Δραστηριότητες 2009-2010

Διοργάνωση παιχνιδιού «Το μονοπάτι της γνώσης»

Φέτος διοργανώσαμε στο Βιβλιόσπι(ρ)το ένα Παιχνίδι-Διαγωνισμό Γνώσεων (αλλά… και τύχης) στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Πήραν μέρος μαθητές και μαθήτριες των 2 γυμνασίων (30ό και 39ο).

Το παιχνίδι έγινε στον υπολογιστή, και χρησιμοποιήθηκε ένα CD ROM του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Η φόρμα του παιχνιδιού έμοιαζε κάπως με αυτές των επιτραπέζιων, αλλά βέβαια συνοδευόταν και απο μουσική, εφέ, ενθαρρυντικά σχόλια, θέσεις "εκπλήξεις", κ.ά. Οι ερωτήσεις ήταν πολλαπλής επιλογής, (διάλεγαν ανάμεσα σε 3 απαντήσεις) υπήρχε συγκεκριμένος χρόνος, και έπαιξαν ανά τριάδες, μέχρι τον τελικό, όπου διαγωνίστηκαν οι νικητές του ημιτελικού.

Οι συμμετέχοντες δεν ήταν απαραίτητα οι "καλοί" μαθητές, πολλοί δήλωσαν συμμετοχή σίγουρα και για πλάκα, όμως αυτό δεν είχε σημασία, γιατί  σκοπός ήταν να προσελκύσουμε παιδιά σε δραστηριότητες. 

Όσοι "επιτηρούσαμε" τη διαδικασία, (κάποιοι μαθητές, καθηγητές και η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, -σα να λέμε, εγώ) παρατηρήσαμε κάποια πράγματα. Οι "καλοί" μαθητές, αγχώνονταν κάπως στο ενδεχόμενο να απαντήσουν λάθος, ενώ οι "αδιάφοροι" πατούσαν στην τύχη, ή χρησιμοποιούσαν τη λογική, καμιά φορά και το ένστικτο! Το οποίο είχε αποτέλεσμα. Εκεί φάνηκαν και νοητικές ικανότητες άλλου τύπου, όχι μόνο αυτές που καλλιεργεί το σχολείο -με τη δομή που έχει, ιδιαίτερα στην εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα πατρίδα.

Στο ένα γυμνάσιο ο νικητής ήταν ένα ντροπαλό παιδί, με καλή απόδοση στα μαθήματα, ενώ στο άλλο ένας... γνωστός "ταραξίας", που ενώ στην αρχή της χρονιάς έμπαινε στη βιβλιοθήκη και τριγύρναγε ενοχλώντας τους πάντες, μπερδεύοντας προφανώς το χώρο.. με την αυλή και δίνοντας συνεχώς ψεύτικες υποσχέσεις του τύπου "εντάξει κυρία, μη με βγάζετε, δε θα κάνω τίποτα, θα δείτε", στο τέλος άρχισε να προσαρμόζεται αρκετά. Και οι 2 νικητές ήταν παιδιά της Α' γυμνασίου!

Το βραβείο-δώρο δεν ήταν βιβλίο, -κατ' επιλογήν και σκόπιμα- αλλά η πλάκα ήταν οτι ντρεπόντουσαν να το πάρουν! Χρήματα έδωσαν οι σύλλογοι γονέων των 4 σχολείων.

Η διαδικασία σε τέτοιες  πρωτοβουλίες έχει πάντα και την ολίγον.. σπαστική της πλευρά, διότι ως γνωστόν τα περισσότερα παιδιά δεν ξέρουν απο συνέπεια (εξάλλου είναι άγνωστη σαν έννοια και στις.. τάξεις των μεγαλύτερων), οπότε πρέπει να τους υπενθυμίζεις συνέχεια τα πάντα. Πηγαίνει χαρτί χαμένο στις ανακοινώσεις που κανείς δεν κοιτάει γιατί είναι εκτός οπτικών ενδιαφερόντων, εκτός κι αν αναβοσβήνουν γύρω φωτάκια, αλλά και πάλι μπορεί να δουν μόνο το πλαίσιο με τα φωτάκια χωρίς να αντιληφθούν ότι υπάρχουν και γράμματα εκεί.. Μόνιμο το πρόβλημα. Και επαναλαμβάνω, όχι μόνο με τους μαθητές (...)

Πάντως, η εμπειρία ήταν καλή, ότι και να λέω εγώ τώρα.. (ποτέ δε συγκρατούμαι να μη σχολιάσω αυτές τις πλευρές, άλλοι το κάνουν, συνειδητά, εγώ όχι. Ματαιοπονώ;; Μα αφού γι αυτά πονώ!)

Τα παιχνίδια είναι εξαιρετικά χρήσιμα. Διδάσκουν πράγματα που δε φανταζόμαστε αρχικά, εξημερώνουν τα ήθη, μας γλυτώνουν κι απ τη λήθη.

Αυτά -τα καθολου ολίγα- είχα να πω, όπως και τα ευχαριστώ μου στους συλλόγους γονέων και πάνω απο όλα στα παιδιά που πήραν μέρος. Και μάλιστα χωρίς αντιδικίες ανόητες, χωρίς κλεψιές ανόητες, ..θυσιάζοντας κάποια διαλείμματα τους, και συχνά πυκνά προσφέροντας μας διασκέδαση με τις αντιδράσεις τους!