Κάποτε το Βιβλιόσπι(ρ)το μιλούσε για κάποια (Σχολική) Βιβλιοθήκη. Αυτό έληξε στις 31/8/2011. Τώρα μιλάει για άλλα. Η αγάπη για κάποια πράγματα δεν έχει ημερομηνία λήξης


Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Απόσπασμα από το βιβλίο "Σ' ένα γυμνάσιο θηλέων", της Κατίνας Παπά.

Η Κατίνα Παπά,  σ' αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο μας βάζει τόσο ζωντανά μέσα στο κλίμα ενός σχολείου της εποχής, (δεκαετία 30), που κάθε τόσο νομίζουμε ότι καθόμαστε κι εμείς σε κείνες τις τάξεις, πότε στα θρανία, πότε στην έδρα.... Πως συμμετέχουμε στις συζητήσεις των καθηγητών,  πως νιώθουμε στο δικό μας δέρμα τη δροσιά των φρέσκων ιδεών, την όρεξη για συμμετοχή, τη διακωμώδηση των σκουριασμένων αντιλήψεων από δεκαοχτάχρονα κορίτσια που ετοιμάζονται να βγουν σε μια κοινωνία που δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει γυναίκα, τι σημαίνει ουσιαστική εκπαίδευση και όχι άγονη τυπολατρεία, τι σημαίνει ζωή χωρίς πνευματικές αλυσίδες...

Ταξιθετικό Σύμβολο Βιβλίου: ΕΜ ΠΑΠ.
Αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα (σελ.176, 177, 178):

Η Πελέκη διαμαρτυρήθηκε: "Γιατί να φτάσει το γράμμα στα χέρια του Γυμνασιάρχη; Ήταν απόσπασμα για τα χέρια του;"
Η κ. Ασπασία δεν συμφωνούσε. "Το περιεχόμενον του γράμματος ήτο τοιαύτης σοβαρότητος, ώστε έπρεπε να λάβη γνώσιν ο κ. Γυμνασιάρχης. Αυτή δεν εννοούσε να αναλάβη ευθύνας".
- Μα νομίζω πως η δουλειά μας είναι κυρίως αυτή: να έχουμε την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα. Και μάλιστα σε ζητήματα τέτοιας φύσεως.

-Υπόγραψες το πραχτικό;
-Εννοείται ότι το υπέγραψα. Εγώ δεν έχω τη δική σου αντοχή να διαμαρτύρωμαι διαρκώς και να υψώνω φωνήν. Δέχομαι τας αποφάσεις και τας γνώμας των προϊσταμένων μου ασυζητητί.
-Και όταν ακόμα βλέπεις καθαρά πως οι αποφάσεις τους είναι άδικες;..

-Και τότε! Έτσι βρίσκω την ησυχίαν μου.
-Αυτή σου όμως την ησυχία την πληρώνει ακριβά η Εκπαίδευση Ασπασία! Αν ύψωνες φωνή, εσύ και κάμποσες άλλες, η Εκπαίδευση θα είχε φτερά!
Καλά που μας ήρθε τώρα και η Γεωργή. Μια πρωτόπειρη εκεί, ένα "νιάνιαρο", όπως τη λέει ο Γυμνασιάρχης, και τον υποχρέωσε, αυτό τον "κολοσσό", όπως πιστεύει για τον εαυτό του, ν' αλλάξει το πραχτικό. Αυτή είναι παλληκάρι!  έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι.
-Δεν μπορούμε όλοι να είμεθα επαναστάται!
-Επανάσταση είναι ν' αγωνίζεται κανείς για το σωστό;

-Ποιο όμως είναι το σωστό; Ποιος θα μας βεβαιώσει για το σωστό; άντε να βρεις άκρη... Γιατί να τρώω το συκώτι μου;
-Να το φας το συκώτι σου, Ασπασία μου, να το φας. Τι το θέλεις;

Η κ. Ασπασία σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε με δυσφορία το ταβάνι..
..........Η Πελέκη δεν εξακολούθησε. Τι να της έλεγε; Να της έκανε διδαχή; Να της έλεγε πώς το να είναι κανείς δάσκαλος θα πει να είναι φωτοδότης, και πώς η μοίρα του κάθε φωτοδότη είναι ακριβώς αυτή: να τον καρφώνουν στο βράχο, και να του τρώνε το συκώτι η αμάθεια, η βλακεία, η πρόληψη και ο φθόνος; Να της φώναζε πώς , αν το ήθελε το συκώτι της, έπρεπε ν' αλλάξει επάγγελμα;

Δεν υπάρχουν σχόλια: