Αφιερωμένο στους χαλεπ-ρ-ούς καιρούς, στους ερίζοντες συμπατριώτες,
στον κακό μας τον καιρό (Μάρτης μήνας με ψοφόκρυο και χωρίς θέρμανση),
στη μαύρη κι άραχνη διάθεση, στον -μοναδικό- υποψήφιο αρχηγό του παΣΟΚ,
στο πολύτιμο περιεχόμενο της λεκάνης του βε-σε της μεσογείου, -μαζί με το πετρέλαιο-
και τέλος, σε όσους συμπαθώ και σε όσους με ...κατανοούν.
Το απόσκατο
 |
| "Shit" is what I said! (Σκατά εκπαίδευση...) |
Μα το “απόσκατο”; -που λέει το ρητό;;;
Κρύβει μήπως κάποιο νόημα σοφό;
Δε θα έλεγα πως είμαι και η Σαπφώ,
μα την ποίηση των λέξεων τη βλέπω, τη μυρίζω.
Κι αν για κάποια ίσως κάτι δε γνωρίζω,
λεξικά ξεκοκαλίζω,
το μυαλό μου όλο βουρλίζω
τα κιτάπια ξεψαχνίζω
και σε κύκλους φιλολόγων τριγυρίζω.
Την απάντηση δε βρήκα πουθενά
για το “απόσκατο” ως έννοια, ουδεμία αναφορά.
κάποιο πέπλο μυστηρίου το τυλίγει!
Η αναζήτηση του βάθους του μου φέρνει ρίγη!
Είναι τόσοι οι στεναγμοί από αυτούς που το προφέρουν
κι όμως, το κρυφό του νόημα, υποθέτω δεν το ξέρουν
Έτσι, υφαίνω σταδιακά μια θεωρία
που θα λύσει κάθε γρίφο και απορία:
Είναι η ΓΛΩΣΣΑ κάποιο είδος… “αραχναίο”
με λεπτούς ιστούς σιέλου και με σχέδιο τυχαίο.
Το τυχαίο δε σημαίνει και φτιαγμένο άνευ κρίσης
δεν υφαίνει τη δομή της με υλικά της μίας χρήσης.
Τουναντίον. Βάζει ενδιάμεσα και δόκανα, καλά μασκαρεμένα
Λέξεις άσχετες, ατάραχες, σα βρέφη ταϊσμένα
που φαντάζουν απονήρευτες, ανήξερες κι αθώες
μα κατέχουνε τις γνώσεις πώς να βγαίνουν πάντα σώες
πώς να εμπαίζουν επιστήμονες ποζάροντας ναζιάρικα
πώς να εκφράζουν το ανέκφραστο με κόλπα παιχνιδιάρικα.
Αποκρύπτουν τις πηγές τους, αποπαίρνουν τους κριτές,
αποκόβονται απ' τις άλλες, αποφεύγουν ποιητές.
Δε θα βρεις στα “λόγια” κείμενα το απόσκατο.
Δεν υπάρχει σε ελεγείες, τραγωδίες,
έπη, ωδές, ή ραψωδίες.
Μα εννοείται πως δεν είναι ανυπόστατο!
Επιλέγει για φιλίες, όχι πλάσματα αιθέρια
μα τα γήινα, τα ακατάβλητα, τα στέρεα, (ίσως κι ορισμένα αέρια).
Έχει στέκια, προτιμήσεις, είναι απλώς εκλεκτικό.
Κάνει πάντοτε παρέα μοναχά με το σκατό.
κλοπιΦράιτ τζμκτ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου