Έλληνες κωμικοί και κάτι Monty Python....

Οι Άγγλοι κωμικοί Μόντυ Πάιθον ξανά μαζί… Και ξανά φρέσκοι, απ’ ότι φαίνεται.

Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε 43.5 δευτερόλεπτα. 

Οι Monty Python υπήρξαν από τους πιο μουρλούς κωμικούς, έχουν κάνει σκετς, ταινίες, σόου, και όταν αποσύρθηκαν συνέχισαν να είναι δημιουργικοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Άλλος έκανε ταινίες, άλλος ντοκιμαντέρ, άλλος βιβλία, κλπ. 

http://www.youtube.com/v/JrdEMERq8MA?version=3&feature=player_detailpage%22%3E%3Cparam

Όχι, πες τε μου σας παρακαλώ γιατί εδώ δεν έχουμε τέτοια. Που θεωρούμαστε λαός με χιούμορ. Ή μήπως είναι των τελευταίων δεκαετιών και τούτο το φαινόμενο;;

Έχετε παρατηρήσει πόσοι Έλληνες κωμικοί -εννοείται όχι όλοι- με το που πατάνε τα –άντα, -ήντα, -όντα, αρχίζουν και γίνονται με σύστημα σαχλοί και το ρίχνουν στους συνήθεις ύποπτους αστεϊσμούς γύρω από το σεξ για παράδειγμα, ή τις πορδές, και γενικώς ό,τι προέρχεται από σωματικές πηγές, μπροστινές ή ... πισινές ; 

Ότι αρχίζουν κι απευθύνονται σε όλο και πιο νεανικό κοινό ή όλο και πιο γηραλέο, σε "easy targets" * σα να λέμε. Το ότι ειδικά ο γηραιότερος πληθυσμός είναι εύκολος στόχος, το λέω και λόγω εμπειριών και παρατηρήσεων.

  Δεν έχετε προσέξει ανθρώπους,  που στα νειάτα τους ούτε το «μακάκας» δεν ξεστόμιζαν,  (εγώ δεν το ξεστομίζω εδώ γιατί είναι και μαθητές που παρακολουθούν, μη μου λενε αύριο «ώστε τέτοια γράφετε κυρία;»), δεν τους έχετε προσέξει λοιπόν που όσο γερνάνε ή ραμολίρουν, πιάνουν τα κακαρίσματα όταν κάποιος στο θεατρικό σανίδι πει «σκατά», ή άλλες συναφείς ευφυείς και ιδιαιτέρως «witty» εκφράσεις ; 

(Βλ. παρακάτω για επεξήγηση των όρων, οι μη αγγλομαθείς. Τα χρήματα για το μάθημα μού τα στέλνετε με αντικαταβολή, δεν τίθεται θέμα)

Καλά, δε μιλάμε π.χ. για το Σεφερλή, αυτός είναι συνεπής. Τους συνήθεις ύποπτους αστεϊσμούς τους κάνει εξ αρχής (καριέρας του). Χώρια που έχει κλέψει ασύστολα τους Μόντυ Πάιθον. Εκείνο το  Faulty Towers π.χ. έχει μαρτυρήσει στα χεράκια του, ως "Κορίτσια ο Μάρκουλης" ;;; (θαρρώ...)

 Δεν είναι ν απορεί κανείς;

Εμ ;;

"easy targets" ="εύκολοι στόχοι"

"Witty"= ευφυές και με χιούμορ, πνευματώδες.  

Παραδείγματα: (όχι, παίζουμε!)  

He's very witty= Αυτός έχει έξυπνο, ευφυές χιούμορ. (στο περίπου). Είναι πνευματώδης.

He made a witty remark=Έκανε μια έξυπνη, (πνευματώδη) παρατήρηση.

Πάρτε γεύση από Τζον Κληζ και αυθεντικό Faulty Towers:

 http://www.youtube.com/watch?v=H-oH-TELcLE

;

Ανοίξτε ξανά τις Σχολικές Βιβλιοθήκες

Ο συνάδελφος "Κάβουρας" πρώην -κι αυτός- υπεύθυνος Σχολικής Βιβλιοθήκης, "εμπνέεται" ξανά από το μεγάλο κενό που άφησε το κλείσιμο των Σχολικών Βιβλιοθηκών, τον Οκτώβριο του 2011.
Για το ιστορικό της υπόθεσης πατείστε εδώ  αλλά και εδώ και εδώ ...

Κοινωνικοί Αγώνες Άγονοι;

Μια πρόταση για νέα κατεύθυνση στους κοινωνικούς αγώνες 

Ασθενής=Χωρίς σθένος. Σωματικό ή ψυχικό. 
Άοπλος=Χωρίς εφόδια. Πνευματικά ή ψυχικά. 

Μέρα με τη μέρα δε μένει τίποτα όρθιο. Κάποιοι το βιώνουν πολύ πιο επώδυνα. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται με ρυθμό τρομακτικό. (Και στα κανάλια κάνουν σα να μην το ξέρουν). Οι  νεώτεροι άνεργοι ή φευγάτοι στο εξωτερικό. Οι ηλικιωμένοι στο έλεος μιας σύνταξης-κοροϊδίας, στο έλεος των ουρών του ΙΚΑ, του ΕΟΠΥΥ, των δημόσιων νοσοκομείων που τους αντιμετωπίζουν σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες που η δική τους περίθαλψη δεν επείγει, θα τους αναλάβει η μοίρα αυτούς, προηγούνται οι νεώτεροι. Οι οποίοι, καλά θα κάνουν κι αυτοί να γιάνουν γρήγορα για να επιστρέψουν στο έργο τους και στη συνεισφορά τους στην ανύπαρκτη αγορά εργασίας, στην ανύπαρκτη παραγωγή...

Από καιρό σκέφτομαι σχετικά με τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας διαφόρων κλάδων, ιδιαίτερα τώρα "στον καιρό των μνημονίων", τον αποσπασματικό τους χαρακτήρα, την έλλειψη αποτελέσματος, την έλλειψη κάποιας, έστω και μικρής, νίκης…

Μήπως χρειάζεται τελείως νέα τακτική; Νέες απόπειρες συνεργασίας, κάτι που να μην έχει ξαναγίνει;

Οι χώροι της Υγείας και της Παιδείας για παράδειγμα, έχουν ιδιαίτερα έντονο συμβολικό χαρακτήρα για μια χώρα, εκτός από το ότι  αγγίζουν τους πάντες και χειροπιαστά.  Το πάλαι ποτέ (…) για τους  εργαζόμενους σε αυτούς τους χώρους λεγόταν πως ασκούσαν λειτούργημα. Δε νομίζω πως ακούγεται αυτό συχνά πλέον.  Οι παροχές Υγείας και Παιδείας θεωρούνται ανέκαθεν από τις πιο βασικές σ’ ένα κράτους δικαίου. Από τα θεμελιώδη εκείνα αγαθά που χωρίς αυτά, δε νοείται ζωή αξιοπρεπής.

Ποιος δεν έχει περάσει από δημόσιο νοσοκομείο, είτε ως ασθενής, είτε ως συνοδός, και δεν έχει νιώσει ότι όλα κρέμονται από μια κλωστή;  Τα τελευταία χρόνια περισσότερο από ποτέ; Και όσοι έχουν καταφύγει στα ιδιωτικά, δεν το χουν « πληρώσει» ακριβά, με την κυριολεξία της έκφρασης; Πόσοι δεν αυτοκτονούν για λόγους αδιεξόδων οικονομικών-ψυχολογικών, ενώ σε άλλες εποχές δε θα οδηγούνταν σε αυτή την ύστατη πράξη;

Πόσοι γονείς με παιδιά που χρειάζονται ειδικό σχολείο, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους, κ.ά., δεν βρίσκονται σε κατάσταση απελπιστική;  Πόσοι άλλοι δεν αντιμετωπίζουν την αναγκαστική –για τους περισσότερους μαθητές λυκείου- διέξοδο των φροντιστηρίων, τη γενική αίσθηση της διάλυσης του δημόσιου σχολείου,  (που ούτως ή άλλως, χρόνια τώρα ήταν παραμελημένο), την ανασφάλεια…

Η ανασφάλεια, που είναι από τους πιο διαβρωτικούς παράγοντες της ζωής, εκφράζεται μέσα από το τρίπτυχο «Υγεία- Εκπαίδευση- Εργασία», με τρόπο άμεσο. Οι ελλείψεις σε προσωπικό στα νοσοκομεία και στα σχολεία, από καθαριστές και φύλακες, μέχρι γιατρούς και εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων, δημιουργεί κρανίων τόπους. Βάζει σε κίνδυνο ζωές.

Δεν πρέπει σε αυτά να διοχετευθεί η ενέργεια των αγώνων για διεκδικήσεις; Διεκδικήσεις, στο κάτω -κάτω, δικαιωμάτων αυτονόητων.

Έχουν γίνει συστηματικές και επίπονες προσπάθειες να συνεργαστούν αυτοί οι δύο κλάδοι και να οργανώσουν από κοινού διαμαρτυρίες;

Άλλο είναι να προσπαθούν π.χ. οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να συντονιστούν και να διεκδικήσουν και άλλο οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους χώρους, Υγείας και Παιδείας. Είναι και  εφικτό και επείγον. Ας ξεκινήσει να συζητιέται στους χώρους εργασίας κατ’ αρχάς, ας μπει σαν πρόταση προς τα αντίστοιχα σωματεία και ας ασκηθεί πίεση προς τις ομοσπονδίες να πορευτούν προς αυτή την κατεύθυνση. Εξάλλου, τι έχουμε να χάσουμε; Αν δεν δοκιμάσουμε δεν θα μάθουμε ποτέ…

Χρειάζονται καινοτομίες ακόμα και στους τρόπους προβολής αυτών των ζητημάτων, ακόμα και αιτήματα-συνθήματα ανανεωμένα. Όπως, για παράδειγμα:

«Υγεία, Παιδεία, Ψωμί κι Ελευθερία»

Υλικό για μια εκστρατεία ενημέρωσης:
(Λίστα που μπορεί να εμπλουτιστεί)

1) Η εξαιρετική ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα, «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα». Δεν ακούστηκε όσο της άξιζε.
Σε μια συνέντευξη, ο Γκορίτσας απαντάει σε ερώτημα λέγοντας:
"Απλά στο σύστημα υγείας είναι πιο ανάγλυφη η σύγκρουση του Ε.Σ.Υ. με το εγώ, ο αγώνας που κάποιοι δίνουν μέσα στις παθογένειες όλου του δημόσιου τομέα".
2) Το άρθρο του Α. Χατζηστεφάνου με τίτλο "Εκατόμβες νεκρών ετοιμάζει η κυβέρνηση"

Μικρό απόσπασμα: "Τα αποτελέσματα αυτής της συνταγής ήταν πάντα το ίδιο μοτίβο θανάτου για δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Ένας από τους ανθρώπους που κατέγραψαν αυτό το μοτίβο είναι και ο καθηγητής Ντέιβιντ Στάκλερ, συγγραφέας του βιβλίου Body Economic που συνοδεύεται από τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «Γιατί η λιτότητα σκοτώνει»."
3) Το άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου με αφορμή την αυριανή Γενική Απεργία, με τίτλο "Αύριο απεργούμε! Αύριο διαδηλώνουμε!"
Σε κάποιο σημείο αναφέρει: "Αύριο απεργούμε και διαδηλώνουμε για τις μανάδες μας! Οι δικές μας μάνες δεν έχουν υπηρέτες, οι γυναίκες του λαού, οι διπλά και τριπλά καταπιεσμένες σε ένα σύστημα καταπίεσης και ανισότητας, έχουν δικαίωμα προστασίας της μητρότητας. Το επίδομα τοκετού που κατάργησαν δεν είναι «προνόμιο», είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους σε όλες τις γυναίκες!Αύριο τους λέμε ότι με το ανέκδοτό τους περί «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας και Υγείας, δεν γελάμε πλέον! 
4) Και βέβαια τα διάφορα βίντεο που έβγαλε φέτος το Σεπτέμβριο η ΟΛΜΕ για την κατάσταση των εκπαιδευτικών και των σχολείων, που ήταν πολύ εύγλωττα. 

...και λίγα σχόλια από το συνάδελφο "Κάβουρα", με το δικό του τρόπο: