Μιλτιάδης Πασχαλίδης, τραγούδια και κουβέντα με τη Β λυκείου

Τετάρτη 13/5/2009

Αφορμή γι αυτή τη συνάντηση μας έδωσε μια επίσκεψη τμήματος λυκείου με τη φιλόλογό του στο βιβλιόσπιρτο, όπου παρακολούθησαν βίντεο για τη ζωή και το έργο του Γ. Σεφέρη. Μετά την προβολή είδαμε κάποια βιβλία του που υπάρχουν στη συλλογή, και σχετικά περιοδικά με αφιερώματα και κατόπιν ακούσαμε απο CD, μελοποιημένα του ποιήματα. Ανάμεσά τους, και το ποίημα "Αφήγηση", μελοποιημένο απο τον Μ. Πασχαλίδη. Όχι απο τα ιδιαίτερα γνωστά, πολύ δυνατό σαν εικόνα και σαν συναίσθημα. Εκτός απο τους στίχους, τους έκανε εντύπωση και η σύνθεση. Επίσης δυνατή, δυναμική, ξεκινάει σαν μελαγχολική μπαλάντα ("Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας"... ) και υψώνεται σε έναν ροκ ρυθμό, που με τη βοήθεια της βαθειάς φωνής του Πασχαλίδη βγάζει όλο το ... χυμό απο τους  στίχους ("Τον συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα"... )

Ήταν φανερό πως άγγιξε τα παιδιά. Την ώρα που το τμήμα αποχωρούσε έπεσε και η ιδέα να προσκαλέσουμε τον ίδιο το μουσικό. Πράγμα που έγινε, ήρθε αφιλοκερδώς, με μόνο εξοπλισμό την κιθάρα του, για να παίξει και να μιλήσει με ένα τμήμα μαθητών!

Ανάμεσα σε αυτά που είπε ο φιλοξενούμενός μας στα παιδιά (της Β λυκείου του 39), ήταν και το εξής:

-Ο καλλιτέχνης πρέπει να «σκοτώνει» το δυνατό του σημείο.

(Εννοώντας ότι δεν πρέπει να αρκείται στο να καλλιεργεί μόνο αυτό, αλλά χρειάζεται να δουλεύει και να ψάχνεται επίσης στα άλλα σημεία, αυτά που δεν του βγαίνουν εύκολα, γιατί αλλιώς αποκτάει «μανιέρα»)

 Συχνά διέκοπτε το τραγούδι στη μέση και διηγιόταν κάτι που του ερχόταν στο μυαλό. Δε μας πείραξε νομίζω...

Κάποια τραγούδια του δεν ήθελε να τα πει,  «Αυτό το έχω βαρεθεί..», ήθελε να πει πράγματα που δεν θ ακούγαμε συχνά σε συναυλίες ή δίσκους.

Κάποια μαθήτρια είπε δακρυσμένη ότι μετά απο αυτό ένοιωθε μειωμένη αυτοπεποίθηση (θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική)  και μια άλλη κοπέλλα, που είχε συμβάλλει στην προετοιμασία, ξέσπασε σε κλάματα, συγκίνησης, αλλά και αγανάχτησης για συμμαθητές της που δεν είχαν συμβάλλει στο εγχείρημα. Γενικά, συναισθήματα ανάμεικτα, γνωστά σε όλους μας, μικρότερους και μεγαλύτερους(!), γεννήματα δυνατών εμπειριών.

Μας έπαιξε, σε τέλεια .. μείξη, τα ρεφρέν των «You look wonderful tonight», «Το φιλαράκι» και το δικό του «Κακές συνήθειες», για το οποίο είχε κατηγορηθεί πως το έκλεψε από το αμέσως προηγούμενο… που στην ουσία και αυτό μοιάζει με το πρώτο στη σειρά,  κλπ κλπ. (Τελικά οι «κλεψιές» στη μουσική δεν είναι αυτό που νομίζουμε ακριβώς).

Τέλος, μας είπε ότι  διαβάζοντας την ΑΦΗΓΗΣΗ του Σεφέρη, συνειδητοποίησε τι είναι ποίηση. Πώς κάποιες φράσεις σε χτυπάνε κατευθείαν στο μυαλό και στην καρδιά, -κάπως έτσι ήταν το νόημα τέλος πάντων, ας μου συγχωρεθεί το .. αυτοσχέδιο ρεζουμέ, δεν είχα και δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι..

Κι έτσι ένοιωσε την ανάγκη να τη ντύσει με μουσική.

Παρ’ όλα αυτά δήλωσε πως δεν είναι υπέρ της μελοποίησης ποιητών γενικά. 

Μετά από ερώτημα μαθητή «ποιο τραγούδι του πιστεύει  ότι μάλλον θα θυμάται περισσότερο ο κόσμος μετά από καιρό» απάντησε πως δεν το έχει σκεφτεί, αλλά το πρώτο που του ερχόταν στο μυαλό ήταν το «Παραμύθι με λυπημένο τέλος».

Τέλος.  Δείτε το βίντεο με την "Αφήγηση"

Βομβαρδισμός

Τελευταία αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα e-mails που παραλαμβάνω και να τα βλέπω όλα… δεν προλαμβάνω. Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα τα.. αποκάτω.

·  Η έλλειψη χρόνου γενικά είναι ένα θέμα.

· Είναι κι ο κίνδυνος από τη γοητεία της τεχνολογίας, του ψαξίματος, του παιχνιδιού, που όπως και τους νεαρούς-νεαρές, μpορεί να καταπιεί και μας χωρίς να το καταλάβουμε.

· Είμαι επιρρεπής στους πειρασμούς. Υποκύπτω εύκολα και το βρίσκω δύσκολο να βάζω όρια. Είπα όμως. να κάνω μια προσπάθεια. Να βάλω όρια και στον εαυτό μου, αλλά και στους φίλους που ξέρω ότι κατανοούν.

Τους έστειλα λοιπόν το κάτωθι: 

Αγαπητοί φίλοι κι εχθροί Καθώς είμαι υπέρ της επιλογής, της ορατής υπογραφής, της πρωτοτυπίας, αποφάσισα και  

αιτούμαι τα εξής παρακάτω, 

-δικαιώματα είναι κι αυτά στο κάτω κάτω-. 

(Κι άμα θέτε μπορείτε να βάλετε κι εσείς τους κανόνες σας ως προς το τι θα επιθυμούσατε να σας παραδίδει ο ταχυδρόμος των Γουίντοουζζζζ.)

Τα αιτήματα λοιπόν, πιο αναλυτικά:

Δεν επιθυμώ ιδιαιτέρως:

1) Παρουσιάσεις Power Point με μεγάλο αριθμό διαφανειών, -κολλάζ φωτογραφιών ωραίων μεν αλλά αγνώστου προελεύσεως-, που με βάζουν στον πειρασμό να διαλέγω μεμονωμένες φωτογραφίες και που τελικά δεν έχει νόημα αφού βρίσκουμε ότι θέλουμε στο ίντερνετ, θεματικά. Ας περιοριστούμε λοιπόν στις ενυπόγραφες παρουσιάσεις ή έστω σε μικρές ποσότητες.

Άστε που όταν θέλω να τα χρησιμοποιήσω στη δουλειά (και μου είναι όντως χρήσιμα πολλά από δαύτα), θέλω να ξέρω και την πηγή. Επιτέλους δηλαδή! τι χρωστάει ο καλλιτέχνης να θαυμάζονται τα έργα του στο Ίντερνετ λες και είναι τίποτα δημιουργίες μαζικής παραγωγής όπου το πρόσωπο δεν έχει σημασία; Ας μπει στον κόπο όποιος τα βρίσκει, να μπαίνει στο γκουγκλλλ, να βάζει λέξεις κλειδιά, και να μας στέλνει πλήρη πράγματα κι όχι πασαλείμματα.

2) Χιουμοριστικού περιεχομένου επισυνάψεις και προωθήσεις, του τύπου βιντεάκια με διάφορους που σαβουριάζονται θεαματικά, και άλλα τέτοια να δακρύζεις απ τα γέλια (…) Επίσης, για διάφορα κλισέ, ή κρυάδες, δεν τρελαίνομαι. Το χιούμορ το ‘χω σε υπόληψη. 

3) Ανέκδοτα κατεβατά ολόκληρα, δεν έχω χρόνο, όχι. Σύντομα κι έξυπνα, ή  χιουμοριστικά σκιτσάκια ή γελοιογραφίες, ναι.

4)  Συμβουλές τύπου φιλοσοφικού όπως χαμογέλα, κάνε, δείξε, σκέψου θετικά, σκέψου ανατολικά, βουδιστικά, κομφουκιστικά, αρχαιοελληνικά, ζήσε τη στιγμή, ζήσε, και φτύσε -για την καλή σου τύχη-, που στον κόσμο άλλοι υποφέρουν,- έγινε κουραστικό. Εντάξει, είπε ο Κοέλλο αυτό, είπε ο άλλος το άλλο, -που το χουν πει βέβαια άλλοι πολύ παλιότερα και πολύ καλύτερα-, τι να κάνουμε τώρα; Και στείλτο από δω, στείλτο από κει, τι; θα μεταμορφώσουμε τον κόσμο με το τζι μέηλ, το χοτ μέηλ και το μη-τζιζ μέηλ; Τζάμπα διασπορά «Σοφίας». Εκεί που δουλεύει ο άλλος με ταχείς ρυθμούς, θα κάνει ένα διάλειμμα να πάρει ανάσες φιλοσοφίας απ το τάι τσι μέηλ και θα δει το ρολόι με άλλο μάτι.

5) Παρουσιάσεις τύπου διαφημιστικής αισθητικής, με γλυκερές μουσικές.... όσοι με ξέρουν καλά θα φαντάζονται τι μ αρέσει, οι άλλοι θα μάθουν σιγά σιγα εχμ..

Το οποίο μας φέρνει στο επόμενο θέμα:

Κάποιοι (ευτυχώς όχι ανάμεσα στους στενούς μου φίλους) έχουν τη συνήθεια ό,τι -μα ό,τι- παίρνουν, να το προωθούν μαζικά σε λίστα επαφών. Τα γούστα ολονών δε μοιάζουν. Άλλο να στείλουμε ένα άρθρο ενδιαφέρον γενικώς και άλλο ένα αστείο ή ένα θέμα ειδικό. Αφού ρε φίλε δε θέλω, πώς το λένε. Άμα εσύ νοιώθεις ωραία να σου στέλνουν μηνύματα με τη σέσουλα γατί έτσι θεωρείς πως έχεις κοινωνική ζωή, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Έχω να βάλω και πλυντήριο, σώθηκαν οι κάλτσες.

6) Όπως έγραφα και σ ένα φίλο, για μια προώθηση, «..Μόνο που δε νομίζω ότι μπορούμε να τη λέμε ακόμα φιμωμένη είδηση του μήνα, έχω την εντύπωση πως είναι από κάτι χρόνια πριν. ..Πες σ' αυτόν που σου προωθεί μηνύματα να ελέγχει. Χρειάζεται, για να μην αναπαράγουμε κι εμείς την απαξίωση των σοβαρών, υπεύθυνων ειδήσεων»

7) Επιθυμώ βέβαια ενδιαφέρουσες ενημερώσεις, αλλά πού να προλάβω να δω τα τόσα βίντεο στο γιου τιουμπ; Οπότε, διαλιέχτε αυστηρά..

         (Τώρα, για τις φωτογραφίες με ζώα, το ξέρετε ότι έχω μια κάποια λόξα, όμως φτάνει, δεν έχω χώρο στο δίσκο. Δεν έχω χώρο στη ζωή μου!! Με φειδώ σ’ ιλ βου πλε.)

Στο σημείο αυτό, να παρακαλέσω: Ας μη θεωρηθεί ότι απαιτώ μόνο απ τους άλλους. Αυτά είναι πράγματα που εφαρμόζω προσωπικά. Έχω μπει στον κόπο αυτό, σας διαβεβαιώνω.

Θα ‘θελα να μπαίνανε και άλλοι. Γιατί, -θυμήθηκα άλλο τώρα- εκείνα τα αλυσιδωτά μέηλ με τις προηγούμενες διευθύνσεις που επαναλαμβάνονται στο διηνεκές;… Ενώ έχουν σταλεί τόσες προειδοποιήσεις, εξηγήσεις, σβήνετε, μην τις αφήνετε… Δεν ξέρω…., η δύναμη της αδράνειας ;; της συνήθειας;;;

(Τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να πω ότι με δίδαξε πολλά και το φόρουμ που έχουμε στη δουλειά, όπου υπάρχει κανονισμός και εκεί έχουμε την υποχρέωση να είμαστε προσεκτικοί και σιγά σιγά εκπαιδευόμαστε. Τελικά σου γίνεται συνήθης πρακτική, το κάνεις χωρίς να το θεωρείς μπελά. Βέβαια, και εκεί, διότι –(όλα εκεί καταλήγουν;;)- Ελλάδα είμαστε, υπάρχουν και αυτοί που επιμένουν στο μπάχαλο και στο ό,τι μου κατέβει. Αλλά δεν τους σηκώνει το κλίμα και ή συμμορφώνονται-εκπαιδεύονται, ή την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.)

Σας έπρηξα;; Σας μπέρδεψα;; Λοιπόν. Για το τι θα κάνετε με μένα, μην ανησυχείτε. Θα ξεκαθαρίσετε σιγά σιγά τι ακριβώς ζητάω.

Όμως για τη γενικότερη κατάσταση, σκεφτείτε το σοβαρά. Πόσα πράγματα επικρίνουμε θεωρητικά και πράττουμε παρόμοια χωρίς να το παίρνουμε καν χαμπάρι. Όταν από τη μια μας τη δίνουν κανάλια που κατινιάζουν και μεταφέρουν αβασάνιστα «διαδόσεις» που γίνονται αίφνης «γεγονότα», πώς από την άλλη τσιμπάμε τόσο εύκολα σε διάφορες εκκλήσεις για βοήθεια δήθεν, ή προειδοποιήσεις για ιούς θανατηφόρους, για μας ή για τα πι σί μας, που θα μας καταστρέψουν ολοσχερώς, ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Ψάξτε το λίγο. Θέλει χρόνο και αυτό έτσι; Ε! Τι να κάνουμε. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους ..όλους. Όλους μας εννοώ. Μας θέλουν επιδέξιους. Μμμ..

Και το σύνθημά μας:  

«Ας τα τακτοποιήσουμε γιατί θα πήξουμε! (κι άλλο...)»

Φιλικά διακείμενη

Πάντα δική σας (που λέει ο λόγος)

τζαμκατ

ή αλλιώς

kafrin