Δείτε το βιντεάκι με τίτλο "Το σχολείο στον καιρό του ΔΝΤ", που έχει φτιάξει μια εκπαιδευτικός απο την Κάλυμνο.
Είναι κάπως μεγάλο, πιστεύω πως αν ήταν πιο σύντομο, με πιο γρήγορο ρυθμό, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, όμως είναι ωραία δουλειά κι έχει πολύ σημαντικά πράγματα.
http://www.youtube.com/watch?v=cjKmCWzN2FM&feature=player_embedded#at=174
Στο 11' 30'', δείτε Σχολική Βιβλιοθήκη γυμνασίου Ριζίων, που μάλλον θα ... πάει απο κει πουρθε, μαζί με το σχολείο ως έχει, στα πλαίσια των "συγχωνεύσεων".
Τρέμε Παιδεία....
Η υποκρισία των "εκλεγμένων" μας δε γνωρίζει όρια. Είμαστε όλοι νούμερα γι αυτούς, που τα μειώνουν όποτε το επιτάσσει το ιδιωτικό συμφέρον, διακηρύσσοντας πάντα πως το κάνουν για το δημόσιο συμφέρον, αλλά είμαστε και νούμερα με την άλλη έννοια, που τους δίναμε ισχύ και δικαιώματα χρόνια τώρα, με την "υπεύθυνη" ψήφο μας.
Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που θα πάρουν τη σκυτάλη, οι τωρινοί μαθητές, δε θα πέφτουν με τόση αφέλεια σε παγίδες. Δε θα υπηρετούν κομματικούς μηχανισμούς και φιλοδοξίες ηγετικές, δε θα καταπίνουν αμάσητα την παραπληροφόρηση και τα μεγάλα λόγια. Το διαδίκτυο μας προσφέρει ευκαιρίες χωρίς προηγούμενο. Φτάνει να μάθουμε να επιλέγουμε.
Ας ψάξουμε κι άλλα τέτοια.
Τα παιδιά ξέρουν το facebook απ' έξω κι ανακατωτά. Απ' ότι διαπιστώνεται όμως, πολύ σπάνια ασχολούνται με ιστολόγια, ιστοσελίδες, διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης.
Προς το παρόν περιορίζονται στο να βάζουν διάφορες πόζες τους στον τοίχο του facebook και να σχολιάζουν "είσαι κούκλα εδώ", "γουστάρω" "είσαι πρώτος" και άλλα τέτοια. Τόσες φωτογραφίες...
Μιλάμε για υπεραφθονία!.. (και πρωτοτυπία μηδέν. Ας με συγχωρέσουν τα γυμνάσια και τα λύκεια, τουλάχιστον του συγκροτήματός μας, αλλά βγάζει μάτι...) Κουβέντες άλλου τύπου σπάνια βλέπεις. Να πούμε ότι είναι η ηλικία; Όχι, δεν αρκεί. Να πούμε ότι οι 17χρονοι και 18χρονοι δεν έχουν χρόνο για τέτοια; Ίσως... Αλλά και πάλι...
Νομίζω πως το ενδιαφέρον το έχουν, τουλάχιστον αυτό βγαίνει από επισκέψεις τμημάτων εδώ στη βιβλιοθήκη. Δεν τους δίνονται όμως οι ευκαιρίες να το μοιραστούν με άλλο τρόπο, πέρα από πρόχειρες κουβέντες στο πόδι, π.χ. στα διαλείμματα σχολείου και φροντιστηρίου.
Γίνονται κουβέντες στην οικογένεια; Γίνονται γενικές συζητήσεις μέσα στις τάξεις με καθηγητές; (Υπάρχει χρόνος θα μου πεις, όταν κυνηγούν την ύλη με το δίκανο;) Εχουν οι καθηγητές τη διάθεση; Και πόσοι; Δίνονται οι ευκαιρίες για ανταλλαγή απόψεων, για ζύμωση ιδεών; πώς αντιμετωπίζονται οι τυχόν διαφωνίες; Πόσοι εκπαιδευτικοί και γονείς έχουν οι ίδιοι εμπειρία από τον κόσμο του διαδικτύου;
Πόσο σημασία έχει το γεγονός ότι τα παιδιά πλέον δεν έχουν καλές σχέσεις με την "ανάγνωση"; (από βιβλία μέχρι κείμενα στο διαδίκτυο)
Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια έρευνα...
Είναι κάπως μεγάλο, πιστεύω πως αν ήταν πιο σύντομο, με πιο γρήγορο ρυθμό, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, όμως είναι ωραία δουλειά κι έχει πολύ σημαντικά πράγματα.
http://www.youtube.com/watch?v=cjKmCWzN2FM&feature=player_embedded#at=174
Στο 11' 30'', δείτε Σχολική Βιβλιοθήκη γυμνασίου Ριζίων, που μάλλον θα ... πάει απο κει πουρθε, μαζί με το σχολείο ως έχει, στα πλαίσια των "συγχωνεύσεων".
Τρέμε Παιδεία....
 |
| Κομμάτια για .. περικοπή και Νούμερα... |
Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που θα πάρουν τη σκυτάλη, οι τωρινοί μαθητές, δε θα πέφτουν με τόση αφέλεια σε παγίδες. Δε θα υπηρετούν κομματικούς μηχανισμούς και φιλοδοξίες ηγετικές, δε θα καταπίνουν αμάσητα την παραπληροφόρηση και τα μεγάλα λόγια. Το διαδίκτυο μας προσφέρει ευκαιρίες χωρίς προηγούμενο. Φτάνει να μάθουμε να επιλέγουμε.Ας ψάξουμε κι άλλα τέτοια.
Τα παιδιά ξέρουν το facebook απ' έξω κι ανακατωτά. Απ' ότι διαπιστώνεται όμως, πολύ σπάνια ασχολούνται με ιστολόγια, ιστοσελίδες, διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Προς το παρόν περιορίζονται στο να βάζουν διάφορες πόζες τους στον τοίχο του facebook και να σχολιάζουν "είσαι κούκλα εδώ", "γουστάρω" "είσαι πρώτος" και άλλα τέτοια. Τόσες φωτογραφίες...
Μιλάμε για υπεραφθονία!.. (και πρωτοτυπία μηδέν. Ας με συγχωρέσουν τα γυμνάσια και τα λύκεια, τουλάχιστον του συγκροτήματός μας, αλλά βγάζει μάτι...) Κουβέντες άλλου τύπου σπάνια βλέπεις. Να πούμε ότι είναι η ηλικία; Όχι, δεν αρκεί. Να πούμε ότι οι 17χρονοι και 18χρονοι δεν έχουν χρόνο για τέτοια; Ίσως... Αλλά και πάλι...
Νομίζω πως το ενδιαφέρον το έχουν, τουλάχιστον αυτό βγαίνει από επισκέψεις τμημάτων εδώ στη βιβλιοθήκη. Δεν τους δίνονται όμως οι ευκαιρίες να το μοιραστούν με άλλο τρόπο, πέρα από πρόχειρες κουβέντες στο πόδι, π.χ. στα διαλείμματα σχολείου και φροντιστηρίου.
Γίνονται κουβέντες στην οικογένεια; Γίνονται γενικές συζητήσεις μέσα στις τάξεις με καθηγητές; (Υπάρχει χρόνος θα μου πεις, όταν κυνηγούν την ύλη με το δίκανο;) Εχουν οι καθηγητές τη διάθεση; Και πόσοι; Δίνονται οι ευκαιρίες για ανταλλαγή απόψεων, για ζύμωση ιδεών; πώς αντιμετωπίζονται οι τυχόν διαφωνίες; Πόσοι εκπαιδευτικοί και γονείς έχουν οι ίδιοι εμπειρία από τον κόσμο του διαδικτύου;
Πόσο σημασία έχει το γεγονός ότι τα παιδιά πλέον δεν έχουν καλές σχέσεις με την "ανάγνωση"; (από βιβλία μέχρι κείμενα στο διαδίκτυο)
Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια έρευνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου