Να μισήσω; Να τους βρίσω;
Να χτυπήσω; Ή να φτύσω;
(Ή να κλάψω;)
Ή να σαστίσω;
Δια παντός ν αναχωρήσω;
Ν αγνοήσω, να ξεχάσω, να γυρίσω;
Ν αφεθώ να αδιαφορήσω
κι όλους να περιφρονήσω;
Να ξεσπάσω, να τα σπάσω,
να γελάσω, να σαρκάσω;
Να λυγίσω; Να σκεφτώ,
να συγχωρήσω;
Μήπως και ν αυτοκτονήσω;
Ή να επαναστατήσω;
Να φονεύσω,
και μετά να καταρρεύσω;
Να λουφάξω;
Να λυσσάξω;
Να μ’ αλλάξω;
Μήπως ν’ αποβλακωθώ;
Ή και να συμβιβαστώ;
μήπως ν’ ανασκουμπωθώ,
ή και να χαρακωθώ;
κι άμα μεταμφιεστώ;
Να να να
μα να μα να μανα…
Να κάνω το βλάκα;
Να κάνω το μάγκα;
Να κάνω τον κουφό;
Να πάρω τα όπλα;
Να πάρω τα βουνά;
Να πάρω αποστάσεις;
Να πάρω αποφάσεις;
Να πάρω των ομματιών μου,
να πάρω ό, τι είναι δικό μου;
Να κάνω πως δεν ξέρω
Να κάνω πως δε φταίω;
Να τα κάνω πέρα
Να τα πιώ, να γίνω σκνίπα;
Να τα κάνω λιανά;
Να τα κάνω πλακάκια;
Να πάω να πνιγώ
Να ‘πα να κουρευτώ
Να πάω κατά διαόλου
να πάω στου Βερόπουλου;
Να αρχίσω να πηγαίνω εκκλησία;
Να το ρίξω γενικώς στη συνουσία;
Στις ουσίες; στην αφασία;
Να τα ρίξω στο σύστημα;
Να τα ρίξω στο κράτος;
Να το ρίξω στα ζάρια;
Να πω δε βαριέσαι
Να πω «πώς ξηγιέσαι»
Να πω άει χάσου
Να πω «πρόβλημά σου»;
(Αφού όλοι έτσι λένε!)
Μήπως είμαι, γιατρέ, να με κλαίνε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου