Πότε θα ακούσουμε κι εδώ ξανά τέτοιες φωνές; πότε θα νοιώσουμε κι εδώ ξανά περηφάνεια για τους δικούς μας μαθητές; για το χειμαρρώδη λόγο τους, τη ζωντάνια, το πάθος για αλήθεια και δικαιοσύνη;
Περιμένουμε... Η απάθεια σύντομα θα αποδειχτεί φαινομενική. Σύντομα θα ξεχωρίσουν οι καινούριες φωνές, οι καθαρές, με την ιδιαίτερη εκείνη χροιά που παίρνουν οι φωνές όταν έχουν την εύθραυστη υφή και τη διαφάνεια του κρύσταλλου.
Θαυμάστε τον 15χρονο Άγγλο! Τέτοια φωνή έχει!
Τι περίεργο όμως.. Το αμέσως προηγούμενο θέμα μας ήταν ο επίσης 15χρονος, δικός μας, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Ο ένας ζει και μάχεται, ο άλλος δε ζει, αλλά ο θάνατός του προκάλεσε στους συνομιλήκους του τον πυρετό της μάχης!
Αυτός ο πυρετός, σε μια κοινωνία που νοσεί, είναι πράγμα θετικό. Ένας πυρετός είναι πάντα η έκφραση της άμυνας του οργανισμού απέναντι σε εχθρική εισβολή. Αν δεν αμυνθεί, το σώμα υποκύπτει στους πάσης φύσης μικροοργανισμούς και τελικά καταρρέει. Έτσι και το "κοινωνικό σώμα".
Είναι δείγμα υγείας οι φωνές οι νεανικές που δια-δηλώνουν την αγανάχτησή τους. Είναι δείγμα υγείας όλες οι φωνές που τολμούν να εκφράσουν το συναίσθημα που τις πνίγει.
Και η Ιστορία έχει δείξει πως μόνο όταν οι φωνές αυτές ενώνονται μπορεί να χτυπηθεί η αδικία.
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Συννεφιασμένη... Σχολική Αίθουσα
Ο καθηγητής του 39 λυκείου, Κώστας Κούρτης, παρενέβη δραστικά στο χώρο -ως αρχιτέκτων που είναι- θέλοντας να ανοίξει την αίθουσα στα ουράνια, όπως ανοίγουμε τους πνευματικούς ορίζοντες... τα μυαλά, τις διαθέσεις...
Τον ευχαριστούμε που μας παραχώρησε αυτό το έργο του για δημοσίευση, όπως και για την πόρτα που σήμερα την πέρασε το τελικό χέρι, μαζί με τον Αντώνη Φλεμοτόμο της Γ' λυκείου!
Ελπίζουμε να παρέμβει και στην αυλή, να βάλει λίγο πράσινο, έστω και εικονικά. Το γκρίζο και τα (μυαλά στα) κάγκελα μας χλωμιάζουν. Μέσα και έξω.
Αν θέλετε κάντε έναν περίπατο στον ιστοχώρο του, θα δείτε και άλλες όμορφες δημιουργίες. http://www.panoramio.com/photo/27607398
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)