Για παραδειγματισμό;;

Το ανθρώπινο είδος συνεχίζει να σκ-τώνει.

(Στη θέση της  παύλας, μπορεί να μπει είτε «α» είτε «ο»).
Αξίζει να δει κανείς πώς συνυπάρχουν κάποια μέλη άλλων κοινωνιών, σε κάποια άλλα είδη….

Πόλεμος; έννοια άγνωστη. Επιθετικότητα; έννοια άγνωστη. Τσακωμοί, εγωισμοί, ανταγωνισμοί; Έννοιες άγνωστες.
Και το όνομα αυτών: Μπονόμπο.

Χάδια, φιλιά, σεξ, αγκαλιές, παιχνίδι, μέχρι και… γέλιο. Ναι! Οι Μπονόμπο. Αυτό το τελευταίο, δεν το ήξερα. Γέλιο!! Μια απ’ τις  ωραιότερες συναισθηματικές εκδηλώσεις του είδους μας, τελικά δεν είναι αποκλειστικό μας προνόμιο! Ήξερα για τους Μπονόμπο αλλά όχι αυτό. Το είδα στο ντοκιμαντέρ του BBC από ερτφλιξ. 

Τους γαργαλάνε και γελάνε…
 «Ζώα και αγάπη», επεισόδιο 1.

Και μητριαρχική οργάνωση!
Να μια άλλη πρόκληση για μας. Αν θέλουμε να διασωθούμε ως είδος, γιατί να μην το δοκιμάσουμε;;

Μετά τους Μπονόμπο μαθαίνουμε για τα Αφρικανικά αγριόσκυλα, στα οποία το ηγετικό ζευγάρι ζει σε μια σχέση όπου το αρσενικό προφυλάσσει το ταίρι του δια βίου και όλη η αγέλη συνεισφέρει στο μεγάλωμα των μικρών.
Είδος απειλούμενο. Μόνο 3000 απομένουν.

Έπειτα για τις σταχτόχηνες. Τους πιγκουίνους, (3 από τα 10 ζευγάρια του ζωολογικού κήπου, ομοφυλόφιλα). Ο Ντότι και ο Ζι, ένα από τα ζευγάρια, υιοθέτησαν!
Είδος απειλούμενο. Μόνο 2000 απομένουν.

Για τα άλμπατρος Λέιζαν: σχεδόν 1/3 ομοφυλόφιλα θηλυκά ζευγάρια. Ομοφυλόφιλες σχέσεις σε 450 περίπου είδη.  (Με σεξ;; αυτό δεν το λέει, δεν ξέρω..)

Όχι μόνο ζευγάρια, αλλά και φιλίες. Όπως σε κάποιους Αφρικανικούς ελέφαντες: Τη Φράνκι και την Ε.Τ: 

Η Φράνκι με την αγέλη της είχαν προσαρτηθεί στο καταφύγιο κι έδειχναν επιθετικότητα λόγω τραυματικών εμπειριών. Κυνηγοί είχαν σφάξει μέλη της οικογένειάς τους. Η Ε.Τ., μικρότερη, ήρθε στο καταφύγιο κάποια χρόνια μετά, είχε χάσει όλη της την οικογένεια. Ήταν τόσο σοκαρισμένη που είχε χάσει τη φωνή της. Την πλησίασε η αγέλη της Φράνκι, αναγνωρίζοντας ότι χρειαζόταν βοήθεια. Την πήρε η Φράνκι υπό την προστασία της.
 «Ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν κοινωνική ενσωμάτωση και σταθερότητα» λέει ο Ντέιβιντ, ο υπεύθυνος του καταφυγίου. Ο άλλος υπεύθυνος, ο Λώρενς, που είχε σώσει αρχικά την αγέλη της Φράνκι, δημιούργησε ένα δεσμό πολύ βαθύ μαζί τους. Όταν πέθανε, διένυσαν 12 χιλιόμετρα και πήγαν στο σπίτι του. Έμειναν απόλυτα σιωπηλοί, παρέμειναν εκεί για 2 μέρες. Ένα χρόνο αργότερα, την ίδια ημερομηνία, ξαναπήγαν. Από τότε πηγαίνουν κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του.

Άλλη ιστορία: Αρσενικός γίββωνας που έχασε την σύντροφό του μετά από 10 χρόνια σχέσης. (Ντόρσετ, Αγγλία). Ανακοίνωναν με περηφάνια το δεσμό τους, «τραγουδώντας». Το τραγούδι του ζευγαριού χρησιμεύει και για να διαλαλήσει «Φύγετε, εδώ είναι το δικό μας μέρος». Έκαναν ένα γιό τον «Όνιον». Όταν πέθανε το θηλυκό το αρσενικό μαράζωσε.  Αργότερα πέθανε και ο Όνιον. Ο «Σαμ», ο αρσενικός έκανε πολύ καιρό να συνέλθει. Ήθελε συνέχεια την επαφή με τους φυλακές του.

Είχε κατάθλιψη.
Περνούν λοιπόν τα ζώα «πένθος»; Νοιώθουν «αγάπη»;
Αργότερα ο Σαμ βρήκε νέα σύντροφο. Ξανάνιωσε και ξανατραγούδησε.

  Αποσπάσματα διαλόγων:
- Πόσος καιρός είναι που ο έρωτας στα ζώα άρχισε να αναγνωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα;
-Οι άνθρωποι δεν το δέχονται επειδή  θέλουν να πιστεύουν ότι είναι μοναδικοί. Είναι περίπου 10 με 20 χρόνια που αποδείχτηκε ότι το χάσμα μεταξύ ανθρώπων και ζώων δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζαμε.

Αναρωτιέμαι εγώ τώρα : 

Η Γλώσσα, τι ρόλο έπαιξε στην δυσαρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους;;;; Η γλώσσα αντικαθρεφτίζει και την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου μας. Εξυπηρετεί λειτουργίες επικοινωνίας πολύ λεπτές. Μήπως η εσωτερική μορφή της, οι "σκέψεις", έχουν και το ανάλογο τίμημα;;