Συνδιάσκεψη για τη διαμόρφωση Εθνικής Πολιτικής για τα Αρχεία και τις Βιβλιοθήκες.

Στις 27 και 28 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στην Αίγλη του Ζαππείου και υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας, Συνδιάσκεψη για τη διαμόρφωση Εθνικής Πολιτικής για τα Αρχεία και τις Βιβλιοθήκες.

Πήγα κι εγώ, ως υπηρέτης (;) του θεσμού των Σχολικών Βιβλ/κών εδώ και 10χρόνια. "Υπηρετούμε" ένα θεσμό από τους πιο σημαντικούς στην εκπαίδευση, εξ-υπηρετούμε μαθητές και εκπαιδευτικούς, προσφέρουμε πράγματα πρωτόγνωρα για το δημόσιο σχολειο, απ' αυτά που όλο εξυμνούνται θεωρητικά και ποτέ δε στηρίζονται πρακτικά.

Περίμενα μια αναφορά στο μέλλον των Σ. Β. των Δημόσιων Σχολείων, μάταια...
Η μόνη σχετική ομιλία, με θέμα: «Η σχολική βιβλιοθήκη κέντρο μάθησης, πληροφόρησης και πληροφοριακής παιδείας», έγινε απο τη διευθύντρια των βιβλιοθηκών του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Κολλέγιο Αθηνών–Κολλέγιο Ψυχικού. Έχω ξανακούσει την ομιλήτρια, καλά και πολύ ενδιαφέροντα όλα, όμως εδώ μιλάμε για ιδιωτικό σχολείο-πρότυπο. Που, και μας επιμόρφωσε, τους εκπαιδευτικούς των δημοσίων σχολικών βιβλιοθηκών και μπράβο του και εύγε του για όσα κάνει και να ζήσει να τα συνεχίσει. Πού είναι η πλειοψηφία των σχολείων της χώρας, όπου κι εκεί τα παιδιά
δικαιούνται δια βίου μάθηση;

1ον, μια παρατήρηση γενική:
Ακούσαμε για άλλη μια φορά ανιαρές κατα το πλείστον ομιλίες, που επαναλάμβαναν τα αυτονόητα, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, κάποιο νόστιμο σχόλιο βρε αδελφέ, κάποια εύστοχη κριτική, κάτι.. Γιατί, όταν ακούω αλλού ξένους ομιλητές χαμογελάει και λίγο το χειλάκι μου, ενώ στα καθ'ημάς κοντεύει να με καταπιεί η καρέκλα ή να αρχίσει να τρίζει -τα δόντια της- απο την ανυπομονησία του κορμιού και του πνεύματός μου;;

2ον:
Εμεινα απο τις 5μμ μέχρι τις 10μμ, (το πάλεψα δηλαδή), γιατί είχα κάποιες προσδοκίες απο ορισμένα τουλάχιστον πρόσωπα, που δεν είχα ξαναδεί, γνώριζα όμως κάποια πράγματα απο τη δουλειά τους και κάτι μου έλεγε πως θα μου πρόσφεραν κάτι.
Και όντως. Η εκπρόσωπος της Βιβλιοθήκης Λειβαδιάς δεν ξόδεψε το δεκάλεπτό της παρουσιάζοντας τις -αυτονόητα λαμβάνουσες χώρα- δραστηριότητες της βιβλιοθήκης της. Έκανε πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, δε μας έβαλε power point να μας το διαβάζει κατα λέξη, λες και είμαστε απο οίκο τυφλών, κι επιτέλους αναφέρθηκε -πρώτη αυτή μάλλον- στις Σχολικές Βιβλιοθήκες της χώρας δίπλα στις Δημόσιες και Δημοτικές.
Κάποιοι άλλοι ομιλητές επίσης ανέφεραν κάποια ουσιαστικά πράγματα, οι συγγραφείς και οι εκδότες επίσης, η πρόεδρος της Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων, που μίλησε και για την αναγκαία συνεργασία εκπαιδευτικών-βιβλιοθηκονόμων και άλλα.

3ον:
Προσωπικά, θα ήθελα: περισσότερες Δημόσιες και Δημοτικές βιβλιοθήκες, θέσεις εργασίας για τους ειδικευμένους, σε κάθε σχολείο της χώρας και μια βιβλιοθήκη. Μα πώς; Σε περίοδο κρίσης; Δεν θα ήταν ανάγκη όμως να περιέχουν 6000 τίτλους, και μάλιστα τόσο εξειδικευμένους, όσο στις πρωτες 500 Σ.Β. που έγιναν, ακόμα και 600 καλοί θα ήταν για αρχή!
Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν είμασταν Ευρωπαίοι μόνο στο ντύσιμο (σωμάτων και λόγων), -εκτός απο υπερχρεωμένοι φτωχοί συγγενείς- ανίκανοι να οργανώσουμε πράγματα απλά και χρήσιμα, και βεβαίως, πονηρά τρωκτικά κονδυλίων που σφυρίζουν κλέφτικα...

4ον:
Μιλάμε για Δια Βίου Μάθηση, για Νέες Τ.Π.Ε. για πολλαπλές Πηγές και οι μαθητές δεν έχουν διδαχτεί πώς ψάχνεις αλφαβητικά σε μια εγκυκλοπαίδεια, ότι εργασία δε σημαίνει εκτύπωση σελίδων απ το διαδίκτυο, ότι υπάρχουν κι άλλες πηγές γνώσης εκτός από το σχολικό βιβλίο και άλλα πολλά... Η Λογοτεχνία διδάσκεται ακόμα απο αποσπάσματα -απ' ότι ξέρω αποτελούμε σκοτεινή εξαίρεση, στην ευρωπαϊκή γειτονιά.

Είμαι -αδιόρθωτα-περίεργη για αυτή την ηλεκτρονική διαβούλευση που θα επακολουθήσει.

Θα αναγκαστούμε πάλι -αν έχουμε ακόμα κουράγιο- να γράψουμε για να μάθουμε νέα απο την Προϊστάμενή μας Αρχή (για όσους δεν το ξέρουν, στο Υπουργείο Δ.Β.Μ. Θ. υπάρχει Γραφείο Σχολικών Βιβλιοθηκών, μόνο που τα τελευταία χρόνια αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για φάρσα) να θυμίσουμε για κάτι κονδύλια που αναφέρονται στο νόμο, ότι οι βιβλιοθήκες πρέπει και να εμπλουτίζονται, και άλλα τέτοια;

Έχουμε στείλει κατά καιρούς Δελτία Τύπου, υπομνήματα, ερωτήματα, μόνο Δελτία Ταυτότητας δεν έχουμε στείλει για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Γιατί ακόμα και περί αυτού έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε, λέμε πως ίσως πρόκειται για εικονική πραγματικότητα, θα ξυπνήσουμε ένα πρωί, θα ακούσουμε το κουδούνι, θα βρισκόμαστε στο 2000 και δεν θα ξέρουμε τι μεσολάβησε και σε ποια τάξη έχουμε μάθημα.

Ευτυχώς που υπάρχουν και μαθητές που συμμετέχουν στο παιχνίδι με κέφι, γιατί κάποιοι Μεγάλοι -και Αρμόδιοι- έχουν ξεχάσει τελείως πώς είναι να παίζεις με σοβαρότητα.

Κατερίνα Τζαμουράνη, εκπαιδευτικός.

Προφταίνουμε ακόμα να πούμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Είναι η τελευταία μέρα του Ιανουαρίου, οπότε προφταίνουμε ακόμα να πούμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Λόγοι σοβαροί μας εμπόδισαν να ασχοληθούμε με το παρόν Μπλογκ-άκι εδώ και κάμποσο καιρό.

Ελπίζουμε να επανέλθουμε δριμύτεροι, μαζί με το δριμύ ψύχος που έχει... ενσκήψει πρόσφατα στη χώρα μας και μας κάνει να τρίβουμε τα χέρια μας στο προαύλιο μπας και ζεσταθούν, καθώς επίσης μας στέλνει πληθώρα μαθητών στα διαλείμματα, τάχα για να δουν τα βιβλία.. Στην πραγματικότητα αποζητούν απλώς και μόνο τη ζεστασιά των σωμάτων -των καλοριφέρ- ίσως και την ανθρώπινη, δεν ξέρω, χαμογελαστούς τους βλέπω γενικά, καλό σημάδι αυτό..

Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, θέλουν και πολλοί απο αυτούς να δανειστούν βιβλία! Άλλοι, μου έχουν καταγράψει τις σελίδες που θέλουν φωτοτυπία για τις εργασίες της Τεχνολογίας, άλλοι θέλουν να μπουν στην Ομάδα Βιβλιοθήκης, έχουμε κίνηση γενικώς. Αν πάει έτσι όλη η χρονιά, θα ζητήσω άδεια λόγω υπερκόπωσης ή θα εκπαιδεύσω την Ομάδα να κάνει τις μισές δουλειές, κι εγώ θα κάαααθομαι που έλεγε κι ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος.

Αστειεύομαι, -ως συνήθως-, μου αρέσει όλο αυτό κι ας γκρινιάζω. Τα φετινά μας πρωτάκια, κι απ τα δύο γυμνάσια, είναι αστέρια και χαίρεσαι να τα εξυπηρετείς. Αλλά και οι πρώτες τάξεις του λυκείου είναι αξιοπρεπέστατες στη διάρκεια των προβολών και κάνουν και νόστιμα σχόλια.

Όπως τις προάλλες.. Η TV και το DVD Player είναι μέσα σε ντουλάπα, όπως βλέπετε και στις πλαϊνές φωτογραφίες. Αφού λοιπόν κλείσαμε τα φώτα, κατεβάσαμε τις κουρτίνες, ταχτοποιηθήκαμε και ετοιμαστήκαμε να πατήσουμε το PLAY για την προβολή του ντοκυμαντέρ, ακούστηκε ένας μαθητής: -Την ντουλάπα δεν θα τη κλείσετε;

Βιβλιοθήκη 2ου Γυμνασίου Νάουσας

Να βάλουμε εδώ και μια φωτογραφία από την είσοδο της βιβλιοθήκης του 2ου Γυμνασίου Νάουσας που τη ζηλέψαμε πάρα πολύ ομολογουμένως, με την ευχή να αποκτήσουμε κι εμείς κάποτε κάτι παρόμοιο.

Αυτά για εισαγωγή στο νέο χρόνο, τα ξαναλέμε λίαν συντόμως.

 Κατερίνα Τζαμουράνη

Φωνές νεανικές με τη διαφάνεια του κρύσταλλου...

Πότε θα ακούσουμε κι εδώ ξανά τέτοιες φωνές; πότε θα νοιώσουμε κι εδώ ξανά περηφάνεια για τους δικούς μας μαθητές; για το χειμαρρώδη λόγο τους, τη ζωντάνια, το πάθος για αλήθεια και δικαιοσύνη;
Περιμένουμε... Η απάθεια σύντομα θα αποδειχτεί φαινομενική. Σύντομα θα ξεχωρίσουν οι καινούριες φωνές, οι καθαρές, με την ιδιαίτερη εκείνη χροιά που παίρνουν οι φωνές όταν έχουν την εύθραυστη υφή και τη διαφάνεια του κρύσταλλου.

Θαυμάστε τον 15χρονο Άγγλο! Τέτοια φωνή έχει!

Τι περίεργο όμως.. Το αμέσως προηγούμενο θέμα μας ήταν ο επίσης 15χρονος, δικός μας, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Ο ένας ζει και μάχεται, ο άλλος δε ζει, αλλά ο θάνατός του προκάλεσε στους συνομιλήκους του τον πυρετό της μάχης!
Αυτός ο πυρετός, σε μια κοινωνία που νοσεί, είναι πράγμα θετικό. Ένας πυρετός είναι πάντα η έκφραση της άμυνας του οργανισμού απέναντι σε εχθρική εισβολή. Αν δεν αμυνθεί, το σώμα υποκύπτει στους πάσης φύσης μικροοργανισμούς και τελικά καταρρέει. Έτσι και το "κοινωνικό σώμα".
Είναι δείγμα υγείας οι φωνές οι νεανικές που δια-δηλώνουν την αγανάχτησή τους. Είναι δείγμα υγείας όλες οι φωνές που τολμούν να εκφράσουν το συναίσθημα που τις πνίγει.
Και η Ιστορία έχει δείξει πως μόνο όταν οι φωνές αυτές ενώνονται μπορεί να χτυπηθεί η αδικία.

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος...

Όσοι είδαν την πρώτη καινούρια εκπομπή του "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" στη ΝΕΤ,  1/12,  ανατρίχιασαν με τις αποκαλύψεις στη δίκη...

Συννεφιασμένη... Σχολική Αίθουσα

Ο καθηγητής του 39 λυκείου, Κώστας Κούρτης, παρενέβη δραστικά στο χώρο -ως αρχιτέκτων που είναι- θέλοντας να ανοίξει την αίθουσα στα ουράνια,  όπως ανοίγουμε τους πνευματικούς ορίζοντες... τα μυαλά, τις διαθέσεις...
Τον ευχαριστούμε που μας παραχώρησε αυτό το έργο του για δημοσίευση, όπως και για την πόρτα που σήμερα την πέρασε το τελικό χέρι, μαζί με τον Αντώνη Φλεμοτόμο της Γ' λυκείου!
Ελπίζουμε να παρέμβει και στην αυλή, να βάλει λίγο πράσινο, έστω και εικονικά. Το γκρίζο και τα (μυαλά στα) κάγκελα μας χλωμιάζουν. Μέσα και έξω.

Αν θέλετε κάντε έναν περίπατο στον ιστοχώρο του, θα δείτε και άλλες όμορφες δημιουργίες. http://www.panoramio.com/photo/27607398

Απόσπασμα από το βιβλίο "Σ' ένα γυμνάσιο θηλέων", της Κατίνας Παπά.

Η Κατίνα Παπά,  σ' αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο μας βάζει τόσο ζωντανά μέσα στο κλίμα ενός σχολείου της εποχής, (δεκαετία 30), που κάθε τόσο νομίζουμε ότι καθόμαστε κι εμείς σε κείνες τις τάξεις, πότε στα θρανία, πότε στην έδρα.... Πως συμμετέχουμε στις συζητήσεις των καθηγητών,  πως νιώθουμε στο δικό μας δέρμα τη δροσιά των φρέσκων ιδεών, την όρεξη για συμμετοχή, τη διακωμώδηση των σκουριασμένων αντιλήψεων από δεκαοχτάχρονα κορίτσια που ετοιμάζονται να βγουν σε μια κοινωνία που δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει γυναίκα, τι σημαίνει ουσιαστική εκπαίδευση και όχι άγονη τυπολατρεία, τι σημαίνει ζωή χωρίς πνευματικές αλυσίδες...

Ταξιθετικό Σύμβολο Βιβλίου: ΕΜ ΠΑΠ.
Αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα (σελ.176, 177, 178):

Η Πελέκη διαμαρτυρήθηκε: "Γιατί να φτάσει το γράμμα στα χέρια του Γυμνασιάρχη; Ήταν απόσπασμα για τα χέρια του;"

Η κ. Ασπασία δεν συμφωνούσε. "Το περιεχόμενον του γράμματος ήτο τοιαύτης σοβαρότητος, ώστε έπρεπε να λάβη γνώσιν ο κ. Γυμνασιάρχης. Αυτή δεν εννοούσε να αναλάβη ευθύνας".

- Μα νομίζω πως η δουλειά μας είναι κυρίως αυτή: να έχουμε την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα. Και μάλιστα σε ζητήματα τέτοιας φύσεως.

-Υπόγραψες το πραχτικό;

-Εννοείται ότι το υπέγραψα. Εγώ δεν έχω τη δική σου αντοχή να διαμαρτύρωμαι διαρκώς και να υψώνω φωνήν. Δέχομαι τας αποφάσεις και τας γνώμας των προϊσταμένων μου ασυζητητί.

-Και όταν ακόμα βλέπεις καθαρά πως οι αποφάσεις τους είναι άδικες;..

-Και τότε! Έτσι βρίσκω την ησυχίαν μου.

-Αυτή σου όμως την ησυχία την πληρώνει ακριβά η Εκπαίδευση Ασπασία! Αν ύψωνες φωνή, εσύ και κάμποσες άλλες, η Εκπαίδευση θα είχε φτερά!

Καλά που μας ήρθε τώρα και η Γεωργή. Μια πρωτόπειρη εκεί, ένα "νιάνιαρο", όπως τη λέει ο Γυμνασιάρχης, και τον υποχρέωσε, αυτό τον "κολοσσό", όπως πιστεύει για τον εαυτό του, ν' αλλάξει το πραχτικό. Αυτή είναι παλληκάρι!  έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι.

-Δεν μπορούμε όλοι να είμεθα επαναστάται!

-Επανάσταση είναι ν' αγωνίζεται κανείς για το σωστό;

-Ποιο όμως είναι το σωστό; Ποιος θα μας βεβαιώσει για το σωστό; άντε να βρεις άκρη... Γιατί να τρώω το συκώτι μου;

-Να το φας το συκώτι σου, Ασπασία μου, να το φας. Τι το θέλεις;

Η κ. Ασπασία σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε με δυσφορία το ταβάνι..

..........Η Πελέκη δεν εξακολούθησε. Τι να της έλεγε; Να της έκανε διδαχή; Να της έλεγε πώς το να είναι κανείς δάσκαλος θα πει να είναι φωτοδότης, και πώς η μοίρα του κάθε φωτοδότη είναι ακριβώς αυτή: να τον καρφώνουν στο βράχο, και να του τρώνε το συκώτι η αμάθεια, η βλακεία, η πρόληψη και ο φθόνος; Να της φώναζε πώς , αν το ήθελε το συκώτι της, έπρεπε ν' αλλάξει επάγγελμα;

Ημερολόγιο Βιβλιοθήκης, ειδήσεων συνέχεια...

Κάποια από τα "Κακά" νέα, που γράψαμε στις 24/11/2010, μπορούν πλέον να μεταφερθούν στα "Καλά"!!

1) Το ντοσιέ στο οποίο αναφερθήκαμε, βρέθηκε! Μετά από επισταμένη αναζήτηση, το εντόπισα στα ράφια άλλου σχολείου, με τη βοήθεια της διεύθυνσης εκεί (κάποιος δεν είχε προσέξει το όνομα του σχολείου που ήταν γραμμένο στο εξώφυλλο... Άρα το φαινόμενο τελικά εξηγείται με βάση τη βιασύνη ή την έλλειψη παρατηρητικότητας-οργάνωσης, για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει και θα επανέλθουμε. Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά!)

2) Το βιβλίο για το οποίο επίσης μιλούσαμε στη συγκεκριμένη ανάρτηση, δωρίστηκε και στη βιβλιοθήκη, όπως ήταν και το σωστό. Αυτό έγινε αφού μ' αυτά και με κείνα υπενθυμίσαμε -ξανά- την παρουσία της βιβλιοθήκης... 

Άλλα καλά νέα:

1) Σήμερα, ήρθε μαθήτρια της Α' γυμνασίου να  αναζητήσει πληροφορίες με θέμα την ονομασία "Ελλάδα", πώς καθιερώθηκε η λέξη, από πού προέρχεται κλπ. Τους είχε ζητηθεί από τη φιλόλογο τους.  Η συγκεκριμένη αναζήτηση  αποδείχθηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα, θα αναρτήσουμε τα αποτελέσματα!  (για να υπάρχει και λίγο suspense...)

 2) Περάστηκε το επόμενο χέρι στην πόρτα, αλλά θέλει και τρίτο! Όταν βαφτεί με την τελική της μορφή -πρώτα ο Θεός, κατά Πάσχα μεριά; δεν ξέρω-, θα σας βάλουμε και μια φωτογραφία να μην παραπονιέστε. Οπότε δε χρειάζεται πλέον αγαπητοί αναγνώστες απ' όλες τις γωνιές της χώρας,  να ρωτάτε απεγνωσμένα πότε θα τελειώσει η πόρτα και πότε θα τελειώσει η πόρτα, γιατί το καλό πράγμα αργεί και επί τέλους οι εθελοντές βοηθοί μας έχουν κι άλλες υποχρεώσεις!!

Πολύτιμοι Βοηθοί

Οφείλουμε κάποια ευχαριστώ σε άτομα της σχολικής μας κοινότητας. 

Για σημαντικές συνεισφορές, απο μεγάλες, μέχρι μικρές λεπτομέρειες, που μας φτιάχνουν τη μέρα! 

Τις προάλλες, η Μαρία, της Β΄ γυμν. ανακάλυψε τον Μικρό Πρίγκιπα που τον έψαχνα για μέρες στο ΞΜ EXU, ενώ ήταν στο ΞΜ SAI  και νόμιζα ότι είχε χαθεί. Επίσης, έκοψε σελίδες από βιβλία που μας τα είχαν στείλει άκοπα οι εκδότες και βοήθησε στην τοποθέτηση στα ράφια,  βιβλίων που είχαν επιστραφεί. 

Ο Ντάμιαν, πληκτρολόγησε κείμενα για να είναι έτοιμα για το μπλογκ. 

Ο Γιώργος, τακτοποιούσε καρέκλες όλη τη βδομάδα που ήταν πρωινός.

Ο Κώστας ο Κούρτης (καθ. καλλιτ. στο 39 Λύκ.), με τον Αντώνη από τη Γ' λυκ. βοηθούν στο βάψιμο της πόρτας.

Η Ντιάνα η Νασιοπούλου (καθ. καλλ. στο 30 Γυμν), ζωγράφισε στην πόρτα, έβαλε τα παιδιά να κανουν σχέδια που βλέπετε στην προηγούμενη ανάρτηση, και κάνουμε μαζί και άλλα σχέδια...

Η Ευθαλία (καθαρίστρια) μας χάρισε ένα πολύτιμο ... swiffer, για τα ράφια.

Παλιά είχαμε και τη Μαρία την Καρανικολή, που είχε μάθει σχεδόν τα πάντα, πού βρίσκεται το κάθε τι δηλαδή, αλλά πήγε σε ΕΠΑΛ. 

Ο Ερεμία (Α' λυκ.) μας βοήθησε με προβλήματα των υπουλο-γιστών.

Με 3 μαθητές της Α' λυκ του 39, φτιάξαμε ένα DVD με υλικό για τον Ερωτόκριτο, την Ερωφίλη, το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού, που τα κάνουν στην τάξη, για τα οποία δεν είχαμε τίποτα μέχρι στιγμής. Πηγές μας, το YouTube και άλλα. Η εργασία έγινε μετά από συνεννόηση με την καθηγήτρια τους, Γιάννα Κωνσταντοπούλου, και τώρα το "προϊόν" άρχισε να χρησιμοποιείται και από άλλους καθηγητές που φέρνουν τμήματα για προβολή.

Οι συγκεκριμένοι μαθητές, επί τη ευκαιρία, πρόσφεραν επίσης τις γνώσεις τους και σε άλλα τεχνικά θέματα.

Συνεχίζεται...

Διαφήμιση

Στην Κυψέλη

το θαυματουργό το Μέλι!

Μέλι από βιβλία.

Για το σπίτι, το γραφείο, την παραλία.

 
Με άρωμα δάσους!**

Χαμηλά λιπαρά.

Ευεργετικό. 

Αποτοξινωτικό. 

Οικονομικό.

Δυναμώνει το μυαλό 
μα και το σώμα

Λιώνει σα γλυκό στο στόμα

...και πολλά άλλα ακόμα.

**Βιβλίο=χαρτί=δέντρο=δάσος...

Δανειστείτε από το Βιβλιόσπι(ρ)το!

 

(ΕΜ ΣΥΓ :Ταξιθετικό Σύμβολο. 

ΕΜ= Ελληνικό Μυθιστόρημα. ΣΥΓ=Συγγραφέας)

Ημερολόγιο Βιβλιοθήκης με Νέα Καλά και Κακά.

Τα ΚΑΛΑ νέα πρώτα, για ευχάριστη αρχή και τα ΚΑΚΑ νέα τελευταία, για έμφαση.

Επειδή για τα πρώτα δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης και τελειώσαμε. 

Για τα δεύτερα όμως μιλάμε επειδή ακριβώς χρειάζεται να γίνει κάτι. Κάτι να αλλάξει δηλαδή.

Είναι άραγε εφικτό;;; Και από τι, ή από ποιούς, εξαρτάται;

ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ:

• 

  Εδώ τα καλά νέα!!

  Μια βιβλιοθήκη αν δεν εμπλουτίζεται γίνεται μουσείο. Αφού λοιπόν οι σχολικές επιτροπές είτε δηλώνουν οικονομική αδυναμία είτε αδιαφορούν, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε σ' αυτά τα 3 χρόνια εδώ, 270 περίπου βιβλία από δωρεές. Κυρίως από φίλους!
• Πάντως, η σχολική επιτροπή μετά τις συνεχείς πιέσεις δέχτηκε τελικά να καλύψει τα έξοδα για αγορά ενός νέου PC, εφ' όσον από τα αρχικά 3 (ηλικίας 11 χρόνων) επιζούσε μόνον ένα, και αυτό με συνεχείς τεχνητές αναπνοές. Επίσης αποκτήσαμε άλλο ένα, μεταχειρισμένο, μετά από αίτημα δωρεάς σε τράπεζα.
• Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο ασχολήθηκε επιτέλους με το .. παλιό μας αίτημα για γραμμή ADSL, την οποία έχουν από καιρό πια όλα τα σχολεία και μετά από επίσκεψη των τεχνικών του αρμόδιου τμήματος, αποκτήσαμε ξανά -μετά από 2 χρόνια- πρόσβαση στο Ίντερνετ για τους μαθητές. (Οι τεχνικοί πάντως έχουν βαρεθεί να έρχονται και να ξανάρχονται για τα διάφορα μικρά και μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν με τα μηχανήματα. Εννοείται πως κι εμένα παίζουν τα νεύρα μου με τα τερτίπια της τεχνολογίας, που όσο βαθύτερα τη γνωρίζεις τόσο αυτή σου ξεγλιστράει και σου τραβάει το χαλί κάτω απ' τα πόδια, .. εκεί που μόλις το είχες στρώσει, φρεσκοπλυμένο και φανταχτερό. Να, ας πούμε το καινούριο Πι-Σι, παρ' ότι νεοαποκτηθέν, και με Windows 7, κολλάει! Όπως και ναχει πάντως, έχουμε μια πρόοδο..)
• 
  
  

• Οι ξεναγήσεις των τμημάτων των Α τάξεων γυμνασίων και λυκείων -σχεδόν- ολοκληρώθηκαν. Ακόμα και γι αυτό όμως χρειάστηκαν συνεχείς πιέσεις και υπενθυμίσεις. Όπου υπάρχουν καθηγητές που καταλαβαίνουν πόση σημασία έχει η συγκεκριμένη διαδικασία, τα πράγματα προχωρούν. Κλείνουν ραντεβού, φέρνουν τα παιδιά κι από κει και πέρα τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Τα παιδιά μαθαίνουν τι μπορούν να κάνουν εδώ, αρχίζουν να γράφονται και να παίρνουν κωδικό μέλους, αρχίζουν δειλά-δειλά να δανείζονται βιβλία, να επισκέπτονται το χώρο πιο συχνά, να εξοικειώνονται.

Από φέτος την ξενάγηση την κάνουμε αλλιώς. Αντί να παρουσιάζει η υπεύθυνη όλες τις λειτουργίες και τις δυνατότητες της σχολικής βιβλιοθήκης, καθοδηγούνται τα παιδιά να τις ανακαλύψουν μόνα τους. 
Τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο άμεσα, υπάρχει ανταπόκριση, παρουσιάζει και μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις πώς κινούνται στο χώρο και πώς χαίρονται όταν καταφέρνουν ας πούμε να κερδίσουν στο παιχνίδι “κυνήγι βιβλίων στα ράφια”.... (Δικής μας επινόησης. Κάτι σαν άσκηση παρατηρητικότητας και ταυτόχρονα εξοικείωσης με το σύστημα ταξινόμησης, που την κάνουμε σαν παιχνίδι με 4 ομάδες οι οποίες ανταγωνίζονται μεταξύ τους).

• Οι εγγραφές μέχρι στιγμής παρουσιάζονται αυξημένες σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.
• Οι δανεισμοί επίσης, αν και συγκριτικά πάντα και με σημαντικές αποκλίσεις από το ένα σχολείο στο άλλο, ή από τη μία τάξη στην άλλη.

Χτες είχαμε δύο επισκέψεις τμημάτων με τις καθηγήτριές τους, ένα της Β' λυκείου και ένα της Α' γυμνασίου. Το τμήμα της Β' λυκείου παρακολούθησε μια ενδιαφέρουσα αν και λίγο παραφορτωμένη (για παιδιά λυκείου) βιντεοσκοπημένη εκπομπή για τον Νίκο Καζαντζάκη. Στο τέλος διαβάσαμε ένα μικρό απόσπασμα από την “Αναφορά στον Γκρέκο”. 

Τους άρεσε είπαν. Και θα ήθελαν μου είπαν -μεταξύ σοβαρού και αστείου- να τους το διάβαζα ολόκληρο! 

Μόνο που θα χρειαζόταν ένα χρόνο και βάλε... Το θέμα όμως είναι ότι πράγματι τους άρεσε να τους διαβάζεις, κάτι που έχω παρατηρήσει και σε άλλα τμήματα. Αν βέβαια η επιλογή αποσπάσματος είναι τέτοια που όντως θα τους τραβήξει το ενδιαφέρον.

ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ:

Σ' αυτό το σημείο λοιπόν νομίζω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ένα θέμα που αφορά όχι μόνο μαθητές, εκπαιδευτικούς, ανθρώπους των βιβλιοθηκών, αλλά το σύνολο. Το σύνολο μιας κοινωνίας στερημένης στην ουσία, από τα “ουσιαστικά” και κορεσμένης από τα “ανούσια”.

Θα εξηγήσω τι εννοώ, παίρνοντας σαν αφορμή την επίσκεψη από το τμήμα αυτό της Β' λυκείου, αλλά κυρίως από το άλλο, της Α' Γυμνασίου, που έκανε επιτέλους την ξενάγηση-γνωριμία με τη βιβλιοθήκη, -αφού το ζήτησαν οι ίδιοι από την καθηγήτρια τους που είχαν εκείνη την ώρα.

Είπαμε στην αρχή δυο λόγια εισαγωγικά για το τι εξυπηρετεί αυτός ο χώρος, αρκετοί μας είχαν ήδη επισκεφτεί από μόνοι τους και έλεγαν στους άλλους ό,τι ήξεραν, και μετά προχωρήσαμε με το παιχνίδι, σε ομάδες,

Κάπου εκεί ανάμεσα, όταν οι ομάδες είχαν επιστρέψει στις καρέκλες τους μετά τον πρώτο γύρο αναζήτησης, και είχαν μάθει πλέον πού βρίσκονται τα βιβλία λογοτεχνίας, τους ρώτησα αν, όταν ήταν μικροί, τους διάβαζαν οι δικοί τους παραμύθια ή ιστορίες πριν κοιμηθούν. Μόνο 3 παιδιά στα 20 είχαν αυτή την εμπειρία!

Ομολογώ δεν το περίμενα. Άλλα τμήματα που έχω ρωτήσει, μου δίνουν πάλι πολύ μικρά ποσοστά, όμως... 3 στους 20;;
Σε κάποιους τους έλεγαν ιστορίες οι γονείς τους από το μυαλό τους. Σε ελάχιστους όμως. Δεν ήταν ένα τμήμα με πολλούς αλλοδαπούς, όπως άλλα, που συχνά δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες, λόγω ίσως οικονομικής ή γλωσσικής δυσχέρειας. 

Άραγε από πόσες γενιές πίσω άρχισε να ατονεί αυτή η .. συνήθεια να την πεις; μέθοδος νανουρίσματος;;
Να θυμηθώ τον εαυτό μου και τους φίλους μου; Μα ..ψοφάγαμε να μάθουμε τη συνέχεια της ιστορίας που διάβαζε η μαμά ή η γιαγιά και προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τα βλέφαρά μας και τα αυτιά μας ανοιχτά πριν φτάσει η τελευταία σελίδα.

Αγαπήσαμε -αυτά τα χάρτινα... σελιδωτά αντικείμενα με τις ωραίες εικόνες που αναγνωρίζαμε και τα ωραία σχηματάκια που δεν αναγνωρίζαμε ακόμα, -μόνο πού και πού κανένα άλφα ή όμικρον-, θέλαμε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να τα ..καταβροχθίζουμε μόνοι μας, να μη μας τα δίνει με το κουτάλι η μαμά!

Τώρα; Όταν προστίθεται κι αυτή η έλλειψη ανάμεσα σε όλα τα άλλα- δεν είναι τώρα η στιγμή για γενικότερες αναλύσεις- πώς περιμένουμε τα παιδιά να μη βλέπουν το βιβλίο σαν ένα αντικείμενο ξένο και αδιάφορο ή και εχθρικό πολλές φορές; 

Κάτι που μυρίζει μούχλα, ανία, δεν έχει την αμεσότητα του ες-εμ-ες, 

(Χριστέ μου ας μη βγάλω κατά λάθος απ' τη μέση το έμ..), τη ζωντάνια της μπάλας ή του φατσομπουκίου, ή δε μιλάει για σταρ και λαμπερά πρόσωπα;

Πού να ξέρουν τα έρμα ότι τα πρόσωπα εκεί μέσα μπορούν να γίνουν πιο λαμπερά κι από τον παρουσιαστή Σάκη, πιο ζωντανά κι από τους “παίκτες” του “Μπιγκ Μπράδερ”;;; (-τρομάρα τους για παίκτες...)
Πού να τα ξέρουν όλα αυτά όταν οι ίδιοι οι γονείς τους δεν τους άνοιξαν ποτέ την πύλη ενός άλλου κόσμου, γοητευτικού; Όταν το ίδιο το σχολείο δεν τους πρόσφερε ποτέ την ευκαιρία της απόλαυσης, παρά τους ζητάει να αναλύσουν ξερά και τυποποιημένα, διάφορα ξεκομμένα αποσπάσματα μυθιστορημάτων;
Όταν σε όλες τις άλλες χώρες η λογοτεχνία διδάσκεται με το ίδιο το δημιούργημα, ολόκληρο, ενός συγγραφέα, που τους οδηγεί εκείνος στο τέλος της ιστορίας του, που τους προκαλεί να σχολιάσουν, να συγκρίνουν, να αποκοιμηθούν έχοντάς το βιβλίο του μπλεγμένο στα σεντόνια; 

(στη Βουλγαρία, μου είπε μια μαμά, τα παιδιά έχουν να διαβάσουν 5-6 μυθιστορήματα το χρόνο).

 Όταν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση; Κι όταν μάλιστα τους προσφέρεται η ευκαιρία μεσ' τα χέρια τους, μεσ' τα πόδια τους με τη μορφή μιας πρότυπης Σχολικής Βιβλιοθήκης; Γιατί άραγε δεν την κάνουν αυτή τη ρημάδα την προσπάθεια;

Ο προβληματισμός θα συνεχιστεί σε νέες αναρτήσεις...

Το ζήτημα σηκώνει πολλή σκέψη...

Δημιουργίες μαθητών

 

Η μαθήτρια της Α' τάξης του 30ού γυμνασίου, Ιωάννα Μολλάι, 

μας έφερε από μόνη της αυτό το πανέμορφο σχεδιάκι για τη Βιβλιοθήκη, 

όταν είδε κάποια ανάλογα από παιδιά άλλων τάξεων που είχαν παρακινηθεί από την καθηγήτρια καλλιτεχνικών να φιλοτεχνήσουν σχέδια πάνω στο όνομα του "Βιβλιόσπι(ρ)του".

 Και κάποια άλλα σχέδια που έφτιαξαν μαθητές της Γ' γυμνασίου του 30, 

στο μάθημα της Ντιάνας Νασιοπούλου, πολύτιμης συνεργάτιδας του Βιβλιόσπι(ρ)του:

Γ2

Τα καλύτερα ήταν και Ανώνυμα, αλλά θα τους βρούμε, πού θα πάει...

ACROPOLIS of Athens, Full Reconstruction, 2001

Μια Αναπαράσταση πλήρους αποκατάστασης της Ακρόπολης.  Πραγματικά εξαιρετική δουλειά, απο Ισπανούς. Τη βρίσκει κανείς και στο Facebook, στην εφαρμογή "Causes": ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ. ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!
και επίσης στη διεύθυνση  
http://media.causes.com/918835?m=&s=cause
όπου  καταμετρώνται τα άτομα που το έχουν δει ολόκληρο και έχει μπει στόχος να φτάσουν τα 20.000, για να προωθηθεί το αίτημα.

Υλικό σχετικά με την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα υπάρχει αρκετό στη βιβλιοθήκη, στις κατηγορίες "Τέχνες" και  "Ιστορία".  Ιδιαίτερα, μπορεί κανείς να κοιτάξει το  βιβλίο "Πώς λεηλατήθηκαν τα Γλυπτά απο τις Μετόπες του Παρθενώνα", της Μαίρης Νίσμπετ-Έλγιν που μας δωρίστηκε το 2009, και το DVD για το Μουσείο της Ακρόπολης, μαζί με το περιοδικό "Κ" της Καθημερινής που περιείχε το σχετικο αφιέρωμα και το DVD.

Δήμαρχοι...

Αξίζει να το δείτε, μια απο τις φωτεινές εξαιρέσεις στη χώρα μας...
Ο άνθρωπος, μαζί με άλλους, έκανε πράγματα σα Δήμαρχος που όταν τα συγκρίνεις με το τι κάνουν οι άλλοι, σου έρχεται να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο! Μην το κάνετε (εννοώ το χτύπημα), αλλά δείτε τον για να πάρετε μια βαθιά ανάσα αισιοδοξίας..



Και κάτι επίκαιρο πάντα, με αφορμή την κατάσταση εδώ αλλά και σε άλλες χώρες:

"Αυτοί που αρπάζουν το φαί απ’ το τραπέζι κηρύττουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητούν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν".

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Διάλογος (...που λέει ο λόγος) και Γλώσσα.

Μη μιλάτε
όταν διακόπτω !!

Επειδή το θέμα παραείναι σημαντικό κατά τη γνώμη μας και Γλώσσα δεν είναι μόνο αυτό που λέμε, γονείς και καθηγητές, "Μη μου βγάζεις γλώσσα εμένα" κι επειδή σωστός διάλογος σημαίνει και ενδιαφέρον, αντίληψη, προσανατολισμός σε  κάποιο συμπέρασμα, για να δούμε κάποια πράγματα..
Κάποιος επώνυμος  συμπατριώτης μας, δε θυμάμαι ποιος, είχε πει για το… φαινόμενο «Σύγχρονος Έλληνας» (Δεν εξαιρούμε τις γυναίκες, η γλώσσα φταίει).

«Οι Έλληνες είναι της υπερβολής. Δεν έχουν μάθει να διασταυρώνουν γνώμες, να το ψάχνουν πριν εκφέρουν γνώμη. Εκφέρουν γνώμη έντονα για κάτι, μετά όμως ξεχνάνε το θέμα…..»  

 Εδώ εμείς ρωτάμε:

Τι έγινε εκείνο το «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»;;  

Ή το άλλο, πώς το λέγανε, πάει καιρός τώρα.. το «Παν μέτρον άριστον»;;;;

...Είναι ικανοί οι  σύγχρονοι  Έλληνες να κάνουν διάλογο; Έχετε παρατηρήσει συζητήσεις σε παρέες, -όλων των ηλικιών- και σε συνελεύσεις και φυσικά και  στα τηλεπαράθυρα, όπου  συγχρόνως όλοι μαζί φωνάζουν και δεν ακούνε ποτέ πραγματικά τις γνώμες των υπολοίπων; Η, κάνουν πως ακούν και ανυπομονούν να έρθει η σειρά τους. . Αλλά ζορίζονται. Πολύ. Το βλέπεις.

Για να ρίξουμε μια ματιά σε αυτά τα αποσπάσματα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην  Καθημερινή της 18/11/2007, του Παντελη Μπουκαλα, με τίτλο,

"Οι μαθητές, η γλώσσα και οι δάσκαλοί της"
(οι υπογραμμίσεις δικές μας):

 <<...Ως έρευνες δεν είναι, βέβαια, λογικό να εννοηθούν ούτε τα τηλεοπτικής κατανάλωσης συμπιλήματα που σερβίρονται με την ευκαιρία κάποιας εθνικής γιορτής, οπότε η κάμερα, περιφερόμενη σε καφετέριες ή άλλα νεανικά στέκια, ελέγχει με ανοίκεια αυστηρότητα τις ιστορικές γνώσεις των εφήβων, επιλέγοντας να παρουσιάσει αποκλειστικά τις κραυγαλέα άστοχες απαντήσεις που θα κάνουν ντόρο στο δελτίο των οκτώ.

Αλλά και μόνο η προσβολή που νιώθει ένας πιτσιρικάς στην ερώτηση ενός ελάχιστα μεγαλύτερού του καμερανθρώπου αν ξέρει «τι τιμούμε την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου», τον ωθεί, από θυμό ή από αυτοσεβασμό, στο ψεύδος, στο κατάφωρο και προκλητικό ψεύδος. 

«Την 28η Οκτωβρίου; Μα, γιορτάζουμε την Επανάσταση του ’21, τι άλλο;», απαντά πειρακτικά, αφού ο πειραγμένος πειράζει κι αυτός με τη σειρά του για να πάρει πίσω το αίμα του ή το πνεύμα του. Κι ύστερα εμείς, οι μεγάλοι, παίρνουμε τοις μετρητοίς τα παγιδευτικά ευφυολογήματα και τα εσκεμμένα λάθη κι αρχίζουμε τους γόους, πάει το έθνος, πάει και το γένος μας. Και φωνάζουμε τον Θεσσαλονίκης Ανθιμο, τον επίσης Θεσσαλονίκης (αλλά και Κορώνειας) κ. Ψωμιάδη, τον κ. Καρατζαφέρη και τους λοιπούς επαγρυπνούντες εθνοφύλακες να σύρουν το μοιρολόι της ευκολίας από τηλεοράσεως.

Για τα «φτωχά ελληνικά» των μαθητών ή των Ελλήνων εν γένει, οι αξιόπιστες έρευνες είναι πολύ λιγότερες απ’ όσες θέλουν να πιστεύουν πως είναι όσοι έχουν ούτως ή άλλως αποφασίσει πως η γλώσσα μας μετράει τη ζωή που της απομένει και τη βρίσκει ελάχιστη ή πως η λεξιπενία είναι παιδική νόσος πολύ συχνότερη και από την οστρακιά ή την ανεμοβλογιά, και πάντως ανίατη.

Η έρευνα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας, νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου εποπτευόμενου από τον υπουργό Παιδείας, η οποία παρουσιάστηκε εκτενώς από την Ελενα Καρανάτση στην «Καθημερινή» της 10ης Νοεμβρίου 2007, δίνει λαβή για σκέψεις, όχι για αναθέματα.

... τέσσερις καθηγήτριες, λοιπόν, που αποτελούν την ομάδα του ΚΕΕ για τη γλώσσα, ερεύνησαν και μελέτησαν τα γραπτά 884 μαθητών της Α΄ Λυκείου σε τριάντα λύκεια όλης της χώρας. Δίχως να καταδικάζουν τους μαθητές, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σχολικές εκθέσεις βαρύνονται από κενά και αδυναμίες, λογικά άλματα, αντιφάσεις, ατεκμηρίωτα συμπεράσματα, άστοχη επιλογή λεξιλογίου καθώς και λάθη συντακτικά, ορθογραφικά και στίξης.

...Είναι αμέτρητες φορές προτιμότερο ένα μαθητικό κείμενο θερμό, με όλα τα ορθογραφικά λάθη και τους πιθανούς σολοικισμούς του, γιατί στις δικές του αράδες ελευθερώνεται και αληθεύει και το μυαλό και η ψυχή ενός παιδιού, παρά ένα κείμενο σιδερωμένο, ατσαλάκωτο, ψυχρό, με εξαναγκαστικά αφανισμένο τον προσωπικό τόνο, τον προσωπικό χαρακτήρα δηλαδή. Το απρόσωπο κείμενο, έτσι όπως σπεύδει να συμμορφωθεί στο έτοιμο και ανελαστικό σχήμα των φροντιστηριακών «εκθεσαρίων» και να αντιγράψει τη «λογική» και την τεχνική τους, μπορεί να αποφέρει περισσότερους βαθμούς, τίποτε άλλο όμως δεν μας μαθαίνει για τον μαθητή παρά ότι είναι ικανός να παπαγαλίζει και συνταγές επιτυχημένης έκθεσης εκτός από τύπους των μαθηματικών, χημικές εξισώσεις και τους αρχικούς χρόνους του τυγχάνω. Αλλά υποτίθεται ότι οφείλουμε κι εμείς οι μεγάλοι, διδάσκοντες, γονείς, γραφειοκράτες της εκπαίδευσης, να μαθαίνουμε από τον μαθητή.

Αν κρίνουμε πάντως από τη φοβερή ισχύ της τηλεόρασης, και κατά δεύτερο λόγο του ραδιοφώνου, είμαστε ακόμα στον αστερισμό της προφορικότητας, και μάλιστα μιας προφορικότητας στρεβλής και στρεβλωτικής που ωστόσο λειτουργεί σαν μέγας παιδαγωγός και σαν γλωσσικό παράδειγμα, υποκαθιστώντας το σχολείο.

Αίφνης τα ερευνηθέντα μαθητικά κείμενα επικρίνονται επειδή τους λείπει η λογική αλληλουχία αφενός (αυτή θεωρείται η «κυριότερη ασθένειά τους»), τα επιχειρήματα αφετέρου. 

Με τα ίδια ακριβώς κριτήρια, τα «γραπτά» που παραδίδουν κάθε μέρα τα κανάλια, από το πρωί κι ως τα βαθιά μεσάνυχτα, θα έπρεπε να κοκκινίζονται και να μηδενίζονται, γιατί εκεί πια (στα παράθυρα και στα στρογγυλά τραπέζια των αντεγκλήσεων) το μοναδικό επιχείρημα είναι ο θόρυβος, η δε λογική αλληλουχία στους στοχασμούς των ρητόρων είναι τόσο ευδιάκριτη όσο και το Καϊμακτσαλάν από το Ρέθυμνο>>

Εμείς έχουμε επίσης και μια... υποψία (από καιρό) ότι στην Ελλάδα ο κόσμος τα έχει παίξει, έχει μπερδέψει προτεραιότητες, αξίες, έννοιες... (Τι να φταίει γιατρέ μου;; Περίπλοκο..)

Για τους μαθητές που δε θέλουν να μοιάσουν στο "γουρουνάκι" της φωτογραφίας: 
Θέλετε να στρώσετε λίγο τα Ελληνικά σας και τη Σκέψη σας; 
(Ορίστε, ευκαιρία και πάλι να διαφημιστεί η χρησιμότητα του Βιβλιόσπι(ρ)του)

Κοιτάξτε στην κατηγορία "Γλώσσα" (απο 400 έως 499) ή επίσης σε διάφορα δοκίμια στην κατηγορία "Φιλολογικά" (απο 800 έως 899), ή και στα 100-199. Και φυσικά, τα μυθιστορήματα και διηγήματα, που έχουν ευεργετικά αποτελέσματα, που... κτώνται, χωρίς κόπο!
Ή βέβαια, απλώς ρωτήστε την υπεύθυνη...

Ελληνική Αντίσταση 1941-1944: "Στ' άρματα.."

Ναζιστική Κατοχή

Ενα πολύ καλό ντοκυμαντέρ από την παλιά εκπομπή "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα". 

Ενημέρωση για τη Σχολική Κοινότητα:  
Στο έντυπο Υλικό της Βιβλιοθήκης υπάρχουν πολλά λογοτεχνικά βιβλία για την περίοδο της Κατοχής, της Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε. Στην κατηγορία "Ελληνικό Μυθιστόρημα" (ΕΜ) περίπου 60, στο Ελληνικό Διήγημα περίπου 10, Ξένο Μυθιστόρημα 3, πάρα πολλοί Έλληνες Ποιητές που μίλησαν με για την εποχή με τον ξεχωριστό τους τρόπο, Θεατρικά έργα, Λευκώματα, Ιστορικά Βιβλία,  (περίπου 21 για αυτή την περίοδο), Εγκυκλοπαίδειες, Περιοδικά και άρθρα.

Στο Οπτικοακουστικό Υλικό υπάρχουν πολλά σχετικά DVD, από αφιερώματα, απο συλλογές αποσπασμάτων, κ.ά.

Καρχαρίες, χάδια και κόλπα

Film "Oceans"

 Όταν ξέρεις τη σωστή τακτική, τότε έρχεσαι πολύ κοντά με τους καρχαρίες. Δείτε το πολύ όμορφο βίντεο. Είναι και .. αγχολυτικό. Ευγενής ψυχολογική στήριξη από το μπλογκ μας, γιατί σας βλέπω όλους πολύ τεντωμένους. 
Το λάβαμε με μήνυμα αλληλογραφίας. Επειδή είχε τίτλο "άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται", κι επειδή μας άρεσε, είπαμε να το ψάξουμε λίγο.

Η αναζήτησή μας λοιπόν στον απέραντο κόσμο του Διαδικτύου, απέδωσε τα εξής:
Οι καρχαρίες μπαίνουν σε μια κατάσταση μυικής παράλυσης, ("tonic immobility") κάτι που παρατηρείται και σε άλλα ζώα. Υπάρχει και το φαινόμενο "το παίζω νεκρός" που λέγεται "Thanatosis":
"an animal feigns death in order to evade unwelcome attention, such as that of a predator, or a male trying to mate with a female".
Ενα ζώο δηλαδή, μπορεί να κάνει το πεθαμένο για να αποφύγει τους κυνηγούς του, ή επίσης (για τα αρσενικά)  όταν θέλει να ζευγαρώσει!!
Ορίστε τι ανακαλύπτει κανείς όταν -με ασήμαντη αφορμή- αποφασίσει (και ξέρει) να ψάξει στις πληροφοριακές πηγές. (Προσφέρονται δωρεάν επιμορφωτικά σεμινάρια για μαθητές-καθηγητές, στο Βιβλιόσπι(ρ)το της Κυψέλης... Δεν σας υποτιμούμε, προς Θεού, αλλά πάντα υπάρχουν περισσότερα κόλπα και τεχνικές. Μόνο που άμα αρχίσει κανείς δε θέλει να σταματήσει. Εδώ, ελλοχεύουν κίνδυνοι: Αύξηση μυωπίας, πιάσιμο σβέρκου, κ.ά. Η περιέργεια δε σκοτώνει πάντα, αλλά συχνά δημιουργεί κάποια προβληματάκια..
Ορίστε και οι πηγές:
http://www.neolaia.gr/wordpress/index.php/2010/05/04/sharks-tonic-immobility/
http://en.wikipedia.org/wiki/Tonic_immobility
Στην ελληνική έκδοση της wikipedia δεν υπήρχε. Ούτε στα ειδικά λεξικά υπήρχε ο όρος "tonic immobility" Πήρα το θάρρος και το απέδωσα ελεύθερα ως "μυική παράλυση".
Δίδαγμα δεύτερο λοιπόν: Εξασκείστε τα Αγγλικά σας. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
(Το πρώτο δίδαγμα ήταν για το Διαδίκτυο. -ή αλλιώς και Αγγλικώς, Internet. Είπαμε. Μας γοητεύουν τα βιβλία αλλά και η τεχνολογία έχει κι αυτή μαγικές πόρτες, πώς να μην τις ανοίξεις;;;)

Τηλεθεατές και Αναγνώστες

"Αν συνηθίζετε να διαβάζετε, θα συνειδητοποιήσετε την προσπάθεια που χρειάζεται μόνο αν σταματήσετε το διάβασμα:

Βάλτε στην άκρη το βιβλίο σας κι ανοίξτε την τηλεόραση. 

Η αίσθηση της χαλάρωσης έρχεται αμέσως. Αυτό συμβαίνει επειδή μεγάλο μέρος του μυαλού σας σταματάει να λειτουργεί. Οι εικόνες εκπέμπονται κατευθείαν στον εγκέφαλό σας. Δεν απαιτείται καμία δική σας συμμετοχή.

Αυτό σημαίνει οτι μια δημοκρατία που αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος της από τηλεθεατές είναι διανοητικά μειονεκτική σε σύγκριση με μια δημοκρατία που αποτελείται κατά το μεγαλύτερο μέρος της από αναγνώστες.

Στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, οι δικές μας δημοκρατίες μετατράπηκαν από το δεύτερο είδος στο πρώτο."

Booker Prize Βραβεία

John Carey
Καθηγητής Πανεπ. Οξφόρδης, Πρ. πρόεδρος επιτροπής Βραβείου ʽBookerʼ Οξφόρδη 2000

Απόσπασμα απο το βιβλίο "Οικολογία" του Πιερ Σαμουέλ

.... "Χρειάζεται λοιπόν να βρεθούν λύσεις όχι αυταρχικές, όχι τεχνοκρατικές και, όσο γίνεται, λιγότερο βίαιες. Αυτό είναι αδύνατο αν βυθιστούμε στον καταστροφισμό. 
.... Οι παράγοντες της κρίσης συχνά συνεργούν και και αλληλοενισχύονται. Έτσι η αλλοτρίωση των ατόμων, που ανήκουν σε μεγάλους και καταπιεστικούς οργανισμούς, οδηγεί πλατιά στρώματα, στις δυτικές κοινωνίες, ν' αναζητούν σαν υποκατάστατα της ελευθερίας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, την υπερκατανάλωση και τη σπατάλη.

Επιπλέον ο καταστροφισμός οδηγεί συχνά στην ακινητοποίηση. Έχω ακούσει συντηρητικούς εκπαιδευτικούς να ισχυρίζονται ότι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που κάθε αλλαγή θα έχει σαν αποτέλεσμα να επισπεύσει την καταστροφή. 

(...) Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια κατευθυντήρια νήματα, που ήδη αναφέραμε: λύσεις φιλελεύθερες, ελάχιστα βίαιες, "οικολογικές".  Προσθέτουμε ακόμα, σαν εξαίρετους φραγμούς, τις τέσσερεις οικολογικές αρχές, που τόσο καλά φώτισε ο Μπάρρυ Κόμμονερ:

1. Καθετί συνδέεται με τα πάντα
2. Καθετί πρέπει κάπου να πηγαίνει
3. Η φύση ξέρει καλύτερα
4. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα.

Σελίδες 13, 14
"Οικολογία: Χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος" Pierre Samuel, εκδόσεις Νεφέλη, 1973
Ταξιθετικός Αριθμός 577 SAM

(Προφητικό, Βαθυστόχαστο, Πολύτιμο)

Λέξεις...

Οι λέξεις μου ηχούν περίεργα

Δε μιλώ για το πικρό χνώτο της συντριβής

Μιλώ για το αγέλαστο μειδίαμα της άρνησης.

Γι αυτό μιλώ. Και για το αλύγιστο. Για το άκαμπτο.

Για το ύστατο.

Κι αν οι λέξεις μου ηχούν περίεργα

σαν πένθιμη βοή από το παρελθόν της ήττας

είναι γιατί δε βρίσκουν μουσικές εξαγνισμού

δε βρίσκουν τη δροσιά της ροής

την υφή των φύλλων

το νανούρισμα μελωδιών από δάση υγρά αγκαλιών μεγάλων

Δε βρίσκουν τη θαλπωρή του ξύλου

ούτε την ευπρόσδεκτη ομίχλη της στέρεης λήθης.

Νίνα Σιμόν: φωνή αξέχαστη!

Μιας και στην προηγούμενη ανάρτηση ήμασταν σε μουσικά μονοπάτια, ας ακολουθήσουμε λίγο ακόμα αυτό το δρόμο. Ας δούμε ένα πανέμορφο βιντεο-κλιπ με μια από τις πιο ζεστές γυναικείες φωνές της τζαζ.

Με αφορμή τα 30 χρόνια που έχασε (...)

Ακούσαμε, είδαμε και διαβάσαμε πολλά αυτές τις μέρες για τον Τζον Λέννον. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε τα δικά μας. Εμείς, με αυτή την αφορμή, απλώς θυμηθήκαμε και φιλοξενούμε στο Βιβλιόσπι(ρ)το ένα από τα αγαπημένα μας τραγούδια των Σκαθαριών και επίσης ένα από τα λιγότερο γνωστά.
Απολαύστε!!



Και τι ειρωνία... Ο Λέννον μιλούσε για παράφρονες που κυβερνούν την κοινωνία, για μεγάλες ιστορικές μορφές που δε γλίτωσαν από τα χέρια τους, κ.ά..
Για διαβάστε:

"Laurel and Hardy, that's John and Yoko. And we stand a better chance under that guise because all the serious people like Martin Luther King and Kennedy and Gandhi got shot."
-- John Lennon
"Our society is run by insane people for insane objectives. I think we're being run by maniacs for maniacal ends and I think I'm liable to be put away as insane for expressing that. That's what's insane about it"
-John Lennon

Στη Βιβλιοθήκη μας θα βρείτε το βιβλίο "The Beatles" που μπορείτε να το δανειστείτε σύμφωνα με τον αναρτημένο κανονισμό ή να το ξεφυλίσσετε σε κάποιο διάλειμμα ή κενό σας

9 Οκτωβρίου του 1967: Θάνατος του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

«Είμαι Κουβανός και Αργεντινός συγχρόνως, και, αν δεν προσβάλλονται οι λαμπρές εξοχότητες των Λατινοαμερικανών εκπροσώπων, νιώθω τόσο πατριώτης Λατινοαμερικάνος, από οποιαδήποτε χώρα της Λατινικής Αμερικής, όσο κανένας άλλος, και την ώρα που θα είναι αναγκαίο είμαι διατεθειμένος να δώσω τη ζωή μου για την απελευθέρωση οποιασδήποτε από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς να ζητήσω τίποτα από κανέναν, χωρίς να απαιτήσω τίποτα, χωρίς να εκμεταλλευτώ κανέναν.»

(Ομιλία στον ΟΗΕ, 1964)

Ο Τσε σε ηλικία 3 ετών (Από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

 Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna) (14 Ιουνίου^[1][2] 1928 στο Ροζάριο, Αργεντινή; † 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Χιγκέρα, Βολιβία), γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, κουμουνιστής Μαρξιστής - Λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός. Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965 πιστός στην νίκη της επανάστασης στην Κούβα έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε ενώ ήταν στο κρεβάτι.
(από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5_%CE%93%CE%BA%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B1)


Ο Τσε στη Βολιβία (Απο ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Εάν θέλετε να βρείτε κάποια παραπάνω πράγματα για τη μεγάλη αυτή ιστορική μορφή που λεγόταν Che Guevara, ελάτε όποτε θέλετε στο Βιβλιόσπι(ρ)το, -σπίτι φιλόξενο που στεγάζεται στη σχολική αυλή- (...)  να ξεφυλλίσσετε το αρχείο μας και να ακούσετε 
τραγούδια αφιερωμένα στη μνήμη του.

Βιβλιοφάγοι

Μετά τιμής και με πολλές υποκλίσεις, ανακοινώνουμε το όνομα του μέλους της Βιβλιοθήκης μας, (του "Βιβλιόσπι(ρ)του"), που έφτασε στην κορυφή της βιβλιοφαγίας κατά το σχολικό έτος 2009-2010:

Ιωάννα Ανδρεαδάκη, Γ' τάξη, 39ου Γυμνασίου. 

Η Ιωάννα πλησιάζει στο να έχει διαβάσει σχεδόν τα μισά απο τα βιβλία εφηβικής λογοτεχνίας που διαθέτουμε. Θα πρέπει μάλλον σύντομα να ανανεώσουμε τη συλλογή, γιατί αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό, τις επόμενες χρονιές δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις της!

Η κακή αρχή.

Το πρωτότυπο του βιβλίου

Βιβλιοπαρουσίαση από το μαθητή της Β΄ Γυμνασίου, Γιώργο Κοντογεωργίου 

«Μια σειρά από ατυχή γεγονότα» 

Βιβλίο Πρώτο:  Η κακή αρχή 

 Η δημιουργία του συγγραφέα Λέμονι Σνίκετ (ψευδώνυμο) είναι μια υπέροχη ιστορία που περιγράφει με χιουμοριστικό τρόπο την προσπάθεια των ορφανών Μποντλέρ (της πολυμήχανης Βάιολετ, του βιβλιοφάγου Κλάους και της μικρής Σάνι) να προσαρμοστούν σε μια νέα ζωή χωρίς τους γονείς τους. Τη κηδεμονία τους αναλαμβάνει ο σατανικός Κόμης Όλαφ, που κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του για να κάνει την περιουσία των τριών ορφανών δική του. Την προσπάθεια των παιδιών να τον εμποδίσουν συνοδεύει μία σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα που συχνά φέρνουν τους μικρούς Μποντλέρ σε δύσκολη θέση. Στη δημιουργία αυτής της καταπληκτικής ιστορίας συντελεί ο σωστός συνδυασμός επιπρόσθετου ρεαλισμού, δυσάρεστων καταστάσεων και χιουμοριστικής διάθεσης που το καθιστούν εξαιρετικό για ανάγνωση από παιδιά 9 έως 99 χρονών.

 Γιώργος Κοντογεωργίου

.... και η ταινία, με τον Τζιμ Κάρεϊ στο ρόλο του "κακού"