Εκλογές, Μνημόνια, και δε συμμαζεύεται... (ή μήπως όχι;)

Δε συμμαζεύεται, δε συμμαζεύεται...;;  (Συμμαζεύεται άραγε αυτή η χώρα;)

Μπορεί ο τίτλος να λέει για μνημόνιο και εκλογές αλλά είναι ελαφρώς παραπλανητικός. Αν και κατά βάθος έχει σχέση. Σκάψτε και θα την βρείτε...
Ας μη ρωτήσει κανείς, όταν ...αποσώσει το διάβασμα, πού κολλάνε τα δύο βιντεάκια που παρατίθενται στο τέλος... Ως μέλη μιας κοινωνίας από P.I.G.S., (...) θάπρεπε να το νιώθουμε και ας μην καταλαβαίνουμε ακριβώς. Όσοι ψάχνουν όταν δεν καταλαβαίνουν ακριβώς, όσοι διαβάζουν με προσοχή τα γραφόμενα άλλων, κι όχι μόνο για να βρουν αδύνατα σημεία, όσοι διαβάζουν και  ΠΙΣΩ από τις λέξεις. Όσοι από μας μάς αύριο ίσως είμαστε μετανάστες ή ανήμποροι συνταξιούχοι, όσοι προτιμάμε να οραματιζόμαστε παρά να επικαλούμαστε έναν -κατ' όνομα- "ρεαλισμό".

Κάτι τέτοια τα νιώθουν όσοι ανήκουν στην κατηγορία αυτών που ΔΕΝ εξαπάτησαν, που ΔΕΝ έψαχναν για αποδιοπομπαίους τράγους-δράκους, που αναγνώριζαν τις τεράστιες ευθύνες εκεί που πραγματικά υπήρχαν, τα μερίδια των ευθυνών, όπως διανέμονταν ανισομερώς σε δυνατούς και αδύναμους, όπως τα κατέγραφε η Ιστορία. Αυτοί που διάβαζαν και λογοτεχνία και ποίηση (γιατί κι αυτά "μορφώνουν") και κοινωνιολογία και ανθρωπολογία και βιολογία και τη σκέψη σύγχρονων στοχαστών, που όλως τυχαίως ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ: Ακαδημαϊκοί-επιστήμονες-καλλιτέχνες από ανατολή και δύση, άνθρωποι εκτός συστήματος, εκτός συμφερόντων, εκτός κομμάτων, άνθρωποι με πολύ γερές αξίες, με διορατικότητα, ευαισθησία, ευφυΐα. Ακόμα και έλληνες στιχουργοί, {Αχ Ελλάδα, Η δική μου Ελλάδα κλπ..}. (για όσους δεν ακούνε ελληνική μουσική γιατί λέει τους …καταθλίβει, όπως έλεγε τις προάλλες πάλι κάποιος) και προτιμούν την ξένη ποπ, -όπως λέμε «σκάει η φούσκα»-). Ως συμπεράσματα εννοώ αυτά που έχουν να κάνουν με την σημερινή μας κατάσταση, με την ερμηνεία της, με τους πιθανούς δρόμους εξόδου.

Επίσης άλλοι άνθρωποι, αγράμματοι ίσως, αλλά με καθαρή σκέψη, που ξέρουν από πρώτο χέρι τι θα πει εκμετάλλευση, υποκρισία, πολιτικαντισμός, ότι είναι "νούμερα" σε κάποια κιτάπια γνωστά και μη εξαιρετέα, που νιώθουν ίσως ενστικτωδώς ποιοί τους κοροϊδεύουν, που δεν κινούνται μόνο από προσωπικό συμφέρον, που έχουν μυαλό ικανό να "βλέπει" σφαιρικά κ.ά. Όλοι αυτοί που σπανιότατα συναντάς στα κανάλια, που τους βρίσκεις πλέον πιο εύκολα μόνο λόγω του διαδίκτυου, αλλά πρέπει να έχεις και την κατάλληλη πυξίδα, γιατί εκεί βρίσκεις και τους πονηρούς, και τους μεταμφιεσμένους, και τους βλάκες -μορφωμένους ή όχι- και τους άσχετους και τους επιπόλαιους και τους παραπλανημένους και και και ... Δύσκολη δουλειά.

Το μνημόνιο;; δε θα ασχοληθώ με τους όρους του, ειδική εξ άλλου δεν είμαι, στα οικονομικά είμαι σκράπα, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Το έχουν κάνει άλλοι αυτό. Αντιπροτάσεις έχουν υπάρξει. Κριτικές, αναλύσεις, όλα αυτά έχουν γίνει. Και στην Ελλάδα, και σε αρθρογράφους των Financial Times, Guardian, The Times, bbc.com, Liberation, Le Monde, Γερμανούς, Αμερικανούς, ΑγγλοΓαλλοΙσπανοΚαναδούς και δε συμμαζεύεται... Έχουν γράψει και πει για τον εκφοβισμό που δεχόμαστε μην τυχόν και σηκώσουμε κεφάλι, για τα παιχνίδια που παίζονται, για την κριτική που μας γίνεται -σε μας, όχι μόνο στις κυβερνήσεις μας- και πού σταματάει η αλήθεια και από πού ξεκινάνε οι μύθοι.

Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι η σύγχυση ιδεών και καταστάσεων και η αντιστροφή-διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Εκεί αφηνιάζω...
Κάποιοι όψιμοι υπέρμαχοι της "ρεαλιστικής υπευθυνότητας" μιλάνε για κάποιους άλλους (;;;) που κοιτούσαν όλα αυτά τα χρόνια "τη βολή και το τομάρι τους". Κατά το "μαζί τα φάγαμε" του καλού Πάγκαλου.. Γιατί πρέπει να είναι τουλάχιστον Πάγκαλος κανείς για να εξισώνει τη μαρίδα με τη συναγρίδα, το μυρμήγκι με τον ελέφαντα. Ή να τον συμφέρει να δείχνει προς κάποια κατεύθυνση, ώστε να στρίψουν και άλλοι προς τα κει, κι εκείνος να τους σβουρίξει ένα ωραίο "μπιζζζ". Ή, ξέρω 'γω, να έχει μυωπία σε υπερθετικό βαθμό. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί;

Αυτοί που κοίταζαν το βολεμένο τομάρι τους ήταν κατά κύριο λόγο κάποιοι οπαδοί και ψηφοφόροι όλων αυτών που σήμερα κόπτονται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πέραν μνημονίων και μνημόσυνων. Κόπτονται ότι προσπαθούν να ξεπλύνουν αμαρτίες δεκαετιών, ότι είναι υπεύθυνοι και "συνεπείς", (απέναντι στους δανειστές και μόνο) ότι μαζί τους τα φάγαμε κι εμείς (τα λεφτά με ουρά από τις μίζες πχ, τα λεφτά απ' τις χρηματιστηριακές φούσκες, τα χρήματα των ταμείων κλπ;;). Αυτό που φάγαμε οι περισσότεροι από μας ήταν το κουτόχορτο. Μαζί με ξυδάκι.

Έπειτα, το ιερό «Χρέος» με Χ κεφαλαίο; Που λέει το έχουμε όλοι μαζί κι αντάμα; Χρωστάω σε κάποιον και δεν το ήξερα; Μάλλον κάποιοι μού χρωστάνε νομίζω… Εν τω μεταξύ, τι εστί Χρέος; Ποιο δαιμόνιο τραπεζικό σύστημα εφηύρε το Χρέος ως κινητήριο μοχλό μιας παγκόσμιας οικονομίας που αυτο- τρικλοποδήθηκε; Ποιοι (χαζο)δαιμόνιοι έλληνες και ξένοι πολιτικοί συμβουλεύτηκαν την Goldman Suchs-sucks, τα νεοφιλελεύθερα παιδιά του… νομπελίστα Φρίντμαν, την άπληστη μαμά τους που τους έλεγε «φάε παιδί μου κρέας να μεγαλώσεις, τις τοξίνες θα σκεφτόμαστε τώρα;»
Ας δούμε ντοκυμαντέρ σαν το "Το χρήμα ως χρέος" (Money as Debt). (Το τραπεζικό σύστημα για αρχάριους-Που οφείλεται η παγκόσμια οικονομική κρίση). Υπάρχει και αυτό στο YouTube όπως και πολλά άλλα σχετικά. Έπειτα, υπάρχουν τα πολύ καλά δικά μας που βγήκαν τα τελευταία δύο χρόνια. Υπάρχουν οικονομικές αναλύσεις όπως του Βαρουφάκη, (π.χ. "Τι εστί τράπεζα σήμερον"), όπου ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται και το ... "τέρας της μόχλευσης (leverage)". Που κατάλαβα αρκετά πράγματα διαβάζοντάς το αυτό το τελευταίο, αλλά μού είναι πολύ δύσκολο να τα μεταφέρω, οικονομικά γαρ.... 
Όλα τα παραπάνω συμπίπτουν σε πολλά σημεία. 

Δε θα δεχτούμε λοιπόν, για να επανέλθω,  τη διαστρέβλωση και το αναποδογύρισμα, όλοι οι έλληνες που τάχα ήταν τεμπέληδες, (διαψεύστηκε με στοιχεία), καλοπληρωμένοι (διαψεύστηκε) κλπ. Μη μου αντιτείνετε πληζ για τα λαμόγια κλπ... Αυτά που έθρεψε ένα μελετημένα νωθρό και στρεβλό σύστημα, ή αυτούς που ψιλοεξαπατούσαν την εφορία επειδή στραγγαλιζονταν, ή τους βολεψάκηδες από γεννησιμιού, ή ξέρω γω τους φα(σ)κελοειπράκτορες γιατρούς, τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές κλπ. Για την οριζόντια και κάθετη διαφθορά δε θα διαφωνήσουμε βέβαια. Για την ερμηνεία της θα διαφωνήσουμε.

Που περιλαμβάνει το πώς βλέπει κανείς την κοινωνική οργάνωση, τις ιδεολογίες, το νεοφιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό, αλλά και τον αναρχισμό, το σοσιαλισμό, το φασισμό, το ναζισμό, πώς βλέπει τα σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα, υπαρξισμό, διαλεκτικό υλισμό, νεοπλατωνισμό, μαρξισμό, τη ριζοσπαστική οικολογία, τα εναλλακτικά ρεύματα και κινήματα κλπ.

Είναι και κάποιοι φίλοι πλέον που αντιτείνουν παρόμοια πράγματα... Άνθρωποι που μπορεί να μας συνδέει κάτι τις, λόγω κάποιων πραγμάτων που μοιραστήκαμε στο παρελθόν, λόγω του ότι μπορεί να ταιριάζουμε κάπως σε άλλα θέματα, αλλά όσο περνάει ο καιρός και οι καταστάσεις φέρνουν στην επιφάνεια τη βαθύτερη στάση ζωής του καθενός, αναγκάζεσαι να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου με πιο σαφή τρόπο, να επιλέξεις, να δεις αν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης.. Κι αν τα θεματάκια όπου μπορείς να βρεις σημεία επαφής είναι πια ελάχιστα, τι να κάνεις.. Σε εποχές κρίσιμες όλα περνούν υπό κρίση. Και δεν είναι ένας και δύο αυτοί οι παλιοί φίλοι. Ούτε για μένα ούτε για άλλους.

Μας λένε ότι το μνημόνιο έχει και θετικά σημεία και ότι είμαστε λίγο πολύ αχάριστοι, αγνώμονες, που δε βλέπουμε ότι γίνεται προσπάθεια να μπουν σε μια τάξη τα πράγματα στο τρελοκομείο η Ελλάς, ότι αν δεν έπαιρναν τα μέτρα, (μας/για τον τάφο), τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα, ότι καταφερόμαστε με μίσος, λέει, εναντίον των "ξένων" (ευρωπαιο-αμερικανών) ενώ αυτοί θέλουν το καλό μας, κι ότι είναι λέει κι αυτό ένα είδος "ξενοφοβίας"... Το ακούσαμε κι αυτό!
(Μωρέ αν υποψιαστώ-ότι-είμαι-ξενόφοβη, θα πάω να γραφτώ στο Πατσόκ ή στη Νου Δού να ξεπεράσω τις προκαταλήψεις μου. Α, δε μ' αρέσει καθόλου να έχω τέτοια κόμπλεξ).

Εννοούν βέβαια και την απαράμιλλου ύψους διαφθορά... Η οποία θα αντιμετωπιστεί λέει μέσω μνημονίου, γιατί αφού δεν αξιωθήκαμε να κάνουμε κάτι μόνοι μας τόσα χρόνια, έ, ας βάλουν ένα χεράκι οι μεγάλες δυνάμεις. Λες κι εμείς όσοι διαφωνούμε με το μνημόνιο ενστερνιζόμαστε τη διαφθορά και ευνοούμε τους διεφθαρμένους. Μαθηματική λογική. Τους λέμε ότι η διαφωνία μας είναι στην ερμηνεία του φαινομένου κι όχι στο πόσο σοβαρό είναι. (Δεν πά να λέμε....)

Εκτός από τα χάλια της χώρας μας με την ανοργανωσιά, τη διαπλοκή, κλπ, υπάρχουν -είπαμε ξανά-, χίλια δυο άλλα πράγματα, παγκόσμιου και ελληνικού ενδιαφέροντος που χρειάζεται να παρακολουθεί κανείς για να καταλάβει τι συμβαίνει. Άσε που όσοι ΔΕΝ έκλεψαν και δεν εξαπάτησαν, είναι δικαίως στο ποσοστό αυτών που "δικαιούνται δια να ομιλούν". Και να ακούγονται.

Γιατί υπάρχουν και τα βαθιά πιστεύω, υπάρχουν και οι προσωπικές διαχωριστικές γραμμές όπως "κάθε μέτρο που εξαθλιώνει τον κόσμο και κάθε πολιτική πρόταση που αποκρύβει τις ευθύνες των πραγματικών κέντρων εξουσίας, είναι απορριπτέα, για λόγους αρχής".

Αλήθεια, (και παρεμπιπτόντως δηλαδή, επειδή πολλοί από αυτούς που "στηλιτεύουν" τη διαφθορά, είναι και θιασώτες του χρηματιστήριου), αυτό το πράγμα τελικά, το Χρηματιστήριο, είναι κάτι "καθαρό"; Υπάγεται στα ευγενή αθλήματα της κατηγορίας τζόγου; Τι να πω, δεν ξέρω, μην προσβάλω και κανέναν, σαν τρόπος για εύκολο χρήμα μου φαίνεται -όταν πετυχαίνει- κάνω λάθος; Χρήμα χωρίς εργασία, χωρίς προσφορά, εις βάρος άλλων τελικά.

Οι φίλοι λοιπόν, οι "της αντίπερα όχθης", θα ψηφίσουν κανένα Μάνο, κανένα Τζήμερο, που δεν είναι της παραδοσιακής δεξιάς, που δεν είναι πρόσωπα που έχουν φθαρεί, τα οποία όμως θα είναι "συνεπή" απέναντι στους ξένους- φίλους και θα τηρήσουν τους όρους του μνημόνιου-μνημόσυνου. (Για καρατζαφέρη ή για χρυσαυγά δε μιλάμε καν. Και ευτυχώς. Προσοχή Κίνδυνος. Ο φασισμός μας έλειπε τώρα, καλυμμένος ή απροκάλυπτος).
Δεν είναι κακό λοιπόν φίλοι μου... Αφού επιμένετε τόσο, ψηφίστε τους, τους "φωτισμένους δεξιούς" σας (αφού δεν θα βγουν κιόλας απ τους πρώτους...). Υπάρχουν και χειρότερα!. Ας δούμε λοιπόν και τίποτα νέες φάτσες. (Καλά, δε θάλεγες το Μάνο νέα φάτσα, λέμε τώρα..). Αφού δεν αλλάζει το κύριο πιάτο, ας υπάρχει μια ποικιλία. Για μπύρες και προπόσεις δεν ξερω ακόμα, θα δούμε το βράδυ της 6ης. Προς το παρόν η χρυσή με ανησυχεί εμένα, και ο ίκτερος. (Και οι αυτοκτονίες και άλλα πολλά).

Αυτό το μακαρόνι που έγραψα με κούρασε. Να σηκωθώ. Έχω και σιδέρωμα. Τσαλακώθηκε το μυαλό μου.
Αλλά να βάλω και τα βιντεάκια, τα .. άσχετα, που ανέφερα στην αρχή του κατεβατού που μού προέκυψε, άθελά μου σχεδόν. Αφορμή ήταν κάποιοι "διάλογοι" του τελευταίου καιρού. (στο φατς μπουκ). Απ' αυτούς όπου άλλο λες και για άλλο σου απαντάνε...

(Καιρός ήταν! να δώσουμε το λόγο σε πρόσωπα που τα λένε καλύτερα από μένα, που είναι και διάσημα, οπότε τυγχάνουν και κάποιας αναγνώρισης βρε αδελφέ.. Απ αυτά τα πρόσωπα που ανέφερα πιο πάνω, στην παράγραφο δύο δηλαδή... )

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Frn50DFxM3U
(Εντουάρντο Γκαλεάνο)

http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG2063
(Κορνήλιος Καστοριάδης.
Περί διαφθοράς, ευσυνειδησίας και οικονομικοπολιτικού συστήματος )

Άντε, καλή ψήφο, καλά μυαλά, καλά στέφανα, καλώς τονε κι ας άργησε (τον ανοιξιάτικο Μάη εννοώ,  με τον ήλιο του, τις δισταχτικές ελπίδες του, την πανσέληνό του απόψε, το σασπένς του το αυριανό, έχει πολλά ο μπαξές. Μόνο να μη μας κάνει την καρδιά μας περιβόλι)

Φιλιά στους φίλους τους καλούς, φιλιά και στους αδιόρθωτους!

Όταν η ώρα έφτασε, των ευθυνών...

Κάποιες σκέψεις, κάποιες λέξεις.

 (μπορείς τάχα να μη μπλέξεις;):

Οι μέρες κύλησαν 
Οι αντοχές ξεχείλισαν
Οι άτολμοι δε μίλησαν

Όταν η ώρα έφτασε, των ευθυνών,
οι μεν τις έριχναν στην αβλεψία των αλλονών

Αβίωτη η Βαβέλ

των βιαστικών λόγων.

Αβίωτη η Βία 

των βουβών βλεμμάτων.

Με τη Βήτα τάξη (όλα ήταν εν-τάξει!).

Στιγμιότυπα από την τριήμερη εκδρομή σε Βόλο-Πήλιο. Άνοιξη 2012.

Με καιρό ωραίο, με το κέφι το 24ωρο της ...νεολαίας, 

[και ας έλειπε απ' το τσούρμο ο Αχιλλέας (...)]

1)Από τη διαδρομή. Σκηνές από το πούλμαν:
Δόθηκαν (από τα παιδιά) οι λέξεις:
α)Μακρυνίτσα-Βαλίτσα
β) Ερωφίλη* - Καριοφίλι-
γ)Πανδαισία-Εκκλησία
δ)Μηλιές-Ξυλιές

(Θέμα: «Εκδρομή στο Πήλιο»)
κι έγινε η σύνθεση (από την καθηγήτρια θρησκευτικών, Λία Μωραϊτάκη):
Για Βόλο ξεκινήσαμε,
φτάσαμε ως Μακρυνίτσα
κι όλο το πούλμαν γέμισε
κάθε λογής βαλίτσα

Στις μάχες τους, οι όμορφες
δεν παίρνουν Καριοφίλι
με γόβες και καλλυντικά.
πήγαν στην «Ερωφίλη»

Και τα παιδιά ξεκίνησαν
για γλέντι πανδαισία
κι ως το πρωί κουβέντιαζαν,
που άρχισ’ η εκκλησία.

Στο τέλος, βόλτα πήγαμε
και στο χωριό Μηλιές
και να που δε χρειάστηκε
κάποιοι να φαν … ξυλιές!
*(«Ερωφίλη», ήταν το όνομα του ξενοδοχείου)
Φτάνοντας στην Αθήνα, έπεσε κι ένα ευχαριστήριο συμπλήρωμα από την καθηγήτρια Αγγλικών κα Τζαμουράνη:
Η εκδρομή τελείωσε. Όλα ήταν μαγεία.
Να δώσουμε ευχαριστώ και στην κα Γιωργία!*
Στο πούλμαν μας ασφάλεια, στοργή και θαλπωρή
πολλά συγχαρητήρια στον κύριο Θοδωρή!! *
*(η κα Γιωργία ήταν η συνοδός από το πρακτορείο, και ο κος Θοδωρής ο οδηγός του πούλμαν)

2)Άλλα στιγμιότυπα, από το ξενοδοχείο,  δοσμένα με ποιητικό στοιχείο:
Ολημερίς καθόντουσαν, (κάποιοι και νύχτα όμως…).
με τράπουλες στα χέρια τους και ο Μάριος δίπλα, … νόμος!
και παίζανε με χάχανα, τάβλι, χαρτιά και ντάμα
και χάνανε συνέχεια, όλοι μαζί κ αντάμα

Οι άλλες ετοιμάζονταν για έξοδο τρελή
στολίζονταν και ντύνονταν και ίσιωναν μαλλί
Περίμεναν οι κάγκουρες, με κόμμωση και ρόδα,
μήπως και πιάσουν την καλή, την πιο ψηλή τη γόβα.

3)Από την (πολύ όμορφη) καφετέρια στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Μακρυνίτσας:
Παίζοντας παντομίμα: 
Η Ευγενία προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει στην ομάδα της το "Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι", (το οποίο βέβαια πρότεινε ο φιλόλογος...) Η ομάδα βρίσκει "Μπαλόνι, πέταγμα, βάρος, χαρτοπετσέτα, κλπ κλπ." Αν δεν ήταν η υπογράφουσα ακόμα θα ψάχνανε. Χε χε χε..

3)Το αναμνηστικό αυτό αφιερωματάκι θα εμπλουτιστεί μόλις παραλάβουμε και άλλες  φωτώ για μια τελική επιλογή στιγμιότυπων.

Άνοιξη, ποίηση της φύσης, ποίηση ανθρώπων... (μέρα που είναι..)

Άνοιξη. Επιτέλους. Ποίηση της φύσης.


Μαζί με την ποίηση που φτιάχνουν οι άνθρωποι, ας γιορτάσουμε. Ας "ανοίξουμε" μια μεγάλη παρένθεση σε όσα διαβάζουμε ή γράφουμε για τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το χάλι, τους κακούς οιωνούς.. Μάλλον του κάκου διαβάζουμε αναλύσεις, κάποιοι δε λένε να ξυπνήσουν από τις ψευδαισθήσεις, κάποιοι δε χαμπαριάζουν που να χτυπιέσαι κάτω.  Ας είναι... Θα ξυπνήσουν λίγο πριν το τέλος, όταν θα πέφτουν οι τίτλοι...


Ας διαβάσουμε άλλα πραγματάκια για σήμερα.
Άνοιξη είπαμε. Ανάσταση της φύσης, ανάταση, ανα-δημιουργία.  Ποίηση μέσα σε Βιβλία. Εμπνεύσεις. Παλιές και νέες. Από τη φύση; Απ' τους ανθρώπους; Όλα μαζί. Ας βγάλουμε για λίγο τον άλλο μας εαυτό. Γιατί όχι;
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. (χτές, 21 του μήνα.. Κόπηκε η σύνδεση και δεν πρόλαβε να μπει η σωστή ημερομηνία). Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου: Όνειρα λοιπόν. Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Υπήρξαν και ρατσιστές ποιητές. Κρίμα. Είχαν κι αυτοί όνειρα. (Κάτι όμως πήγε στραβά... )


Πήρα κι ένα μέηλ που παρέπεμπε στο μπλογκ του πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ, Νίκου Τσούλια. Καμία συγγένεια δε νιώθω με το κόμμα του, αυτός δεν ξέρω αν νιώθει ακόμα (τη ..συγγένεια). Όμως μου άρεσαν αυτά που έγραφε για τα βιβλία, το διάβασμα, τις βιβλιοθήκες. Δείτε τα παρακάτω.


Αλλά ας ξεκινήσουμε πρώτα με κάτι στιχάκια, μέρα που είναι. Παλιά, λίγο μελό ίσως, λίγο πρωτόλεια. Δεν πειράζει. Σήμερα μετράει το συναίσθημα. Δείχνουν διαθέσεις ανοιξιάτικες... Για μένα έρχονται απ' το παρελθόν, αλλά ισχύουν λίγο πολύ και τώρα. (Μπορεί και να το μετανιώσω που τα έβαλα εδώ πέρα, αλλά σιγά τώρα.. Τόσα λάθη κάνουμε καθημερινά. Λίγα παραπάνω δε θα μας χαλάσουν και τη μόστρα).
Πάμε:

Κουρτίνες

Rene Magritte, La Condition Humaine

Τραβάω τις κουρτίνες
και μπαίνουν στο δωμάτιο ξανά
οι φωτεινές ιδέες
οι εμπνευσμένες οι στιγμές, οι φίνες


Τα υποκείμενα που από απόσταση
στέλνουν μηνύματα και λάμψεις
ας λείπουν πια οριστικά, ας είναι ακόμα υπαρκτά,
έχουν ξανά φωνή, έχουν υπόσταση


Πρόσωπα τέτοια θέλω στη ζωή μου να δεσπόζουν
να της χαρίζουν νόημα, να τη γεμίζουν χρώμα
να μ’ ακουμπούν με την πνοή τους τη ζεστή
να λένε πάντοτε στην καίρια στιγμή, τα λόγια που αρμόζουν






Αναπνέω
Αναπνέω
όταν εμπνέω
ή όταν κάτι ζω
που ειν’ ελάχιστα πεζό
που είναι όντως, νέο.

Ανασταίνομαι
όταν δίνω, όταν εμπνέομαι
όταν κάτι με δονεί
με ωθεί, με συγκινεί
και άθελά μου,
παρασέρνομαι.
.....................................................................

Όταν η άνοιξη φανεί,

όταν κάτι μας κινεί,

η ανάσα μας βαθαίνει

και τα πρόσωπα των γύρω ομορφαίνει.

Όταν νοιώθουμε ενωμένοι,

από όνειρα ομοούσια σπρωγμένοι

ν’ αγαπιόμαστε επιμένουμε

και το νέο, το καλύτερο, προσμένουμε

Μορφές (απόσπασμα)
Σαν ένα βιβλίο
που το μέσα του γεύονταν
σαν να ‘ταν δέρμα απαλό και λείο
που απ’ αυτό μαγεύονταν
Έτσι θα ‘θελαν
και τις ψυχές να διάβαζαν
να τις ξεφύλλιζαν γλυκά
κι όχι να τις χαράμιζαν







Τα παρακάτω τώρα είναι από το μπλογκ που σας έλεγα:
http://anthologio.wordpress.com/2012/03/09/%CE%AF-%CE%AF-%CE%AC-bet/
Τι είναι το διάβασμα;
Είναι ίδιο με την ανάγνωση; Είναι πέρασμα σε τόπους ευτυχίας και αγαλλίασης; Γιατί δεν υπάρχει το διάβασμα στη φύση, έξω από τον κόσμο του ανθρώπου; Τι ακριβώς γίνεται με το διάβασμα; Πού ταξιδεύουμε, πού βρισκόμαστε; τι νοσταλγούμε; Αν η ανάγνωση είναι ένα είδος διαλόγου, με ποιον ακριβώς συζητάμε; με τον συγγραφέα; με τους άλλους αναγνώστες, περασμένους και επερχόμενους; με τον εαυτό μας; ποιον εαυτό μας, τον χθεσινό ή τον αυριανό; Γιατί κόβει τους δεσμούς με την κανονική πραγματικότητα όποιος βυθίζεται στις σελίδες; πού ταξιδεύει; και αν ναυαγήσει, πώς μπορεί να βρει το δρόμο του νόστου; Στο μέλλον θα διαβάζουν οι άνθρωποι; Και πώς θα είναι ένα τέτοιο μέλλον; Μπορεί τότε να εξορίζονται όσοι είναι αναγνώστες; Τι θα απογίνουν όσοι γεννήθηκαν πρωτίστως για να διαβάζουν; όταν δηλώνουν στη συνείδησή τους και παντού ως απασχόληση: «διαβαστή» ή αναγνώστη; Είναι η ανάγνωση μια απόπειρα να γνωρίσουμε το γυμνό πυρήνα της ύπαρξης, τη συστατική ουσία του εαυτού μας; Τι σημαίνει να διαβάζουμε ένα βιβλίο του Αριστοτέλη που διάβαζε και ένας αναγνώστης πριν 2.000 χρόνια και που θα διαβάζει ένας άλλος αναγνώστης μετά από 1.000 χρόνια; Τι μας ενώνει; Υπάρχει ιστός πνεύματος; Τι ακριβώς μάς συμβαίνει όταν διαβάζουμε; Είμαστε μόνοι μας όταν διαβάζουμε; Τι ξεπηδάει μέσα από τα λεκτικά σχήματα της ανάγνωσης που μας ανταριάζει τόσο εύκολα; Μήπως υπάρχουν πνεύματα τριγύρω μας, όταν ανοίγουμε τα βιβλία; Τι χωρίζει και τι ενώνει τη ζωή με το διάβασμα;

«Αναγνώστης και ανάγνωσμα συνευρίσκονται: το βιβλίο στο χέρι – το μάτι στο βιβλίο. Δίδυμο εναντίον και υπέρ της μοναξιάς. Αυτός είναι ο πολυτιμότερος τίτλος της ανάγνωσης».
(Δ. Μαρωνίτης)

Για άλλους η ανάγνωση είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή του ανθρώπου ή μια εκλεκτή και εκλεκτική απόλαυση για όσους διαθέτουν λεπτή καλαισθησία και αναζητούν τις σπάνιες ηδονές.
Δ. Δημηρούλης

Τι είναι οι βιβλιοθήκες;
Είναι ναοί του ανθρώπινου πνεύματος, του αθάνατου πνεύματος; Τι παράδεισο μας υπόσχονται αυτοί οι ναοί, επίγειο ή παράδεισο στο επέκεινα ή μήπως και τους δύο; Είναι οι μόνοι χώροι που ξέρουν τις αγωνίες και τους στοχασμούς των ανθρώπων, των ανθρώπων που άνοιξαν δρόμους στην ιστορία; Είναι οι αυθεντικοί θεματοφύλακες των βωμών της ανθρώπινης συνείδησης; Εδώ μόνο πρέπει να υμνούμε το άγιο πνεύμα των στοχαστών; Είναι τόποι ιεροί; Οι άνθρωποι των βιβλιοθηκών είναι σαν και εμάς; Σε τι συνίσταται η δική τους, ξεχωριστή τελετουργία; Τα βιβλία τούς (ανα)γνωρίζουν; Τι ακριβώς λατρεύουμε και υμνούμε εδώ; Υπάρχουν αχαρτογράφητοι τόποι του ανθρώπινου πνεύματος που δεν υπάρχουν στα βιβλία; πώς θα τους διαβούμε; Γιατί, όταν διαβαίνουμε το κατώφλι μιας βιβλιοθήκης σε ξένη χώρα, νιώθουμε ότι είμαστε στην πατρίδα μας; Ποια είναι η πραγματική πατρίδα του ανθρώπου; Στη χώρα του βιβλίου, πώς γεννιόμαστε; Γιατί υπάρχει ΜΟΝΟ μια χώρα του βιβλίου, όπου γης και όπου χρόνου;

Ο τυφλός Χόρχε Λουίς Μπόρχε σφιχτοκλείνει τα μάτια του για ν’ ακούσει καλύτερα τα λόγια ενός αθέατου αναγνώστη. Σ’ ένα σκιερό δάσος, καθισμένο σ’ έναν κορμό σκεπασμένο με μούσκλια, ένα αγόρι κρατά στα δυο του χέρια ένα μικρό βιβλίο το οποίο διαβάζει μες στην απαλή σιγαλιά, άρχοντας χρόνου και χώρου.
(Α. Μανγκέλ, Η τελευταία σελίδα)

Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται.

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Επιτέλους, οι διανοούμενοι ξε-κουνιούνται. Ό,τι τυχόν ενστάσεις κι αν υπάρχουν, η πρωτοβουλία αξίζει υποστήριξη. Ας ενωθούν φωνές μέσα από στίχους αυτή τη φορά, πέρα από χιλιοειπωμένα συνθήματα. Η οργή έχει πολλούς τρόπους να εκφράζεται.

Ας διαδοθεί.

http://www.21martiou.blogspot.com/

21 Μαρτίου 2012: όχι άλλη μια διαμαρτυρία, αλλά μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως

Αν όχι τώρα πότε;
Επειδή μοιάζει ο χειμώνας να θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα στις ζωές μας, αποτρέποντας τον ερχομό της άνοιξης.
Επειδή η απειλή μιας Έρημης Χώρας, γίνεται όλο και πιο πραγματική ως προοπτική μέλλοντος για τον τόπο μας.
Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια. Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, στον θυμό και στην απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της Αντίστασης..

Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS καλούν ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, εκδότες αλλά και κάθε πολίτη σε συν οδοιπορία / δια-μαρτυρία, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας.

Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Με την Ποίηση ενάντια στην Κρίση

Προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι μπροστά από το βιβλιοπωλείο Ιανός

Συν οδοιπορία προς το Σύνταγμα

 Κατά παράβαση των συνηθειών μου, βάζω κι εγώ εδώ ένα απόσπασμα από κάτι ..σοβαρό, απ' αυτά που δείχνω μόνο στη γάτα μου και κάτι κολλητούς:

"Πώς θα σφραγίσουμε δεσμό ατελείωτο

με λέξεις ποταμούς εμπιστοσύνης

τώρα που φτάσαμε σε νέα στροφή

και αναμετράμε άλματα βιασύνης"

Έχει ο καιρός γυρίσματα κι η γλώσσα μας χαρίσματα

Αφιερωμένο στους χαλεπ-ρ-ούς καιρούς, στους ερίζοντες συμπατριώτες, 

στον κακό μας τον καιρό (Μάρτης μήνας με ψοφόκρυο και χωρίς θέρμανση), 

στη μαύρη κι άραχνη διάθεση, στον -μοναδικό- υποψήφιο αρχηγό του παΣΟΚ,  

στο πολύτιμο περιεχόμενο της λεκάνης του βε-σε της μεσογείου, -μαζί με το πετρέλαιο- 

και τέλος, σε όσους συμπαθώ και σε όσους με ...κατανοούν. 

Το απόσκατο

"Shit" is what I said!
(Σκατά εκπαίδευση...)

Το “σκατό”, είναι απτό. Μυρωδάτο και ορατό.

Μα το “απόσκατο”; -που λέει το ρητό;;;

Κρύβει μήπως κάποιο νόημα σοφό;

Δε θα έλεγα πως είμαι και η Σαπφώ,

μα την ποίηση των λέξεων τη βλέπω, τη μυρίζω.

Κι αν για κάποια ίσως κάτι δε γνωρίζω,

λεξικά ξεκοκαλίζω,

το μυαλό μου όλο βουρλίζω

τα κιτάπια ξεψαχνίζω

και σε κύκλους φιλολόγων τριγυρίζω.

Την απάντηση δε βρήκα πουθενά

για το “απόσκατο” ως έννοια, ουδεμία αναφορά.

κάποιο πέπλο μυστηρίου το τυλίγει!

Η αναζήτηση του βάθους του μου φέρνει ρίγη!

Είναι τόσοι οι στεναγμοί από αυτούς που το προφέρουν

κι όμως, το κρυφό του νόημα, υποθέτω δεν το ξέρουν

Έτσι, υφαίνω σταδιακά μια θεωρία

που θα λύσει κάθε γρίφο και απορία:

Είναι η ΓΛΩΣΣΑ κάποιο είδος… “αραχναίο”

με λεπτούς ιστούς σιέλου και με σχέδιο τυχαίο.

Το τυχαίο δε σημαίνει και φτιαγμένο άνευ κρίσης

δεν υφαίνει τη δομή της με υλικά της μίας χρήσης.

Τουναντίον. Βάζει ενδιάμεσα και δόκανα, καλά μασκαρεμένα

Λέξεις άσχετες, ατάραχες, σα βρέφη ταϊσμένα

που φαντάζουν απονήρευτες, ανήξερες κι αθώες

μα κατέχουνε τις γνώσεις πώς να βγαίνουν πάντα σώες

πώς να εμπαίζουν επιστήμονες ποζάροντας ναζιάρικα

πώς να εκφράζουν το ανέκφραστο με κόλπα παιχνιδιάρικα.

Αποκρύπτουν τις πηγές τους, αποπαίρνουν τους κριτές,

αποκόβονται απ' τις άλλες, αποφεύγουν ποιητές.

Δε θα βρεις στα “λόγια” κείμενα το απόσκατο.

Δεν υπάρχει σε ελεγείες, τραγωδίες,

έπη, ωδές, ή ραψωδίες.

Μα εννοείται πως δεν είναι ανυπόστατο!

Επιλέγει για φιλίες, όχι πλάσματα αιθέρια

μα τα γήινα, τα ακατάβλητα, τα στέρεα, (ίσως κι ορισμένα αέρια).

Έχει στέκια, προτιμήσεις, είναι απλώς εκλεκτικό.

Κάνει πάντοτε παρέα μοναχά με το σκατό.

κλοπιΦράιτ τζμκτ 2011

Προς γνώσιν........

Προς γνώσιν. (Και συμμόρφωσιν...)

Μη ντρέπεστε. Διαβάστε. Κι αν σας πάρει ο ύπνος στη μέση του αναγνώσματος, δείτε το θετικά. Τα βιβλία προσφέρονται για πολλές χρήσεις. Κι αν η στάση είναι άβολη, κατεβείτε στην επόμενη.

Ψεκάστε, Σκουπίστε... Τελειώσατε;;

Έλεγα από καιρό να ξαναπιάσω το Βιβλιόσπι(ρ)το, δεν είχα βρει τον χρόνο, αλλά κυρίως τον τρόπο, πώς να συνεχίσω δηλαδή από κει που είχαμε μείνει, πώς να γράψω σε ένα μπλογκ που στην πορεία έχασε τη στέγη του, (τη βιβλιοθήκη), και την όρεξή του -προσωρινά ελπίζω.
Το κάνω τώρα, μετά την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου,  όταν το περήφανο ελληνικό κράτος μας με τα λεβέντικα Ματ -άκια του ψέκασε πάλι τους πολίτες που δεν αντέχουν πια την αδικία και το ψέμα, όπως ψεκάζουμε τα ενοχλητικά κουνούπια και άλλα παρεμφερή πτερόεντα, τις κατσαρίδες που βγαίνουν απ τα σιφώνια και τα υπόγεια χαλώντας την εικόνα της αστραφτερής  κουζίνας -βιτρίνας μας με τα πολυμίξερ, τους φούρνους μικροκυμάτων, τα ντουλάπια που τα παραγγείλαμε σε διακοσμητή, αλλά στο βάθος τους έχουμε αφήσει μουχλιασμένα τρόφιμα, μπαγιάτικες σκέψεις και εστίες βρώμας από πονηριές, προχειρότητες και πτώματα που τα έχουμε πατήσει κι έχουμε γλεντήσει τον τάφο τους.

Ψεκάστηκαν  πάλι ηλικιωμένοι, αγωνιστές, γυναικόπαιδα, άνεργοι, άσχετοι, σχετικοί,

 σαν τη παλιά διαφήμιση του σπρέι για τα τζάμια που "τα κάνει αόρατα"...



Αλλά αόρατοι όλοι αυτοί δε γίνονται, που να χτυπιέται ο Παπουτσής και να τραβάει τις κοτσίδες του  ο παπαδημονδρέου και οι λοιποί βενιζέλοι, αξιότιμοι βουλευταί-χρηματοπιστωταί-μεγαλοκαναλάρχες. Με καμία κυβέρνηση...

Αυτά ως εισαγωγή. Τώρα, ως προς τις καταστροφές που συνόδεψαν και αυτή την κινητοποίηση:
Θα προσθέσω τώρα κατ' ευθείαν και χωρίς άλλη καθυστέρηση, ένα κείμενο απ' αυτά που διάβασα αυτόν τον καιρό, του Άρη Μαραγκόπουλου, με το οποίο συμφωνώ όσο δεν παίρνει...
Το βρήκα στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12658#commentsContainer
(Οι υπογραμμίσεις δικές μου). Διαβάστε:

Αμάθητα παιδιά και προβοκάτορες

14/02/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Photo: Γιάννης Κόντος

του Άρη Μαραγκόπουλου

Στην Όλια Λαζαρίδου που το ενέπνευσε

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες των προβοκατόρικων πυρκαγιών και των πληγωμένων κτηρίων της πόλης για την πολιτιστική κληρονομιά μας. Πολύς, εύκολος, επιπόλαιος και, το κυριότερο, ανιστόρητος λόγος. Εξηγούμαι αμέσως:

1. Τα λεηλατημένα κτήρια μαρτυρούν ασυζητητί μια βαρβαρότητα. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Ίδιας και μεγαλύτερης όμως ποιότητας βαρβαρότητα ήταν εκείνη που ασκήθηκε πάνω στα κτήρια που μαζικά κατεδάφισε η πολιτική του παλαιού Κ. Καραμανλή, στη δεκαετία του εξήντα, για να πάρει τη θέση τους το ά-σχημο και βάναυσο μπετόν. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Το κτήριο του Τσίλερ, το Αττικόν και το Άστυ αποτελούν συστατικά κομμάτια της Ιστορίας αυτής της πόλης, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ήταν τα άπειρα νεοκλασικά που εξαφάνισε ατιμωρητί η τότε καραμανλική οκταετία. Παρόμοια όμως βαρβαρότητα έχουν διαπράξει και διαπράττουν (πάντα ατιμωρητί) οι περισσότεροι δήμοι της χώρας τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια – αναζητείστε και εύκολα θα βρείτε άπειρες περιπτώσεις σημαντικών κτηρίων σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που παραχώρησαν την ιστορική τους oντότητα σε βλαχομπαρόκ τούρτες-κτήρια.
2. Αντίστοιχης ολκής βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει, ακόμα σήμερα, πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία στην αργή καταστροφή –αντίστοιχη; όχι πολύ μεγαλύτερη μιας και πρόκειται για κληροδοτήματα που εξ ορισμού τεκμηριώνουν την Ιστορία.
3. Αντίστοιχη επίσης πολιτισμική βαρβαρότητα είναι αυτή που καταδικάζει τα περισσότερα σχολεία να στερούνται ζωντανές βιβλιοθήκες με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, υποδομή κ.λπ. Αποτρέπεται έτσι η εξοικείωση των παιδιών με το εξωσχολικό βιβλίο και την όποια καλλιέργεια αυτό δωρίζει. Παρόμοιο γεγονός πολιτισμικής βαρβαρότητας διαπιστώνεται και στους περισσότερους δήμους που, κατά κανόνα, τα κοινοτικά κονδύλια για βιβλιοθήκες τα χρησιμοποίησαν και τα χρησιμοποιούν ακόμα για να φτιάχνουν φριχτά, άχρηστα, άσκημα κηπάκια, παγκάκια, καγκελάκια. (Και τι να πούμε για τις, απίστευτης υποστάθμης, «πολιτιστικές» εκδηλώσεις των δήμων ανά την Ελλάδα.)
4. Ναι, τούτων δοθέντων, δεν μπορούμε να συζητάμε για τα ΚΑΜΜΕΝΑ κτήρια ως ΑΥΤΑ να αποτελούν ΤΟ πρόβλημα της πολιτισμικής και της γενικότερης κρίσης. Διότι αν το κάνουμε εξυπηρετούμε θαυμάσια όσους εγκληματίες διέπραξαν αυτή τη βαρβαρότητα, αφού αυτό ήθελαν: να στραφούμε αλλού, όχι στο τερατώδες μνημόνιο, όχι στους δόλιους πολιτικούς, όχι στη γενικότερη αθλιότητα που μαστίζει τη χώρα ως θεσμός και ως κουλτούρα, όχι στην επερχόμενη πείνα που χτυπάει τους αγριεμένους νέους πρώτα απ' όλα…

Αγριεμένους νέους, είπα. Είστε 17-18 και δεν σας έμαθε κανείς να διαβάζετε εξωσχολικά βιβλία, ούτε το σχολείο, ούτε ο δήμος, ούτε πιθανόν οι γονείς σας· κανείς καθηγητής δεν φιλοτιμήθηκε να σας δείξει σε ένα περίπατο την ομορφιά της πόλης, τα ελάχιστα κτήρια που απόμειναν, να σας εξηγήσει τι σημαίνει ένα Αττικόν, ένα Άστυ… Να σας δείξει τη διαφορά ανάμεσα στη στοιχειώδη αρχιτεκτονική και στην καταναλωτική σαβούρα των malls. Το πολύ να σας έχει πάει στο μουσείο της Ακρόπολης όπου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να καταλάβετε κάτι παραπάνω από το καθιερωμένο, το συμβατικό, το τετριμμένο. Όποιος αναγνώστης έχει επισκεφτεί μουσείο την ώρα επίσκεψης σχολείου καταλαβαίνει τι λέω· αν μάλιστα έχει επισκεφτεί αντίστοιχο μουσείο στο εξωτερικό με επίσκεψη παιδιών καταλαβαίνει περισσότερο: η απαξίωση της επίσκεψης. 

Έχουμε λοιπόν μια χώρα όπου δεν υπάρχουν ενεργείς βιβλιοθήκες για τους νέους, που τα πάντα, από τα σχολεία έως τους δήμους, και από την (σχεδόν αντιδραστική για το νεανικό κοινό) Εθνική Βιβλιοθήκη έως τα μουσεία, λειτουργούν με συμβατικούς, διαχειριστικούς όρους του πολιτισμού και με πλήρη αδιαφορία ως προς την καλλιέργεια των νέων. Επιπλέον, σ’ αυτή τη χώρα, με αυτή την υποτυπώδη κουλτούρα, τολμούμε και λέμε στους νέους ότι ο κατώτατος μισθός θα είναι δεν θα είναι 450 ευρώ, τολμούμε και τους λέμε ωμά ότι το μέλλον τους είναι υποθηκευμένο για πενήντα χρόνια και όλα αυτά τα ωραία.

Πώς να μην αγριέψουν οι δεκαεφτάρηδες; Πώς να μην κάνουν το ίδιο με αυτό που κάνουν οι προβοκάτορες και οι πλιατσικολόγοι; Πώς να μην κάψουν το έργο του Τσίλερ που η σύγχρονη βαρβαρότητα το αποκαλεί αναιδώς κτήριο Kosta Boda;

Τα αμάθητα, ακαλλιέργητα παιδιά, αμάθητα φέρονται. Είναι κι η βαρβαρότητα ένα μάθημα, εύκολα μαθαίνεται, μια ολόκληρη κοινωνία φροντίζει γι' αυτό εδώ και δεκαετίες. Τι θέλετε να κάνουν τα αμάθητα, απαίδευτα παιδιά; Θα κάνουν ό,τι και οι αμάθητοι εξεγερμένοι χωριάτες που όρμησαν να καταστρέψουν κάθε γλυπτό και κάθε πίνακα κατά την περίφημη επέλαση στα Χειμερινά Ανάκτορα του Τσάρου (εκεί υπήρχε ευτυχώς ένας Ανατόλι Λουνατσάρσκι να εξηγήσει τι σημαίνει πολιτισμική κληρονομιά…). Τι θέλετε, να συζητάνε για τις γραμμές του έργου του Τσίλερ; Δεν μπορούν. Δεν τους το έμαθε κανείς. Κανείς. Οπότε και προβοκάτορες και άλλους βάρβαρους θα μιμηθούν. Τα αμάθητα παιδιά που καταστρέφουν, χωρίς διάκριση, τα πάντα, είναι εικόνα της βάρβαρης, ανεύθυνης κοινωνίας που δεν τους δίδαξε ποτέ να διακρίνουν τις πολιτισμικές αξίες από τα σκουπίδια – της ίδιας κοινωνίας που τώρα μυξοκλαίει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από καμμένα είδη προικός Costa Boda.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Διδακτικότατο βίντεο

"Με απλά λόγια τι σημαίνει Δου-Νου-Του " 

(παρακαλούμε να μη γίνεται σύγχυση με το Νου-Δου, το Νου-νού κ.άλλες πηγές τροφής, κανονικής τροφής, κομματικής τροφής, τροφής για σκέψη κλπ)

Σχολεία και βιβλιοθήκες: Έννοιες ασύμβατες; (...) Δείτε ρεπορτάζ στον Τύπο.

Η είσοδος στη Βιβλιοθήκη του 30ού Γυμν. 

Πληθαίνουν οι δημοσιεύσεις σχετικά με τις Σχολικές βιβλιοθήκες. Ας ξεκινήσουμε με το πιο πρόσφατο ρεπορτάζ στον Τύπο, που περιλαμβάνει αναφορές και στη βιβλιοθήκη του 30ού Γυμνασίου, της Ανω Κυψέλης, χρησιμοποιώντας στοιχεία απο την επιστολή των 4 συλλόγων διδασκόντων στο σχολικό συγκρότημα. Επίσης γίνεται αναφορά σε άλλες επιστολές εκπαιδευτικών και υπάρχει ένα μικρό ιστορικό της πορείας των Σχολικών Βιβλιοθηκών.

Αναφέρονται πράγματα σχετικά με τις βιβλιοθήκες  του 30ου αλλά και 24ου γυμνασίου

και στην έντυπη έκδοση, (Ρεπορτάζ, σελίδα 44) αναφέρεται και αυτό το σημαντικό:

"Ένα πολύτιμο κύτταρο της εκπαίδευσης απειλείται με λουκέτο με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, που προσπαθεί να τα μαζέψει με νέα ανακοίνωση'. 

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία λοιπόν, σήμερα, 16/10/2011, ρεπορτάζ με τίτλο: Κλείνουν τις σχολικές βιβλιοθήκες. Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=16/10/2011&id=318515

 

Από τότε που γράφτηκε το άρθρο, γνωρίζουμε και νεώτερα για ..τοπικές προσωρινές ρυθμίσεις. Σε κάποιες περιοχές ξαναλειτουργούν οι βιβλιοθήκες με τους παλιούς υπεύθυνους που πλεόναζαν στην οργανική τους, μετά από αίτημα κάποιων διευθυντών των σχολείων που ενδιαφέρθηκαν, σε συνεργασία με προϊσταμένους εκπαίδευσης κλπ.

 

Παλιότερες δημοσιεύσεις μπορεί να βρει κανείς και εδώ, στο Βιβλιόσπι(ρ)το, όπως π.χ στην ανάρτηση με θέμα "Ζητείται ελπίς για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες", http://kafrin-lib.blogspot.com/2011/09/blog-post_4115.html

καθώς και στις εφημερίδες Αυγή, 20/09/2011:

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=639806

Ριζοσπάστης, 11/10/ 2011:

 http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6487324

 στη σελίδα του facebook"

Η φωνή των φίλων των ελληνικών βιβλιοθηκών
 http://www.facebook.com/groups/filoi.greeklibraries/?id=287937837891690&notif_t=group_activity

 

Επίσης, άρθρο με τίτλο "Τα σύγχρονα τρωκτικά των βιβλιοθηκών μας",
http://tuxlibrary.blogspot.com/2011/10/blog-post_6083.html 
της ιστοσελίδας Greek libraries in a new world, με την σημαντική επισήμανση
"..Ποιές …καλοπροαίρετες πηγές εκ των ένδον είναι αυτές που διαβάλλουν με υπόνοιες (!), ροκανίζουν το θεσμό των δημοσίων βιβλιοθηκών και υποθάλπουν το έργο τους;"

 

Δείτε επίσης και αυτό (για την κατάσταση στα σχολεία γενικά), πάλι από την Κυριακάτικη, 16/10/2011:

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=16/10/2011&id=318514

"Εφιαλτικό τοπίο στα γυμνάσια και τα λύκεια"  Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ 

Η «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙ 1.000 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ 2.000 ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

 

 

Επιστολή συλ. διδασκόντων για τη Σχ. Βιβλιοθήκη

Σύλλογοι Διδασκόντων

                                                           

30ού Γυμνασίου,

39ου Γυμνασίου,

30ού Λυκείου,

39ου Λυκείου

Αθήνας

Προς

ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ, Δ/νση ΣΕΠΕΔ, Τμήμα Γ΄, Γραφ. Σχ. Βιβλ/κών

Κοινοποίηση

·         Υπουργό κα Διαμαντοπούλου

·         Υφυπουργό κα Χριστοφιλοπούλου

·         Ειδικό Γραμματέα  ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ, κ. Κοντογιάννη

·         Περιφ/κό Διευθυντή Α/θμιας-Β/θμιας Εκπ/σης Αττικής

·         Διευθυντή Α΄ Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας

·         Προϊστάμενο 1^ου Γραφ. Α΄ Δ.Ι.Δ.Ε. Αθήνας

·         Γενικό Συμβούλιο Βιβ/κών, Αρχείων και Εκ/κής Ρ/Τ  ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ,

·         ΟΛΜΕ

·         Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας

·         Ανωτάτη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ)

·         ΜΜΕ

Θέμα: Λειτουργία Σχολικής Βιβλιοθήκης

            Σχετικά με το έγγραφο της 2/9/2011, το οποίο έφτασε σε μας στις 14/9/2011,  και που δίνει εντολή για κλείσιμο της Σχολικής Βιβλιοθήκης μέχρι νεωτέρας, θα θέλαμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα και να εκφράσουμε τη μεγάλη αγωνία μας για το μέλλον του θεσμού των Σχολικών Βιβλιοθηκών.

            Θα θέλαμε να ξέρουμε τις σκέψεις που υπάρχουν, ποιο είναι το κόστος της ύπαρξης των 720 περίπου Σχολικών βιβλιοθηκών του ΕΠΕΑΕΚ, -από τη στιγμή που εμπλουτισμός υλικού από το Υπουργείο δεν έγινε ποτέ εδώ και 11 χρόνια, και από τη στιγμή που υπάρχουν υπεράριθμοι καθηγητές. Πρέπει απαραιτήτως να ανοίξουν οι Βιβλιοθήκες. Η Σχολική Βιβλιοθήκη, που ανήκει στο 30ό Γυμνάσιο Αθήνας, εξυπηρετούσε και τα 4 σχολεία του συγκροτήματος. Θα πρέπει να οριστούν ξανά υπεύθυνοι στις Σ.Β., έστω και για συμπλήρωση ωραρίου στην έσχατη ανάγκη, αλλά επιμορφωμένοι, όπως όριζε πάντα και το Πλαίσιο Λειτουργίας.

             Μην ξεχνάμε ότι οι βιβλιοθήκες αυτές δημιουργήθηκαν με συγκεκριμένες προδιαγραφές, βασίζονται στο διεθνές σύστημα ταξινόμησης DEWEY, διαθέτουν βάση καταλογογράφησης, περιέχουν πολύτιμο υλικό καθώς και συναγερμό.

            Όσο το θέμα αυτό καθυστερεί, δημιουργείται σύγχυση, επικίνδυνη. Ήδη υπάρχει καταγγελία για κάποια βιβλιοθήκη της περιφέρειας, όπου η διεύθυνση του σχολείου προέβη σε διάλυση του χώρου, -κατά παράβαση της εντολής- και μετέφερε το υλικό αλλού. Σε άλλες περιοχές, οι περιφερειάρχες έστειλαν εντολή να λειτουργήσουν οι βιβλιοθήκες. Δεν έχουμε πειστεί ότι η οικονομική κρίση απαγορεύει την αναζήτηση ορθών και μόνιμων λύσεων ή επιτρέπει τη διάλυση χώρων που έγιναν με κρατικά έξοδα και ευρωπαϊκά κονδύλια.

            Τα λύκεια χρειάζονται τη βιβλιοθήκη περισσότερο από κάθε φορά, λόγω των projects. Σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι αυτονόητο ότι για ερευνητικές εργασίες το πρώτο πράγμα που χρειάζεται, είναι μια βιβλιοθήκη αυτού του τύπου. Επίσης είναι αυτονόητο για όσους γνωρίζουν το θέμα, ότι αυτοί οι χώροι χρειάζονται υπεύθυνους επιμορφωμένους. Ότι διαφορετικά είναι σα να μην υπάρχουν. Ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκαν αυτοαναιρείται και κινδυνεύουν με καταστροφή.
            Ποιος θα δανείζει, θα οργανώνει προβολές, θα επιβλέπει και θα φροντίζει για την επισκευή των μηχανημάτων, για την ανανέωση του υλικού, έστω και με δωρεές -εφ’ όσον οι Σχολικές Επιτροπές δεν έχουν χρήματα-, ποιος θα βοηθά τους καθηγητές στην ετοιμασία μιας παρουσίασης ή στην εκπόνηση εργασιών από τους μαθητές, κ.ά. πολλά;;

            Τα τελευταία 3 χρόνια η βιβλιοθήκη μας απέκτησε πολλά βιβλία από δωρεές. Πολλές από αυτές, μετά από διοργανώσεις εκδηλώσεων με συγγραφείς, άλλες μετά από αιτήματα προς φορείς. Πώς θα συνεχιστεί αυτό, αν δεν υπάρχει κάποιος που να παρακολουθεί την εκδοτική κίνηση, να κρίνει τι χρειάζεται, τι λείπει, τι θα προσέλκυε τους χρήστες, να κάνει ανακατανομή του χώρου κλπ, κλπ.;
            Οι υπολογιστές, που πρόσφεραν την ευκαιρία στους μαθητές να περιηγούνται στο διαδίκτυο, να εξασκούνται στην πληροφοριακή παιδεία, κ. ά., θα μείνουν ανεκμετάλλευτοι;

            Θεωρούμε δεδομένο ότι όλα τα παιδιά έχουν στο σπίτι τους ίντερνετ, ιδιαίτερα σε πολυπολιτισμικά σχολεία σαν τα δικά μας; Μετά από πολύ κόπο για να ανανεωθούν κάποιοι, μετά από πολύ κόπο για να γίνουν κάποιες αγορές, να αντικατασταθούν τα χαλασμένα φαξ, DVD player, βίντεο, κλπ κλπ, να επιστρέψουμε τώρα που βρισκόμαστε στην εποχή του ψηφιακού σχολείου, στους χειρόγραφους δανεισμούς, -αν γίνει και αυτό-, να πούμε στα παιδιά που πέρναγαν εδώ το διάλειμμά τους ψάχνοντας για βιβλία, για πληροφορίες, ή απλώς γιατί τους άρεσε κιόλας, ότι λόγω οικονομικών περικοπών τη βιβλιοθήκη τους θα τη βλέπουν μόνο απ' έξω;

            Την περσινή χρονιά ιδιαίτερα, η προσέλευση των μαθητών, και οι δανεισμοί είχαν αυξηθεί αισθητά. Είχαν δρομολογηθεί  διάφορες εργασίες, είχαν αρχίσει να βλαστάνουν κάποιες ιδέες δημιουργικές, που τα παιδιά ασπαζόντουσαν με ενθουσιασμό.
            Θα θέλαμε μια επίσημη απάντηση σε αυτό το θέμα, και ευελπιστούμε να βρεθεί μια λύση για ένα θέμα ιδιαίτερα ουσιαστικό για την Εκπαίδευση, όπως και τη Δια Βίου Μάθηση, όπως και για την πορεία της χώρας μας γενικότερα..

            Σας ευχαριστούμε

(ακολουθούν υπογραφές)

Το πρόβλημα της συγκατούρησης των σχολείων λόγω συγκατοίκησης.

Το σχολικό συγκρότημα στην Άνω Κυψέλη αποτελείται από 2 γυμνάσια και 2 λύκεια. Τα λύκεια είναι πάντα πρωινά. Τα γυμνάσια εναλλάξ, πρωί-απόγευμα. Από τα τελευταία του είδους αυτού εν Αθήναις. Εδώ και χρόνια γίνονται συζητήσεις για πρωινή λειτουργία και των γυμνασίων. Προτείνονται διάφορες ωραίες λύσεις, όπως κοντέινερς για πρόσθετες αίθουσες, κτίσιμο αιθουσών στην πυλωτή, κ.ά. Το σωστό βέβαια θα ήταν η ανέγερση νέου σχολικού κτιρίου σε οικόπεδο που ναι μεν έχει βρεθεί, αλλά... .... Επίσης, ακούγεται ότι από του χρόνου, τα 2 γυμνάσια δε γλυτώνουν τη συγχώνευση. Κατ' άλλους, αυτό θα αποφευχθεί με την πρωινή λειτουργία, κατ' άλλους όχι.

Για να μην τα πολυλογούμε, αλλού θέλουμε τώρα να εστιάσουμε την προσοχή μας: σε ένα σοβαρό πρόβλημα που παρατηρείται λόγω της συγκατοίκησης γυμνασίων και λυκείων. Το άλυτο πρόβλημα της συγκατούρησης. (Ας μην είμεθα σεμνότυφοι. Η λέξη "ουρώ" είναι αρχαία, ζωτική και αναντικατάστατη και διεθνής, π.χ., urine, urinary, urolithiasis, urologie, κλπ κλπ. Με το "κατ" γίνεται απλώς πιο επείγουσα).
Οι τουαλέτες λοιπόν, ή (κατ)ουρητήρια, είναι κοινές για γυμνάσια και λύκεια. Χρησίμευαν μέχρι πρόσφατα  και ως καπνιστήρια για τα λύκεια, τόποι συναθροίσεων, πολλές φορές μεικτών, φωτογραφικά στούντιο, αναγραφής  στις πόρτες (από μέσα), διαφόρων εξομολογητικών ή υβριστικών φράσεων, τραπεζαρίες για τυρόπιτα στο πόδι,  κλπ.
Ήμουν αυτόπτης μάρτυς διότι οι τουαλέτες αυτές μού πέφτανε πιο κοντά απ' ότι των καθηγητών όταν δούλευα στη βιβλιοθήκη, κι έτσι τις επισκεπτόμουν συχνά-πυκνά, -των κοριτσιών εννοείται-, και μόνο για μία από τις διάφορες χρήσεις τους (εννοείται). Καμιά φορά συμμετείχα και σε ενδιαφέρουσες κουβέντες.
Έχουμε λοιπόν τώρα το εξής: Τα κορίτσια του γυμνασίου, ιδιαίτερα τα πρωτάκια, έχουν πολλές φορές δηλώσει ότι δεν τις επισκέπτονται, διότι ..φοβούνται. Και όχι μόνον τα κορίτσια. Πολλά αγοράκια επίσης αποφεύγουν τα αντίστοιχα κολαστήρια των  αρρένων.
Συμπέρασμα: Κρατιούνται, μέχρι να σχολάσουν. Πράγμα πολύ κακό για την υγεία των μελλοντικών Ελληνίδων μανάδων και πατεράδων. Άρα, θέμα υψίστου Εθνικής σημασίας. Άρα, όσοι ευθύνονται για τη διαιώνιση αυτού του προβλήματος θα μπορούσαν κάλλιστα να κατηγορηθούν μέχρι και για Εθνική προδοσία.

Αυτά είχα να καταγγείλω για σήμερα. Κατηγορητήριο για το σχολικό κατουρητήριο, βασισμένο σε τεκημιωμένα ουροδόχα στοιχεία.  Πρόκειται για θέμα λεπτό, αλλά και εθνικό όπως είπαμε, οπότε καλούνται οι αρμόδιοι να βρουν λύση οσονούπω. (Σα να μη μάς έφτανε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας...)