Πέθανε κι ο Νίκος Παπάζογλου. Ακόμα δε χωνέψαμε το θάνατο του Ρασούλη..
Mια διαδικτυακή φίλη έγραψε στον τοίχο της στο fb:
Μόλις το έμαθα. Φτάνει πια! Φτάνει! Θα μείνουμε με ποιους; Με ποιους; Αχ γιατί η κραυγή μου δεν μπορεί να ακουστεί εδώ μέσα; Γιατί; Πάει κι αυτός... πάει.. Είμαι πολύ λυπημένη... πολύ.. κλείνω...
Να συμπληρώσω:
Όταν θυμάμαι τη μορφή του στις συναυλίες, δωρική, να ξεσηκώνει τον κόσμο.. Άσε .. μόλις το είδα αισθάνθηκα ακριβώς ό,τι λες.. Να κραυγάζαμε, ναι.. Να βγάζαμε όλο τον πόνο απο τις απώλειες.. Μόνη ελπίδα να ρθουν νέες τέτοιες μορφές, σ' ......όλο το φάσμα της κοινωνίας, τέχνες, επιστήμες.. κινήσεις πολιτών.. Να βρούμε φωνή ξανά, να μην ακούγονται πιά τόσο οι κιάμοι, οι τζούλιες, οι πάγκαλοι, τα ψώνια της Ανίτας, οι μυξοδημοσιογράφοι, οι μικροπολιτικοί..
