Περί διοδίων, ευρωδίων, και οδικών περιπετειών

Post by Kat Tzam.

Έλληνες κωμικοί και κάτι Monty Python....

Οι Άγγλοι κωμικοί Μόντυ Πάιθον ξανά μαζί… Και ξανά φρέσκοι, απ’ ότι φαίνεται.

Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε 43.5 δευτερόλεπτα. 

Οι Monty Python υπήρξαν από τους πιο μουρλούς κωμικούς, έχουν κάνει σκετς, ταινίες, σόου, και όταν αποσύρθηκαν συνέχισαν να είναι δημιουργικοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Άλλος έκανε ταινίες, άλλος ντοκιμαντέρ, άλλος βιβλία, κλπ. 

http://www.youtube.com/v/JrdEMERq8MA?version=3&feature=player_detailpage%22%3E%3Cparam

Όχι, πες τε μου σας παρακαλώ γιατί εδώ δεν έχουμε τέτοια. Που θεωρούμαστε λαός με χιούμορ. Ή μήπως είναι των τελευταίων δεκαετιών και τούτο το φαινόμενο;;

Έχετε παρατηρήσει πόσοι Έλληνες κωμικοί -εννοείται όχι όλοι- με το που πατάνε τα –άντα, -ήντα, -όντα, αρχίζουν και γίνονται με σύστημα σαχλοί και το ρίχνουν στους συνήθεις ύποπτους αστεϊσμούς γύρω από το σεξ για παράδειγμα, ή τις πορδές, και γενικώς ό,τι προέρχεται από σωματικές πηγές, μπροστινές ή ... πισινές ; 

Ότι αρχίζουν κι απευθύνονται σε όλο και πιο νεανικό κοινό ή όλο και πιο γηραλέο, σε "easy targets" * σα να λέμε. Το ότι ειδικά ο γηραιότερος πληθυσμός είναι εύκολος στόχος, το λέω και λόγω εμπειριών και παρατηρήσεων.

  Δεν έχετε προσέξει ανθρώπους,  που στα νειάτα τους ούτε το «μακάκας» δεν ξεστόμιζαν,  (εγώ δεν το ξεστομίζω εδώ γιατί είναι και μαθητές που παρακολουθούν, μη μου λενε αύριο «ώστε τέτοια γράφετε κυρία;»), δεν τους έχετε προσέξει λοιπόν που όσο γερνάνε ή ραμολίρουν, πιάνουν τα κακαρίσματα όταν κάποιος στο θεατρικό σανίδι πει «σκατά», ή άλλες συναφείς ευφυείς και ιδιαιτέρως «witty» εκφράσεις ; 

(Βλ. παρακάτω για επεξήγηση των όρων, οι μη αγγλομαθείς. Τα χρήματα για το μάθημα μού τα στέλνετε με αντικαταβολή, δεν τίθεται θέμα)

Καλά, δε μιλάμε π.χ. για το Σεφερλή, αυτός είναι συνεπής. Τους συνήθεις ύποπτους αστεϊσμούς τους κάνει εξ αρχής (καριέρας του). Χώρια που έχει κλέψει ασύστολα τους Μόντυ Πάιθον. Εκείνο το  Faulty Towers π.χ. έχει μαρτυρήσει στα χεράκια του, ως "Κορίτσια ο Μάρκουλης" ;;; (θαρρώ...)

 Δεν είναι ν απορεί κανείς;

Εμ ;;

"easy targets" ="εύκολοι στόχοι"

"Witty"= ευφυές και με χιούμορ, πνευματώδες.  

Παραδείγματα: (όχι, παίζουμε!)  

He's very witty= Αυτός έχει έξυπνο, ευφυές χιούμορ. (στο περίπου). Είναι πνευματώδης.

He made a witty remark=Έκανε μια έξυπνη, (πνευματώδη) παρατήρηση.

Πάρτε γεύση από Τζον Κληζ και αυθεντικό Faulty Towers:

 http://www.youtube.com/watch?v=H-oH-TELcLE

;

Ανοίξτε ξανά τις Σχολικές Βιβλιοθήκες

Ο συνάδελφος "Κάβουρας" πρώην -κι αυτός- υπεύθυνος Σχολικής Βιβλιοθήκης, "εμπνέεται" ξανά από το μεγάλο κενό που άφησε το κλείσιμο των Σχολικών Βιβλιοθηκών, τον Οκτώβριο του 2011.
Για το ιστορικό της υπόθεσης πατείστε εδώ  αλλά και εδώ και εδώ ...

Κοινωνικοί Αγώνες Άγονοι;

Μια πρόταση για νέα κατεύθυνση στους κοινωνικούς αγώνες 

Ασθενής=Χωρίς σθένος. Σωματικό ή ψυχικό. 
Άοπλος=Χωρίς εφόδια. Πνευματικά ή ψυχικά. 

Μέρα με τη μέρα δε μένει τίποτα όρθιο. Κάποιοι το βιώνουν πολύ πιο επώδυνα. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται με ρυθμό τρομακτικό. (Και στα κανάλια κάνουν σα να μην το ξέρουν). Οι  νεώτεροι άνεργοι ή φευγάτοι στο εξωτερικό. Οι ηλικιωμένοι στο έλεος μιας σύνταξης-κοροϊδίας, στο έλεος των ουρών του ΙΚΑ, του ΕΟΠΥΥ, των δημόσιων νοσοκομείων που τους αντιμετωπίζουν σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες που η δική τους περίθαλψη δεν επείγει, θα τους αναλάβει η μοίρα αυτούς, προηγούνται οι νεώτεροι. Οι οποίοι, καλά θα κάνουν κι αυτοί να γιάνουν γρήγορα για να επιστρέψουν στο έργο τους και στη συνεισφορά τους στην ανύπαρκτη αγορά εργασίας, στην ανύπαρκτη παραγωγή...

Από καιρό σκέφτομαι σχετικά με τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας διαφόρων κλάδων, ιδιαίτερα τώρα "στον καιρό των μνημονίων", τον αποσπασματικό τους χαρακτήρα, την έλλειψη αποτελέσματος, την έλλειψη κάποιας, έστω και μικρής, νίκης…

Μήπως χρειάζεται τελείως νέα τακτική; Νέες απόπειρες συνεργασίας, κάτι που να μην έχει ξαναγίνει;

Οι χώροι της Υγείας και της Παιδείας για παράδειγμα, έχουν ιδιαίτερα έντονο συμβολικό χαρακτήρα για μια χώρα, εκτός από το ότι  αγγίζουν τους πάντες και χειροπιαστά.  Το πάλαι ποτέ (…) για τους  εργαζόμενους σε αυτούς τους χώρους λεγόταν πως ασκούσαν λειτούργημα. Δε νομίζω πως ακούγεται αυτό συχνά πλέον.  Οι παροχές Υγείας και Παιδείας θεωρούνται ανέκαθεν από τις πιο βασικές σ’ ένα κράτους δικαίου. Από τα θεμελιώδη εκείνα αγαθά που χωρίς αυτά, δε νοείται ζωή αξιοπρεπής.

Ποιος δεν έχει περάσει από δημόσιο νοσοκομείο, είτε ως ασθενής, είτε ως συνοδός, και δεν έχει νιώσει ότι όλα κρέμονται από μια κλωστή;  Τα τελευταία χρόνια περισσότερο από ποτέ; Και όσοι έχουν καταφύγει στα ιδιωτικά, δεν το χουν « πληρώσει» ακριβά, με την κυριολεξία της έκφρασης; Πόσοι δεν αυτοκτονούν για λόγους αδιεξόδων οικονομικών-ψυχολογικών, ενώ σε άλλες εποχές δε θα οδηγούνταν σε αυτή την ύστατη πράξη;

Πόσοι γονείς με παιδιά που χρειάζονται ειδικό σχολείο, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους, κ.ά., δεν βρίσκονται σε κατάσταση απελπιστική;  Πόσοι άλλοι δεν αντιμετωπίζουν την αναγκαστική –για τους περισσότερους μαθητές λυκείου- διέξοδο των φροντιστηρίων, τη γενική αίσθηση της διάλυσης του δημόσιου σχολείου,  (που ούτως ή άλλως, χρόνια τώρα ήταν παραμελημένο), την ανασφάλεια…

Η ανασφάλεια, που είναι από τους πιο διαβρωτικούς παράγοντες της ζωής, εκφράζεται μέσα από το τρίπτυχο «Υγεία- Εκπαίδευση- Εργασία», με τρόπο άμεσο. Οι ελλείψεις σε προσωπικό στα νοσοκομεία και στα σχολεία, από καθαριστές και φύλακες, μέχρι γιατρούς και εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων, δημιουργεί κρανίων τόπους. Βάζει σε κίνδυνο ζωές.

Δεν πρέπει σε αυτά να διοχετευθεί η ενέργεια των αγώνων για διεκδικήσεις; Διεκδικήσεις, στο κάτω -κάτω, δικαιωμάτων αυτονόητων.

Έχουν γίνει συστηματικές και επίπονες προσπάθειες να συνεργαστούν αυτοί οι δύο κλάδοι και να οργανώσουν από κοινού διαμαρτυρίες;

Άλλο είναι να προσπαθούν π.χ. οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να συντονιστούν και να διεκδικήσουν και άλλο οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους χώρους, Υγείας και Παιδείας. Είναι και  εφικτό και επείγον. Ας ξεκινήσει να συζητιέται στους χώρους εργασίας κατ’ αρχάς, ας μπει σαν πρόταση προς τα αντίστοιχα σωματεία και ας ασκηθεί πίεση προς τις ομοσπονδίες να πορευτούν προς αυτή την κατεύθυνση. Εξάλλου, τι έχουμε να χάσουμε; Αν δεν δοκιμάσουμε δεν θα μάθουμε ποτέ…

Χρειάζονται καινοτομίες ακόμα και στους τρόπους προβολής αυτών των ζητημάτων, ακόμα και αιτήματα-συνθήματα ανανεωμένα. Όπως, για παράδειγμα:

«Υγεία, Παιδεία, Ψωμί κι Ελευθερία»

Υλικό για μια εκστρατεία ενημέρωσης:
(Λίστα που μπορεί να εμπλουτιστεί)

1) Η εξαιρετική ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα, «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα». Δεν ακούστηκε όσο της άξιζε.
Σε μια συνέντευξη, ο Γκορίτσας απαντάει σε ερώτημα λέγοντας:
"Απλά στο σύστημα υγείας είναι πιο ανάγλυφη η σύγκρουση του Ε.Σ.Υ. με το εγώ, ο αγώνας που κάποιοι δίνουν μέσα στις παθογένειες όλου του δημόσιου τομέα".
2) Το άρθρο του Α. Χατζηστεφάνου με τίτλο "Εκατόμβες νεκρών ετοιμάζει η κυβέρνηση"

Μικρό απόσπασμα: "Τα αποτελέσματα αυτής της συνταγής ήταν πάντα το ίδιο μοτίβο θανάτου για δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Ένας από τους ανθρώπους που κατέγραψαν αυτό το μοτίβο είναι και ο καθηγητής Ντέιβιντ Στάκλερ, συγγραφέας του βιβλίου Body Economic που συνοδεύεται από τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «Γιατί η λιτότητα σκοτώνει»."
3) Το άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου με αφορμή την αυριανή Γενική Απεργία, με τίτλο "Αύριο απεργούμε! Αύριο διαδηλώνουμε!"
Σε κάποιο σημείο αναφέρει: "Αύριο απεργούμε και διαδηλώνουμε για τις μανάδες μας! Οι δικές μας μάνες δεν έχουν υπηρέτες, οι γυναίκες του λαού, οι διπλά και τριπλά καταπιεσμένες σε ένα σύστημα καταπίεσης και ανισότητας, έχουν δικαίωμα προστασίας της μητρότητας. Το επίδομα τοκετού που κατάργησαν δεν είναι «προνόμιο», είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους σε όλες τις γυναίκες!Αύριο τους λέμε ότι με το ανέκδοτό τους περί «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας και Υγείας, δεν γελάμε πλέον! 
4) Και βέβαια τα διάφορα βίντεο που έβγαλε φέτος το Σεπτέμβριο η ΟΛΜΕ για την κατάσταση των εκπαιδευτικών και των σχολείων, που ήταν πολύ εύγλωττα. 

...και λίγα σχόλια από το συνάδελφο "Κάβουρα", με το δικό του τρόπο:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ!!! Καμπάνια.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα: 

Greek Libraries in a New World

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ!!! 

Καμπάνια ευαισθητοποίησης των μελών των κοινωνικών δικτύων

http://tuxlibrary.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html

http://tuxlibrary.blogspot.gr/2013/05/avatar.html

Για αναλογιστείτε λίγο πόση δύναμη έχει η εικόνα:

Αν ο καθένας από όσους συμμετέχουμε στην καμπάνια έχουμε πχ 1000 fb φίλους, μπορείτε να φανταστείτε μέσω της επανειλημμένης έκθεσης του avatar και της διάδρασης σε κάθε ανάρτηση (σχόλια, like, sharing κλπ.) σε πόσους μπορεί να φτάσει το μήνυμα;; Πόσοι θα αναρωτηθούν "Γιατί;"
Μην περιμένουμε να μάθουν για τις βιβλιοθήκες από τα κανάλια! Δεν πρόκειται να ασχοληθούν γιατί απλά ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ το θέμα "Βιβλιοθήκες"!

Ας εκμεταλλευτούμε τα soocial media! Είναι εκπληκτική η δυναμική του μέσου αυτού.
Δεν αξίζει τον κόπο να δυναμώσουμε τη φωνή μας, να γίνουμε περισσότεροι; Να φτάσει το μήνυμα σε όλο και περισσότερους, πιο μακριά... πιο μακριά... πιο μακριά... ώσπου να φτάσει επιτέλους και στα αυτιά αυτών που τώρα ...πέρα βρέχει; Αυτοί δε θάρθουν... Εμείς πρέπει να πάμε!
Και μπορούμε να το κάνουμε με πολλούς τρόπους! Υποδεικνύω έναν ακόμη.

ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ:

 https://docs.google.com/document/d/13A_UHgK02-F-FaDDLC7797j0-ZCsRkbavlbmne690bE/edit?usp=sharing

ΕΣΕΙΣ;

Αλλάζω Avatar τόσο απλά... Γιατί "Αγαπώ τη Βιβλιοθήκη μου"! 
Kαι θέλω ΟΛΟΙ να μάθουν το ΓΙΑΤΙ.
Δε φτάνει να το ξέρω μόνο εγώ.
Δε φτάνει να το ξέρετε μόνο εσείς!
Δε φτάνει να το ξέρουμε μόνο εγώ κι εσείς. Εμείς που όχι μόνο εργαζόμαστε αλλά ζούμε σ' αυτές, τις Βιβλιοθήκες.
Θέλουμε και πρέπει να το μάθουν κι άλλοι! Γιατί αν θέλουμε ν' αλλάξει αυτός ο τόπος δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά μόνο με την Παιδεία (Π κεφαλαίο), Και Παιδεία, Πολιτισμός και Μέλλον χωρίς Βιβλιοθήκες δε μπορούν να υπάρξουν.

Και όσοι ήδη ξέρουν το "γιατί αξίζουν οι Βιβλιοθήκες", ας δείξουν την υποστήριξή τους, ας περιφρουρήσουν τις Βιβλιοθήκες τους με όποιο τρόπο ξέρουν και μπορούν.

Είχε πει ο Bulit “Στην Αμερική οι εκατομμυριούχοι είναι κάτοχοι ωραίων βιβλιοθηκών. Αλλά ένα έθνος δεν είναι αληθινά πολιτισμένο, παρά μόνο όταν οι φτωχοί του έχουν και αυτοί βιβλία.”. Κι αυτοί δε μπορούν να τα έχουν παρά μόνο αν υπάρχει Βιβλιοθήκη στη γειτονιά τους, στο χωριό τους, στην πόλη τους, το τελευταίο ίσως προπύργιο της δωρεάν πρόσβασης στη γνώση, στη δημιουργικότητα.

Ένα ελάχιστο, το πιο εύκολο και πιο ανέξοδο, που μπορεί να κάνει κανείς είναι ένα click και ένα sharing παραπάνω! Ας εκμεταλλευτούμε θετικά, για το καλό των Βιβλιοθηκών μας τις δυνατότητες που μας δίνουν τα social media. Ας φτάσει και στο τελευταίο σημείο του πλανήτη το σύνθημα: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ!!!

Γι αυτό, σας προτείνω και σας παροτρύνω. Πάρτε μέρος στην καμπάνιαευαισθητοποίησης των μελών των κοινωνικών δικτύων. Εμποδίστε  το απειλητικό σχέδιο συγχώνευσης ή κατάργησης δημοσίων και δημοτικών Βιβλιοθηκών με σκοπό την εξοικονόμηση πόρων λόγω επιταγών της Τρόικα. Μην αφήνουμε τους αριθμούς να ευημερούν και τους ανθρώπους να ασφυκτιούν.
ΟΛΟΙ εσείς που ξέρετε το ΓΙΑΤΙ, βάλτε ως φωτογραφία του προφίλ σας την παραπάνω φωτογραφία σε όποιο δίκτυο είστε μέλος (Future Library, Facebook, Twitter, Google+ κλπ.), γράψτε δυο λόγια γιατί το κάνατε, και διατηρήστε την μέχρι να πάρουμε επίσημες και έγκυρες πληροφορίες, όχι καθησυχαστικές αλλά ουσιαστικές που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των Βιβλιοθηκών μας και τη διατήρηση των ως ελαχίστων πνευματικών ναών που μας έχουν απομείνει!

ΟΛΟΙ θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτε δεν είναι στον αυτόματο πιλότο. Τα πάντα από μας εξαρτώνται. Εμείς χτίζουμε τη ζωή μας κάθε στιγμή, το μέλλον το δικό μας, το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον της χώρας.

Αυτή την αντιξοότητα του σήμερα ας την αντιστρέψουμε, ας την κάνουμε ευκαιρία! Να οξύνει την περιέργεια, να διεγείρει για κινητοποίηση. Ας το εκμεταλλευτούμε.

Μπορείτε να φανταστείτε μια κοινωνία, μια κοινότητα χωρίς τη Βιβλιοθήκη της; Σαν το background του avatar θα είναι....

Και η εκδοχή του avatar στην αγγλική γλώσσα:

"Το υπουργείο περιφρονεί συνολικά τις βιβλιοθήκες, όχι μόνο τις πανεπιστημιακές. Ξεκίνησαν με τις σχολικές και τις λαϊκές βιβλιοθήκες. Τώρα αποτελειώνουν εμάς. Και, να φανταστείτε, είμαστε πηγή απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων..."

http://www.efsyn.gr/?p=130743

Απεργώ γιατί βράζω (και για να μη βρίζω)

Απεργώ. 
Δε χρειάζεται να πω αναλυτικά τους λόγους, έχει πλημμυρίσει το διαδίκτυο από βιντεάκια και κείμενα συναδέλφων, μαθητών, και της ΟΛΜΕ. Πολύ πετυχημένα, πολύ ουσιαστικά αυτή τη φορά. 
Εκεί που δε θα βρει κανείς τους πραγματικούς λόγους, είναι τα "μεγάλα" κανάλια. Με τα "μεγάλα" μυαλά. 
Θα τους βρει όμως στο ραδιόφωνο, και στην ΕΡΤ, που συνεχίζει εδώ και τρεις μήνες όρθια. 
Στο http://www.ertopen.com/

Απεργώ και για λόγους ευθιξίας ανάμεσα στ' άλλα. Και αηδίας. Δεν αντέχονται άλλο κυρίες και κύριοι. Να λένε ασύστολα ψέματα, εκκωφαντικές ανοησίες,  και να μιξοκλαίνε για τους καημένους τους μαθητές που τους στερούμε από τα φώτα μας, (εμείς, που θεωρούμαστε τύποι σκοτεινοί...)
Θα μου πείτε, δεν τους χαρίζω το μισθό μου έτσι, να κάνουν και οικονομία, να βάλουν κανένα ευρώ παραπάνω στις επιστροφές των δανεικών προς την τρόικα, μέχρι να βρουν πάλι τον τρόπο να μας διαβάλουν, να μας διχάσουν και τελικά να μας τσακίσουν;
Δε θα 'πρεπε να κάνουμε επιτέλους κάποιον αγώνα διαφορετικό, να έχουμε ανοιχτά τα σχολεία και να κάνουμε αντιμαθήματα "Παιδείας (απ' την πραγματική) και  "Πολιτισμού"; Ναι, νομίζω θα έπρεπε. Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι μάλλον. Ελπίζω να κατευθυνθούμε σιγά σιγά και προς τα εκεί. 
Προς το παρόν, απλώς απεργώ.  
Διότι βράζω. 
Που ξηλώνουν, κάθε μέρα που περνάει,  ο,τιδήποτε θα είχε μια πιθανότητα να προσφέρει ζωή σ' αυτήν την μαραμένη κοινωνία, σ' αυτά τα αποξηραμένα μυαλά και σώματα. 

Τα πάντα γκρ(ε)ί; 
Ε, ας τα βάψουμε. Πολύχρωμα. Έστω και με τα πορτοκαλί πανό μας που λέει ο λόγος. 
Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι, ας συνδράμουν σ'  αυτόν τον αγώνα, ας μπουν στο χορό κι άλλοι κλάδοι, να γίνουμε... δέντρο. Για λίγο οξυγόνο. 

Ένα από τα πολλά που πενθήσαμε μέσα σ' αυτά τα δύο χρόνια, ήταν και οι βιβλιοθήκες μας. Όπως η τελευταία στην οποία υπηρέτησα, στην Κυψέλη, και απ' την οποία ξεκίνησα αυτό εδώ το ..βλογκ. 

Τη θυμήθηκα πάλι με αφορμή το τελευταίο σκίτσο του συνάδελφου Κάβουρα, που απ' ότι φαίνεται ούτε κι αυτός λέει να την ξεχάσει.

Υπήρξε όμως και μια τυχαία επαφή πρόσφατα, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που με συγκίνησε  και μου τα ξανάφερε όλα στο νου  όλα όσα μοιράστηκα λόγω ακριβώς της ύπαρξης της βιβλιοθήκης. Μια παλιά μαθήτρια, -διαμαντάκι- που ήταν τότε τακτική επισκέπτρια και συνομιλήτρια, μου έγραψε:

 ένα ευχαριστώ για την όρεξη για δουλειά τότε στη βιβλιοθήκη, από την οποία, όσοι ήμαστε λίγο συνειδητοποιημένοι, επωφεληθήκαμε!"

Ακόμη υπήρξαν κι άλλα. Στο συλλαλητήριο της 16/9, έπεσα πάνω σε παλιά συνάδελφο-υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης, από εκείνες που επίσης πρόσφεραν πολλά, και που επίσης πενθούν ακόμα, δύο χρόνια μετά. Είπαμε τον πόνο μας, ήταν στο τέλος, που ο κόσμος είχε αρχίσει να διαλύεται και μετά ψάξαμε τους άλλους που δυστυχώς, δεν είχαν οργανώσει μια τσιπουροκατάνυξη να συνεχίσουμε βρέχοντας το λαρύγγι μας όσο θα συνεχίζαμε τους επικήδειους ή θα πιάναμε άλλα θέματα, ελαφρύτερα, π.χ. το βάρος του πορτοφολιού μέρες που είναι, ή τις καιρικές αλλαγές και τα πιασίματα στη μέση, βοηθούσης και της ορθοστασίας στο συλλαλητήριο...

Την ίδια μέρα όμως, νωρίτερα, πάλι στη διάρκεια της πορείας, έπαθα ένα σοκ, άλλου τύπου. Έμαθα τελείως τυχαία για το θάνατο ενός παλιού φίλου. Συναδέλφου, από τα πρώτα χρόνια του διορισμού μου. Συνέχισα να περπατάω προς το Σύνταγμα, να ακούω σχόλια για τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, ή για τον τάδε ή τον δείνα από Επαγγελματικό Λύκειο που σύντομα δε θα μπορεί να θρέψει την οικογένειά του, να έρχεται ο απόηχος από τα συνθήματα, "Οι καθηγητές δεν είναι συντεχνία, θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία", και μπροστά μου έβλεπα τη μορφή του παλιού μου φίλου, να γελάει και να σαρκάζει με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, και άκουγα τη φωνή του με εκείνη τη χροιά μιας μόνιμης απαισιοδοξίας, όταν στους αραιούς τηλεφωνικούς μας διαλόγους μού έλεγε πάλι ότι όλα είναι χάλια αδιόρθωτα, ότι οι άνθρωποι είναι βλάκες, είναι τόσοι πια οι βλάκες που έχουν καταλάβει το σύμπαν, δεν εμπιστευόταν ούτε αγωνιστές, ούτε κυβερνώντες, κι εγώ του απαντούσα ότι η δράση, η συμμετοχή, -έστω και μικρή-, βοηθάει, σε βγάζει από τους κύκλους των μάταιων νοητικών επαναλήψεων κλπ κλπ..

Αρρώστησε, μου είπαν, και μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, έφυγε. Έφυγε; Πώς γίνεται; Δηλαδή; Δεν υπάρχει; Μα πως;

Ήταν τόσο απότομο που αρνιόμουν να το συλλάβω. Γιατί φεύγουν έτσι κάποιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ... μείνουν; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι χάνονται για λόγους τυχαίους. 

Ξανάπιασα τις σκέψεις περί του τι θα πει ασθένεια, τι θα πει οργανισμός, αντίσταση. Μεγάλα θέματα, δεν είναι της ώρας. Όμως, αν πράγματι αυτή η ζωή και αυτή η κατάσταση η κοινωνική, έχει και κάποιες επιπτώσεις πιο αδιόρατες, απ' αυτές για τις οποίες δε μιλάμε συχνά; 

Ας ξαναγυρίσω στο θέμα των βιβλιοθηκών. Είναι πιο απτό, πιο πρόσφορο για πένθη εκτονωνικά, απ' αυτά που μπορείς κάπως να μοιραστείς, να εκφράσεις, να διαδώσεις. Να παλέψεις τελικά, για να μην τα ξαναζήσεις. 

Μη σκεφτούμε ότι τώρα δεν είναι ώρα να πούμε και για τις σχολικές βιβλιοθήκες, τώρα είναι η ώρα για ΟΛΑ πιστεύω,
ακριβώς επειδή όλα διαλύονται. 
Παιδεία, κοινωνία, ιστοί, αστοί, σύνδεσμοι μηνίσκου -χιαστί- κλπ κλπ

Η πλάκα είναι ότι το αστείο εδώ του Κάβουρα, με το ράφι, το έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ σε κάτι, που ελπίζω να δει φως κάποια στιγμή, ας σημειωθεί εδώ ότι δεν το έκλεψα, να μη μου λέτε μετά....
Θα μου πεις και ποιος δε θα το σκεφτόταν το αστειάκι, όταν έχεις ράφια με βιβλία που δεν τα αγγίζει κανείς, εδώ και 3 χρόνια, που οι περίπου 700 σχολικές βιβλιοθήκες είναι μόνες κι έρημες. (Το τελευταίο ήταν και τίτλος από ρεπορτάζ στην Κυριακάτικη, πριν ....8 χρόνια, 6/3/2005. Υπάρχει εδώ στο βλογκ, στη δεξιά στήλη, στο "Δελτία Τύπου"

Στο συλλαλητήριο το σημερινό, 18/9, ήθελα να ακούσω να βουίξει ο τόπος για τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Θυμήθηκα συζητήσεις, δυο χρόνια πριν, σε παρέες, που έπαιρναν ελαφρά το θέμα των νεοναζιστών, των φασιστών. Που έλεγες σε κάποιους "σήμερα είναι οι Πακιστανοί, αύριο ο οποιοσδήποτε τολμήσει να σηκώσει φωνή". Και δεν αντιλαμβάνονταν. 

Το παρακάτω το βρήκα πολύ μεστό, λιτό και άμεσο. Θα έπρεπε πιστεύω να το διαβάσουν όλοι, και προπάντων όσοι έχουν ακόμα κόκκινα σημαδάκια στ' αυτιά από το πιπίλισμα των μεγαλοδημοσιογράφων περί των συνήθων... υποκινήσεων των απεργών και περί άλλων ωραίων και γλοιωδώς γλαφυρών. 

ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

 Αγαπητοί Γονείς,  

Ο φετινός Σεπτέμβρης με το άνοιγμα των σχολείων μας βρίσκει όλους, εργαζόμενους και νεολαία με σοβαρά προβλήματα επιβίωσης από τη συνέχιση της πιο βάρβαρης πολιτικής Κυβέρνησης και Τρόικα.

Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης δέχεται ολομέτωπη επίθεση.

ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Ας μας απαντήσουν :

1.Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 16.000 λιγότερους καθηγητές;
2. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 27αρια και 30αρια τμήματα, με μετακινήσεις μαθητών και κατευθύνσεων;

3. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία χωρίς να βρίσκει τον καθηγητή του και τον τομέα στον οποίο φοιτούσε και θα ήθελε να συνεχίσει να φοιτά ένας μεγάλος αριθμός μαθητών (πάνω από 20.000) των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ;

4. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με καθηγητές που δεν ξέρουν σε ποια και πόσα σχολεία θα διδάξουν, σε ποια περιοχή της χώρας θα δουλέψουν κι αν θα έχουν δουλειά το επόμενο διάστημα;

5. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με λειτουργικές δαπάνες μειωμένες κατά 60%. χωρίς χρήματα για ρεύμα, νερό, θέρμανση;

6. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με προγράμματα που αναμορφώνονται κάθε ημέρα και περιμένουμε που θα σταματήσει η ρουλέτα; Χωρίς να υπάρχει μια μελέτη που να υποστηρίζει τη μια ή την άλλη αλλαγή;

7. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με προγράμματα αποσπασματικά – επιστημονικά αντικείμενα κατακερματισμένα- με πληροφορίες ατάκτως εριμμένες αντί της γνώσης σε βάθος και πλάτος των γνωστικών αντικειμένων;

8. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία και να ανταποκριθούν οι μαθητές που προέρχονται από φτωχές οικογένειες στον εξεταστικό μαραθώνιο που ετοιμάζουν, με εξετάσεις τύπου πανελληνίων στις τρεις τάξεις του Γενικού και του Επαγγελματικού Λυκείου και μάλιστα χωρίς καμιά υποστηρικτική διαδικασία; Με αμφισβήτηση και αυτής της δυνατότητας να πάρουν απολυτήριο;

9. Μπορούν να λειτουργήσουν σχολεία που μετατρέπουν τα οράματα και τις προσδοκίες των μαθητών για επαγγελματική εκπαίδευση, σε απλήρωτη, ανασφάλιστη εργασία μέσω της μαθητείας, για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι εργοδότες;

10. Θα αποδεχτούμε για τα παιδιά μας τη θέση ενός μισοκαταρτισμένου εργάτη σε μια ειδικότητα που θα υπάρχει όσο εξασφαλίζει κέρδη στους εργοδότες και θα καταργείται όταν ο εργοδότης αυτός βρίσκει σε άλλο τόπο και κλάδο δυνατότητες για να αυξάνει τα κέρδη του;

11. Μπορούν να διδάξουν και να παράγουν ποιοτικό έργο οι εκπαιδευτικοί σε σχολεία που λειτουργούν με την απειλή του ελεγκτή της δημόσιας διοίκησης, την απειλή των κακόβουλων καταγγελιών που οδηγούν σε βαριές πειθαρχικές ποινές και αργία όσους δε συμμορφώνονται με τις επιλογές τους;

Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και πολλούς ακόμη εμείς οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους μαθητές και τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους.

 ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ «ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ» ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ:

• στην ουσιαστική μόρφωση για όλους τους μαθητές, χωρίς εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς,
• στη σταθερή, μόνιμη αξιοπρεπή εργασία για εκπαιδευτικούς, για μαθητές – αυριανούς εργαζόμενους και για τους γονείς τους – τωρινούς εργαζόμενους κι ανέργους.

Αντιστεκόμαστε στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Με μαζικούς ενωτικούς αγώνες ΜΠΟΡΟΥΜΕ και θα ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ αυτή την πολιτική.

 ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΩΡΑΕΙ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Αθήνα, 9/9/2013

Για να δούμε όμως κι αυτό το φρέσκο, το συγκλονιστικό -μια και τόφερε η κουβέντα: 

http://www.efsyn.gr/?p=113495

Στο «σφαγείο» είκοσι χιλιάδες εκπαιδευτικοί

Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας για δραστική μείωση των εκπαιδευτικών μέχρι το 2015 με βασικό κριτήριο το ύψος του μισθού. Στην πρώτη γραμμή όσοι έχουν πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας. «Εξωση» 50.000 μαθητών μέχρι το 2016 από τα Γενικά Λύκεια .

Οι μαθητές "ζωγράφισαν"! Θεατρικό, Μάιος 2013

Καθυστέρησα. Ιούλιος πλέον, είμαι διακοπές και μόλις τώρα αξιώθηκα να ενημερώσω το παρόν βλογκ με αξιοσημείωτα γεγονότα από τη σχολική χρονιά που πέρασε. Δηλαδή με ένα από αυτά: Τη θεατρική παράσταση.

Θρίαμβος απλά! -(κι όχι "πανωλεθρίαμβος") . 

Η -νεοσύστατη- Θεατρική ομάδα του 4ου Λυκείου Ζωγράφου, υπό την καθοδήγηση του Μπάμπη Σαρηγιαννίδη, έφτασε σε επίπεδο σχεδόν επαγγελματικό. Αυτά γίνονται όταν βάζεις ψηλά τον πήχυ, όταν έχεις και παιδιά που θέλουν πραγματικά να τον φτάσουν, και που ενθαρρύνονται σε αυτό. Ειδάλλως, βγάζεις κάτι χλιαρό, ή απλά "σχολικό".

Η Θεατρική Παράσταση βασίστηκε σε κείμενα του Γ. Σουρή.

Τίτλος: "Τα ίδια και τα ίδια"

Ο σκηνοθέτης μας και η ...ακολουθία των 5 (καθηγήτριες-βοηθοί)

Τους ευχαριστώ που μου χάρισαν διαλείμματα απόλυτα αναγκαίας και ουσιαστικής χαλάρωσης από την επώδυνη κάποιες φορές ρουτίνα της εκπαιδευτικής καθημερινότητας,

Τις συναδέλφους μου, τα παιδιά, και φυσικά τον Μπάμπη Σαρηγιαννίδη! Το …σκηνοθεταρά και παιχταρά και με το συμπάθειο δηλαδή. Το σκηνοθέτη-ηθοποιό-καθηγητή που ξέρει να ακροβατεί ανάμεσα στη συγκίνηση και την ιλαρότητα. (Πρέπει όλοι να τον δουν να υποδύεται… κοροϊδευτικό λυγμό ή χορευτικό νάζι). Εύχομαι να συνεχίσει αυτή τη σημαντική προσφορά, δώρο δροσιάς σε όλα τα σχολεία που τιμά με την παρουσία του, σε σχολεία της χώρας μας που υποφέρουν από ξηρασία για λόγους, ανάμεσα σε άλλους, και εγκατάλειψης εκ μέρος της πολιτείας.

Ας ξαναζωγραφιστούν λοιπόν τα τείχη και οι τοίχοι κι ας ευφρανθούν τα μάτια και τα αυτιά μας από πρόσωπα τέτοιων μαθητών, και στου Ζωγράφου, και παντού.

Ολόκληρο το κείμενο, το δικό μου, καθώς και κείμενα των άλλων καθηγητριών, φωτογραφίες και βίντεο, βρίσκονται στην ιστοσελίδα του σχολείου,
http://4lyk-zograf.att.sch.gr/

Εδώ μια αφιέρωση, λίγο στο πνεύμα του Σουρή:

Οι μαθητές «Ζωγράφισαν»!

 Όπως τα είπε (;;;) κι ο Σουρής

και όπως λέμε πάλι εμείς,

οι μαθητές Ζωγράφισαν!

Και στου Ζωγράφου, σάστισαν.

Κόσμος συνέρρευσε πολύς.

Το  διευθυντή, λόγω τιμής,

τον έπιασε ο …ακάθιστος.

Απ’ το καμάρι, … ολάνθιστος.

Επήγαινε κι ερχότανε.

(Εντός, ψιλοτρωγότανε).

Εμείς οι καθηγήτριες, βοηθοί και παραστάτες

μια στις κουρτίνες μπαίναμε, μια παίρναμε τις στράτες.

Μαντίλια για το ξέβαμμα, συρτάρια για τις σταρ

που ντύνονταν και γδύνονταν, με άγχος, μα και …χαρ’!

Στα παρασκήνια τρέμανε

μην τύχει και μπερδεύανε

σκηνές, ατάκες, λόγια

αθώους ή λαμόγια.

(Μα όταν βγαίναν στη σκηνή

Πόσο εξαίσια φωτεινοί!)

Ο Βουλευτής κι ο Δήμαρχος καβάλα στα γαϊδούρια

πίσω η Φλώρα κι ο λαός να τους ορμάν με γιούρια ,

λεμόνια να υπερίπτανται,

του Τενεκέ η συμβία να καλύπτεται,

η αίθουσα με χάχανα και θέρμη να εγκρίνει

κι ο Μπάμπης ο μαέστρος σιωπηλά να διευθύνει.

Υπάλληλοι να παίζουνε σε ρόλους ευθιξίας

κι ο δικηγόρος ξέπνοος στα νύχια των Αρχών, της εξουσίας…

Μια βλάχα Ηγουμένισα να μας δηλώνει «Γέννησα!»

στο καμαρίνι μία γλωσσού ν’ αγωνιά, «Τους έπεισα;»

Ένας λαμόγιος Τενεκές να κάνει πως δεν ξέρει

πως ο λιγούρης Δήμαρχος «παντού» βάζει το  χέρι.

Ο Φασουλέτος να μουτζώνει την Ευρώπη

κι ο Περικλής να τον τραβάει απ’ το μανίκι, «Μα τι τρόποι!»

Μια ανέραστη και άσχημη γεροντοκόρη

να θέλει να υπαντρευτεί κυνηγημένο αγόρι.

Πελάτης στο δημόσιο να ψάχνει νάβρει άκρη

κι η αίθουσα να σείεται από γέλια. (Μαύρο δάκρυ).

Αυτά και άλλα… παίχτηκαν, στο Τέταρτο το Λύκειο

γι αυτό και γράφω το άσμα αυτό, το επινίκιο.

Αν τύχει και βρεθώ του χρόνου στα ίδια μέρη

μακάρι πάλι να μπορώ να βάλω κανα χέρι,

σε σάτιρα, ή μονόπρακτα, σε ποίηση, τραγωδία,

Σουρή, ή Μποστ, ή Σοφοκλή, ή Ρίτσο, ή Καββαδία

ελπίζοντας η Ελλάδα να ελαφρύνει απ’ τα βαρίδια

να μη στενάζει λέγοντας… «Τα  Ίδια και τα ίδια».

Κατερίνα Τζαμουράνη

Η αφίσα της παράστασης, φέρουσα την υπογραφή μου. Τη φάτσα μου τη φέρει επίσης αλλά δε λέω ποια είναι.

Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από πρόβες αλλά και από την παράσταση, τις παρακάτω τις βάζω τελείως ενδεικτικά, αυτές έχω τώρα πρόχειρες.

Θα έβαζα εδώ και το φυλλάδιο του προγράμματος που φιλοτέχνησα επίσης, αλλά δεν είναι σε μορφή συμβατή και τώρα βαριέμαι. Άλλη στιγμή... 

(Άστε που είμαι σε νησί τώρα και το διαδίκτυο σέρνεται)

Στιγμιότυπο.

Στιγμιότυπο χορευτικό.

 Το παρακάτω ας μην το πάρουμε σαν ...ιεροσυλία , εγώ το βλέπω σαν στιγμιαίο έργο τέχνης, φτιαγμένο από υλικά που περίσσεψαν στις προετοιμασίες του χώρου, έμπνευσή μου αφιερωμένη στην καλύτερη εξυπηρέτηση των φιλότεχνων θεατών. (Τι, καλύτερα είναι κάποια εκθέματα που βλέπουμε σε γκαλερί;;)

 

Είναι κρίμα που το βίντεο της παράστασης στο YouTube δεν έχει καλή ανάλυση και χάνετε την ευκαιρία να το απολαύσετε (σιγά που θα

το κοιτούσατε δηλαδή). Πάντως, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται να πάρει μια ιδέα, θα το βρει στο

 http://www.youtube.com/watch?v=Xy6AwkfaTCc

ή με τίτλο "4ο ΓΕΛ Ζωγράφου - Θεατρική Παράσταση

Βιβλίο: Ο μέτοικος και η συμμετρία

Τελείωσα το "Ο μέτοικος και η συμμετρία" σε χρόνο μηδέν σχεδόν. Απ' τη στιγμή που το κράτησα στα χέρια μου τρωγόμουν να το ανοίξω και να χωθώ στις σελίδες του όπως χώνομαι στο πάπλωμα, μέρες που είναι. Βράδυ βέβαια. Την ώρα που όλα ησυχάζουν και ζωντανεύουν τα βιβλία  και τα νυχτολούλουδα.

Ένα βιβλίο πικρό, σαν τα ιστορικά γεγονότα που έζησε ο ήρωας του, γλυκό, σαν τη γεύση της αγάπης που όμως  την πήρε μαζί του ο πόλεμος στα λαγούμια της ναζιστικής φρίκης. Ένα βιβλίο απαλό στην αίσθηση, -λόγω του λιτού του ύφους- και πλούσιο σε νέες γνωριμίες... Γνώρισα μέσα απ' αυτό κάποιες μορφές της επιστήμης, της πολιτικής, της τέχνης, μεταφέρθηκα από τη Μικρά Ασία του 1922 στην Ιταλία του Μουσολίνι, στη μαγευτική Σιέννα, στην Ισπανία που πολεμούσε τον Φράνκο αλλά λύγισε, στο Παρίσι όπου κατέληξαν οι πρώην αγωνιστές... Μέσω του μέτοικου, Δημήτρη Αποστολίδη, που παρ' ότι άνθρωπος με ταλέντο μεγάλο στα μαθηματικά, έμεινε μέχρι το τέλος στην αφάνεια, μέχρι να εμφανιστεί το "συμμετρικό" του (ον) και να αποκαταστήσει κάπως τη χαμένη ισορροπία της ζωής του. Έστω και μετά θάνατον. 

Είπα, ταλέντο στα μαθηματικά; Υπάρχει ταλέντο στις επιστήμες; Απ' ότι φαίνεται, απ' ότι δείχνει το βιβλίο τόσο γλαφυρά, ναι, υπάρχει.  Οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις είναι και θέμα έμπνευσης! 

Το θέμα της συμμετρίας που θίγει το βιβλίο ήταν πάντα κάτι που με γοήτευε. Προσωπικά την πήρα τη συμμετρία όχι μόνο σα γεωμετρική έννοια, αλλά και σαν υπαρξιακή. Νομίζω και ο συγγραφέας έτσι το έχει δει.... (ευτυχώς, δεν πρόκειται να το διαβάσει αυτό ποτέ, οπότε, ποιος θα με διαψεύσει;).

Το βιβλίο έχει ανάμεσα στα άλλα και κάποιες κουβέντες-διαμαντάκια. Ο ήρωας μπορεί να μη μιλάει πολύ, εκ φύσεως, όταν όμως σχολιάζει, λέει πράγματα που χτυπάνε κέντρο, καρδιά, πώς το λένε, χτυπάνε κουδούνια ..........

Όπως:

"Αυτό δεν θα καταλάβουν ποτέ οι εκφραστές των μονολιθικών ιδεολογιών: Πως η ατομική ελευθερία, η δυνατότητα του ατόμου να επιλέγει ελεύθερα την προσωπική του πορεία δεν απειλεί την οικουμενική τάξη. Αντίθετα, την κατοχυρώνει" (σελ. 221)

"Ο μέτοικος και η συμμετρία" θα μας ταξιδέψει από το Αντάπαζαρ της Μικρασίας στην Ιταλία του μεσοπολέμου, στην Ισπανία του Εμφυλίου και, τέλος, στη Γαλλία της Κατοχής και της Αντίστασης. Ο κεντρικός του ήρωας θα γνωριστεί με σημαντικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα, όπως ο χαράκτης Έσερ και ο μαθηματικός Αλεξάντρ Γκρόθεντικ, με τους οποίους μοιράζεται το πάθος για τη συμμετρία, την οποία ο καθένας τους αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο. Θα γνωρίσει από κοντά και θα διαβάσει με κριτική ματιά το κίνημα των Μπουρμπακί, το σημαντικότερο ίσως μαθηματικό ρεύμα του καιρού μας, και σίγουρα αυτό που άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση. Θα χρησιμοποιήσει τον μαθηματικό ορθολογισμό ως εργαλείο ανάλυσης ιστορικών γεγονότων, πολιτιστικών ρευμάτων, αλλά και φαινομένων της καθημερινότητας.

Στο νέο μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη, οι μυθοπλαστικοί χαρακτήρες και τα ιστορικά πρόσωπα συναντιούνται και αλληλεπιδρούν, χτίζοντας μια ιστορία που θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ένα χρονικό του εικοστού αιώνα.

Κατακέφαλα

Κατακέφαλα

Της νέας της χρονιάς 

της ήρθε, καθώς μπήκε, ο ντουνιάς 
ταμπλάς και κατακέφαλα. 
"Μήπως στην πόρτα έσφαλα;" 
σκέφτηκε η λεγάμενη

και ρίγησε τρεμάμενη.

"μήπως στο χάρτη διάβασα

ανάποδα τη θάλασσα;

μπας κι είναι άλλα τα βουνά

που αντικρύζω εδωνά;

Γιατί σκουπίδια οσμίζομαι

Ο Κάβουρας τα είπε όλα...

σιχαίνομαι, ζαλίζομαι

ακούω φωνές παράλογα

και διάφορα άλλα ανάλογα.

Κάποιοι για λίστες σκάβουνε

ψηφίζουνε ή θάβουνε

κάποιοι παντού φωνάζουνε

βρίζουν, χτυπούν και κράζουνε

κάποιοι στραβά κοιτάζουνε

και κάποιοι τους δικάζουνε

κάποιοι γουρλώνουν οφθαλμούς

και απειλούν με μηκυθμούς

πως θα τους το πληρώσουνε 

αν αύριο τους σταυρώσουνε".

Η νέα χρονιά ζαλίστηκε.

Τα πήρε. Σοκαρίστηκε.

"Το δώδεκα δεν έφτανε,

που τόσο κόσμο ξέκανε;

Τι κρίμα οι προφητείες

για τέλος στις θητείες

να βγουνε λανθασμένες

φαιδρές και τελειωμένες

και μ' έστειλαν εμένανε

στην τρέλα του καθένανε.. (ε;)

Τι κρίματα πληρώνω

να ιδρώνω, να θυμώνω,

να εκτελώ καθήκον

στης ανοχής τον οίκον;

Μεθαύριο παραιτούμαι.

Να ψάξουν να με βρούνε. 

Ακόμα δε γεννήθηκα 

και μ' έρριξαν στ' ανήθικα". 

Απολογισμός Έτους 2012

(Προσωπικός, με ολίγη από γενικότερα.. )

Έχουμε και λέμε λοιπόν:1) Οικονομικά θέματα:
Το Έτος σημείωσε απώλειες, ως γνωστόν, όπως και σε πολύ κόσμο. Δεν είμαι και στη χειρότερη μοίρα, όχι, δε δικαιούμαι να παραπονούμαι, δουλειά έχω, όπως και "κεραμίδι" από πάνω μου, τρώω σε καθημερινή βάση, απόπειρες αυτοκτονίες δεν έχω κάνει, ασθένειες πολύ σοβαρές δεν έχω παρατηρήσει, (τα νεύρα μου με πιάνουν συχνά-πυκνά, δε μπορώ να πω, τάση παραίτησης και αίσθηση ματαιοπονίας με πιάνουν και αυτές βέβαια, όπως όλους λίγο-πολύ, αλλά δε θα κολλήσουμε τώρα σ' αυτά).
Κατά τη διάρκεια του Έτους καταγράφηκαν όμως και κάποια καινούρια ενδιαφέροντα περιστατικά, τα οποία επιθυμώ να μοιραστώ με τους εκατομμύρια ανά τον κόσμο αναγνώστες μου από αυτό εδώ το βήμα, -συγγνώμη-, το βλογκ:

Αίτηση Αποζημίωσης από τη ΔΕΗ για βλάβη σε 7 οικιακές συσκευές, λόγω υπέρτασης.  (Του δικτύου της ΔΕΗ, όχι δικής μου. Τάχω τα χρονάκια μου, αλλά με αυτήν την πάθηση ακόμα δεν έχουμε συναντηθεί).

Η κυρία ΔΕΗ μου απέστειλε έγγραφο όπου ανέφερε ότι (βεβαίως) δεν έφταιγε, ήτο τυχαίον το γεγονός, αλλά επειδή τρέφει καλά αισθήματα, μπορεί να μου καταβάλει το ποσόν των 300 (τριακοσίων, ναι) ευρώ, αν της πάω τα εξής δικαιολογητικά: 

Αποδείξεις αγορών για αντικατάσταση συσκευών (φωτιστικό, καφετιέρα, ασύρματο τηλέφωνο, κομπιούτερ, ραδιόφωνο-ξυπνητήρι, και κάτι ψιλά, τα ξέχασα πλέον)

Βεβαίωση ηλεκτρολόγου για τις βλάβες

Βεβαίωση εφορίας. 

Χρειάστηκαν: 2 ...επισκέψεις στην εφορία, 2 συναντήσεις με ηλεκτρολόγους μέχρι να δεχτεί ο εις εξ αυτών (...), 2 επισκέψεις στη ΔΕΗ στην οδό Αγησιλάου, 2 επισκέψεις στο Καρφούρ για επανέκδοση της απόδειξης αγοράς, κάμποσα τηλεφωνήματα στη ΔΕΗ.

Όμως:

Αποτέλεσμα: ΔΕΗ-ΕΓΩ: 0-1

Αίτηση αποζημίωσης στην εταιρεία Blue Star Ferries, για απώλεια βαλίτσας κατά την άφιξη στον Πειραιά. 

Η κυρία Μπλου Σταρ στο τηλέφωνο ισχυριζόταν διάφορα. Για να μην τα πολυλογώ, κατέφυγα στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Ο κύριος συνήγορος φέρθηκε άψογα. Άμεση εξυπηρέτηση, παράπονο δεν έχω κανένα. Διαμεσολάβησε, και εν τέλει ο δικηγόρος της εν λόγω κυρίας δέχτηκε να μου καταβάλει το ποσόν των 300 (τριακοσίων, ναι) ευρώ. Το "Ο ευρών αμειφθήσεται" δεν ίσχυσε στην παρούσα περίσταση, ουδείς ευρήκε την βαλίτσα και ουδείς αμείφθη συνεπώς για το συγκεκριμένο. Ανταμείφθηκα όμως εγώ προσωπικά για τον κόπο που κατέβαλα να στέλνω μέηλ και να τηλεφωνώ. Διαμάντια δεν είχα στη βαλίτσα, οπότε τα τριακόσια καλά μού ήρθαν. (Παραπάνω δε δίνουν, έχουν πλαφόν, οπότε και διαμάντια να είχα πάλι τόσα θα έπαιρνα).  
Αποτέλεσμα: Εταιρεία-εγώ: 0-1

Έξοχα! 
(Λοιπόν, αυτό εδώ είναι άσκηση τόνωσης του ηθικού τελικά)
Αν βέβαια υπολογίσουμε τις μισθολογικές απώλειες του έτους, τις άλλες οικονομικές απώλειες λόγω χαρατσιών, επισκευών οικίας, αυξήσεων πετρελαίου, βενζίνης, ευχελαίου, κλπ,  καθώς και τις απώλειες σε ηθικό λόγω γενικότερου κλίματος και λόγω επαγγελματικής αίσθησης ματαιότητας -αυτό θα το εξηγήσουμε παρακάτω αν προλάβουμε-, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι συνολικά μέσα στο έτος σημειώσαμε κέρδη βεβαίως βεβαίως, αλλά, όπως και νάχει, εξακόσια είναι εξακόσια και η ηθική ικανοποίηση επίσης είναι πολύ σημαντική παράμετρος. Ας μη ζητήσει όμως κανείς δανεικά, τα κρατάω για τα γεράματα. Διότι και το συνταξιοδοτικό (μου) πρόγραμμα είναι απρογραμμάτιστο. Ή μάλλον, χλωμό.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω στις οικονομικές απώλειες και το επίδομα ... "αλληλεγγύης". Και εξηγώ:  
Ο πατέρας μου πέθανε Ιανουάριο του 11. Το αλληλέγγυο χαράτσι θεσμοθετήθηκε αργότερα όπως θα θυμάστε, οπότε ήρθε σε μένα (τη μοναδική κληρονόμο - του τίποτα, συγκεκριμένα) το μπουγιουρντί των 650 ευρώ. Πήγα ρώτησα ξαναρώτησα. Έπρεπε λέει να έχω κάνει μέσα σε 3 μήνες από την ημερομηνία θανάτου "δήλωση αποποίησης κληρονομιάς και χρεών". Ποιών χρεών βρε παιδιά, ρωτάω, ο άνθρωπος ήταν υπερεντάξει ούτε σέντσι δε χρώσταγε, ποια κληρονομιά, ρωτάω επίσης, δεν υπήρχε καμία, ένα σπίτι είχαμε μόνο, κι αυτό το είχε γράψει στο όνομά μου και τέρμα. Επίσης βρε παιδιά από πού νάξερα εγώ αυτά τα πράγματα, τάχω με δικηγόρο να με ενημερώνει ολημερίς για το κάθε τί; Να μύριζα τα νύχια μου ότι θα του ζητούσατε χαράτσι του ανθρώπου μετά θάνατον; Ποιά αποποίηση; Τι Ποίηση του παραλόγου γράφετε; Για να σας γράψει η Ιστορία; Αυτά τους ρώτησα και μου απάντησαν -αφού τους πήρε κάμποση ώρα να καταλάβουν τις απορίες μου- "δε μπορείτε να κάνετε αλλιώς, θα σας μαζευτούν και πρόστιμα μετά". Και (το) πλήρωσα. Για να μάθω να έχω απορίες.

Γι αυτό επαναλαμβάνω ότι οι αποζημιώσεις μου ήρθαν κουτί. Όχι και μεγάλο, δε μιλάμε για κούτα, αλλά πήρα λίγο αίμα πίσω. Η καριέρα μου ως βρυκόλακας μόλις άρχισε. 

Άλλες διορθωτικές-προληπτικές κινήσεις οικονομικής φύσης:
 Αίτηση αλλαγής τηλεπικοινωνιακού φορέα. Συγκεκριμένα, έξω απ' τον ΟΤΕ, -όπως λένε έξω απ' το ΝΑΤΟ-, διότι το είχε παρακάνει με τους τιμοκαταλόγους του και είπα μέσα μου έχει κι αλλού πορτοκαλιές.

Για τα τηλεπικοινωνιακά, τεχνολογικά γενικώς, αλλά και κάτι άλλα, να παραθέσω αυτά που απάντησα στη γιορτή μου το Νοέμβριο, στο φατς μπουκ,:
"Τα θερμά ευχαριστώ μου -εντελώς ετεροχρονισμένα- για τις ευχές σας!!! Δεν είναι ότι ήμουν απασχολημένη με παρασκευή γλυκισμάτων, είναι ότι διόρθωνα γραπτά και τεστ, που είχαν πέσει μαζεμένα, καθώς και ότι  έπαθα σύγχυση από τα τηλέφωνα που δε σταματούσαν και το ρημάδι το ISDN που έχει μπλοκάρει και όταν μιλάω ακούω ένα σβββννννν συνέχεια οπότε μου ρχεται να σπάσω μόντεμ, συσκευές και ό,τι τεχνολογικό βρω μπροστά μου, ενώ θα μπορούσα να σπάω πιάτα στα μπουζούκια -λέμε τώρα- ή να σπάω πλάκα με τους φίλους γύρω από το τζάκι -λέμε τώρα- ή να σπάω καρύδια, καθώς και άλλα α..ντ..ίδια (καταλαβαίνετε).., σε όποιον (π.χ) έχει βαλθεί να μας εξαναγκάσει να σπαζόμαστε καθημερινώς. Το τελευταίο το έβαλα απλώς για να συμπληρώσω το λογοπαίγνιο, ομολογώ ότι αυτές τις μέρες δεν έχω σπαστεί τόσο συχνά όσο άλλες, κατά περίεργο τρόπο συναντώ νέα, ενδιαφέροντα πρόσωπα και μπλέκομαι σε νέες, ενδιαφέρουσες καταστάσεις που ελπίζω να οδηγήσουν σε άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες. Την υγειά μας νάχουμε, που λέει, (-μα πόσο βαρετό κι αυτό...-) και θα βρούμε τρόπους να ανταπεξέλθουμε στας προκλήσεις των ημερών.
Πετρέλαιο δεν προβλέπεται κατά δω μεριά, κανείς δε θέλει, δε μπορεί, να πληρώσει, το πήρα απόφαση, έχω τρεις εναλλακτικούς τρόπους, σόμπα υγραερίου, ηλεκτρικό καλοριφέρ και κλιματιστικό, συν ζακέτες-αρκουδοτόμαρα και περιμένω τα κρύα με αποφασιστικότητα και τόλμη, διότι θέλει αρετή και τόλμη όπως λέει κι ο ποιητής. 

Οπότε, να προσθέσουμε ίσως στις διορθωτικές κινήσεις και: 

Παραίτηση από την αξίωση να έχουμε πετρέλαιο εδώ πέρα (στην πολυκατοικία τουτέστιν), μιας και μας βγήκε το λάδι την περασμένο χειμώνα και παρ' ότι μας βγήκε, δε ζεσταθήκαμε, γιατί με λάδι δε ζεσταίνεσαι, μόνο φαΐ και μασάζ μπορείς να κάνεις.  
Βέβαια, το έτος 13 θα έρθουν και οι μεγαλειώδεις αυξήσεις της ΔΕΗς μεγάλη η χάρη της,  οπότε τι διορθωτικές κινήσεις και κουραφέξαλα, το κλιματιστικό θα κοροϊδεύει τα αδρανή σώματα καλοριφέρ λέγοντάς τους ότι κι αυτό κοστίζει άρα αξίζει. Διότι ως γνωστόν στην εποχή μας η αξία μετριέται με το χρήμα. 

2)Τα επαγγελματικά τώρα: 

Η αρχή του έτους με βρήκε να διδάσκω αγγλικά σε λύκειο και ο Σεπτέμβριος με βρήκε σε άλλο λύκειο και σε άλλο ένα ακόμη, σύνολο δύο. Το Νοέμβριο μας βρήκε εντολή του υπουργείου να συγχωνευτούν τμήματα οπότε και βρέθηκα με μείον 3 ώρες και βρέθηκα πάλι να αναζητώ τρίτο σχολείο να μπαλώσω την τρίωρη τρύπα του προγράμματος. Συγκεκριμένα εγώ απλώς περίμενα, η διεύθυνση εκπαίδευσης με βρήκε και μου είπε "θα πάτε στο Πολύγωνο, (Τουρκοβούνια)", εκεί που ήμουν δηλαδή, μια χαρά άνθρωποι, καθηγητές και παιδιά, αλλά.. 

Πάω λοιπόν να διαμαρτυρηθώ στη διεύθυνση, διότι, λέω, το σκέφτηκαν καλά;  δύο σχολεία στου Ζωγράφου και ένα στα Τουρκοβούνια; Και καλά, πιστώσεις δεν υπάρχουν, πάνω απ' όλα το έθνος που κινδυνεύει, πάνω απ' όλα ..το χρέος μας, αλλά για σταθείτε, πινέζες στο χάρτη είμαστε; Και πώς αλήθεια αποφασίζεται το ποιος θα πάει να βουλώσει ποιά -σχολική τρύπα; Για να ψαχτούμε λιγάκι μπας και δεν τά κάνουμε και πολύ καλά. (ή μήπως μαντάρα;). Το αυτό έπαθαν κι ένα σωρό συνάδελφοί μου. 
(Είναι και κάποιοι άλλοι όμως, να τα λέμε αυτά, χρόνια πιστοί σε συνδικαλιστές και διευθύνοντες-μαέστρους της ανωτάτης ρουσφετολογικής. Αυτοί είναι ακούνητοι εις τας θέσεις των, και εάν κουνηθούν είναι προς βολική κατεύθυνση) 

Επίσης υπάρχουν ανά τα σχολεία της χώρας και κάποιοι "μαθηταί' που όχι σε ομάδα δεν μπορούν να δουλέψουν, αλλά ούτε διάλογο με τον εαυτό τους να κάνουν, θα διαμαρτυρηθεί ο εαυτός και θα πει "παιδί μου, πας καλά;;" 

Γενικώς λοιπόν, διοικήσεις και καθηγητές και πολίτες και μαθητές, "δεν παν καλά"... Θα ήταν εξόχως χρήσιμο να μπορούσαμε  με την εξωλεκτική επικοινωνία να καταφέρναμε να μαγνητίσουμε ορισμένους...  Αν βρείτε τρόπο, παρακαλώ να ειδοποιηθώ πάραυτα. 

3)Τα.. αστρολογικά:  Με πλανήτες ποτέ δεν ασχολήθηκα, αλλά έλαβα ένα κείμενο σύμφωνα με το οποίο μπαίνουμε σε εποχή πνευματική και εμείς οι υδροχόοι θεωρούμαστε λένε κατ' εξοχήν ελεύθερα πνεύματα.  Με λίγα λόγια, τρέμε κόσμε, ερχόμαστε.
Για όσους δεν τα πιστεύουν αυτά έχω να πω ότι εμένα ωραίο μου φάνηκε, όπως και να το κάνεις, δεν κοστίζει, δεν παχαίνει, αφήνει και καλή γεύση... 
Όπως λέει -έλεγε- λοιπόν κι ο Ρασούλης "Μπαίνουμε στον υδροχόο και θ ανάψουνε φωτιές"

4) Τα αισθηματικά

Ε, όχι, αυτά δεν τα βάζω. Ψάξτε στα αστρολογικά των περιοδικών να τα βρείτε. Θα μάθετε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το τι είδαν -ή δεν είδαν- οι υδροχόοι το 2012. Αν είδαν άσπρη μέρα, τον ουρανό σφοντύλι κλπ. 

5)Τα τοπικά νέα και οι επιπτώσεις τους 

Άρχισα να γνωρίζω καλύτερα την περιοχή μου και να περιορίζω τις κινήσεις μου εντός αυτής, λιγόστεψαν οι έξοδοι σε κεντρικά στέκια, οι μετακινήσεις με γιώτα-χι και οι διακανονισμοί για το πού θα πάμε το σαββατοκύριακο -αν πάμε-, πετάγομαι στη γειτονιά σε κανένα σπίτι ή σε κανένα οικονομικό μεζεδοπωλείο, μπαράκι, σινεμαδάκι, θεατράκι, παρεάκι, και τέρμα.

Οι επιπτώσεις θετικές στην τσέπη αλλά και στην αίσθηση της ...γειτνίασης.

6) Τα εγχώρια νέα και οι επιπτώσεις τους στις εγκεφαλικές μου διεργασίες:

(Αυτά τα αφήνω για χωριστή ανάρτηση. Θα ξημερωθούμε). 

7)Τα διεθνή και οι επιπτώσεις τους μπλα μπλα μπλα:

Κι αυτά θα έπρεπε να τα αφήσω, αλλά θα βάλω ένα από τα πιο σημαντικά και ενδεικτικά για τα νέα από την ...πορεία του κόσμου. Η οποία έλεγαν θα ανακοπεί στις 21 Δεκεμβρίου, μιά και καλή, αλλά κατά πως φαίνεται, ο διάολος που αποφασίζει για τα βασανιστήρια της οικουμένης αποφάσισε πως δεν έχει γιορτάσει ακόμα ψυχαγωγία.
Το Δεκέμβριο, είχαμε, νέα σφαγή στην "πολιτισμένη" χώρα, νέο κρούσμα σε "ανεπτυγμένη" κοινωνία. Στο Κονέκτικατ θρήνησαν τα πιτσιρίκια τους.
(Γιατί όμως; Και γιατί τόσα ανάλογα περιστατικά σε σχολεία; γιατί σε νέους, σε καθηγητές, φοιτητές, διευθυντές, γιατί στη νορβηγία παλιότερα, γιατί στην αμερική τώρα, γιατί εδώ, γιατί εκεί; Γιατί και στην ελλάδα αύριο μεθαύριο; (γιατί κι αυτό θα γίνει). Γιατί δε χαμπαριάζει το ανθρώπινο είδος ότι κάτι πάει πολύ, μα πολύ στραβά; Πολλή ψυχασθένεια δεν έχει μαζευτεί; πολλή βία, πολλή τρέλα..
Θα γίνει κάτι έστω και τώρα για να μην έχουν οι ψυχοπαθείς -και όχι μόνο- πρόσβαση σε όπλα;;)
Την κλείνω τη ρημάδα την παρένθεση γιατί είπα να μην αρχίσω κανονικά και τα γιατί θα 'πρεπε να συνοδεύονται από μια απόπειρα έστω απάντησης, που δεν είναι του παρόντος. 

Α! Τα γιατί και τα διότι ήτανε δουλειά του Διώτη. Ο οποίος Διώτης, αμέλησε να αναρωτηθεί, εδώ και καιρό, όπως και πολλοί άλλοι, και τώρα, 17 Ιανουαρίου του 13, η Βουλή έπιασε ν' αναρωτιέται σπρωγμένη από κάποιους που πολύ τα σκαλίζουν. Και όπως και η μύτη όταν την παρασκαλίζεις βγάζει αίμα, λέτε να βγει αίμα -συμβολικό ή πραγματικό- και στους δρόμους της πατρίδος; Όχι ότι δε βγαίνει ήδη, ένα σωρό κόσμος χτυπιέται και ματώνει όταν διαμαρτύρεται, στους δρόμους, σε κρατητήρια κλπ, ο κόσμος τόχει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι, επίσης χτυπιούνται και ματώνουν αλλοδαποί που δεν αρέσει η φάτσα τους σε κάποιους έλληνες πολίτες και διάφορα τέτοια ωραία και δημοκρατικά. 
Ναι, τα παραπάνω ανήκουν στα εγχώρια θέματα, όχι στα διεθνή, αλλά υπάρχει τέλος πάντων κι ένας συνδετικός κρίκος που λέγεται παγκόσμιο οικονομικό σύστημα τι να τα λέμε τώρα, όχι δεν το λέω για να δικαιολογηθώ που παρέκκλινα πάλι από την οργάνωση των θεμάτων εδώ πέρα, -εντάξει, το λέω και γι αυτό, αλλά τέλος πάντων. 
Τέλος πάντων; Ποιών πάντων; Του κόσμου όλου όπως τον ξέραμε; Των ωραίων και των μοιραίων; Ε, πού πήγαν τέλος πάντων οι προφητείες; Πού πήγαν οι υποσχέσεις ότι θα δούμε θέαμα και θα αποδημήσουμε εις Κύριον ως χολυγουντιανή υπερπαραγωγή;
Τζίφος. 
Στην επόμενη ανάρτηση λοιπόν θα διαβάσετε το παράπονο της Νέας Χρονιάς που ήρθε. Αυτό το κείμενο παραβγήκε μεγάλο και αμφιβάλλω αν το διαβάσει κανείς, όλοι πλέον φοβούνται τα μεγάλα κείμενα, δεν υπάρχει και χρόνος εξάλλου. Το άλλο, είμαι σίγουρη ότι στις στατιστικές που βγάζει το μπλόγκερ, θα έχει περισσότερους αναγνώστες. Εδώ είμαι κι εδώ είστε.