Άνοιξη, ποίηση της φύσης, ποίηση ανθρώπων... (μέρα που είναι..)

Άνοιξη. Επιτέλους. Ποίηση της φύσης.


Μαζί με την ποίηση που φτιάχνουν οι άνθρωποι, ας γιορτάσουμε. Ας "ανοίξουμε" μια μεγάλη παρένθεση σε όσα διαβάζουμε ή γράφουμε για τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το χάλι, τους κακούς οιωνούς.. Μάλλον του κάκου διαβάζουμε αναλύσεις, κάποιοι δε λένε να ξυπνήσουν από τις ψευδαισθήσεις, κάποιοι δε χαμπαριάζουν που να χτυπιέσαι κάτω.  Ας είναι... Θα ξυπνήσουν λίγο πριν το τέλος, όταν θα πέφτουν οι τίτλοι...


Ας διαβάσουμε άλλα πραγματάκια για σήμερα.
Άνοιξη είπαμε. Ανάσταση της φύσης, ανάταση, ανα-δημιουργία.  Ποίηση μέσα σε Βιβλία. Εμπνεύσεις. Παλιές και νέες. Από τη φύση; Απ' τους ανθρώπους; Όλα μαζί. Ας βγάλουμε για λίγο τον άλλο μας εαυτό. Γιατί όχι;
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. (χτές, 21 του μήνα.. Κόπηκε η σύνδεση και δεν πρόλαβε να μπει η σωστή ημερομηνία). Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου: Όνειρα λοιπόν. Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Υπήρξαν και ρατσιστές ποιητές. Κρίμα. Είχαν κι αυτοί όνειρα. (Κάτι όμως πήγε στραβά... )


Πήρα κι ένα μέηλ που παρέπεμπε στο μπλογκ του πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ, Νίκου Τσούλια. Καμία συγγένεια δε νιώθω με το κόμμα του, αυτός δεν ξέρω αν νιώθει ακόμα (τη ..συγγένεια). Όμως μου άρεσαν αυτά που έγραφε για τα βιβλία, το διάβασμα, τις βιβλιοθήκες. Δείτε τα παρακάτω.


Αλλά ας ξεκινήσουμε πρώτα με κάτι στιχάκια, μέρα που είναι. Παλιά, λίγο μελό ίσως, λίγο πρωτόλεια. Δεν πειράζει. Σήμερα μετράει το συναίσθημα. Δείχνουν διαθέσεις ανοιξιάτικες... Για μένα έρχονται απ' το παρελθόν, αλλά ισχύουν λίγο πολύ και τώρα. (Μπορεί και να το μετανιώσω που τα έβαλα εδώ πέρα, αλλά σιγά τώρα.. Τόσα λάθη κάνουμε καθημερινά. Λίγα παραπάνω δε θα μας χαλάσουν και τη μόστρα).
Πάμε:

Κουρτίνες

Rene Magritte, La Condition Humaine

Τραβάω τις κουρτίνες
και μπαίνουν στο δωμάτιο ξανά
οι φωτεινές ιδέες
οι εμπνευσμένες οι στιγμές, οι φίνες


Τα υποκείμενα που από απόσταση
στέλνουν μηνύματα και λάμψεις
ας λείπουν πια οριστικά, ας είναι ακόμα υπαρκτά,
έχουν ξανά φωνή, έχουν υπόσταση


Πρόσωπα τέτοια θέλω στη ζωή μου να δεσπόζουν
να της χαρίζουν νόημα, να τη γεμίζουν χρώμα
να μ’ ακουμπούν με την πνοή τους τη ζεστή
να λένε πάντοτε στην καίρια στιγμή, τα λόγια που αρμόζουν






Αναπνέω
Αναπνέω
όταν εμπνέω
ή όταν κάτι ζω
που ειν’ ελάχιστα πεζό
που είναι όντως, νέο.

Ανασταίνομαι
όταν δίνω, όταν εμπνέομαι
όταν κάτι με δονεί
με ωθεί, με συγκινεί
και άθελά μου,
παρασέρνομαι.
.....................................................................

Όταν η άνοιξη φανεί,

όταν κάτι μας κινεί,

η ανάσα μας βαθαίνει

και τα πρόσωπα των γύρω ομορφαίνει.

Όταν νοιώθουμε ενωμένοι,

από όνειρα ομοούσια σπρωγμένοι

ν’ αγαπιόμαστε επιμένουμε

και το νέο, το καλύτερο, προσμένουμε

Μορφές (απόσπασμα)
Σαν ένα βιβλίο
που το μέσα του γεύονταν
σαν να ‘ταν δέρμα απαλό και λείο
που απ’ αυτό μαγεύονταν
Έτσι θα ‘θελαν
και τις ψυχές να διάβαζαν
να τις ξεφύλλιζαν γλυκά
κι όχι να τις χαράμιζαν







Τα παρακάτω τώρα είναι από το μπλογκ που σας έλεγα:
http://anthologio.wordpress.com/2012/03/09/%CE%AF-%CE%AF-%CE%AC-bet/
Τι είναι το διάβασμα;
Είναι ίδιο με την ανάγνωση; Είναι πέρασμα σε τόπους ευτυχίας και αγαλλίασης; Γιατί δεν υπάρχει το διάβασμα στη φύση, έξω από τον κόσμο του ανθρώπου; Τι ακριβώς γίνεται με το διάβασμα; Πού ταξιδεύουμε, πού βρισκόμαστε; τι νοσταλγούμε; Αν η ανάγνωση είναι ένα είδος διαλόγου, με ποιον ακριβώς συζητάμε; με τον συγγραφέα; με τους άλλους αναγνώστες, περασμένους και επερχόμενους; με τον εαυτό μας; ποιον εαυτό μας, τον χθεσινό ή τον αυριανό; Γιατί κόβει τους δεσμούς με την κανονική πραγματικότητα όποιος βυθίζεται στις σελίδες; πού ταξιδεύει; και αν ναυαγήσει, πώς μπορεί να βρει το δρόμο του νόστου; Στο μέλλον θα διαβάζουν οι άνθρωποι; Και πώς θα είναι ένα τέτοιο μέλλον; Μπορεί τότε να εξορίζονται όσοι είναι αναγνώστες; Τι θα απογίνουν όσοι γεννήθηκαν πρωτίστως για να διαβάζουν; όταν δηλώνουν στη συνείδησή τους και παντού ως απασχόληση: «διαβαστή» ή αναγνώστη; Είναι η ανάγνωση μια απόπειρα να γνωρίσουμε το γυμνό πυρήνα της ύπαρξης, τη συστατική ουσία του εαυτού μας; Τι σημαίνει να διαβάζουμε ένα βιβλίο του Αριστοτέλη που διάβαζε και ένας αναγνώστης πριν 2.000 χρόνια και που θα διαβάζει ένας άλλος αναγνώστης μετά από 1.000 χρόνια; Τι μας ενώνει; Υπάρχει ιστός πνεύματος; Τι ακριβώς μάς συμβαίνει όταν διαβάζουμε; Είμαστε μόνοι μας όταν διαβάζουμε; Τι ξεπηδάει μέσα από τα λεκτικά σχήματα της ανάγνωσης που μας ανταριάζει τόσο εύκολα; Μήπως υπάρχουν πνεύματα τριγύρω μας, όταν ανοίγουμε τα βιβλία; Τι χωρίζει και τι ενώνει τη ζωή με το διάβασμα;

«Αναγνώστης και ανάγνωσμα συνευρίσκονται: το βιβλίο στο χέρι – το μάτι στο βιβλίο. Δίδυμο εναντίον και υπέρ της μοναξιάς. Αυτός είναι ο πολυτιμότερος τίτλος της ανάγνωσης».
(Δ. Μαρωνίτης)

Για άλλους η ανάγνωση είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή του ανθρώπου ή μια εκλεκτή και εκλεκτική απόλαυση για όσους διαθέτουν λεπτή καλαισθησία και αναζητούν τις σπάνιες ηδονές.
Δ. Δημηρούλης

Τι είναι οι βιβλιοθήκες;
Είναι ναοί του ανθρώπινου πνεύματος, του αθάνατου πνεύματος; Τι παράδεισο μας υπόσχονται αυτοί οι ναοί, επίγειο ή παράδεισο στο επέκεινα ή μήπως και τους δύο; Είναι οι μόνοι χώροι που ξέρουν τις αγωνίες και τους στοχασμούς των ανθρώπων, των ανθρώπων που άνοιξαν δρόμους στην ιστορία; Είναι οι αυθεντικοί θεματοφύλακες των βωμών της ανθρώπινης συνείδησης; Εδώ μόνο πρέπει να υμνούμε το άγιο πνεύμα των στοχαστών; Είναι τόποι ιεροί; Οι άνθρωποι των βιβλιοθηκών είναι σαν και εμάς; Σε τι συνίσταται η δική τους, ξεχωριστή τελετουργία; Τα βιβλία τούς (ανα)γνωρίζουν; Τι ακριβώς λατρεύουμε και υμνούμε εδώ; Υπάρχουν αχαρτογράφητοι τόποι του ανθρώπινου πνεύματος που δεν υπάρχουν στα βιβλία; πώς θα τους διαβούμε; Γιατί, όταν διαβαίνουμε το κατώφλι μιας βιβλιοθήκης σε ξένη χώρα, νιώθουμε ότι είμαστε στην πατρίδα μας; Ποια είναι η πραγματική πατρίδα του ανθρώπου; Στη χώρα του βιβλίου, πώς γεννιόμαστε; Γιατί υπάρχει ΜΟΝΟ μια χώρα του βιβλίου, όπου γης και όπου χρόνου;

Ο τυφλός Χόρχε Λουίς Μπόρχε σφιχτοκλείνει τα μάτια του για ν’ ακούσει καλύτερα τα λόγια ενός αθέατου αναγνώστη. Σ’ ένα σκιερό δάσος, καθισμένο σ’ έναν κορμό σκεπασμένο με μούσκλια, ένα αγόρι κρατά στα δυο του χέρια ένα μικρό βιβλίο το οποίο διαβάζει μες στην απαλή σιγαλιά, άρχοντας χρόνου και χώρου.
(Α. Μανγκέλ, Η τελευταία σελίδα)

Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται.

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται. Ό,τι τυχόν ενστάσεις κι αν υπάρχουν, η πρωτοβουλία αξίζει υποστήριξη. Ας ενωθούν φωνές μέσα από στίχους αυτή τη φορά, πέρα από χιλιοειπωμένα συνθήματα. Η οργή έχει πολλούς τρόπους να εκφράζεται.

Ας διαδοθεί.

http://www.21martiou.blogspot.com/

21 Μαρτίου 2012: όχι άλλη μια διαμαρτυρία, αλλά μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως

Αν όχι τώρα πότε;
Επειδή μοιάζει ο χειμώνας να θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα στις ζωές μας, αποτρέποντας τον ερχομό της άνοιξης.
Επειδή η απειλή μιας Έρημης Χώρας, γίνεται όλο και πιο πραγματική ως προοπτική μέλλοντος για τον τόπο μας.
Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια. Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, στον θυμό και στην απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της Αντίστασης..

Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS καλούν ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, εκδότες αλλά και κάθε πολίτη σε συν οδοιπορία / δια-μαρτυρία, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας.

Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Με την Ποίηση ενάντια στην Κρίση

Προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι μπροστά από το βιβλιοπωλείο Ιανός

Συν οδοιπορία προς το Σύνταγμα

 Κατά παράβαση των συνηθειών μου, βάζω κι εγώ εδώ ένα απόσπασμα από κάτι ..σοβαρό, απ' αυτά που δείχνω μόνο στη γάτα μου και κάτι κολλητούς:

"Πώς θα σφραγίσουμε δεσμό ατελείωτο

με λέξεις ποταμούς εμπιστοσύνης

τώρα που φτάσαμε σε νέα στροφή

και αναμετράμε άλματα βιασύνης"

Έχει ο καιρός γυρίσματα κι η γλώσσα μας χαρίσματα

Αφιερωμένο στους χαλεπ-ρ-ούς καιρούς, στους ερίζοντες συμπατριώτες, 

στον κακό μας τον καιρό (Μάρτης μήνας με ψοφόκρυο και χωρίς θέρμανση), 

στη μαύρη κι άραχνη διάθεση, στον -μοναδικό- υποψήφιο αρχηγό του παΣΟΚ,  

στο πολύτιμο περιεχόμενο της λεκάνης του βε-σε της μεσογείου, -μαζί με το πετρέλαιο- 

και τέλος, σε όσους συμπαθώ και σε όσους με ...κατανοούν. 

Το απόσκατο

"Shit" is what I said!
(Σκατά εκπαίδευση...)

Το “σκατό”, είναι απτό. Μυρωδάτο και ορατό.

Μα το “απόσκατο”; -που λέει το ρητό;;;

Κρύβει μήπως κάποιο νόημα σοφό;

Δε θα έλεγα πως είμαι και η Σαπφώ,

μα την ποίηση των λέξεων τη βλέπω, τη μυρίζω.

Κι αν για κάποια ίσως κάτι δε γνωρίζω,

λεξικά ξεκοκαλίζω,

το μυαλό μου όλο βουρλίζω

τα κιτάπια ξεψαχνίζω

και σε κύκλους φιλολόγων τριγυρίζω.

Την απάντηση δε βρήκα πουθενά

για το “απόσκατο” ως έννοια, ουδεμία αναφορά.

κάποιο πέπλο μυστηρίου το τυλίγει!

Η αναζήτηση του βάθους του μου φέρνει ρίγη!

Είναι τόσοι οι στεναγμοί από αυτούς που το προφέρουν

κι όμως, το κρυφό του νόημα, υποθέτω δεν το ξέρουν

Έτσι, υφαίνω σταδιακά μια θεωρία

που θα λύσει κάθε γρίφο και απορία:

Είναι η ΓΛΩΣΣΑ κάποιο είδος… “αραχναίο”

με λεπτούς ιστούς σιέλου και με σχέδιο τυχαίο.

Το τυχαίο δε σημαίνει και φτιαγμένο άνευ κρίσης

δεν υφαίνει τη δομή της με υλικά της μίας χρήσης.

Τουναντίον. Βάζει ενδιάμεσα και δόκανα, καλά μασκαρεμένα

Λέξεις άσχετες, ατάραχες, σα βρέφη ταϊσμένα

που φαντάζουν απονήρευτες, ανήξερες κι αθώες

μα κατέχουνε τις γνώσεις πώς να βγαίνουν πάντα σώες

πώς να εμπαίζουν επιστήμονες ποζάροντας ναζιάρικα

πώς να εκφράζουν το ανέκφραστο με κόλπα παιχνιδιάρικα.

Αποκρύπτουν τις πηγές τους, αποπαίρνουν τους κριτές,

αποκόβονται απ' τις άλλες, αποφεύγουν ποιητές.

Δε θα βρεις στα “λόγια” κείμενα το απόσκατο.

Δεν υπάρχει σε ελεγείες, τραγωδίες,

έπη, ωδές, ή ραψωδίες.

Μα εννοείται πως δεν είναι ανυπόστατο!

Επιλέγει για φιλίες, όχι πλάσματα αιθέρια

μα τα γήινα, τα ακατάβλητα, τα στέρεα, (ίσως κι ορισμένα αέρια).

Έχει στέκια, προτιμήσεις, είναι απλώς εκλεκτικό.

Κάνει πάντοτε παρέα μοναχά με το σκατό.

κλοπιΦράιτ τζμκτ 2011

Προς γνώσιν........

Προς γνώσιν. (Και συμμόρφωσιν...)

Μη ντρέπεστε. Διαβάστε. Κι αν σας πάρει ο ύπνος στη μέση του αναγνώσματος, δείτε το θετικά. Τα βιβλία προσφέρονται για πολλές χρήσεις. Κι αν η στάση είναι άβολη, κατεβείτε στην επόμενη.

Ψεκάστε, Σκουπίστε... Τελειώσατε;;

Έλεγα από καιρό να ξαναπιάσω το Βιβλιόσπι(ρ)το, δεν είχα βρει τον χρόνο, αλλά κυρίως τον τρόπο, πώς να συνεχίσω δηλαδή από κει που είχαμε μείνει, πώς να γράψω σε ένα μπλογκ που στην πορεία έχασε τη στέγη του, (τη βιβλιοθήκη), και την όρεξή του -προσωρινά ελπίζω.
Το κάνω τώρα, μετά την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου,  όταν το περήφανο ελληνικό κράτος μας με τα λεβέντικα Ματ -άκια του ψέκασε πάλι τους πολίτες που δεν αντέχουν πια την αδικία και το ψέμα, όπως ψεκάζουμε τα ενοχλητικά κουνούπια και άλλα παρεμφερή πτερόεντα, τις κατσαρίδες που βγαίνουν απ τα σιφώνια και τα υπόγεια χαλώντας την εικόνα της αστραφτερής  κουζίνας -βιτρίνας μας με τα πολυμίξερ, τους φούρνους μικροκυμάτων, τα ντουλάπια που τα παραγγείλαμε σε διακοσμητή, αλλά στο βάθος τους έχουμε αφήσει μουχλιασμένα τρόφιμα, μπαγιάτικες σκέψεις και εστίες βρώμας από πονηριές, προχειρότητες και πτώματα που τα έχουμε πατήσει κι έχουμε γλεντήσει τον τάφο τους.

Ψεκάστηκαν  πάλι ηλικιωμένοι, αγωνιστές, γυναικόπαιδα, άνεργοι, άσχετοι, σχετικοί,

 σαν τη παλιά διαφήμιση του σπρέι για τα τζάμια που "τα κάνει αόρατα"...



Αλλά αόρατοι όλοι αυτοί δε γίνονται, που να χτυπιέται ο Παπουτσής και να τραβάει τις κοτσίδες του  ο παπαδημονδρέου και οι λοιποί βενιζέλοι, αξιότιμοι βουλευταί-χρηματοπιστωταί-μεγαλοκαναλάρχες. Με καμία κυβέρνηση...

Αυτά ως εισαγωγή. Τώρα, ως προς τις καταστροφές που συνόδεψαν και αυτή την κινητοποίηση:
Θα προσθέσω τώρα κατ' ευθείαν και χωρίς άλλη καθυστέρηση, ένα κείμενο απ' αυτά που διάβασα αυτόν τον καιρό, του Άρη Μαραγκόπουλου, με το οποίο συμφωνώ όσο δεν παίρνει...
Το βρήκα στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12658#commentsContainer
(Οι υπογραμμίσεις δικές μου). Διαβάστε:

Αμάθητα παιδιά και προβοκάτορες

14/02/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Photo: Γιάννης Κόντος

του Άρη Μαραγκόπουλου

Στην Όλια Λαζαρίδου που το ενέπνευσε

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες των προβοκατόρικων πυρκαγιών και των πληγωμένων κτηρίων της πόλης για την πολιτιστική κληρονομιά μας. Πολύς, εύκολος, επιπόλαιος και, το κυριότερο, ανιστόρητος λόγος. Εξηγούμαι αμέσως:

1. Τα λεηλατημένα κτήρια μαρτυρούν ασυζητητί μια βαρβαρότητα. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Ίδιας και μεγαλύτερης όμως ποιότητας βαρβαρότητα ήταν εκείνη που ασκήθηκε πάνω στα κτήρια που μαζικά κατεδάφισε η πολιτική του παλαιού Κ. Καραμανλή, στη δεκαετία του εξήντα, για να πάρει τη θέση τους το ά-σχημο και βάναυσο μπετόν. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Το κτήριο του Τσίλερ, το Αττικόν και το Άστυ αποτελούν συστατικά κομμάτια της Ιστορίας αυτής της πόλης, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ήταν τα άπειρα νεοκλασικά που εξαφάνισε ατιμωρητί η τότε καραμανλική οκταετία. Παρόμοια όμως βαρβαρότητα έχουν διαπράξει και διαπράττουν (πάντα ατιμωρητί) οι περισσότεροι δήμοι της χώρας τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια – αναζητείστε και εύκολα θα βρείτε άπειρες περιπτώσεις σημαντικών κτηρίων σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που παραχώρησαν την ιστορική τους oντότητα σε βλαχομπαρόκ τούρτες-κτήρια.
2. Αντίστοιχης ολκής βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει, ακόμα σήμερα, πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία στην αργή καταστροφή –αντίστοιχη; όχι πολύ μεγαλύτερη μιας και πρόκειται για κληροδοτήματα που εξ ορισμού τεκμηριώνουν την Ιστορία.
3. Αντίστοιχη επίσης πολιτισμική βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει τα περισσότερα σχολεία να στερούνται ζωντανές βιβλιοθήκες με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, υποδομή κ.λπ. Αποτρέπεται έτσι η εξοικείωση των παιδιών με το εξωσχολικό βιβλίο και την όποια καλλιέργεια αυτό δωρίζει. Παρόμοιο γεγονός πολιτισμικής βαρβαρότητας διαπιστώνεται και στους περισσότερους δήμους που, κατά κανόνα, τα κοινοτικά κονδύλια για βιβλιοθήκες τα χρησιμοποίησαν και τα χρησιμοποιούν ακόμα για να φτιάχνουν φριχτά, άχρηστα, άσκημα κηπάκια, παγκάκια, καγκελάκια. (Και τι να πούμε για τις, απίστευτης υποστάθμης, «πολιτιστικές» εκδηλώσεις των δήμων ανά την Ελλάδα.)
4. Ναι, τούτων δοθέντων, δεν μπορούμε να συζητάμε για τα ΚΑΜΜΕΝΑ κτήρια ως ΑΥΤΑ να αποτελούν ΤΟ πρόβλημα της πολιτισμικής και της γενικότερης κρίσης. Διότι αν το κάνουμε εξυπηρετούμε θαυμάσια όσους εγκληματίες διέπραξαν αυτή τη βαρβαρότητα, αφού αυτό ήθελαν: να στραφούμε αλλού, όχι στο τερατώδες μνημόνιο, όχι στους δόλιους πολιτικούς, όχι στη γενικότερη αθλιότητα που μαστίζει τη χώρα ως θεσμός και ως κουλτούρα, όχι στην επερχόμενη πείνα που χτυπάει τους αγριεμένους νέους πρώτα απ' όλα…

Αγριεμένους νέους, είπα. Είστε 17-18 και δεν σας έμαθε κανείς να διαβάζετε εξωσχολικά βιβλία, ούτε το σχολείο, ούτε ο δήμος, ούτε πιθανόν οι γονείς σας· κανείς καθηγητής δεν φιλοτιμήθηκε να σας δείξει σε ένα περίπατο την ομορφιά της πόλης, τα ελάχιστα κτήρια που απόμειναν, να σας εξηγήσει τι σημαίνει ένα Αττικόν, ένα Άστυ… Να σας δείξει τη διαφορά ανάμεσα στη στοιχειώδη αρχιτεκτονική και στην καταναλωτική σαβούρα των malls. Το πολύ να σας έχει πάει στο μουσείο της Ακρόπολης όπου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να καταλάβετε κάτι παραπάνω από το καθιερωμένο, το συμβατικό, το τετριμμένο. Όποιος αναγνώστης έχει επισκεφτεί μουσείο την ώρα επίσκεψης σχολείου καταλαβαίνει τι λέω· αν μάλιστα έχει επισκεφτεί αντίστοιχο μουσείο στο εξωτερικό με επίσκεψη παιδιών καταλαβαίνει περισσότερο: η απαξίωση της επίσκεψης. 

Έχουμε λοιπόν μια χώρα όπου δεν υπάρχουν ενεργείς βιβλιοθήκες για τους νέους, που τα πάντα, από τα σχολεία έως τους δήμους, και από την (σχεδόν αντιδραστική για το νεανικό κοινό) Εθνική Βιβλιοθήκη έως τα μουσεία, λειτουργούν με συμβατικούς, διαχειριστικούς όρους του πολιτισμού και με πλήρη αδιαφορία ως προς την καλλιέργεια των νέων. Επιπλέον, σ’ αυτή τη χώρα, με αυτή την υποτυπώδη κουλτούρα, τολμούμε και λέμε στους νέους ότι ο κατώτατος μισθός θα είναι δεν θα είναι 450 ευρώ, τολμούμε και τους λέμε ωμά ότι το μέλλον τους είναι υποθηκευμένο για πενήντα χρόνια και όλα αυτά τα ωραία.

Πώς να μην αγριέψουν οι δεκαεφτάρηδες; Πώς να μην κάνουν το ίδιο με αυτό που κάνουν οι προβοκάτορες και οι πλιατσικολόγοι; Πώς να μην κάψουν το έργο του Τσίλερ που η σύγχρονη βαρβαρότητα το αποκαλεί αναιδώς κτήριο Kosta Boda;

Τα αμάθητα, ακαλλιέργητα παιδιά, αμάθητα φέρονται. Είναι κι η βαρβαρότητα ένα μάθημα, εύκολα μαθαίνεται, μια ολόκληρη κοινωνία φροντίζει γι' αυτό εδώ και δεκαετίες. Τι θέλετε να κάνουν τα αμάθητα, απαίδευτα παιδιά; Θα κάνουν ό,τι και οι αμάθητοι εξεγερμένοι χωριάτες που όρμησαν να καταστρέψουν κάθε γλυπτό και κάθε πίνακα κατά την περίφημη επέλαση στα Χειμερινά Ανάκτορα του Τσάρου (εκεί υπήρχε ευτυχώς ένας Ανατόλι Λουνατσάρσκι να εξηγήσει τι σημαίνει πολιτισμική κληρονομιά…). Τι θέλετε, να συζητάνε για τις γραμμές του έργου του Τσίλερ; Δεν μπορούν. Δεν τους το έμαθε κανείς. Κανείς. Οπότε και προβοκάτορες και άλλους βάρβαρους θα μιμηθούν. Τα αμάθητα παιδιά που καταστρέφουν, χωρίς διάκριση, τα πάντα, είναι εικόνα της βάρβαρης, ανεύθυνης κοινωνίας που δεν τους δίδαξε ποτέ να διακρίνουν τις πολιτισμικές αξίες από τα σκουπίδια – της ίδιας κοινωνίας που τώρα μυξοκλαίει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από καμμένα είδη προικός Costa Boda.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Διδακτικότατο βίντεο

"Με απλά λόγια τι σημαίνει Δου-Νου-Του " 

(παρακαλούμε να μη γίνεται σύγχυση με το Νου-Δου, το Νου-νού κ.άλλες πηγές τροφής, κανονικής τροφής, κομματικής τροφής, τροφής για σκέψη κλπ)

Σχολεία και βιβλιοθήκες: Έννοιες ασύμβατες; (...) Δείτε ρεπορτάζ στον Τύπο.

Η είσοδος στη Βιβλιοθήκη του 30ού Γυμν. 

Πληθαίνουν οι δημοσιεύσεις σχετικά με τις Σχολικές βιβλιοθήκες. Ας ξεκινήσουμε με το πιο πρόσφατο ρεπορτάζ στον Τύπο, που περιλαμβάνει αναφορές και στη βιβλιοθήκη του 30ού Γυμνασίου, της Ανω Κυψέλης, χρησιμοποιώντας στοιχεία απο την επιστολή των 4 συλλόγων διδασκόντων στο σχολικό συγκρότημα. Επίσης γίνεται αναφορά σε άλλες επιστολές εκπαιδευτικών και υπάρχει ένα μικρό ιστορικό της πορείας των Σχολικών Βιβλιοθηκών.

Αναφέρονται πράγματα σχετικά με τις βιβλιοθήκες  του 30ου αλλά και 24ου γυμνασίου

και στην έντυπη έκδοση, (Ρεπορτάζ, σελίδα 44) αναφέρεται και αυτό το σημαντικό:

"Ένα πολύτιμο κύτταρο της εκπαίδευσης απειλείται με λουκέτο με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, που προσπαθεί να τα μαζέψει με νέα ανακοίνωση'. 

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία λοιπόν, σήμερα, 16/10/2011, ρεπορτάζ με τίτλο: Κλείνουν τις σχολικές βιβλιοθήκες. Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=16/10/2011&id=318515

 

Από τότε που γράφτηκε το άρθρο, γνωρίζουμε και νεώτερα για ..τοπικές προσωρινές ρυθμίσεις. Σε κάποιες περιοχές ξαναλειτουργούν οι βιβλιοθήκες με τους παλιούς υπεύθυνους που πλεόναζαν στην οργανική τους, μετά από αίτημα κάποιων διευθυντών των σχολείων που ενδιαφέρθηκαν, σε συνεργασία με προϊσταμένους εκπαίδευσης κλπ.

 

Παλιότερες δημοσιεύσεις μπορεί να βρει κανείς και εδώ, στο Βιβλιόσπι(ρ)το, όπως π.χ στην ανάρτηση με θέμα "Ζητείται ελπίς για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες", http://kafrin-lib.blogspot.com/2011/09/blog-post_4115.html

καθώς και στις εφημερίδες Αυγή, 20/09/2011:

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=639806

Ριζοσπάστης, 11/10/ 2011:

 http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6487324

 στη σελίδα του facebook"

Η φωνή των φίλων των ελληνικών βιβλιοθηκών
 http://www.facebook.com/groups/filoi.greeklibraries/?id=287937837891690&notif_t=group_activity

 

Επίσης, άρθρο με τίτλο "Τα σύγχρονα τρωκτικά των βιβλιοθηκών μας",
http://tuxlibrary.blogspot.com/2011/10/blog-post_6083.html 
της ιστοσελίδας Greek libraries in a new world, με την σημαντική επισήμανση
"..Ποιές …καλοπροαίρετες πηγές εκ των ένδον είναι αυτές που διαβάλλουν με υπόνοιες (!), ροκανίζουν το θεσμό των δημοσίων βιβλιοθηκών και υποθάλπουν το έργο τους;"

 

Δείτε επίσης και αυτό (για την κατάσταση στα σχολεία γενικά), πάλι από την Κυριακάτικη, 16/10/2011:

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=16/10/2011&id=318514

"Εφιαλτικό τοπίο στα γυμνάσια και τα λύκεια"  Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ 

Η «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙ 1.000 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ 2.000 ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

 

 

Επιστολή συλ. διδασκόντων για τη Σχ. Βιβλιοθήκη

Σύλλογοι Διδασκόντων

                                                           

30ού Γυμνασίου,

39ου Γυμνασίου,

30ού Λυκείου,

39ου Λυκείου

Αθήνας

Προς

ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ, Δ/νση ΣΕΠΕΔ, Τμήμα Γ΄, Γραφ. Σχ. Βιβλ/κών

Κοινοποίηση

·         Υπουργό κα Διαμαντοπούλου

·         Υφυπουργό κα Χριστοφιλοπούλου

·         Ειδικό Γραμματέα  ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ, κ. Κοντογιάννη

·         Περιφ/κό Διευθυντή Α/θμιας-Β/θμιας Εκπ/σης Αττικής

·         Διευθυντή Α΄ Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας

·         Προϊστάμενο 1^ου Γραφ. Α΄ Δ.Ι.Δ.Ε. Αθήνας

·         Γενικό Συμβούλιο Βιβ/κών, Αρχείων και Εκ/κής Ρ/Τ  ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ,

·         ΟΛΜΕ

·         Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας

·         Ανωτάτη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ)

·         ΜΜΕ

Θέμα: Λειτουργία Σχολικής Βιβλιοθήκης

            Σχετικά με το έγγραφο της 2/9/2011, το οποίο έφτασε σε μας στις 14/9/2011,  και που δίνει εντολή για κλείσιμο της Σχολικής Βιβλιοθήκης μέχρι νεωτέρας, θα θέλαμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα και να εκφράσουμε τη μεγάλη αγωνία μας για το μέλλον του θεσμού των Σχολικών Βιβλιοθηκών.

            Θα θέλαμε να ξέρουμε τις σκέψεις που υπάρχουν, ποιο είναι το κόστος της ύπαρξης των 720 περίπου Σχολικών βιβλιοθηκών του ΕΠΕΑΕΚ, -από τη στιγμή που εμπλουτισμός υλικού από το Υπουργείο δεν έγινε ποτέ εδώ και 11 χρόνια, και από τη στιγμή που υπάρχουν υπεράριθμοι καθηγητές. Πρέπει απαραιτήτως να ανοίξουν οι Βιβλιοθήκες. Η Σχολική Βιβλιοθήκη, που ανήκει στο 30ό Γυμνάσιο Αθήνας, εξυπηρετούσε και τα 4 σχολεία του συγκροτήματος. Θα πρέπει να οριστούν ξανά υπεύθυνοι στις Σ.Β., έστω και για συμπλήρωση ωραρίου στην έσχατη ανάγκη, αλλά επιμορφωμένοι, όπως όριζε πάντα και το Πλαίσιο Λειτουργίας.

             Μην ξεχνάμε ότι οι βιβλιοθήκες αυτές δημιουργήθηκαν με συγκεκριμένες προδιαγραφές, βασίζονται στο διεθνές σύστημα ταξινόμησης DEWEY, διαθέτουν βάση καταλογογράφησης, περιέχουν πολύτιμο υλικό καθώς και συναγερμό.

            Όσο το θέμα αυτό καθυστερεί, δημιουργείται σύγχυση, επικίνδυνη. Ήδη υπάρχει καταγγελία για κάποια βιβλιοθήκη της περιφέρειας, όπου η διεύθυνση του σχολείου προέβη σε διάλυση του χώρου, -κατά παράβαση της εντολής- και μετέφερε το υλικό αλλού. Σε άλλες περιοχές, οι περιφερειάρχες έστειλαν εντολή να λειτουργήσουν οι βιβλιοθήκες. Δεν έχουμε πειστεί ότι η οικονομική κρίση απαγορεύει την αναζήτηση ορθών και μόνιμων λύσεων ή επιτρέπει τη διάλυση χώρων που έγιναν με κρατικά έξοδα και ευρωπαϊκά κονδύλια.

            Τα λύκεια χρειάζονται τη βιβλιοθήκη περισσότερο από κάθε φορά, λόγω των projects. Σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι αυτονόητο ότι για ερευνητικές εργασίες το πρώτο πράγμα που χρειάζεται, είναι μια βιβλιοθήκη αυτού του τύπου. Επίσης είναι αυτονόητο για όσους γνωρίζουν το θέμα, ότι αυτοί οι χώροι χρειάζονται υπεύθυνους επιμορφωμένους. Ότι διαφορετικά είναι σα να μην υπάρχουν. Ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκαν αυτοαναιρείται και κινδυνεύουν με καταστροφή.
            Ποιος θα δανείζει, θα οργανώνει προβολές, θα επιβλέπει και θα φροντίζει για την επισκευή των μηχανημάτων, για την ανανέωση του υλικού, έστω και με δωρεές -εφ’ όσον οι Σχολικές Επιτροπές δεν έχουν χρήματα-, ποιος θα βοηθά τους καθηγητές στην ετοιμασία μιας παρουσίασης ή στην εκπόνηση εργασιών από τους μαθητές, κ.ά. πολλά;;

            Τα τελευταία 3 χρόνια η βιβλιοθήκη μας απέκτησε πολλά βιβλία από δωρεές. Πολλές από αυτές, μετά από διοργανώσεις εκδηλώσεων με συγγραφείς, άλλες μετά από αιτήματα προς φορείς. Πώς θα συνεχιστεί αυτό, αν δεν υπάρχει κάποιος που να παρακολουθεί την εκδοτική κίνηση, να κρίνει τι χρειάζεται, τι λείπει, τι θα προσέλκυε τους χρήστες, να κάνει ανακατανομή του χώρου κλπ, κλπ.;
            Οι υπολογιστές, που πρόσφεραν την ευκαιρία στους μαθητές να περιηγούνται στο διαδίκτυο, να εξασκούνται στην πληροφοριακή παιδεία, κ. ά., θα μείνουν ανεκμετάλλευτοι;

            Θεωρούμε δεδομένο ότι όλα τα παιδιά έχουν στο σπίτι τους ίντερνετ, ιδιαίτερα σε πολυπολιτισμικά σχολεία σαν τα δικά μας; Μετά από πολύ κόπο για να ανανεωθούν κάποιοι, μετά από πολύ κόπο για να γίνουν κάποιες αγορές, να αντικατασταθούν τα χαλασμένα φαξ, DVD player, βίντεο, κλπ κλπ, να επιστρέψουμε τώρα που βρισκόμαστε στην εποχή του ψηφιακού σχολείου, στους χειρόγραφους δανεισμούς, -αν γίνει και αυτό-, να πούμε στα παιδιά που πέρναγαν εδώ το διάλειμμά τους ψάχνοντας για βιβλία, για πληροφορίες, ή απλώς γιατί τους άρεσε κιόλας, ότι λόγω οικονομικών περικοπών τη βιβλιοθήκη τους θα τη βλέπουν μόνο απ' έξω;

            Την περσινή χρονιά ιδιαίτερα, η προσέλευση των μαθητών, και οι δανεισμοί είχαν αυξηθεί αισθητά. Είχαν δρομολογηθεί  διάφορες εργασίες, είχαν αρχίσει να βλαστάνουν κάποιες ιδέες δημιουργικές, που τα παιδιά ασπαζόντουσαν με ενθουσιασμό.
            Θα θέλαμε μια επίσημη απάντηση σε αυτό το θέμα, και ευελπιστούμε να βρεθεί μια λύση για ένα θέμα ιδιαίτερα ουσιαστικό για την Εκπαίδευση, όπως και τη Δια Βίου Μάθηση, όπως και για την πορεία της χώρας μας γενικότερα..

            Σας ευχαριστούμε

(ακολουθούν υπογραφές)

Το πρόβλημα της συγκατούρησης των σχολείων λόγω συγκατοίκησης.

Το σχολικό συγκρότημα στην Άνω Κυψέλη αποτελείται από 2 γυμνάσια και 2 λύκεια. Τα λύκεια είναι πάντα πρωινά. Τα γυμνάσια εναλλάξ, πρωί-απόγευμα. Από τα τελευταία του είδους αυτού εν Αθήναις. Εδώ και χρόνια γίνονται συζητήσεις για πρωινή λειτουργία και των γυμνασίων. Προτείνονται διάφορες ωραίες λύσεις, όπως κοντέινερς για πρόσθετες αίθουσες, κτίσιμο αιθουσών στην πυλωτή, κ.ά. Το σωστό βέβαια θα ήταν η ανέγερση νέου σχολικού κτιρίου σε οικόπεδο που ναι μεν έχει βρεθεί, αλλά... .... Επίσης, ακούγεται ότι από του χρόνου, τα 2 γυμνάσια δε γλυτώνουν τη συγχώνευση. Κατ' άλλους, αυτό θα αποφευχθεί με την πρωινή λειτουργία, κατ' άλλους όχι.

Για να μην τα πολυλογούμε, αλλού θέλουμε τώρα να εστιάσουμε την προσοχή μας: σε ένα σοβαρό πρόβλημα που παρατηρείται λόγω της συγκατοίκησης γυμνασίων και λυκείων. Το άλυτο πρόβλημα της συγκατούρησης. (Ας μην είμεθα σεμνότυφοι. Η λέξη "ουρώ" είναι αρχαία, ζωτική και αναντικατάστατη και διεθνής, π.χ., urine, urinary, urolithiasis, urologie, κλπ κλπ. Με το "κατ" γίνεται απλώς πιο επείγουσα).
Οι τουαλέτες λοιπόν, ή (κατ)ουρητήρια, είναι κοινές για γυμνάσια και λύκεια. Χρησίμευαν μέχρι πρόσφατα  και ως καπνιστήρια για τα λύκεια, τόποι συναθροίσεων, πολλές φορές μεικτών, φωτογραφικά στούντιο, αναγραφής  στις πόρτες (από μέσα), διαφόρων εξομολογητικών ή υβριστικών φράσεων, τραπεζαρίες για τυρόπιτα στο πόδι,  κλπ.
Ήμουν αυτόπτης μάρτυς διότι οι τουαλέτες αυτές μού πέφτανε πιο κοντά απ' ότι των καθηγητών όταν δούλευα στη βιβλιοθήκη, κι έτσι τις επισκεπτόμουν συχνά-πυκνά, -των κοριτσιών εννοείται-, και μόνο για μία από τις διάφορες χρήσεις τους (εννοείται). Καμιά φορά συμμετείχα και σε ενδιαφέρουσες κουβέντες.
Έχουμε λοιπόν τώρα το εξής: Τα κορίτσια του γυμνασίου, ιδιαίτερα τα πρωτάκια, έχουν πολλές φορές δηλώσει ότι δεν τις επισκέπτονται, διότι ..φοβούνται. Και όχι μόνον τα κορίτσια. Πολλά αγοράκια επίσης αποφεύγουν τα αντίστοιχα κολαστήρια των  αρρένων.
Συμπέρασμα: Κρατιούνται, μέχρι να σχολάσουν. Πράγμα πολύ κακό για την υγεία των μελλοντικών Ελληνίδων μανάδων και πατεράδων. Άρα, θέμα υψίστου Εθνικής σημασίας. Άρα, όσοι ευθύνονται για τη διαιώνιση αυτού του προβλήματος θα μπορούσαν κάλλιστα να κατηγορηθούν μέχρι και για Εθνική προδοσία.

Αυτά είχα να καταγγείλω για σήμερα. Κατηγορητήριο για το σχολικό κατουρητήριο, βασισμένο σε τεκημιωμένα ουροδόχα στοιχεία.  Πρόκειται για θέμα λεπτό, αλλά και εθνικό όπως είπαμε, οπότε καλούνται οι αρμόδιοι να βρουν λύση οσονούπω. (Σα να μη μάς έφτανε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας...)

Να ... τ' αφήσω (γιατρέ);;;

Να χτυπήσω; Ή να φτύσω;;

Να ...τ' αφήσω ;;;

Να μισήσω;  Να τους βρίσω;

Να χτυπήσω; Ή να φτύσω;

(Ή να κλάψω;)

Ή να σαστίσω;

Δια παντός ν αναχωρήσω;

Ν αγνοήσω, να ξεχάσω, να γυρίσω;

Ν αφεθώ να αδιαφορήσω

κι όλους να  περιφρονήσω;

Ή να κλάψω;;

Να κρυφτώ, να εκδικηθώ, να βαρεθώ;

Να ξεσπάσω, να τα σπάσω,

να γελάσω, να σαρκάσω;      

Να λυγίσω; Να σκεφτώ,

να συγχωρήσω;

Μήπως και ν αυτοκτονήσω;

Ή να επαναστατήσω;

Να φονεύσω,

και μετά να καταρρεύσω;

Να γελάσω;; Να σαρκάσω;;;

Να λουφάξω;

Να λυσσάξω;

Να μ’ αλλάξω;

Μήπως ν’ αποβλακωθώ;

Ή και να συμβιβαστώ;

μήπως ν’ ανασκουμπωθώ,

ή και να χαρακωθώ;

...κι άμα μεταμφιεστώ;;;

Κι αν τυχόν διαλογιστώ;

κι άμα μεταμφιεστώ;

Να να να

μα να μα να μανα…

Να κάνω το βλάκα;

Να κάνω το μάγκα;

Να κάνω τον κουφό;

Να πάρω τα όπλα;

Να πάρω τα βουνά;

Να πάρω αποστάσεις;

Να πάρω αποφάσεις;

Να πάρω των ομματιών μου,

να πάρω ό, τι είναι δικό μου;

Να κάνω πως δεν ξέρω

Να κάνω πως δε φταίω;

Να τα κάνω πέρα

...Να κάνω πως δεν ξέρω;; να κάνω πως δε φταίω;;

Να τα κάνω λίμπα

Να τα πιώ, να γίνω σκνίπα;

Να τα κάνω λιανά;

Να τα κάνω πλακάκια;

Να πάω να πνιγώ

Να ‘πα να κουρευτώ

Να πάω κατά  διαόλου

να πάω στου Βερόπουλου;

Να αρχίσω να πηγαίνω εκκλησία;

Να το ρίξω γενικώς στη συνουσία;

Στις ουσίες; στην αφασία;

Να τα ρίξω στο σύστημα;

Να τα ρίξω στο κράτος;

Να το ρίξω στα ζάρια;

Να πω δε βαριέσαι

Να πω «πώς ξηγιέσαι»

Να πω άει χάσου

Να πω «πρόβλημά σου»;

(Αφού όλοι έτσι λένε!)

Μήπως είμαι, γιατρέ, να με κλαίνε;

Αποσπάσπατα από επίκαιρα κείμενα (για σχολεία, βιβλία, κ.ά....

Διαβάσαμε κάποια πολύ καλά κείμενα, που αξίζει να αναφερθούν,  ανάμεσα στα άλλα και για κάτι που έχουν κοινό : Το τι βιβλία γράφονται για τους μαθητές, πώς, τι ποιότητας, τι αξίας.  Για αρκετά απ αυτά ενημερωθήκαμε από φίλη, φιλόλογο (απ'  αυτές που ψαχουλεύουν και δεν αρκούνται στα ..πεπατημένα).

1)Σχολείο χωρίς βιβλία; της Άννας Δαμιανίδη http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8684 
Η κυρία Δαμιανίδη ξεκινάει ως εξής:  "Ευκαιρία να τα αγαπήσουμε! Αν ήμουνα δασκάλα θα ήμουν πολύ χαρούμενη φέτος που το υπουργείο καθυστερεί τη διανομή βιβλίων" 

...και συνεχίζει αναφέροντας διάφορα βιβλία που θα χρησιμοποιούσε στο δημοτικό αντί για τα ... συνήθη σχολικά, πολυσέλιδα αλλά μίζερα βιβλία του Υπουργείου. Συγγραφείς όπως Τριβιζάς, Παμπούδη, Ζέη, Σαρή, Άλκοτ, Κίπλινγκ, κ.ά, θα έκαναν τη διαφορά λέει...  (Πιο πολύ δε θα μπορούσαμε να συμφωνούμε!)

2)στο ίδιο σάιτ, γράφει η Τζίνα Δαβιλά, "Σχολικά βιβλία: Σιγά την έλλειψη!"

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8714

Και να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"...Άρα, για ποια βιβλία μιλάμε; Για εγχειρίδια που θυμίζουν χοιρίδια; Διότι η ετυμολογία των λέξεων αποτελεί επιστήμη βαθιά και αποκαλυπτική.  Ο όρος «εγχοιρίδια» ταιριάζει γάντι, μιας και σκοπός τους είναι όχι ο ορθά πληροφορημένος μαθητής που είναι εν δυνάμει αυτόφωτος, αλλά ο κουτρουβαλιασμένος στην γενικότερη κατρακύλα των ελληνικών σχολείων. Ο αναμασών μισές αλήθειες (ιστορία) και αποσπασματικές σελίδες αριστουργημάτων της ελληνικής λογοτεχνίας.  Ξαναρωτώ: ποια από τα βιβλία που παρέχονταν μέχρι τώρα στα σχολεία καλλιεργούσαν την κριτική σκέψη και την φαντασία των μαθητών, καταργώντας την αποστήθιση και τα όποια ιδεολογήματα;" ................

Κλέβω και την εικόνα από το ίδιο σά... όχι, όχι σάιτ, σα σαΐτα ακούγεται, ιστοσελίδα ήθελα να πω, ναι,

ιστοσελίδα λοιπόν, μου άρεσε πολύ η εικόνα, ελπίζω να μην κατηγορηθώ για την εικονοκλοπή αφού αναφέρω την πηγή. Εικονοφαγία άραγε λέγεται αυτό; είχαμε εικονομαχίες και εικονολατρείες κάποτε, τώρα με τις νέες τεχνολογίες τι θα λέμε; θα μου πεις δεν πρόκειται για θρησκευτικές εικόνες, κάτι φωτογραφίες είναι, αλλά μήπως δεν είναι και η φωτογραφία ή η εικόνα μια κάποια σύγχρονη λατρεία πολλές φορές; Αλλού πήγαινα, αλλού το πήγα, τέλος πάντων, λέγαμε για την εικόνα που μου άρεσε. Ορίστε:

3)...και πάλι στην ίδια ιστοσελίδα, η Ρίκα Βαγενά γράφει με το γνωστό ειρωνικό της τρόπο:  
"Σχολικά Βιβλία: Ποιος τα χρειάζεται;"

http://www.protagon.gr/8617

....."Φυσικά και δεν χρειαζόμαστε τα βιβλία -γενικότερα. Ποιος τα έχει ανάγκη; Δεν πάει πολύς καιρός που ήρθαν επισκέψεις στο σπίτι στην Αθήνα. Η κυρία του κυρίου είδε τις βιβλιοθήκες τίγκα στο σπίτι και καταστενοχωρήθηκε. «Κάτι πρέπει να κάνεις μ΄αυτά, μαζεύουν τόση σκόνη, ειδικά στο παιδικό δωμάτιο τόσα είναι εστία μικροβίων, το άσθμα αυτή την εποχή θερίζει».

....Όχι, δεν χρειαζόμαστε τα βιβλία. Όπως δεν χρειαζόμαστε πολλά άλλα πράγματα, επίσης ακριβά, άχρηστα και απαρχαιωμένα. Γιατί να μπεις στον κόπο να στύψεις μια πορτοκαλάδα όταν μπορείς να κατεβάσεις μια πολυβιταμίνη; Γιατί να χαλάσεις βενζίνη και χρόνο να πας σε μια θεατρική παράσταση ή σε μια συναυλία, όταν μπορείς να κατεβάσεις ένα σωρό υπερθεάματα στον καναπέ του σαλονιού; Γιατί να ερωτευτείς, αφού μπορείς, απλώς, να αναπαραχθείς;  Γιατί να μπεις καν στον κόπο να πάρεις την επόμενή σου ανάσα, αφού κάποτε θα τα τινάξεις; "

Άλλο θέμα:

Η "Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, φοιτητών, μαθητών, εργαζόμενων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ" σε κείμενό της αναφέρει μεταξύ των άλλων:

"Προς τους μαθητές και τις μαθήτριες που αγωνίζονται!

.....Είμαστε σήμερα εδώ για να συμπαρασταθούμε στο αγώνα σας. .....για να σας μεταφέρουμε την εμπειρία μας και από άλλους χώρους της εκπαίδευσης, όπως τα πανεπιστήμια, που θα φοιτήσετε αύριο.

.....Εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ανοίξει μέτωπο με όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.  Πάνω από 1200 σχολεία καταργήθηκαν καθώς και πάνω από 2000 θέσεις για αναπληρωτές και ωρομίσθιους καθηγητές δεν ανανεώθηκαν. Το γεγονός ότι από τη νέα σχολική χρονιά δεν παίρνετε βιβλία και τα μαθήματα ξεκίνησαν με φωτοτυπίες και DVD, μας δείχνει ότι αυτή η κυβέρνηση θέλει να φορτώσει όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της νεολαίας και των εργαζόμενων, στις πλάτες τις δικές σας και των γονιών σας. Δεν υπάρχει παιδεία με φωτοτυπίες και dvd, με μειωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, με λίγα σχολεία, χωρίς χρήματα για ηλεκτρικό και για θέρμανση!" ............. Επίσης παρακάτω αναφέρει:

"...Η εκπαίδευση δεν είναι όμως ο μόνος στόχος της κυβέρνησης. Αποτελεί και αυτή θύμα της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που μειώνει μισθούς και συντάξεις, καταργεί τις κοινωνικές δαπάνες για να δώσει τα λεφτά στους πλούσιους (τράπεζες, επιχειρήσεις) και μετατρέπει κάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υπηρεσία σε εμπόρευμα (υγεία, πρόνοια, παιδεία, μεταφορές, ρεύμα, νερό), που ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο στις επιχειρήσεις που φιμώνει και καταστέλλει όποιον αγωνίζεται για τα δικαιώματα του." ...........

Γιατί τα βάζουμε εδώ αυτά; Δεν είναι ηλίου φαεινότερον; Δεν πρόκειται για φαινόμενα αλληλένδετα; Κακά βιβλία ή καθόλου βιβλία, κακοί μισθοί, βιβλιοθήκες άφαντες, κ.ά. πολλά, φταίει η οικονομική κρίση για όλα αυτά;;  Δρόμοι και προτάσεις εξόδου από αυτήν την κρίση, ή, έστω, καλύτερης αντιμετώπισής της, υπήρξαν, αλλά δεν εισακούστηκαν ποτέ. Από οικονομολόγους, από κόμματα, από αναλυτές Έλληνες και ξένους. Άρα το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι απόλυτα υποκριτική όταν λέει ότι θλίβεται για τις "θυσίες" στις οποίες μας υποβάλλει.

(.....Κάτσε τώρα να βάλουμε και τίποτα άλλο γιατί το έχουμε παραβαρύνει τελευταία και κυκλοφορούν και ιώσεις.. μελαγχολίας και κατάθλιψης όπως θα διαβάσατε στις εφημερίδες. Κολλάς τον ιό από κάποιον που είναι στα πρόθυρα της ανεργίας ή της πλήρους χρεωκοπίας και πας και πέφτεις απ το παράθυρο πριν προλάβει κάποιος να σου σφυρίξει "βρε εσύ έχεις μισθό ακόμα, το ξέχασες;")

Πάρτε αυτό, του Στάθη, παλιό είναι, αλλά από τα καλύτερα σχόλια 

περί εκπαίδευσης:

Πάρτε βεβαίως και Κάβουρα και  δείτε και το "Καβουροζούμι" του σε πρώτη ευκαιρία:
http://kavouras12.blogspot.com/