Απόσπασμα από το βιβλίο "Σ' ένα γυμνάσιο θηλέων", της Κατίνας Παπά.

Η Κατίνα Παπά,  σ' αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο μας βάζει τόσο ζωντανά μέσα στο κλίμα ενός σχολείου της εποχής, (δεκαετία 30), που κάθε τόσο νομίζουμε ότι καθόμαστε κι εμείς σε κείνες τις τάξεις, πότε στα θρανία, πότε στην έδρα.... Πως συμμετέχουμε στις συζητήσεις των καθηγητών,  πως νιώθουμε στο δικό μας δέρμα τη δροσιά των φρέσκων ιδεών, την όρεξη για συμμετοχή, τη διακωμώδηση των σκουριασμένων αντιλήψεων από δεκαοχτάχρονα κορίτσια που ετοιμάζονται να βγουν σε μια κοινωνία που δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει γυναίκα, τι σημαίνει ουσιαστική εκπαίδευση και όχι άγονη τυπολατρεία, τι σημαίνει ζωή χωρίς πνευματικές αλυσίδες...

Ταξιθετικό Σύμβολο Βιβλίου: ΕΜ ΠΑΠ.
Αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα (σελ.176, 177, 178):

Η Πελέκη διαμαρτυρήθηκε: "Γιατί να φτάσει το γράμμα στα χέρια του Γυμνασιάρχη; Ήταν απόσπασμα για τα χέρια του;"

Η κ. Ασπασία δεν συμφωνούσε. "Το περιεχόμενον του γράμματος ήτο τοιαύτης σοβαρότητος, ώστε έπρεπε να λάβη γνώσιν ο κ. Γυμνασιάρχης. Αυτή δεν εννοούσε να αναλάβη ευθύνας".

- Μα νομίζω πως η δουλειά μας είναι κυρίως αυτή: να έχουμε την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα. Και μάλιστα σε ζητήματα τέτοιας φύσεως.

-Υπόγραψες το πραχτικό;

-Εννοείται ότι το υπέγραψα. Εγώ δεν έχω τη δική σου αντοχή να διαμαρτύρωμαι διαρκώς και να υψώνω φωνήν. Δέχομαι τας αποφάσεις και τας γνώμας των προϊσταμένων μου ασυζητητί.

-Και όταν ακόμα βλέπεις καθαρά πως οι αποφάσεις τους είναι άδικες;..

-Και τότε! Έτσι βρίσκω την ησυχίαν μου.

-Αυτή σου όμως την ησυχία την πληρώνει ακριβά η Εκπαίδευση Ασπασία! Αν ύψωνες φωνή, εσύ και κάμποσες άλλες, η Εκπαίδευση θα είχε φτερά!

Καλά που μας ήρθε τώρα και η Γεωργή. Μια πρωτόπειρη εκεί, ένα "νιάνιαρο", όπως τη λέει ο Γυμνασιάρχης, και τον υποχρέωσε, αυτό τον "κολοσσό", όπως πιστεύει για τον εαυτό του, ν' αλλάξει το πραχτικό. Αυτή είναι παλληκάρι!  έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι.

-Δεν μπορούμε όλοι να είμεθα επαναστάται!

-Επανάσταση είναι ν' αγωνίζεται κανείς για το σωστό;

-Ποιο όμως είναι το σωστό; Ποιος θα μας βεβαιώσει για το σωστό; άντε να βρεις άκρη... Γιατί να τρώω το συκώτι μου;

-Να το φας το συκώτι σου, Ασπασία μου, να το φας. Τι το θέλεις;

Η κ. Ασπασία σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε με δυσφορία το ταβάνι..

..........Η Πελέκη δεν εξακολούθησε. Τι να της έλεγε; Να της έκανε διδαχή; Να της έλεγε πώς το να είναι κανείς δάσκαλος θα πει να είναι φωτοδότης, και πώς η μοίρα του κάθε φωτοδότη είναι ακριβώς αυτή: να τον καρφώνουν στο βράχο, και να του τρώνε το συκώτι η αμάθεια, η βλακεία, η πρόληψη και ο φθόνος; Να της φώναζε πώς , αν το ήθελε το συκώτι της, έπρεπε ν' αλλάξει επάγγελμα;

Ημερολόγιο Βιβλιοθήκης, ειδήσεων συνέχεια...

Κάποια από τα "Κακά" νέα, που γράψαμε στις 24/11/2010, μπορούν πλέον να μεταφερθούν στα "Καλά"!!

1) Το ντοσιέ στο οποίο αναφερθήκαμε, βρέθηκε! Μετά από επισταμένη αναζήτηση, το εντόπισα στα ράφια άλλου σχολείου, με τη βοήθεια της διεύθυνσης εκεί (κάποιος δεν είχε προσέξει το όνομα του σχολείου που ήταν γραμμένο στο εξώφυλλο... Άρα το φαινόμενο τελικά εξηγείται με βάση τη βιασύνη ή την έλλειψη παρατηρητικότητας-οργάνωσης, για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει και θα επανέλθουμε. Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά!)

2) Το βιβλίο για το οποίο επίσης μιλούσαμε στη συγκεκριμένη ανάρτηση, δωρίστηκε και στη βιβλιοθήκη, όπως ήταν και το σωστό. Αυτό έγινε αφού μ' αυτά και με κείνα υπενθυμίσαμε -ξανά- την παρουσία της βιβλιοθήκης... 

Άλλα καλά νέα:

1) Σήμερα, ήρθε μαθήτρια της Α' γυμνασίου να  αναζητήσει πληροφορίες με θέμα την ονομασία "Ελλάδα", πώς καθιερώθηκε η λέξη, από πού προέρχεται κλπ. Τους είχε ζητηθεί από τη φιλόλογο τους.  Η συγκεκριμένη αναζήτηση  αποδείχθηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα, θα αναρτήσουμε τα αποτελέσματα!  (για να υπάρχει και λίγο suspense...)

 2) Περάστηκε το επόμενο χέρι στην πόρτα, αλλά θέλει και τρίτο! Όταν βαφτεί με την τελική της μορφή -πρώτα ο Θεός, κατά Πάσχα μεριά; δεν ξέρω-, θα σας βάλουμε και μια φωτογραφία να μην παραπονιέστε. Οπότε δε χρειάζεται πλέον αγαπητοί αναγνώστες απ' όλες τις γωνιές της χώρας,  να ρωτάτε απεγνωσμένα πότε θα τελειώσει η πόρτα και πότε θα τελειώσει η πόρτα, γιατί το καλό πράγμα αργεί και επί τέλους οι εθελοντές βοηθοί μας έχουν κι άλλες υποχρεώσεις!!

Πολύτιμοι Βοηθοί

Οφείλουμε κάποια ευχαριστώ σε άτομα της σχολικής μας κοινότητας. 

Για σημαντικές συνεισφορές, απο μεγάλες, μέχρι μικρές λεπτομέρειες, που μας φτιάχνουν τη μέρα! 

Τις προάλλες, η Μαρία, της Β΄ γυμν. ανακάλυψε τον Μικρό Πρίγκιπα που τον έψαχνα για μέρες στο ΞΜ EXU, ενώ ήταν στο ΞΜ SAI  και νόμιζα ότι είχε χαθεί. Επίσης, έκοψε σελίδες από βιβλία που μας τα είχαν στείλει άκοπα οι εκδότες και βοήθησε στην τοποθέτηση στα ράφια,  βιβλίων που είχαν επιστραφεί. 

Ο Ντάμιαν, πληκτρολόγησε κείμενα για να είναι έτοιμα για το μπλογκ. 

Ο Γιώργος, τακτοποιούσε καρέκλες όλη τη βδομάδα που ήταν πρωινός.

Ο Κώστας ο Κούρτης (καθ. καλλιτ. στο 39 Λύκ.), με τον Αντώνη από τη Γ' λυκ. βοηθούν στο βάψιμο της πόρτας.

Η Ντιάνα η Νασιοπούλου (καθ. καλλ. στο 30 Γυμν), ζωγράφισε στην πόρτα, έβαλε τα παιδιά να κανουν σχέδια που βλέπετε στην προηγούμενη ανάρτηση, και κάνουμε μαζί και άλλα σχέδια...

Η Ευθαλία (καθαρίστρια) μας χάρισε ένα πολύτιμο ... swiffer, για τα ράφια.

Παλιά είχαμε και τη Μαρία την Καρανικολή, που είχε μάθει σχεδόν τα πάντα, πού βρίσκεται το κάθε τι δηλαδή, αλλά πήγε σε ΕΠΑΛ. 

Ο Ερεμία (Α' λυκ.) μας βοήθησε με προβλήματα των υπουλο-γιστών.

Με 3 μαθητές της Α' λυκ του 39, φτιάξαμε ένα DVD με υλικό για τον Ερωτόκριτο, την Ερωφίλη, το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού, που τα κάνουν στην τάξη, για τα οποία δεν είχαμε τίποτα μέχρι στιγμής. Πηγές μας, το YouTube και άλλα. Η εργασία έγινε μετά από συνεννόηση με την καθηγήτρια τους, Γιάννα Κωνσταντοπούλου, και τώρα το "προϊόν" άρχισε να χρησιμοποιείται και από άλλους καθηγητές που φέρνουν τμήματα για προβολή.

Οι συγκεκριμένοι μαθητές, επί τη ευκαιρία, πρόσφεραν επίσης τις γνώσεις τους και σε άλλα τεχνικά θέματα.

Συνεχίζεται...

Διαφήμιση

Στην Κυψέλη

το θαυματουργό το Μέλι!

Μέλι από βιβλία.

Για το σπίτι, το γραφείο, την παραλία.

 
Με άρωμα δάσους!**

Χαμηλά λιπαρά.

Ευεργετικό. 

Αποτοξινωτικό. 

Οικονομικό.

Δυναμώνει το μυαλό 
μα και το σώμα

Λιώνει σα γλυκό στο στόμα

...και πολλά άλλα ακόμα.

**Βιβλίο=χαρτί=δέντρο=δάσος...

Δανειστείτε από το Βιβλιόσπι(ρ)το!

 

(ΕΜ ΣΥΓ :Ταξιθετικό Σύμβολο. 

ΕΜ= Ελληνικό Μυθιστόρημα. ΣΥΓ=Συγγραφέας)

Ημερολόγιο Βιβλιοθήκης με Νέα Καλά και Κακά.

Τα ΚΑΛΑ νέα πρώτα, για ευχάριστη αρχή και τα ΚΑΚΑ νέα τελευταία, για έμφαση.

Επειδή για τα πρώτα δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης και τελειώσαμε. 

Για τα δεύτερα όμως μιλάμε επειδή ακριβώς χρειάζεται να γίνει κάτι. Κάτι να αλλάξει δηλαδή.

Είναι άραγε εφικτό;;; Και από τι, ή από ποιούς, εξαρτάται;

ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ:

• 

  Εδώ τα καλά νέα!!

  Μια βιβλιοθήκη αν δεν εμπλουτίζεται γίνεται μουσείο. Αφού λοιπόν οι σχολικές επιτροπές είτε δηλώνουν οικονομική αδυναμία είτε αδιαφορούν, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε σ' αυτά τα 3 χρόνια εδώ, 270 περίπου βιβλία από δωρεές. Κυρίως από φίλους!
• Πάντως, η σχολική επιτροπή μετά τις συνεχείς πιέσεις δέχτηκε τελικά να καλύψει τα έξοδα για αγορά ενός νέου PC, εφ' όσον από τα αρχικά 3 (ηλικίας 11 χρόνων) επιζούσε μόνον ένα, και αυτό με συνεχείς τεχνητές αναπνοές. Επίσης αποκτήσαμε άλλο ένα, μεταχειρισμένο, μετά από αίτημα δωρεάς σε τράπεζα.
• Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο ασχολήθηκε επιτέλους με το .. παλιό μας αίτημα για γραμμή ADSL, την οποία έχουν από καιρό πια όλα τα σχολεία και μετά από επίσκεψη των τεχνικών του αρμόδιου τμήματος, αποκτήσαμε ξανά -μετά από 2 χρόνια- πρόσβαση στο Ίντερνετ για τους μαθητές. (Οι τεχνικοί πάντως έχουν βαρεθεί να έρχονται και να ξανάρχονται για τα διάφορα μικρά και μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν με τα μηχανήματα. Εννοείται πως κι εμένα παίζουν τα νεύρα μου με τα τερτίπια της τεχνολογίας, που όσο βαθύτερα τη γνωρίζεις τόσο αυτή σου ξεγλιστράει και σου τραβάει το χαλί κάτω απ' τα πόδια, .. εκεί που μόλις το είχες στρώσει, φρεσκοπλυμένο και φανταχτερό. Να, ας πούμε το καινούριο Πι-Σι, παρ' ότι νεοαποκτηθέν, και με Windows 7, κολλάει! Όπως και ναχει πάντως, έχουμε μια πρόοδο..)
• 
  
  

• Οι ξεναγήσεις των τμημάτων των Α τάξεων γυμνασίων και λυκείων -σχεδόν- ολοκληρώθηκαν. Ακόμα και γι αυτό όμως χρειάστηκαν συνεχείς πιέσεις και υπενθυμίσεις. Όπου υπάρχουν καθηγητές που καταλαβαίνουν πόση σημασία έχει η συγκεκριμένη διαδικασία, τα πράγματα προχωρούν. Κλείνουν ραντεβού, φέρνουν τα παιδιά κι από κει και πέρα τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Τα παιδιά μαθαίνουν τι μπορούν να κάνουν εδώ, αρχίζουν να γράφονται και να παίρνουν κωδικό μέλους, αρχίζουν δειλά-δειλά να δανείζονται βιβλία, να επισκέπτονται το χώρο πιο συχνά, να εξοικειώνονται.

Από φέτος την ξενάγηση την κάνουμε αλλιώς. Αντί να παρουσιάζει η υπεύθυνη όλες τις λειτουργίες και τις δυνατότητες της σχολικής βιβλιοθήκης, καθοδηγούνται τα παιδιά να τις ανακαλύψουν μόνα τους. 
Τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο άμεσα, υπάρχει ανταπόκριση, παρουσιάζει και μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις πώς κινούνται στο χώρο και πώς χαίρονται όταν καταφέρνουν ας πούμε να κερδίσουν στο παιχνίδι “κυνήγι βιβλίων στα ράφια”.... (Δικής μας επινόησης. Κάτι σαν άσκηση παρατηρητικότητας και ταυτόχρονα εξοικείωσης με το σύστημα ταξινόμησης, που την κάνουμε σαν παιχνίδι με 4 ομάδες οι οποίες ανταγωνίζονται μεταξύ τους).

• Οι εγγραφές μέχρι στιγμής παρουσιάζονται αυξημένες σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.
• Οι δανεισμοί επίσης, αν και συγκριτικά πάντα και με σημαντικές αποκλίσεις από το ένα σχολείο στο άλλο, ή από τη μία τάξη στην άλλη.

Χτες είχαμε δύο επισκέψεις τμημάτων με τις καθηγήτριές τους, ένα της Β' λυκείου και ένα της Α' γυμνασίου. Το τμήμα της Β' λυκείου παρακολούθησε μια ενδιαφέρουσα αν και λίγο παραφορτωμένη (για παιδιά λυκείου) βιντεοσκοπημένη εκπομπή για τον Νίκο Καζαντζάκη. Στο τέλος διαβάσαμε ένα μικρό απόσπασμα από την “Αναφορά στον Γκρέκο”. 

Τους άρεσε είπαν. Και θα ήθελαν μου είπαν -μεταξύ σοβαρού και αστείου- να τους το διάβαζα ολόκληρο! 

Μόνο που θα χρειαζόταν ένα χρόνο και βάλε... Το θέμα όμως είναι ότι πράγματι τους άρεσε να τους διαβάζεις, κάτι που έχω παρατηρήσει και σε άλλα τμήματα. Αν βέβαια η επιλογή αποσπάσματος είναι τέτοια που όντως θα τους τραβήξει το ενδιαφέρον.

ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ:

Σ' αυτό το σημείο λοιπόν νομίζω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ένα θέμα που αφορά όχι μόνο μαθητές, εκπαιδευτικούς, ανθρώπους των βιβλιοθηκών, αλλά το σύνολο. Το σύνολο μιας κοινωνίας στερημένης στην ουσία, από τα “ουσιαστικά” και κορεσμένης από τα “ανούσια”.

Θα εξηγήσω τι εννοώ, παίρνοντας σαν αφορμή την επίσκεψη από το τμήμα αυτό της Β' λυκείου, αλλά κυρίως από το άλλο, της Α' Γυμνασίου, που έκανε επιτέλους την ξενάγηση-γνωριμία με τη βιβλιοθήκη, -αφού το ζήτησαν οι ίδιοι από την καθηγήτρια τους που είχαν εκείνη την ώρα.

Είπαμε στην αρχή δυο λόγια εισαγωγικά για το τι εξυπηρετεί αυτός ο χώρος, αρκετοί μας είχαν ήδη επισκεφτεί από μόνοι τους και έλεγαν στους άλλους ό,τι ήξεραν, και μετά προχωρήσαμε με το παιχνίδι, σε ομάδες,

Κάπου εκεί ανάμεσα, όταν οι ομάδες είχαν επιστρέψει στις καρέκλες τους μετά τον πρώτο γύρο αναζήτησης, και είχαν μάθει πλέον πού βρίσκονται τα βιβλία λογοτεχνίας, τους ρώτησα αν, όταν ήταν μικροί, τους διάβαζαν οι δικοί τους παραμύθια ή ιστορίες πριν κοιμηθούν. Μόνο 3 παιδιά στα 20 είχαν αυτή την εμπειρία!

Ομολογώ δεν το περίμενα. Άλλα τμήματα που έχω ρωτήσει, μου δίνουν πάλι πολύ μικρά ποσοστά, όμως... 3 στους 20;;
Σε κάποιους τους έλεγαν ιστορίες οι γονείς τους από το μυαλό τους. Σε ελάχιστους όμως. Δεν ήταν ένα τμήμα με πολλούς αλλοδαπούς, όπως άλλα, που συχνά δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες, λόγω ίσως οικονομικής ή γλωσσικής δυσχέρειας. 

Άραγε από πόσες γενιές πίσω άρχισε να ατονεί αυτή η .. συνήθεια να την πεις; μέθοδος νανουρίσματος;;
Να θυμηθώ τον εαυτό μου και τους φίλους μου; Μα ..ψοφάγαμε να μάθουμε τη συνέχεια της ιστορίας που διάβαζε η μαμά ή η γιαγιά και προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τα βλέφαρά μας και τα αυτιά μας ανοιχτά πριν φτάσει η τελευταία σελίδα.

Αγαπήσαμε -αυτά τα χάρτινα... σελιδωτά αντικείμενα με τις ωραίες εικόνες που αναγνωρίζαμε και τα ωραία σχηματάκια που δεν αναγνωρίζαμε ακόμα, -μόνο πού και πού κανένα άλφα ή όμικρον-, θέλαμε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να τα ..καταβροχθίζουμε μόνοι μας, να μη μας τα δίνει με το κουτάλι η μαμά!

Τώρα; Όταν προστίθεται κι αυτή η έλλειψη ανάμεσα σε όλα τα άλλα- δεν είναι τώρα η στιγμή για γενικότερες αναλύσεις- πώς περιμένουμε τα παιδιά να μη βλέπουν το βιβλίο σαν ένα αντικείμενο ξένο και αδιάφορο ή και εχθρικό πολλές φορές; 

Κάτι που μυρίζει μούχλα, ανία, δεν έχει την αμεσότητα του ες-εμ-ες, 

(Χριστέ μου ας μη βγάλω κατά λάθος απ' τη μέση το έμ..), τη ζωντάνια της μπάλας ή του φατσομπουκίου, ή δε μιλάει για σταρ και λαμπερά πρόσωπα;

Πού να ξέρουν τα έρμα ότι τα πρόσωπα εκεί μέσα μπορούν να γίνουν πιο λαμπερά κι από τον παρουσιαστή Σάκη, πιο ζωντανά κι από τους “παίκτες” του “Μπιγκ Μπράδερ”;;; (-τρομάρα τους για παίκτες...)
Πού να τα ξέρουν όλα αυτά όταν οι ίδιοι οι γονείς τους δεν τους άνοιξαν ποτέ την πύλη ενός άλλου κόσμου, γοητευτικού; Όταν το ίδιο το σχολείο δεν τους πρόσφερε ποτέ την ευκαιρία της απόλαυσης, παρά τους ζητάει να αναλύσουν ξερά και τυποποιημένα, διάφορα ξεκομμένα αποσπάσματα μυθιστορημάτων;
Όταν σε όλες τις άλλες χώρες η λογοτεχνία διδάσκεται με το ίδιο το δημιούργημα, ολόκληρο, ενός συγγραφέα, που τους οδηγεί εκείνος στο τέλος της ιστορίας του, που τους προκαλεί να σχολιάσουν, να συγκρίνουν, να αποκοιμηθούν έχοντάς το βιβλίο του μπλεγμένο στα σεντόνια; 

(στη Βουλγαρία, μου είπε μια μαμά, τα παιδιά έχουν να διαβάσουν 5-6 μυθιστορήματα το χρόνο).

 Όταν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση; Κι όταν μάλιστα τους προσφέρεται η ευκαιρία μεσ' τα χέρια τους, μεσ' τα πόδια τους με τη μορφή μιας πρότυπης Σχολικής Βιβλιοθήκης; Γιατί άραγε δεν την κάνουν αυτή τη ρημάδα την προσπάθεια;

Ο προβληματισμός θα συνεχιστεί σε νέες αναρτήσεις...

Το ζήτημα σηκώνει πολλή σκέψη...

Δημιουργίες μαθητών

 

Η μαθήτρια της Α' τάξης του 30ού γυμνασίου, Ιωάννα Μολλάι, 

μας έφερε από μόνη της αυτό το πανέμορφο σχεδιάκι για τη Βιβλιοθήκη, 

όταν είδε κάποια ανάλογα από παιδιά άλλων τάξεων που είχαν παρακινηθεί από την καθηγήτρια καλλιτεχνικών να φιλοτεχνήσουν σχέδια πάνω στο όνομα του "Βιβλιόσπι(ρ)του".

 Και κάποια άλλα σχέδια που έφτιαξαν μαθητές της Γ' γυμνασίου του 30, 

στο μάθημα της Ντιάνας Νασιοπούλου, πολύτιμης συνεργάτιδας του Βιβλιόσπι(ρ)του:

Γ2

Τα καλύτερα ήταν και Ανώνυμα, αλλά θα τους βρούμε, πού θα πάει...

ACROPOLIS of Athens, Full Reconstruction, 2001

Μια Αναπαράσταση πλήρους αποκατάστασης της Ακρόπολης.  Πραγματικά εξαιρετική δουλειά, απο Ισπανούς. Τη βρίσκει κανείς και στο Facebook, στην εφαρμογή "Causes": ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ. ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!
και επίσης στη διεύθυνση  
http://media.causes.com/918835?m=&s=cause
όπου  καταμετρώνται τα άτομα που το έχουν δει ολόκληρο και έχει μπει στόχος να φτάσουν τα 20.000, για να προωθηθεί το αίτημα.

Υλικό σχετικά με την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα υπάρχει αρκετό στη βιβλιοθήκη, στις κατηγορίες "Τέχνες" και  "Ιστορία".  Ιδιαίτερα, μπορεί κανείς να κοιτάξει το  βιβλίο "Πώς λεηλατήθηκαν τα Γλυπτά απο τις Μετόπες του Παρθενώνα", της Μαίρης Νίσμπετ-Έλγιν που μας δωρίστηκε το 2009, και το DVD για το Μουσείο της Ακρόπολης, μαζί με το περιοδικό "Κ" της Καθημερινής που περιείχε το σχετικο αφιέρωμα και το DVD.

Δήμαρχοι...

Αξίζει να το δείτε, μια απο τις φωτεινές εξαιρέσεις στη χώρα μας...
Ο άνθρωπος, μαζί με άλλους, έκανε πράγματα σα Δήμαρχος που όταν τα συγκρίνεις με το τι κάνουν οι άλλοι, σου έρχεται να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο! Μην το κάνετε (εννοώ το χτύπημα), αλλά δείτε τον για να πάρετε μια βαθιά ανάσα αισιοδοξίας..



Και κάτι επίκαιρο πάντα, με αφορμή την κατάσταση εδώ αλλά και σε άλλες χώρες:

"Αυτοί που αρπάζουν το φαί απ’ το τραπέζι κηρύττουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητούν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν".

Μπέρτολτ Μπρεχτ