένα καθοριστικό γεγονός στο οποίο υπήρξε μάρτυρας το αγόρι, όπου
…… (Ωχ. Παραλίγο να παρασυρθώ. Συγκρατήσου Κατ παιδί μου. Μην προτρέχεις. Μην αποκαλύπτεις). 
Τέλος πάντων, η σκηνή είναι αποκαλυπτική ως προς τον κίνδυνο των ιδεοληψιών, της αφέλειας και των ψευδαισθήσεων.

 Η Μάρτα στο αρχικό της σχέδιο δεν είχε σκοπό να γράψει μια βιογραφία του. Ήθελε να μιλήσει μόνο για τα 15 χρόνια ζωής του που εκείνη αγνοούσε.

Όμως, συνειδητοποίησε ότι τα κατοπινά ήταν εξίσου σημαντικά, και που όπως λέει:

« ο Λ. Μπ. που δεν είχα ποτέ υπολογίσει, ο μετέπειτα, εκείνος που ήταν κομμάτι της ζωής μου και υπό μία έννοια θεωρούσα ανερμάτιστο και παραιτημένο, είχε συνεχίσει την ανώνυμη και ήπια δράση του, ξανά και ξανά σε μεταφορική αντίστιξη με την νεκρή πλέον Πρώτη Γραμμή και την ‘επαναστατική διαδικασία’ της»

 Ο πατέρας της συνελήφθη για συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση (την «Πρώτη Γραμμή») στις 22 Ιουνίου του 82. Δεν υπήρξε όπως ποτέ μέλος της και μάλιστα απείχε έτη φωτός από τις αντιλήψεις της για την ανάγκη της ένοπλης δράσης. Αποφυλακίστηκε γύρω στο Νοέμβριο.

Από κει και πέρα άλλαξαν πολλά.
Άλλαξε ο ίδιος, έγινε αυτός που γνώρισε η κόρη του. Γνώρισε την πίκρα των ανθρώπων που….  (Μήπως δεν πρέπει να συνεχίσω; Το ζουμί είναι εδώ πιστεύω. Έστω, θα το γράψω γενικά).... που έχουν πληγωθεί από τη μικρόνοια και την ανελεύθερη σκέψη. 

 Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες, 1. Η πρώτη Κιτέζ, 2. Χάσμα, 3. Κοχύλι.

Είναι κάτι που δεν το είχα προσέξει ιδιαίτερα, δλδ τους τίτλους των δυο τελευταίων ενοτήτων, χρειάστηκε να επανέλθω, νομίζω έχουν σημασία και ίσως θα έπρεπε να έχουν μπει σαν περιεχόμενα. Όταν επανήλθα, με βοήθησε να προσανατολιστώ και να συλλάβω καλύτερα τον τρόπο που προσέγγισε το θέμα η συγγραφέας.

 Τη γραφή της τη βρήκα όμορφη, λιτή εκεί που χρειάζεται να παραθέσει πραγματικά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα της και από εκείνες τις ταραχώδεις περιόδους της σύγχρονης ιταλικής ιστορίας,  πιο λυρική και εξομολογητική χωρίς κορώνες, εκεί που αναπολεί, που πασχίζει να συνθέσει τα κομμάτια μιας ζωής ή εκφράζει τα δικά της πώς και γιατί.

Είναι το πρώτο της βιβλίο.

 Στις λεπτομερείς σημειώσεις της μεταφράστριας στο τέλος, βρίσκει κανείς πολλές πληροφορίες για γεγονότα και πρόσωπα της εποχής.

Υπάρχει αυτή η εκπληκτική παράθεση στην αρχή του βιβλίου: 

 «Από τον άνθρωπο ως ολότητα δεν απομένει παρά ένα μέρος του λόγου. Συνήθως, ένα μέρος. Μέρος του λόγου»  Του Ιωσήφ Μπρόντσκι. (Νομπελίστα Ρώσου ποιητή και δοκιμιογράφου που εξορίστηκε το 1972 και μετανάστευσε στις ΗΠΑ)


Κ. Τζαμουράνη 2022


Συνοπτική Λίστα

Εφηβικά:

  • Τα τέρατα του λόφου. Συγγραφέας: Λότη Πέτροβιτς.         
  • Στραβαγκάντζα: Η πολιτεία με τις μάσκες».                  
  • Τα δάκρυα της Περσεφόνης. Συγγρ: Λίτσα Ψαραύτη   
  • Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου. Συγγρ.: Ντίνος Δημόπουλος   γυμν.
  • Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν. Συγγραφέας: Μπέτι Σμιθ    
  • Ιστορία χωρίς τέλος. Συγγραφέας: Michael Ende        

Πατήστε πάνω στους τίτλους για να μεταφερθείτε στον ανάλογο σύνδεσμο:

Άλλα:

  • Το μυστικό του Τουταγχαμόν. Συγγραφέας : Christian Jacq Μαργαρίτη Νάταλι, Γ΄ λυκείου
  • Οι Αθώοι. Συγγραφέας : Χέρμαν Μπροχ Μαργαρίτη Νάταλι, Γ΄ λυκείου Ηρακλής ο συνταξιδιώτης μου. Συγγραφέας: Ρόμπερτ Γκρέηβς Ιωάννα Τσιλίκη, Γ3 Λυκείου
  • Κώδικας Ντα Βίντσι. Συγγραφέας: Νταν Μπράουν Χριστίνα Παπαγεωργίου, Γ΄ Λυκείου
  • Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Συγγραφέας: Νίκος Καζαντζάκης Ιωάννα Κουφιώτη, Γ΄ Γυμν.
  • Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου. Συγγραφέας: Ανδρέας Μήτσου
  • Το παιχνίδι των θεών. Συγγραφέας: Κατρίν Κλεμάν Μάρκος Ζώτος, Γ ', 24ο Γυμν.
  • Η ψυχολογία σήμερα. Συγγραφέας: Νασιάκου Μαρία. Νατάσα Φασιλάκη, Γ΄λυκείου (24ο), Κ. Τζαμουράνη, υπεύθ. Βιβλ/κης


Παρουσιάσεις από Κ. Τζαμουράνη ("kafrin"), υπεύθυνη βιβλιοθήκης:

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Απόσπασμα από το βιβλίο "Οικολογία" του Πιερ Σαμουέλ

(Κατά τη γνώμη μου Προφητικό, Βαθυστόχαστο, Πολύτιμο)
.... "Χρειάζεται λοιπόν να βρεθούν λύσεις όχι αυταρχικές, όχι τεχνοκρατικές και, όσο γίνεται, 
λιγότερο βίαιες. Αυτό είναι αδύνατο αν βυθιστούμε στον καταστροφισμό.
.... Οι παράγοντες της κρίσης συχνά συνεργούν και και αλληλοενισχύονται. Έτσι η αλλοτρίωση των ατόμων, που ανήκουν σε μεγάλους και καταπιεστικούς οργανισμούς, οδηγεί πλατιά στρώματα, στις δυτικές κοινωνίες, ν' αναζητούν σαν υποκατάστατα της ελευθερίας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, την υπερκατανάλωση και τη σπατάλη.

Επιπλέον ο καταστροφισμός οδηγεί συχνά στην ακινητοποίηση. Έχω ακούσει συντηρητικούς εκπαιδευτικούς να ισχυρίζονται ότι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που κάθε αλλαγή θα έχει σαν αποτέλεσμα να επισπεύσει την καταστροφή.

(...) Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια κατευθυντήρια νήματα, που ήδη αναφέραμε: λύσεις φιλελεύθερες, ελάχιστα βίαιες, "οικολογικές". Προσθέτουμε ακόμα, σαν εξαίρετους φραγμούς, τις τέσσερεις οικολογικές αρχές, που τόσο καλά φώτισε ο Μπάρρυ Κόμμονερ:
Καθετί συνδέεται με τα πάντα
Καθετί πρέπει κάπου να πηγαίνει
Η φύση ξέρει καλύτερα
Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα.

(Σελίδες 13, 14)
"Οικολογία: Χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος" Pierre Samuel, εκδόσεις Νεφέλη, 1973



Τίτλος βιβλιου:  «Τα τέρατα του λόφου»
Συγγραφέας: Λότης Πετρόβιτς
Ταξιθετικός αριθμός: ΕΜ ΠΕΤ
  Τα τέρατα του λόφου μας μιλάνε για «τέρατα», ανθρώπους δηλαδή, που είναι ρατσιστές, νεοναζί, που σπάνε στο ξύλο μικρά παιδιά που έχουν διαφορετικό χρώμα. Η Όλγα, η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, θα βρεθεί μαζί τους, θα μπλεχτεί και θα πέσει στα δίχτυα τους. Θα ξεφύγει όμως; Τις περισσότερες φορές είμαστε τυχεροί, άλλες πάλι όμως στεκόμαστε όμηροι από αυτά τα «τέρατα». Τις περισσότερες φορές ζητάνε λεφτά,τους ίδιους τους ανθρώπους και φοβούνται πολύ την αστυνομία, η οποία κατευθείαν τους «μαζεύει». Τέλος θα μπορούσαμε να πούμε ότι χάρη σε αυτό το βιβλίο, καταλαβαίνουμε, προσέχουμε τους κινδύνους που βρίσκονται γύρω μας.
Ιωάννα Ανδρ., Β1, 39ο Γυμνάσιο

Τίτλος βιβλίου :  «Στραβαγκάντζα: Η πολιτεία με τις μάσκες».
Συγγραφέας :  Μαίρη Χόφμαν
Ταξιθετικός αριθμός : ΞΜ HOF
 Από όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει από αυτήν τη βιβλιοθήκη το καλύτερο είναι το «Στραβαγκάντζα: Η πολιτεία με τις μάσκες».
Η ιστορία αυτού του βιβλίου εκτυλίσσεται σε δυο παράλληλους κόσμους. Στον δικό μας και σε έναν άλλο, που για μας είναι άγνωστος και αγνοούμε την ύπαρξη του.
Ο Λυσιέν, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, χάρη σε ένα μυστηριώδες αντικείμενο, έχει την δυνατότητα να μετατρέπεται σε Στραβαγκάντε, δηλαδή σε περιπλανητή, και να ταξιδεύει στην μαγευτική Ταλία εκείνου του κόσμου. Ο Λυσιέν δεν είναι ο μόνος Στραβακάντε στο κόσμο. Υπάρχουν και άλλοι, και ποιος ξέρει, αύριο-μεθαύριο μπορεί και κάποιος από εμάς να περιπλανηθεί. Λοιπόν, αν έχεις και εσύ στη κατοχή σου ένα μυστηριώδες αντικείμενο που νομίζεις ότι προέρχεται από άλλον κόσμο…. ξέρεις τι να κάνεις!!!
Έλενα Νικόλα, Γ2, 39ο Γυμνάσιο

Τίτλος βιβλίου : Τα δάκρυα της Περσεφόνης
Συγγραφέας :  Λίτσα Ψαραύτη
Ταξιθετικός αριθμός : ΕΜ ΨΑΡ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΤΣΑ ΨΑΡΑΥΤΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ..
ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΙ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΟΣΟ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟ. ΜΟΛΙΣ ΟΜΩΣ Η ΚΟΡΗ ΣΜΙΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ, ΟΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. ΜΟΝΟ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΠΕΡΑ ΕΝΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ
ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ  ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ
Μαρία Καρανικολή, Γ' 30 Γυμνάσιο

Τίτλος βιβλίου : Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου 
 Συγγραφέας :  Ντίνος Δημόπουλος
Ταξιθετικός αριθμός : ΕΜ ΔΗΜ
 Ο πατέρας, η μάνα και το παιδί. Μέσα σε ένα δύσκολο, ακατανόητο κι ωστόσο όμορφο κόσμο. Τα μικροπροβλήματα, οι μικροχαρές, τα παιχνίδια, τα ,όνειρα για το μέλλον. Κι άξαφνα ο πόλεμος. Εκεί, στην Κύπρο. Κι όλα σκοτεινιάζουν απότομα. Πώς θα βρει το δρόμο τούτο το παιδί μέσα σε τούτη τη μεγάλη , την ανεξήγητη περιπέτεια ; Που να καταφύγει , από ποιον να ζητήσει απόκριση στα χίλια ερωτήματα που πνίγουν την παιδική του ψυχή ; Και τότε επιστρατεύεται η φαντασία. Και το όνειρο .Και τούτο το παιδί , η Ελπίδα , μαζί με όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου , θα βρουν το δρόμο που δεν μπορούν να τους πουν οι μεγάλη ; Και το μεγάλο οδοιπορικό αρχίζει. Είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο το οποίο μιλάει για τον πόλεμο και γράφει για την ειρήνη. Είναι αισιόδοξο , συναρπαστικό και τρυφερό.
 (αντιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
 Κλαρίτα Γκούγκα, Α' 30 γυμνάσιο


  
Ακολουθούν παλιές παρουσιάσεις από μαθητές του 24ου γυμνασίου και λυκείου.
(Στη Σχολική Βιβλιοθήκη εκεί, εργάστηκα μέχρι το 2007. Οι παρουσιάσεις αυτές, είχαν γραφτεί για την εφημερίδα που φτιάχναμε με την Ομάδα Βιβλιοθήκης, "Το 24άρι". Οι αρχικές συλλογές σε αυτές τις βιβλιοθήκες  του Υπουργείου, είναι σχεδόν ίδιες).

Τίτλος βιβλίου : Το μυστικό του Τουταγχαμόν
Συγγραφέας : Christian Jacq
Ταξιθετικός αριθμός : ΞΜ JAC
Αν σας συναρπάζει η Αίγυπτος και τα μυστήρια που περιβάλλουν την ιστορία της , αν σας ενθουσιάζουν τα ιστορικά κουτσομπολιά για έρωτες , δολοπλοκίες , διχόνοιες στα παλάτια , αν σας αρέσουν οι περιπέτειες και πρότυπό σας είναι ο Ιντιάνα Τζόουνς , τότε σίγουρα θα σας συναρπάσει το εν λόγω βιβλίο. Μην σας αποτρέπει η έκταση του μυθιστορήματος. Ο ρεαλισμός , η φαντασία , η δράση και οι χαρακτήρες επισκιάζουν επιτυχώς το κατά κάποιους αρνητικό αυτό χαρακτηριστικό.
Μαργαρίτη Νάταλι, Γ΄ λυκείου

Τίτλος βιβλίου : Οι Αθώοι
Συγγραφέας : Χέρμαν Μπροχ
Ταξιθετικός αριθμός : ΞΜ ΒRO
Έχετε ποτέ διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο να μην έχει ξεκάθαρους χαρακτήρες, ούτε χώρο-χρόνο , ούτε πλοκή, ούτε ενδιαφέρον; Γενικά, να είναι ένα βιβλίο θολό, που ούτε ο συγγραφέας του να μην ξέρει τι θέλει να πει; Αν όχι, δεν σας συνιστώ να το αρχίσετε! Αν ναι, μην ξανακάνετε το ίδιο λάθος ! ( θα μπορούσατε να το ρίξετε στην πυρά όπως έκανε ο Χίτλερ!)
Μαργαρίτη Νάταλι, Γ΄ λυκείου

Τίτλος βιβλίου: Ηρακλής ο συνταξιδιώτης μου
Συγγραφέας: Ρόμπερτ Γκρέηβς
Ταξιθετικός αριθμός: ΞΜ GRA
Ο Robert Graves, μεγάλος μελετητής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και γνώστης της ελληνικής μυθολογίας, παρέδωσε στο αναγνωστικό κοινό ένα ακόμα βιβλίο σχετικά με την μυθολογία αυτή. Το βιβλίο "Ηρακλής ο συνταξιδιώτης μου" είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο, όπως αναφέρεται στον πρόλογο του μεταφραστή, με το στυλ που θα έγραφε ένας αρχαίος ιστορικός, ίσως ο Ξενοφώντας, βάζοντας τον αναγνώστη αποτελεσματικότατα μέσα στην ατμόσφαιρα του αρχαίου κόσμου. Μέσα από την ιστορία της Αργώς και του ταξιδιού του Ιάσονα στην Κολχίδα για να ανακτήσει το Χρυσόμαλλο Δέρας, ο συγγραφέας καταγράφει ολόκληρη την ελληνική μυθολογία, απαλλαγμένη όμως από όλα τα φανταστικά ή υπερφυσικά στοιχεία. Το κάθε συμβάν, δηλαδή, εξηγείται με λογικά αίτια και όχι με παρεμβάσεις θεών ή μαγικών, χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της ελληνικής μυθολογίας. Το βιβλίο είναι ιδανικό για εκείνους που αγαπούν την ιστορία -αφού είναι γραμμένο σε ιστορικό λόγο- και την μυθολογία, αλλά δεν ενδείκνυται για όσους θέλουν να κάνουν μια πρώτη επαφή με αυτές.
Ιωάννα Τσιλίκη, ΓΛυκείου

Τίτλος βιβλίου: ΚΩΔΙΚΑΣ DA VINCI (αγορά Ιούνιος 2005 )
Συγγραφέας: Dan Brown. (Ταξιθ. Αριθμός ΞΜ BRO)
Το βιβλίο αυτό είναι ένα απ’ τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ. Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο περιπέτεια και αγωνία , που δεν αφήνει τον αναγνώστη στιγμή αδιάφορο. Εκτός του ότι είναι αρκετά ψυχαγωγικό και σου δημιουργεί την εντύπωση ότι παρακολουθείς ταινία, είναι και αρκετά ενημερωτικό. Αν και έχουν διατυπωθεί αρκετές αμφιβολίες για την αξιοπιστία των θεμάτων που ο Dan Brown αναλύει στο βιβλίο, ο τρόπος που αυτό είναι γραμμένο σου προκαλεί έναν προβληματισμό και σε κάνει να σκεφτείς.
Στη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στο Παρίσι, ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκντον δέχεται ένα επείγον τηλεφώνημα- ο έφορος του μουσείου του Λούβρου βρίσκεται δολοφονημένος μέσα στο μουσείο. Δίπλα στο πτώμα υπάρχει ένα μήνυμα. Όταν ο Λάνγκντον και η χαρισματική Σοφί Νεβό, κρυπτογράφος και εγγονή του δολοφονημένου εφόρου, φτάνουν στον τόπο του εγκλήματος ανακαλύπτουν μια σειρά στοιχείων που τους οδηγούν στα έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο έφορος συνδεόταν με μια μυστική αδελφότητα, η οποία έκρυβε ένα μυστικό-μια συνταρακτική παγκόσμια αλήθεια.
Καθηλωτικό!!! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Χριστίνα Παπαγεωργίου, Γ΄ Λυκείου

Τίτλος βιβλίου: Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
Συγγραφέας: Μήτσος Κασόλας, (Ταξιθ. αριθμός ΕΜ ΚΑΣ)
Τρομερά επίκαιρο, (για το 2005 που σημαδεύτηκε από τα διάφορα εκκλησιαστικά σκάνδαλα!!!). Δε λέμε άλλα!
Κ.Τζαμουράνη, υπεύθ. βιβλιοθήκης

Τίτλος βιβλίου: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ
Συγγραφέας: Νίκος Καζαντζάκης, (Ταξιθ. Αρ.: ΕΜ ΚΑΖ)
Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε ένα μικρό χωριό στη Λυκόβρυση, επί Τουρκοκρατίας. Ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Μανολιός, ένας φτωχός και συνεσταλμένος βοσκός, ο οποίος επιλέγεται να παραστήσει το Χριστό τη Μ. Εβδομάδα. Προσπαθώντας να προετοιμάσει την ψυχή του γι αυτόν τον τόσο «βαρύ» ρόλο, κι έχοντας στο πλευρό του τους πιστούς του φίλους, ταυτίζεται σιγά σιγά με το πρόσωπο του Χριστού και σαν ειρηνικός επαναστάτης κηρύττει ισότητα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, προκαλώντας αναταραχή και αντιδράσεις.
Ο συγγραφέας σε όλο σχεδόν το έργο του παρουσιάζει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους ισχυρούς και τους κατατρεγμένους, το πώς ο Θεός επιβάλλει τη δικαιοσύνη του, αλλά και το μεγαλείο της αθάνατης ελληνικής ψυχής. Με τη θαυμάσια τεχνική του, τη γλαφυρότητα και την έντονη εκφραστικότητά του, καταφέρνει να κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή ως το τέλος. Η-απότομη σε μερικά σημεία- αλλαγή του ύφους, προκαλεί ποικίλα συναισθήματα, όπως της τρυφερότητας, της συμπόνιας, του θαυμασμού, αλλά και της αγωνίας και του φόβου.
Ένα πραγματικό αριστούργημα με αναλλοίωτη διαχρονική αξία, γραμμένο από την προσωπικότητα της ελληνικής λογοτεχνίας, το Νίκο Καζαντζάκη. Το συνιστώ στους λάτρεις του «καλού βιβλίου»!!
Ιωάννα Κουφιώτη, Γ΄ γυμνασίου

Τίτλος βιβλίου: Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου
Συγγραφέας: Ανδρέας Μήτσου
Ταξιθετικός αριθμός: ΕΜ ΜΗΤ
Ένας 16χρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Δεν θα μπορέσει όμως να ελέγξει όσα επακολουθούν. Δυνατοί διάλογοι, εμβάθυνση στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Το βιβλίο είχε γυριστεί παλιότερα και σε σήριαλ.
Κ.Τζαμουράνη, υπεύθ. βιβλιοθήκης

Τίτλος βιβλίου: Το παιχνίδι των θεών.
Συγγραφέας: Κατρίν Κλεμάν
Ταξιθετικός αριθμός: ΞΜ CLE
Ο πρωταγωνιστής μας ο Τεό, είναι ένα νεαρό αγόρι που ζει στο Παρίσι. Η μητέρα του είναι ελληνίδα ενώ ο πατέρας του γάλλος. Στην ηλικία των 14 χρόνων αρρωσταίνει και ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο για να βρει γιατρειά κι έρχεται σ’ επαφή με όλες τις σημερινές θρησκείες και φιλοσοφίες. Είναι ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους, επιμορφωτικό και συναρπαστικό, εμπλουτισμένο με γνώσεις και φαντασία.
Μάρκος Ζώτος, Γ ' , 24ο Γυμνάσιο

Τίτλος βιβλίου: Η ψυχολογία σήμερα
Συγγραφέας: Νασιάκου Μαρία. Ταξιθετικός αριθμός: 150 ΝΑΣ
Το πιο κατάλληλο από τα σχετικά βιβλία που έχουμε δανειστεί μέχρι τώρα, για όσους θέλουν να ξεκινήσουν μια περιήγηση στις βασικές έννοιες της ψυχολογίας.
Επίσης, για τον ίδιο σκοπό, προτείνουμε την περιοδική έκδοση «Ψυχολογία», από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Ιδιαίτερα το τεύχος 7 με τίτλο ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ, που μιλάει για θέματα όπως συγκέντρωση προσοχής κ.ά.
Νατάσα Φασιλάκη, Γ΄ λυκείου (24ο) , Κατερίνα Τζαμουράνη, υπεύθ. Βιβλ/κης

Τίτλος βιβλίου: Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν
Συγγραφέας: Μπέτι Σμιθ
Ταξιθετικός αριθμός: ΞΜ SMI
Χωρίς ήλιο και νερό, ανάμεσα σε φραγμένα οικόπεδα και σκουπιδοσωρούς ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν. Και όμως είναι πανέμορφο!… Πολύ κοντά στο δέντρο, στην ίδια πόλη, μεγάλωσε και η Φράνσι Νόλαν. Όλοι έλεγαν ότι δεν πρόκειται να ζήσει, τόσο ασθενική που γεννήθηκε. Ωστόσο έζησε. Μεγάλωσε διαβάζοντας βιβλία στη σκιά του δέντρου με μοναδικό της ορίζοντα τη γόνιμη φαντασία και μοναδικό της όπλο την αδάμαστη θέληση. Βλάστησε και θέριεψε μέσα στα κτίρια της εργατιάς με στόχο να πραγματοποιήσει το όνειρό της: Να σπουδάσει και να πετύχει στη ζωή. Και πέτυχε!
Ναυσικά Κακιοπούλου, Γ΄ 24ου Λυκείου
Σχόλια από αναγνώστες του βιβλίου:
«Ήμουν ένα κορίτσι σαν την Φράνσι Νόλαν» «Έτσι αγωνίστηκε και η δική μου οικογένεια. Η μητέρα μου ήταν σαν την Κέιτι» «Δεν έζησα ποτέ στο Μπρούκλιν αλλά κάποιος πρέπει να σας είπε την ιστορία της ζωής μου αφού την γράψατε». «Βράζω από θυμό… Γράψατε το βιβλίο μου προτού προλάβω να το σκεφτώ».


Τίτλος βιβλίου: Ιστορία χωρίς τέλος
Συγγραφέας: Michael Ende
Ταξιθ. αριθμός: ΞΜ END
Ο συγγραφέας μιλάει για ένα παιδί, τον Μπαστιάν Μπαλταζάρ Μπουξ, ο οποίος κλέβει ένα βιβλίο από ένα παντοπωλείο και μετά καταφεύγει στη σοφίτα του σχολείου του. Σ’ αυτό το σημείο ο συγγραφέας αφηγείται μια ιστορία μέσα στην ιστορία. Ο Μπαστιάν αρχίζει να την διαβάζει. Μιλάει για ένα σοβαρό πρόβλημα, μια αναστάτωση που δημιουργήθηκε στην «Ονειροφαντασία». Η Παιδική Αυτοκράτειρα (η βασίλισσα της Ονειροφαντασίας) διορίζει ένα νεαρό αγόρι, τον Ατρέγιου, να βρει τη λύση αυτού του προβλήματος. Έτσι ο Ατρέγιου μπαίνει σε κίνδυνο για να σώσει τη χώρα αυτή των περίεργων πλασμάτων. Η μοίρα της Ονειροφαντασίας κρέμεται στα χέρια του. Θα καταφέρει άραγε να τη σώσει; Τι θα απογίνει; Θα λυθεί το πρόβλημα; Τι ρόλο θα παίξει ο Μπαστιάν;
Βρήκα αυτό το βιβλίο συναρπαστικό. Καταφέρνει να μας μαγέψει με τους κεντρικούς ήρωες και τα προβλήματά τους. Καταφέρνει να σε κάνει να νιώθεις ότι περνάς τις ίδιες περιπέτειες με τους πρωταγωνιστές. Η ιστορία σε απορροφάει και σε μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση.
Μόνο ένα πράγμα με δυσαρέστησε: Ότι σταματάει πολλά θέματα με τη φράση «…αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε μια άλλη φορά». Αυτό ήταν κάτι που με εκνεύρισε τρομερά. Δεν έχω τίποτα άλλο να σχολιάσω, αλλά σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Ζώτος Μάρκος, Β΄ Γυμνασίου
(Μέλος Μ.Ο.Β. 24ου Γυμνασίου)


Χρήσιμα για λόγους σχολικούς και όχι μόνο…:
  • Το δημιουργικό γράψιμο: –η τέχνη και η τεχνική του. (Εκθέσεις) Ν. Γρηγοριάδης 371.904 ΓΡΗ
  • ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ψυχανάλυση και σχολική αποτυχία. Α.Κορντιέ 371.285 COR.
  • Οδηγός σεξουαλικής αγωγής για νέους. E.Fenwick, R.Walker,εκδ. Πατάκη 613.95 FEN
  • Πώς να σχεδιάζετε. José M.Parramón, εκδ. Ντουντούμης 741.2 PAR

Δεν υπάρχουν σχόλια: