Στις 27 και 28 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στην Αίγλη του Ζαππείου και υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας, Συνδιάσκεψη για τη διαμόρφωση Εθνικής Πολιτικής για τα Αρχεία και τις Βιβλιοθήκες.
Πήγα κι εγώ, ως υπηρέτης (;) του θεσμού των Σχολικών Βιβλ/κών εδώ και 10χρόνια. "Υπηρετούμε" ένα θεσμό από τους πιο σημαντικούς στην εκπαίδευση, εξ-υπηρετούμε μαθητές και εκπαιδευτικούς, προσφέρουμε πράγματα πρωτόγνωρα για το δημόσιο σχολειο, απ' αυτά που όλο εξυμνούνται θεωρητικά και ποτέ δε στηρίζονται πρακτικά.
Περίμενα μια αναφορά στο μέλλον των Σ. Β. των Δημόσιων Σχολείων, μάταια...
Η μόνη σχετική ομιλία, με θέμα: «Η σχολική βιβλιοθήκη κέντρο μάθησης, πληροφόρησης και πληροφοριακής παιδείας», έγινε απο τη διευθύντρια των βιβλιοθηκών του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Κολλέγιο Αθηνών–Κολλέγιο Ψυχικού. Έχω ξανακούσει την ομιλήτρια, καλά και πολύ ενδιαφέροντα όλα, όμως εδώ μιλάμε για ιδιωτικό σχολείο-πρότυπο. Που, και μας επιμόρφωσε, τους εκπαιδευτικούς των δημοσίων σχολικών βιβλιοθηκών και μπράβο του και εύγε του για όσα κάνει και να ζήσει να τα συνεχίσει. Πού είναι η πλειοψηφία των σχολείων της χώρας, όπου κι εκεί τα παιδιά
δικαιούνται δια βίου μάθηση;
1ον, μια παρατήρηση γενική:
Ακούσαμε για άλλη μια φορά ανιαρές κατα το πλείστον ομιλίες, που επαναλάμβαναν τα αυτονόητα, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, κάποιο νόστιμο σχόλιο βρε αδελφέ, κάποια εύστοχη κριτική, κάτι.. Γιατί, όταν ακούω αλλού ξένους ομιλητές χαμογελάει και λίγο το χειλάκι μου, ενώ στα καθ'ημάς κοντεύει να με καταπιεί η καρέκλα ή να αρχίσει να τρίζει -τα δόντια της- απο την ανυπομονησία του κορμιού και του πνεύματός μου;;
2ον:
Εμεινα απο τις 5μμ μέχρι τις 10μμ, (το πάλεψα δηλαδή), γιατί είχα κάποιες προσδοκίες απο ορισμένα τουλάχιστον πρόσωπα, που δεν είχα ξαναδεί, γνώριζα όμως κάποια πράγματα απο τη δουλειά τους και κάτι μου έλεγε πως θα μου πρόσφεραν κάτι.
Και όντως. Η εκπρόσωπος της Βιβλιοθήκης Λειβαδιάς δεν ξόδεψε το δεκάλεπτό της παρουσιάζοντας τις -αυτονόητα λαμβάνουσες χώρα- δραστηριότητες της βιβλιοθήκης της. Έκανε πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, δε μας έβαλε power point να μας το διαβάζει κατα λέξη, λες και είμαστε απο οίκο τυφλών, κι επιτέλους αναφέρθηκε -πρώτη αυτή μάλλον- στις Σχολικές Βιβλιοθήκες της χώρας δίπλα στις Δημόσιες και Δημοτικές.
Κάποιοι άλλοι ομιλητές επίσης ανέφεραν κάποια ουσιαστικά πράγματα, οι συγγραφείς και οι εκδότες επίσης, η πρόεδρος της Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων, που μίλησε και για την αναγκαία συνεργασία εκπαιδευτικών-βιβλιοθηκονόμων και άλλα.
3ον:
Προσωπικά, θα ήθελα: περισσότερες Δημόσιες και Δημοτικές βιβλιοθήκες, θέσεις εργασίας για τους ειδικευμένους, σε κάθε σχολείο της χώρας και μια βιβλιοθήκη. Μα πώς; Σε περίοδο κρίσης; Δεν θα ήταν ανάγκη όμως να περιέχουν 6000 τίτλους, και μάλιστα τόσο εξειδικευμένους, όσο στις πρωτες 500 Σ.Β. που έγιναν, ακόμα και 600 καλοί θα ήταν για αρχή!
Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν είμασταν Ευρωπαίοι μόνο στο ντύσιμο (σωμάτων και λόγων), -εκτός απο υπερχρεωμένοι φτωχοί συγγενείς- ανίκανοι να οργανώσουμε πράγματα απλά και χρήσιμα, και βεβαίως, πονηρά τρωκτικά κονδυλίων που σφυρίζουν κλέφτικα...
4ον:
Μιλάμε για Δια Βίου Μάθηση, για Νέες Τ.Π.Ε. για πολλαπλές Πηγές και οι μαθητές δεν έχουν διδαχτεί πώς ψάχνεις αλφαβητικά σε μια εγκυκλοπαίδεια, ότι εργασία δε σημαίνει εκτύπωση σελίδων απ το διαδίκτυο, ότι υπάρχουν κι άλλες πηγές γνώσης εκτός από το σχολικό βιβλίο και άλλα πολλά... Η Λογοτεχνία διδάσκεται ακόμα απο αποσπάσματα -απ' ότι ξέρω αποτελούμε σκοτεινή εξαίρεση, στην ευρωπαϊκή γειτονιά.
Είμαι -αδιόρθωτα-περίεργη για αυτή την ηλεκτρονική διαβούλευση που θα επακολουθήσει.
Θα αναγκαστούμε πάλι -αν έχουμε ακόμα κουράγιο- να γράψουμε για να μάθουμε νέα απο την Προϊστάμενή μας Αρχή (για όσους δεν το ξέρουν, στο Υπουργείο Δ.Β.Μ. Θ. υπάρχει Γραφείο Σχολικών Βιβλιοθηκών, μόνο που τα τελευταία χρόνια αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για φάρσα) να θυμίσουμε για κάτι κονδύλια που αναφέρονται στο νόμο, ότι οι βιβλιοθήκες πρέπει και να εμπλουτίζονται, και άλλα τέτοια;
Έχουμε στείλει κατά καιρούς Δελτία Τύπου, υπομνήματα, ερωτήματα, μόνο Δελτία Ταυτότητας δεν έχουμε στείλει για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Γιατί ακόμα και περί αυτού έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε, λέμε πως ίσως πρόκειται για εικονική πραγματικότητα, θα ξυπνήσουμε ένα πρωί, θα ακούσουμε το κουδούνι, θα βρισκόμαστε στο 2000 και δεν θα ξέρουμε τι μεσολάβησε και σε ποια τάξη έχουμε μάθημα.
Ευτυχώς που υπάρχουν και μαθητές που συμμετέχουν στο παιχνίδι με κέφι, γιατί κάποιοι Μεγάλοι -και Αρμόδιοι- έχουν ξεχάσει τελείως πώς είναι να παίζεις με σοβαρότητα.
Κατερίνα Τζαμουράνη, εκπαιδευτικός.
Πήγα κι εγώ, ως υπηρέτης (;) του θεσμού των Σχολικών Βιβλ/κών εδώ και 10χρόνια. "Υπηρετούμε" ένα θεσμό από τους πιο σημαντικούς στην εκπαίδευση, εξ-υπηρετούμε μαθητές και εκπαιδευτικούς, προσφέρουμε πράγματα πρωτόγνωρα για το δημόσιο σχολειο, απ' αυτά που όλο εξυμνούνται θεωρητικά και ποτέ δε στηρίζονται πρακτικά.
Περίμενα μια αναφορά στο μέλλον των Σ. Β. των Δημόσιων Σχολείων, μάταια...
Η μόνη σχετική ομιλία, με θέμα: «Η σχολική βιβλιοθήκη κέντρο μάθησης, πληροφόρησης και πληροφοριακής παιδείας», έγινε απο τη διευθύντρια των βιβλιοθηκών του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Κολλέγιο Αθηνών–Κολλέγιο Ψυχικού. Έχω ξανακούσει την ομιλήτρια, καλά και πολύ ενδιαφέροντα όλα, όμως εδώ μιλάμε για ιδιωτικό σχολείο-πρότυπο. Που, και μας επιμόρφωσε, τους εκπαιδευτικούς των δημοσίων σχολικών βιβλιοθηκών και μπράβο του και εύγε του για όσα κάνει και να ζήσει να τα συνεχίσει. Πού είναι η πλειοψηφία των σχολείων της χώρας, όπου κι εκεί τα παιδιά
δικαιούνται δια βίου μάθηση;
1ον, μια παρατήρηση γενική:
Ακούσαμε για άλλη μια φορά ανιαρές κατα το πλείστον ομιλίες, που επαναλάμβαναν τα αυτονόητα, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, κάποιο νόστιμο σχόλιο βρε αδελφέ, κάποια εύστοχη κριτική, κάτι.. Γιατί, όταν ακούω αλλού ξένους ομιλητές χαμογελάει και λίγο το χειλάκι μου, ενώ στα καθ'ημάς κοντεύει να με καταπιεί η καρέκλα ή να αρχίσει να τρίζει -τα δόντια της- απο την ανυπομονησία του κορμιού και του πνεύματός μου;;
2ον:
Εμεινα απο τις 5μμ μέχρι τις 10μμ, (το πάλεψα δηλαδή), γιατί είχα κάποιες προσδοκίες απο ορισμένα τουλάχιστον πρόσωπα, που δεν είχα ξαναδεί, γνώριζα όμως κάποια πράγματα απο τη δουλειά τους και κάτι μου έλεγε πως θα μου πρόσφεραν κάτι.
Και όντως. Η εκπρόσωπος της Βιβλιοθήκης Λειβαδιάς δεν ξόδεψε το δεκάλεπτό της παρουσιάζοντας τις -αυτονόητα λαμβάνουσες χώρα- δραστηριότητες της βιβλιοθήκης της. Έκανε πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, δε μας έβαλε power point να μας το διαβάζει κατα λέξη, λες και είμαστε απο οίκο τυφλών, κι επιτέλους αναφέρθηκε -πρώτη αυτή μάλλον- στις Σχολικές Βιβλιοθήκες της χώρας δίπλα στις Δημόσιες και Δημοτικές.
Κάποιοι άλλοι ομιλητές επίσης ανέφεραν κάποια ουσιαστικά πράγματα, οι συγγραφείς και οι εκδότες επίσης, η πρόεδρος της Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων, που μίλησε και για την αναγκαία συνεργασία εκπαιδευτικών-βιβλιοθηκονόμων και άλλα.
3ον:
Προσωπικά, θα ήθελα: περισσότερες Δημόσιες και Δημοτικές βιβλιοθήκες, θέσεις εργασίας για τους ειδικευμένους, σε κάθε σχολείο της χώρας και μια βιβλιοθήκη. Μα πώς; Σε περίοδο κρίσης; Δεν θα ήταν ανάγκη όμως να περιέχουν 6000 τίτλους, και μάλιστα τόσο εξειδικευμένους, όσο στις πρωτες 500 Σ.Β. που έγιναν, ακόμα και 600 καλοί θα ήταν για αρχή!
Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν είμασταν Ευρωπαίοι μόνο στο ντύσιμο (σωμάτων και λόγων), -εκτός απο υπερχρεωμένοι φτωχοί συγγενείς- ανίκανοι να οργανώσουμε πράγματα απλά και χρήσιμα, και βεβαίως, πονηρά τρωκτικά κονδυλίων που σφυρίζουν κλέφτικα...
4ον:
Μιλάμε για Δια Βίου Μάθηση, για Νέες Τ.Π.Ε. για πολλαπλές Πηγές και οι μαθητές δεν έχουν διδαχτεί πώς ψάχνεις αλφαβητικά σε μια εγκυκλοπαίδεια, ότι εργασία δε σημαίνει εκτύπωση σελίδων απ το διαδίκτυο, ότι υπάρχουν κι άλλες πηγές γνώσης εκτός από το σχολικό βιβλίο και άλλα πολλά... Η Λογοτεχνία διδάσκεται ακόμα απο αποσπάσματα -απ' ότι ξέρω αποτελούμε σκοτεινή εξαίρεση, στην ευρωπαϊκή γειτονιά.
Είμαι -αδιόρθωτα-περίεργη για αυτή την ηλεκτρονική διαβούλευση που θα επακολουθήσει.
Θα αναγκαστούμε πάλι -αν έχουμε ακόμα κουράγιο- να γράψουμε για να μάθουμε νέα απο την Προϊστάμενή μας Αρχή (για όσους δεν το ξέρουν, στο Υπουργείο Δ.Β.Μ. Θ. υπάρχει Γραφείο Σχολικών Βιβλιοθηκών, μόνο που τα τελευταία χρόνια αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για φάρσα) να θυμίσουμε για κάτι κονδύλια που αναφέρονται στο νόμο, ότι οι βιβλιοθήκες πρέπει και να εμπλουτίζονται, και άλλα τέτοια;
Έχουμε στείλει κατά καιρούς Δελτία Τύπου, υπομνήματα, ερωτήματα, μόνο Δελτία Ταυτότητας δεν έχουμε στείλει για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Γιατί ακόμα και περί αυτού έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε, λέμε πως ίσως πρόκειται για εικονική πραγματικότητα, θα ξυπνήσουμε ένα πρωί, θα ακούσουμε το κουδούνι, θα βρισκόμαστε στο 2000 και δεν θα ξέρουμε τι μεσολάβησε και σε ποια τάξη έχουμε μάθημα.
Ευτυχώς που υπάρχουν και μαθητές που συμμετέχουν στο παιχνίδι με κέφι, γιατί κάποιοι Μεγάλοι -και Αρμόδιοι- έχουν ξεχάσει τελείως πώς είναι να παίζεις με σοβαρότητα.
Κατερίνα Τζαμουράνη, εκπαιδευτικός.
